Ασπράγγελοι, το δικό μας Πάσχα στα Ζαγοροχώρια

Η μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης, το Πάσχα, σε λίγες μέρες πλησιάζει. Σε λίγες μέρες από σήμερα θα κλείσουν τα σχολεία και οι περισσότεροι από εμάς θα ταξιδέψουν σε πόλεις και χωριά, άλλοι πηγαίνοντας στα πατρικά τους σπίτια, άλλοι θα διαλέξουν προορισμούς στο εξωτερικό και άλλοι ίσως θα ψάξουν έναν προορισμό στην Ελλάδα μακριά από τις πολύβουες πόλεις, σε κάποιο χωριουδάκι για να αισθανθούν όλη τη μυστικοπάθεια των ημερών και για να νοιώσουν μέχρι τα βάθη της καρδιάς τους την Ανάσταση του Κυρίου μας. Γιατί όπως και να το κάνουμε στο χωριό η ατμόσφαιρα και των ημερών των παθών του Ιησού αλλά και της θείας του Ανάστασης, είναι νομίζω διαφορετική. Αποζητώντας και εμείς έναν τόπο ιδιαίτερο και διαφορετικό για να περάσουμε τις ημέρες του Πάσχα του 2017, επιλέξαμε τους Ασπράγγελους, το πρώτο χωριό μετά τα Γιάννενα που ανήκει στα Ζαγοροχώρια.

Συνήθως για τις ημέρες του Πάσχα ανεβαίνουν προς τα βόρεια οικογενειακώς η Κάλη και περνάμε όλοι μαζί τις γιορτές στο σπίτι μας. Όμως εκείνη τη χρονιά, το 2017, αποφάσισαν να μην έρθουν και να περάσουν το Πάσχα με φίλους τους. Έτσι, λοιπόν, ένα βράδυ εντελώς ξαφνικά και ενώ ήμασταν στο σπίτι της Κατερίνας αποφασίσαμε όλοι μαζί να εκδράμουμε για λίγες μέρες και να περάσουμε τις γιορτινές αυτές μέρες σε κάποιον προορισμό κοντινό σχετικά, να είναι χωριό, να έχει κοντά και κάποια μεγάλη πόλη, να έχει φύση, να είναι οικονομικά, να… να… Παρόλα όμως τα πολλά «να» που βάλαμε για τον προορισμό μας τον βρήκαμε πολύ γρήγορα. Ρίξαμε στο τραπέζι των επιλογών το χωριό Ασπράγγελοι στα Ζαγοροχώρια εμείς είχαμε επισκεφθεί το καλοκαίρι, είδαν οι υπόλοιποι τι εστί Αρχάγγελοι, και κλείστηκαν αυτοστιγμεί οι χώροι διαμονής για την οικογένεια της Κατερίνας, αφού εμείς θα ταξιδεύαμε με το αυτοκινούμενό μας, οπότε την διαμονή μας την είχαμε “κλεισμένη”. Τόσο γρήγορη απόφαση για ταξίδι δεν είχαμε πάρει ποτέ άλλοτε και που εν τέλει αποδείχθηκε πως ήταν και η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσαμε να κάνουμε.

Ιωάννινα, Ήπειρος

Μ. Παρασκευή

Εμείς ξεκινήσαμε τη Μεγάλη Παρασκευή και τα παιδιά μας θα ερχόταν Μεγάλο Σάββατο, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων του γαμπρού μου. Η συνάντησή μας θα γινόταν στα Γιάννενα. Το ταξίδι μας ήταν υπέροχο με θαυμάσιο καιρό, ήταν 14-4-2017, όπως και σήμερα μετά από δύο χρόνια που γράφω αυτές τις γραμμές.

Τα Γιάννενα ως πόλη για εμάς είναι από τις πρώτες επιλογές μας για ένα κοντινό ταξίδι. Η πόλη έχει για τους αυτοκινούμενους ένα μεγάλο και ασφαλές πάρκινγκ μέσα στην πόλη μπροστά στη λίμνη που είναι και δωρεάν (βρείτε την ακριβή τοποθεσία στον παραπάνω χάρτη). Μας κάνει να αισθανόμαστε σαν να ανήκουμε στην πόλη αυτή και έχουμε μάθει σχεδόν τα πάντα για αυτήν. Τα σοκάκια της, οι πλατείες της, τα μυστικά της λίμνης, το υπέροχο νησάκι της, η μαγευτική καστροπολιτεία της, η εκπληκτική παλιά πόλη με τα παραδοσιακά μαγαζάκια της, τα αρχοντικά της μας μαγνητίζουν όπως και όλους τους επισκέπτες της, και φυσικά μαρτυρούν την σπουδαία παράδοσή της και την ιστορία της.

Όλη την ημέρα τη διαθέσαμε σε βόλτες μέσα στην πόλη, τις οποίες συνδυάσαμε και με την παράδοση. Εμείς οι Θρακιώτες έχουμε έθιμο την Μ. Παρασκευή να προσκυνούμε τρεις επιτάφιους σε τρεις διαφορετικές εκκλησίες και φυσικά το τιμήσαμε το έθιμο. Το βράδυ όμως βρεθήκαμε στην Μητρόπολη των Ιωαννίνων για να ακούσουμε τα εγκώμια της Μ. Παρασκευής και να ακολουθήσουμε την περιφορά του Επιταφίου της έως και την κεντρική πλατεία της πόλης, όπου με μεγαλοπρέπεια θα γινόταν εκεί η συνάντηση και άλλων επιτάφιων. Είχαμε πολύ καιρό να νοιώσουμε την αίσθηση της κατάνυξης και την νοιώσαμε παρόλο τον πολύ κόσμο, η οποία εντείνονταν περισσότερο με τους θλιβερούς ήχους της μπάντας και τις ψαλμωδίες των ιερέων και πολλών πιστών που ακολουθούσαν τον Επιτάφιο.

Για διαμονή στα Ιωάννινα το Ανθομέλι προτείνει: Διαμονή στο Kamares Boutique Hotel & Spa στα Ιωάννινα

Μεγάλο Σάββατο

Η ημέρα του Μ. Σαββάτου ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Ένας λαμπρός ήλιος πρόδρομος της Ανάστασης φάνηκε στον καταγάλανο ουρανό και μας καλωσόρισε για μια ακόμη φορά. Η λίμνη λαμπύριζε κάτω από τις ακτίνες του ήλιου και ο κόσμος πρωί πρωί είχε ήδη ξεχυθεί στους δρόμους.

Η Κατερίνα είχαν ξεκινήσει πολύ νωρίς από το σπίτι τους, οπότε πριν τις 10 το πρωί το τηλέφωνό μου χτύπησε. «Που είστε; Ήρθαμε!»,ακούστηκαν οι χαρούμενες φωνές των εγγονών μας. Κάναμε σαν να είχαμε να ιδωθούμε χρόνια! Δεν ήταν όμως αυτό. Ήταν η χαρά τους που ήμασταν ταξίδι και γιατί θα περνούσαμε όλοι μαζί τις μέρες αυτές. Μας στριφογύριζαν, μας αγκάλιαζαν, μας παίζανε. Τι ευλογία να έχεις εγγόνια! Θυμηθείτε! Μόνο όταν τα αποκτήσει κανείς μπορεί να αισθανθεί αυτό το αίσθημα!

Απαραίτητο το πρωινό καφεδάκι μας στο Διεθνές, το πιο γνωστό καφέ-Ζαχαροπλαστείο στην πόλη. Την περίοδο της Πασχαλιάς στα Γιάννενα όλα τα ζαχαροπλαστεία και οι φούρνοι είναι γεμάτοι από τα παραδοσιακά γιαννιώτικα πασχαλινά κουλούρια τους, εκτός βέβαια και από τα υπέροχα γιαννιώτικα σιροπιαστά τους.Τα πασχαλινά κουλούρια είναι απλά στην γεύση, (σαν τα μπισκότα βανίλιας), αλλά είναι πολύ πιο νόστιμα ειδικά εάν συνοδεύσουν το καφεδάκι σας. Ακόμα αρέσουν και στα παιδιά και μπορούν να γίνουν και το κολατσιό τους.

Μια βόλτα στην αγορά των Ιωαννίνων μετά από το καφεδάκι μας νομίζω πως μας αναζωογόνησε, γιατί τα Ιωάννινα έχουν μια εκπληκτική αγορά με πεζόδρομους όπου μπορέσαμε να περπατήσουμε άνετα και να χαζέψουμε τις βιτρίνες. Ε κάναμε και λίγα ψωνάκια, παρασυρμένοι από τη διάθεσή μας, έστω για να θυμόμαστε το ταξίδι μας. Αν βρεθείτε και εσείς εκεί είμαι σίγουρη πως θα απολαύσετε τα ψώνια σας ή απλά τη βόλτα σας στα όμορφα πλακόστρωτα. Χαθείτε μέσα στα στενά σοκάκια της παλιάς πόλης και θαυμάστε τα παλιά κτίσματα πολλά από τα οποία είναι αναπαλαιωμένα, άλλα πετρόχτιστα κι άλλα με όμορφα χρώματα, και που όλα αποτελούν στολίδια για την πόλη.

Μην παραλείψετε βέβαια να μπείτε και στην Καστροπολιτεία των Ιωαννίνων για να μάθετε για την ιστορία της αλλά και για να θαυμάσετε την υπέροχη θέα της λίμνης. Περισσότερες πληροφορίες για τα αξιοθέατα στα Ιωάννινα θα βρείτε εδώ:

Καστροπολιτεία Ιωαννίνων

Ασπράγγελοι, Ζαγόρι

Μετά τις βόλτες στα Γιάννενα ξεκινήσαμε την ανάβαση για τα Ζαγοροχώρια. Η διαμονή όλων των ημερών του ταξιδιού μας θα γινόταν στους Ασπράγγελους που είναι το πρώτο χωριό των Ζαγορίων που συναντά κανείς αμέσως μετά τα Γιάννενα σε απόσταση μόλις 30 χλμ. (20 λεπτά)

Το χωριό Ασπράγγελοι είναι χτισμένο σε υψόμετρο 1000 μ. στις πλαγιές του όρους Μιτσικέλι και κατά τον 19° αιώνα ήταν ένα πλούσιο χωριό που είχαν χτιστεί σχολεία, αρχοντικά και εκκλησίες από τους εύπορους κατοίκους του. Όμως το 1943 οι Γερμανοί το κάψανε ολοκληρωτικά. Η καμμένη εκκλησία του χωριού μαρτυρά και τη θλιβερή ιστορία του. Από την πρώτη στιγμή το χωριό σε κερδίζει. Τα όμορφα πέτρινα σπίτια, τα αρχοντικά, τα πολλά ξενοδοχεία και οι ξενώνες, η μεγάλη πλατεία του με τα δυο θεόρατα πλατάνια του, σε καλούν για μία ήρεμη και άνετη διαμονή. Οι Ασπράγγελοι είναι η πρωτεύουσα του Ζαγορίου κι η έδρα του Δήμου των Ζαγοχωρίων.

Διαμονή στους Ασπράγγελους

Εμείς με το αυτοκινούμενό μας τακτοποιηθήκαμε σε χώρο που τον γνωρίζαμε από προηγούμενό μας ταξίδι και η Κατερίνα οικογενειακώς τακτοποιήθηκαν στον υπέροχο παραδοσιακό Ξενώνα Βιργινία που είχαν κλείσει από προηγούμενες μέρες. Σε αυτό το σημείο θα δώσω τη σκυτάλη του γραψίματος στην Κατερίνα για να σας περιγράψει τη δική τους διαμονή εκεί:

“Φτάνοντας στους Ασπράγγελους το πρώτο που κάναμε ήταν να βρούμε τον ξενώνα όπου θα μέναμε. Είχαμε ξεκινήσει νωρίς και η βόλτα στα Γιάννενα μας είχε κουράσει όσο να ‘ναι. Δεν δυσκολευτήκαμε καθόλου φυσικά να τον βρούμε, αφού ο ξενώνας βρισκόταν ακριβώς επάνω από τον κατεστραμμένο ναό του Αγίου Νικολάου και σε λίγα λεπτά είχαμε παρκάρει το αυτοκίνητό μας. Η εικόνα, τουλάχιστον εξωτερικά για την ώρα μας ικανοποίησε πλήρως.

Άφησα τα παιδιά και τον Γιώργο να προχωρήσουν προς την είσοδο ενώ εγώ έβγαζα φωτογραφίες. Τόσες μικρές και όμορφες λεπτομέρειες δεν περίμενα είναι η αλήθεια! Πετρόχτιστοι τοίχοι, παρτέρια με πρασινάδες και λουλούδια σε γλάστρες κρεμαστές και σε χρωματιστούς τενεκέδες, χρωματιστές πόρτες όλα τόσο προσεγμένα και όμορφα που σε μετέφεραν σε μια άλλη εποχή! Εκείνη του χωριού που η κάθε νοικοκυρά παράβγαινε η μια την άλλη για το ποια θα έχει την πιο όμορφη και περιποιημένη αυλή!

Ο ξενώνας αποτελείται από δύο κτίρια. Στο πρώτο είναι η ρεσεψιόν-εστιατόριο και στο δεύτερο λίγο πιο πάνω είναι τα δωμάτια. Αφού γνωρίσαμε την γλυκιά ιδιοκτήτρια Βιργινία ανηφορίσαμε από το μικρό πλακόστρωτο δρομάκι και μπήκαμε σε μια άλλη αυλίτσα. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη! Ένιωθα πως πήγα επίσκεψή στο σπίτι της γιαγιάς μου. Ακόμα κι αν το σπίτι της δεν έμοιαζε καθόλου με αυτό που έβλεπα εκείνη τη στιγμή, ένιωθα αυτή τη ζεστασιά και την οικειότητα που μόνο το δικό σου σπίτι μπορεί να σε κάνει να αισθανθείς.

Ο ξενώνας αποτελείται από μόλις 4 δωμάτια! Το δικό μας ήταν στον δεύτερο όροφο. Το υπέροχο κοινό σαλονάκι του ήταν απίστευτα όμορφο και δεν αργήσαμε να χαλαρώσουμε στους καναπέδες του.

Το δωμάτιο ήταν πολύ φωτεινό, αν και αρκετά μικρό, ειδικά για μια τετραμελή οικογένεια όπως εμείς. Αλλά η διάθεσή μας ήταν τόσο μεγάλη που βλέπαμε μόνο τις ομορφιές του και τις μικρές λεπτομέρειες. Τα απαλά χρώματα στους τοίχους, στις πόρτες, στα παράθυρα αλλά και στο βαμμένο ταβάνι, χαρακτηριστικό της τοπικής αρχιτεκτονικής, έκαναν τα πάντα να φαίνονται τόσο οικεία και οικογενειακά. Η καθαριότητα ήταν επίσης κάτι που έκανε τον ξενώνα να ξεχωρίζει!

Η ιδιοκτήτρια Βιργινία αποφάσισε να ανακαινίσει και να μετατρέψει σε ξενώνα και εστιατόριο το σπίτι των παππούδων της. Η ίδια αλλά και η οικογένειά της αγαπά τη δουλειά της, και με το χαμόγελό τους αλλά και την φιλική τους διάθεση σε κερδίζουν από την πρώτη στιγμή. Ο ξενώνας είναι οικονομικός και τον συστήνουμε ανεπιφύλακτα και για οικογένειες αλλά και για ζευγάρια. Διαθέτει και εστιατόριο με τοπικά παραδοσιακά εδέσματα, πίτες αλλά και μεζέδες στο οποίο μαγειρεύει η μητέρα της Ηρώ.

Μην ξεχάσετε να ρωτήσετε την Βιργινία για τα δωρεάν ποδήλατα που μπορεί να σας παραχωρήσει για μια βόλτα. Επίσης, ρωτήστε την για δραστηριότητες που μπορείτε να κάνετε στη γύρω περιοχή όπως πεζοπορία ή ποδηλασία αφού είναι και η ίδια είναι fun αυτών των δραστηριοτήτων.

Αυτά από εμένα (Κατερίνα), δίνω και πάλι τη σκυτάλη στη μαμά Μαρία για να σας πει και τα υπόλοιπα!”

Διαβάστε περισσότερα

• Πάσχα στα Πριγκιπόννησα
• Πάσχα στο κάμπινγκ
• Επίσκεψη στο Λαογραφικό μουσείο στα Ιωάννινα
• Τζουμέρκα με τα παιδιά
• Διαμονή στο Rouista Tzoumerka Hotel στα Τζουμέρκα
• Διαμονή στο ξενοδοχείο Kamares Boutique Hotel στα Ιωάννινα
• Τα έθιμα του Πάσχα

Φαγητό στους Ασπράγγελους

Κι ώσπου η Κατερίνα τακτοποιηθούν στον ξενώνα η δική μας φροντίδα ήταν να κλείσουμε ένα τραπέζι για την πατροπαράδοτη μαγειρίτσα μετά το Χριστός Ανέστη. Δεν ψάξαμε καθόλου, γιατί ξέραμε πού θα πάμε, αφού εξάλλου και ένας από τους λόγους να περάσουμε το Πάσχα στους Ασπράγγελους ήταν και αυτός. Ξέραμε πως θα φάμε και θα ευχαριστηθούμε από τα χέρια του Ντίνου στο γραφικό ταβερνάκι του, το «Λυχνάρι» που βρίσκεται στην είσοδο του χωριού, απέναντι από την εκκλησία. Σε αυτή τη μικρή φωλιά της γευστικής καλοπέρασης, με τα καθαρά τραπεζομάντηλα και τις ξύλινες καρέκλες όλοι όσοι κάθονται να φάνε ξεφεύγουν από την καθημερινότητα έχοντας ένα ποτήρι κρασί στο χέρι και γίνονται ένα, κάνοντας συντροφιά με όλους όσους βρίσκονται εκεί.

Εμείς είχαμε σε προηγούμενα ταξίδια μας γευτεί τα νοστιμότατα φαγητά του, τις υπέροχες χορτόπιτες και αλευρόπιτες (παραδοσιακές πίτες των Ζαγορίων) από τα χέρια της μάνας του που σήμερα δεν ζει, αλλά και την καθαρή φιλοξενία του. Έμενε να δοκιμάσουμε και τα πασχαλινά του εδέσματα, αφού με χαρά ο Ντίνος μας καλοδέχτηκε και ήταν πανέτοιμος να μας ευχαριστήσει για το βράδυ της Ανάστασης. Πριν όμως είχε σειρά η εκκλησία.

Η Κατερίνα προτείνει για φαγητό, από τη δική της εμπειρία, το εστιατόριο Μοντάζα. Ο Γιάννης είναι εξαιρετικός οικοδεσπότης και τα πιάτα τους είναι υπέροχα και πεντανόστιμα!

Λίγο πριν τις 12 με τις λαμπάδες μας στο χέρι κατηφορίσαμε στην εκκλησία του χωριού. Δεν έλειπε κανένας! Όλοι μικροί μεγάλοι, ντόπιοι, φιλοξενούμενοι, ξένοι βρεθήκαμε μέσα στην εκκλησία να ακούμε τις ψαλμωδίες πριν από το χαρμόσυνο γεγονός της Ανάστασης. Με κατάνυξη και ησυχία αφού ο παπάς του χωριού είπε το «Δεύτε λάβετε φως» βγήκαμε όλοι έξω στο μεγάλο προαύλιο της εκκλησίας με τις αναμμένες λαμπάδες μας να φέρνουν τη χαρμόσυνη είδηση. Με το άκουσμα του «Χριστός Ανέστη» οι καμπάνες άρχισαν να χτυπάνε δυνατά και ενώθηκαν με τα «χρόνια πολλά» όλων μας. Αγκαλιές, φιλιά, χαμόγελα και τσουγκρίσματα κόκκινων αυγών. Κάπου εδώ όλοι μας πιστεύω φεύγουμε από την εκκλησία πηγαίνοντας το φως σπίτι μας για να ανάψουμε το καντηλάκι μας. Εδώ όμως, στους Ασπράγγελους, τα πράγματα είναι διαφορετικά! Οι ψαλμωδίες συνεχίζονται και όλοι, μα όλοι, χωρίς να φύγει κανένας με υπομονή και ακολουθώντας τη σειρά περάσαμε από τον ιερέα που μας ευχήθηκε χρόνια πολλά δίνοντάς μας και ένα κόκκινο αυγό! Πολύ όμορφο και συγκινητικό έθιμο που φέρνει όλο το εκκλησίασμα τόσο κοντά του!

Γεμάτοι με όμορφα συναισθήματα και συζητώντας για τις κατανυκτικές στιγμές που περάσαμε, φτάσαμε στο «Λυχνάρι». Εξ άλλου δεν ήταν και πολύ μακριά. Βρίσκεται σχεδόν απέναντι από την εκκλησία. Το κρύο όμως, παρόλο που την ημέρα είχε καλό καιρό, ήταν αρκετό γιατί ας με ξεχνάμε πως το χωριό είναι στις πλαγιές ενός βουνού και είναι περιτριγυρισμένο από δέντρα.

Δεχτήκαμε με αγαλλίαση τη ζεστή εσωτερική ατμόσφαιρα που την έδινε η θαλπωρή του αναμμένου τζακιού και καθίσαμε στο στρωμένο τραπέζι. Τι να πω τώρα! Ποιοι ήμασταν! Ένα καλοστρωμένο τραπέζι σου φτιάχνει τη διάθεση και είναι νομίζω η μισή ευχαρίστηση αυτών που θα ακολουθήσουν.

Επάνω στα πιάτα μας ήταν τοποθετημένο ένα μικρό τσουρεκάκι, (πασχαλινή κουλούρα) έθιμο τοπικό και αυτό του χωριού και κόκκινα αυγά στο πανεράκι. Με χαρά και καθόλου νυσταγμένοι που βρήκαμε εκείνη την όρεξη 1.00 το βράδυ να φάμε τη νοστιμότατη μαγειρίτσα, που δεν την έχω φάει πουθενά αλλού τόσο νόστιμη, αλλά και το ψητό κατσίκι με την ξεροψημένη πέτσα του! Φάγαμε μέχρι τελικής πτώσεως πάντα έχοντας παρέα μας και τον ήρεμο Ντίνο, την ψυχή της ταβερνούλας, να συζητάμε και να γεμίζουμε τα ποτήρια μας με το κόκκινο ντόπιο κρασάκι.

Ντίνο μας, δικέ μας Ντίνο, σε ευχαριστούμε πολύ για το καλωσόρισμα, την φιλοξενία σου, και τις υπέροχες γεύσεις του μαγαζιού σου. Όπου βρεθούμε και όπου σταθούμε θα μιλούμε για σένα και το όμορφο παραδοσιακό ταβερνάκι σου το «Λυχνάρι»! Σου ευχόμαστε όλοι από καρδιάς Χρόνια Πολλά και Καλό Πάσχα!

Κυριακή του Πάσχα

Την άλλη μέρα, Κυριακή του Πάσχα και μετά από ένα καλό πρωινό από τα χέρια της Βιργινίας που απόλαυσαν στον ξενώνα η Κατερίνα συναντηθήκαμε όπως είχαμε συμφωνήσει για να ξεκινήσουμε την ημερήσια εκδρομή μας στα κοντινά Ζαγοροχώρια. Δεν θέλαμε να κάνουμε υπερβολές στην ξενάγηση. Θέλαμε όμως, να γνωρίσουν τα παιδιά την περιοχή, να θαυμάσουν τα πετρόχτιστα γεφύρια για τα οποία είχαν τόσα ακούσει από εμάς, αλλά και εμείς να απολαύσουμε το καφεδάκι μας και φυσικά όλοι μαζί το μεσημεριανό μας Πασχαλινό γεύμα.

Δεν θα σας κουράσω με πολλές λεπτομέρειες για όσα είδαμε. Εξ άλλου για τα Ζαγοροχώρια έχω κάνει ιδιαίτερη ανάρτηση όπου μπορείτε να ξεναγηθείτε από το οδοιπορικό μας σε αυτά και μπορείτε να τη διαβάσετε πατώντας εδώ:

Ζαγοροχώρια. Ένα ταξίδι στα χωριά, στα γεφύρια και στην ιστορία τους

Η μέρα ήταν καταπληκτική με τον ήλιο ζεστό τόσο όσο θα θέλαμε και η διάθεσή μας για ξενάγηση στην περιοχή πολύ μεγάλη ιδιαίτερα των παιδιών Είχαμε αποφασίσει να επισκεφθούμε τους Κήπους και το Μονοδέντρι και έτσι η μίνι ξενάγησή μας ξεκίνησε αμέσως. Πηγαίνοντας προς τους Κήπους μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το Γεφύρι του Κόκορη που χτίστηκε το 1750, αλλά και το Τρίτοξο Γεφύρι του Καλογερικού ή Καλογερικό που χτίστηκε το 1814. Από το Καλογερικό η θέα των Κήπων, του υπέροχου αυτού χωριού με τη μοναδική γραφικότητά του ήταν φανταστική!

Μονοδέντρι

Προς το μεσημεράκι καταλήξαμε στο Μονοδέντρι, όπου στην όμορφη κεντρική πλατεία του κάτω από τα μεγάλα δέντρα απολαύσαμε το καφεδάκι και το γλυκάκι μας παίρνοντας δυνάμεις για την πεζοπορία που θα ακολουθούσε. Γιατί στο Μονοδέντρι δεν φτάσαμε μόνο για το μεσημεριανό μας πασχαλιάτικο γεύμα που το είχαμε κλείσει στα Σουβλιστά της Κικίτσας, αλλά και για να επισκεφθούμε το φαράγγι του Βίκου και το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής. Αν και οι μυρωδιές περνώντας δίπλα από τις σούβλες της ταβέρνας μας είχαν σπάσει τη μύτη εμείς πήραμε το καλντερίμι παρέα με πολλούς άλλους ταξιδιώτες. Παρ’ όλη την απόσταση έως και το μοναστήρι, το καλντερίμι έχει μήκος περίπου 800 μ., δεν κουραστήκαμε γιατί μας αποζημίωνε το φυσικό τοπίο γύρω μας και η θέα προς το φαράγγι του Βίκου.

Μετά από πάρα πολλές στάσεις για φωτογραφίες φτάσαμε στο μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής. Το μοναστήρι έχει μακραίωνη ιστορία και είναι χτισμένο το 1412-13 επάνω στον απόκρημνο βράχο μέσα στην χαράδρα του Βίκου. Έχει υπέροχες τοιχογραφίες που έως και σήμερα διατηρούνται άψογα, και για να διατηρηθούν και για πολλά ακόμα χρόνια δεν επιτρέπονται οι φωτογραφίες. Είναι όλο πετρόχτιστο και εάν είστε τολμηροί έχει ένα μπαλκόνι εξώστη κρεμασμένο κυριολεκτικά μέσα στη χαράδρα από όπου με δέος θα δείτε από ψηλά όλο το φαράγγι.

Η βόλτα μέσα στο όμορφο Μονοδέντρι με τα όμορφα σπίτια και τις φυσικές του ομορφιές ήταν μια αφορμή και για φωτογραφίες! Μπαμπάς και κόρη δεν σταμάτησαν να φωτογραφίζουν όμορφα σοκάκια, παλιές πόρτες, λουλούδια και φυσικά και εμάς! Αυτή βέβαια είναι και η χαρά του φωτογράφου!

Στο τέλος ξεθεωμένοι, κουρασμένοι αλλά πολλοί γεμάτοι από εικόνες και εμπειρίες ταξιδιωτικές καθίσαμε στο τραπέζι της Λαμπρής τσουγκρίζοντας και πάλι για το καλό τα κόκκινα αυγά μας και τρώγοντας κατά το έθιμο κοκορέτσι και σουβλιστό κατσικάκι.

Αργά το απογευματάκι επιστρέψαμε στη βάση μας δηλαδή στους Ασπράγγελους και έως το βραδάκι που χωρίσαμε για την ξεκούρασή μας δεν πάψαμε να συζητάμε πόσο ωραία περάσαμε και πως ευχαρίστως εάν μας δινόταν και άλλη φορά η ευκαιρία για μια τέτοια πασχαλιάτικη εξόρμηση θα το ξανακάναμε.

Την άλλη μέρα χωρίσαμε στον δρόμο της επιστροφής. Εμείς επιστρέψαμε στη Θεσσαλονίκη, ενώ η Κατερίνα, ο Γιώργος και τα παιδιά τους, μετά από ένα παραδοσιακό πρωινό από τα χεράκια και πάλι της Βιργινίας, φύγανε από τους Ασπράγγελους και κατηφόρισαν προς τα Γιάννενα. Φυσικά στην επιστροφή τους δεν παρέλειψαν να επισκεφθούν και το Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων του Βρέλλη που βρίσκεται 13,6 χλμ. παίρνοντας τον δρόμο Άρτας – Ιωαννίνων και που τους άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.

Ένα ακόμη ταξίδι τελείωσε και μας άφησε όμως γλυκές αναμνήσεις με όμορφες εικόνες στη μνήμη μας αλλά και στις κάρτες των φωτογραφικών μηχανών μας. Σας ευχόμαστε να περάσετε κι εσείς ένα όμορφο Πάσχα με όποιον τρόπο κι αν διαλέξετε είτε παρέα με τους αγαπημένους σας φίλους ή συγγενείς, είτε κάνοντας μόνοι σας ένα ταξιδάκι. Εάν ταξιδέψετε οδηγείστε προσεκτικά γιατί θέλουμε να επιστρέψουμε όλοι πίσω σώοι και να είμαστε εδώ μετά το Πάσχα να μιλήσουμε και πάλι για τις νέες ταξιδιωτικές μας εμπειρίες. Γιατί ας μην ξεχνάμε πως τα ταξίδια είναι εμπειρίες ζωής για όλους μας, αλλά κυρίως και για τα παιδιά μας!

Καλό Πάσχα!

μαμά Μαρία και Κατερίνα