Ταξιδεύοντας στο Πήλιο και τα υπέροχα χωριά του (1ο Μέρος)

Όσοι μας διαβάζετε συχνά θα θυμάστε ίσως ότι πριν λίγο καιρό είχα κάνει μαζί με την οικογένειά μου ένα ταξίδι στο Πήλιο που μας άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις. Η φύση, η φιλοξενία, η διαδρομή, το ξενοδοχείο μας αλλά και το φαγητό ήταν όλα υπέροχα και ήδη πρέπει να σας πω κανονίζουμε την ημερομηνία που θα ξαναπάμε με παρέα αυτή τη φορά. Όμως επειδή το Πήλιο, το Βουνό των Κενταύρων, είναι ένα μαγικός τόπος δεν μπορούσα να μην αναφερθώ και στα χωριά του. Σήμερα επέλεξα τα δύο αγαπημένα μου αλλά θα επανέλθω και τα υπόλοιπα που δεν υστερούν σε ομορφιά και ιστορία. Για όσους, λοιπόν, αυτές τις γιορτές θα βρεθούν στο Πήλιο, αυτή η ανάρτηση είναι αφιερωμένη. 

Πορταριά

Η Πορταριά μπορεί να μην είναι το πρώτο χωριό που αντικρίζεις καθώς ανεβαίνεις στο Πήλιο (αν κα μόλις 13 χλμ από την πόλη) αλλά σίγουρα είναι το πιο γνωστό και ένα από τα πιο παραδοσιακά και χαρακτηριστικά της περιοχής. Πορταριά, λοιπόν, από την Παναγία Πορταρέα, το βυζαντινό εκκλησάκι του 13ου αι. που βρίσκεται ψηλά στο χωριό (στον δρόμο προς τα Χάνια).

Δίπλα στην Παναγία Πορταρέα μπορείτε να δείτε και την εκκλησία του χωριού, τον Άγιο Νικόλαο, την πλατεία με το μνημείο υπέρ των Πεσόντων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Αθανασάκειο Νηπιαγωγείο (από τα πρώτα στην Ελλάδα) και το Τσοπότειο Σχολαρχείο (το σημερινό Σχολείο). Γενικά τα σημεία αυτά μπορούν να αποτελέσουν και την αρχή της εξόρμησή σας στο χωριό και ιδιαίτερα στα όμορφα παλιά του καλντερίμια. Πολλοί κάνουν το λάθος και θεωρούν ότι το χωριό είναι μόνο η κεντρική του πλατεία… εσείς όμως που διαβάζετε Ανθομέλι θα ξέρετε ότι εκτός από τα παραδοσιακά μαγαζάκια υπάρχουν και άλλοι πολλοί θησαυροί!

Στην Πορταριά τα καθαρά, γευστικά και κρυστάλλινα νερά αφθονούν και δεν είναι λίγοι οι κάτοικοι του Βόλου που ανεβαίνουν στο χωριό μόνο και μόνο για να γεμίσουν τα δοχεία τους. Σε όλο το χωριό θα βρείτε διάφορες πέτρινες βρύσες με τρεχούμενο νερό και μην παραλείψετε να το γευτείτε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η θολωτή Βρύση του Τσοποτού. 

Στο ψηλότερο σημείο του χωριού υπάρχει επίσης ο καταρράκτης Κάραβος και στον δρόμο προς Μακρυνίτσα, στα δεξιά σας, θα συναντήσετε επίσης την μικρή γραφική πλατεία Χρυσούλας Ζώγια, όπου χύνονται τα παγωμένα νερά από την πηγή της Μάνας. Τέλος μπορείτε να επισκεφτείτε και το αρχοντικό Ζούλια, το οποίο παλαιότερα λειτουργούσε ως επαγγελματική σχολή θηλέων αλλά σήμερα έχει μετατραπεί σε μουσείο.  

Tip: To χωριό έχει δύο μεγάλα πάρκινγκ… οπότε μην διστάσετε να ψάξετε για θέση. Το ένα βρίσκεται μπροστά από το Δημαρχείο και το άλλο δίπλα στην κεντρική πλατεία του χωριού, Μελίνα Μερκούρη. 

Το χωριό είναι γεμάτο αρχοντικά. Πολλά από αυτά αναπαλαιωμένα είτε σε προσωπικές κατοικίες είτε σε ξενοδοχεία. Δυστυχώς εξαιτίας της φωτιάς που είχαν βάλει οι Γερμανοί στο χωριό, πολλά από τα κτίρια δεν έχουν ακόμα καταφέρει να αναστυλωθούν καθώς το κόστος είναι πολύ υψηλό. Ωστόσο, ακόμα κι έτσι μπορείτε να γευτείτε λίγη από την αίγλη που είχε το χωριό στο παρελθόν μιας και εξαιτίας του ότι ήταν το πρώτο χωριό του Ν. Μαγνησίας που ασφαλτοστρώθηκε (Βόλος-Πορταριά) αλλά και χάρη στο Ξενοδοχείο “Θεοξένεια” (που αυτή την στιγμή είναι εγκαταλελειμμένο) ήταν κέντρο πολλών προσωπικοτήτων της εποχής. 

Η βόλτα στα καλντερίμια του χωριού θα σας δώσει πολλά όμορφα κλικ καθώς οι πετρόχτιστοι δρόμοι, τα αναπαλαιωμένα σπίτια, οι υπέροχοι και γεμάτοι μεράκι ξενώνες, τα παραδοσιακά μαγαζιά είναι λες και βγαλμένα από άλλη εποχή.

Η μικρή (και λίγο εγκαταλελειμμένη να λέμε και την αλήθεια) παιδική χαρά θα σας δώσει ευκαιρία για μια στάση ανάσας και φυσικά αρκετό παιχνίδι για τα παιδιά. 

Τip: Για το καλύτερο φαγητό στην Πορταριά, κάντε στάση στο Εστιατόριο Κρίτσα όπου η Ελένη με την οικογένειά της θα σας προσφέρουν μια υπέροχη γαστριμαργική εμπειρία με ψητά αλλά κυρίως με παραδοσιακά μαγειρευτά. Τα προϊόντα που χρησιμοποιούν προέρχονται από την φάρμα τους ή από την περιοχή και οι συνταγές τους είναι απόλυτα εναρμονισμένες με το περιβάλλον και την εκάστοτε εποχή. Βρείτε τους στο FB εδώ. 

Το βράδυ το χωριό είναι επίσης μαγευτικό. Τριγυρίστε στα μαγαζάκια με τα σουβενίρ και τα παραδοσιακά προϊόντα και είμαι σίγουρη ότι κάτι θα βρείτε να σας αρέσει. Εμείς πήραμε ξύλινη φυσαρμόνικα και φλογέρα… κι όμως αυτά λιμπίστηκε η κόρη μου και σας πληροφορώ ότι τα έχουν βγάλει τα λεφτά τους…. και τα αυτιά μας, χεχε!

Φεύγοντας από την Πορταριά με κατεύθυνση προς Μακρινίτσα θα συναντήσετε το Καφέ Αερικόν  

Χάρη στην μοναδική του θέση μπορείτε να απολαύσετε την υπέροχη θέα προς την Μακρινίτσα αλλά και τον Παγασητικό και τον Βόλο.

Κυρίως όμως μπορείτε να απολαύσετε τον καφέ σας αλλά και τα υπέροχα σπιτικά γλυκά… με ιδιαίτερη προτίμηση σε αυτά που έχουν σοκολάτα και είναι από τα χέρια ενός από τους ιδιοκτήτες, του Φίλιππου. Εγώ ψηφίζω προφιτερόλ δαγκωτό! 

Το καφέ είναι ζεστό και ιδιαίτερα διακοσμημένο μέσα και έξω! Μου έκανε μάλιστα εντύπωση το πόσος κόσμος καθόταν και στην αυλή του παρά του κρύο που είχε. Στον κάτω όροφο υπάρχει και μεγάλη σάλα με μεγάλα τραπέζια όπου μπορείτε να χαρείτε την παρέα σας με κρασάκι, γλυκά αλλά και κρύα σνακ. Το Αερικό διοργανώνει και πολλές θεματικές βραδιές, όπως αυτή με θέμα την Σοκολάτα . Ενημερωθείτε από το FB εδώ και επισκεφτείτε τους για μια υπέροχη μέρα με τους φίλους ή την οικογένειά σας. 

Διαβάστε ακόμα για το Πήλιο:

Φθινοπωρινή βόλτα στα χωριά του Νότιου Πηλίου

Στις Μηλιές με το τρενάκι του Πηλίου, τον «Μουτζούρη»

Πάμε για πεζοπορία στο Πήλιο;

10+2 Λόγοι για να Επισκεφτείτε το Πήλιο

Μακρυνίτσα

Λίγα μόλις λεπτά από το Αερικό, ο δρόμος οδηγεί στην Μακρυνίτσα, το χωριό που μου πήρε τα μυαλά! Με μόνο πρόβλημα το παρκάρισμα καθώς το πάρκινγκ του χωριού (στην πλατεία Μπράνη) δεν αρκεί για τις δεκάδες κόσμου που φτάνουν τα Σ/Κ και τις γιορτές, ευτυχώς το χωριό θα σας αποζημιώσει. Αυτό που μου έκανε μάλιστα εντύπωση είναι ότι πολύ κόσμος ερχόταν από το Αερικό ή ακόμα και από την Πορταριά με τα πόδια! Και παρόλο που εγώ δεν θα το έκανα ποτέ, μην αφήσετε το παρκάρισμα να σας αποκαρδιώσει. Το χωριό θα σας αποζημιώσει σίγουρα!

Η Μακρινίτσα είναι ένας παραδοσιακός οικισμός με μεγάλη ιστορία καθώς πρωτοστάτησε και στην Επανάσταση του ’21 αλλά και κατά την Επανάσταση της Θεσσαλίας το 1878. Ωστόσο, κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο στάθηκε τυχερή και δεν πυρπολήθηκε από τους Γερμανούς. Σε αυτό μάλιστα οφείλει και την γραφικότητά της μιας  δεν καταστράφηκαν οι πηλιορείτικοι αρχιτεκτονικοί της θησαυροί αλλά και το γεγονός ότι έχει χαρακτηριστεί ως παραδοσιακός οικισμός απολύτου προστασίας. 

Μετά την πρώτη πλατεία του χωριού, την πλατεία Μπράνη, μας υποδέχονται τα πρώτα μαγαζιά γεμάτα με παραδοσιακά προϊόντα, βότανα, μέλια αλλά και σουβενίρ. Αααα, η χαρά του καταναλωτή! Αλλά ευτυχώς όλα τα μαγαζιά είναι όμορφα προσεγμένα και με μεγάλη ποικιλία σε είδη. Εντυπωσιάστηκα μάλιστα με την μεγάλη ποικιλία ζυμαρικών και ειδικά αυτά με τα μανιτάρια. Ψάξτε τα!

Ο μακρόστενος δρόμος σας οδηγεί τελικά στην κεντρική πλατεία της Μακρινίτσας με τα καφέ και τα εστιατόρια, όπου η θέα στον Παγασητικό είναι απλά μαγευτική. Αλλωστε δεν έχει τυχαία την ονομασία “Μπαλκόνι του Πηλίου”! 

Από εκεί και πέρα όποια διαδρομή εντός του χωριού ακολουθήσετε θα σας μαγέψει με τα πετρόχτιστα καλντερίμια, τις κρίνες αλλά και τη φύση που κάνει πάρτυ σε ολόκληρη την περιοχή φυσικά.  

Στο χωριό λειτουργεί επίσης Μουσείο Λαϊκής Τέχνης (το οποίο, μην γελάσετε, δεν το βρήκαμε μιας και η ταμπέλα δεν οδηγούσε πουθενά) με μια πλούσια συλλογή εκθεμάτων. Σε ένα από τα ουζερί του χωριού (πάνω στην κεντρική πλατεία) υπάρχει επίσης ένας γνήσιος πίνακας του Θεόφιλου. 

Tip: To  Χιονοδρομικό Κέντρο του Πηλίου βρίσκεται στις Αγριόλευκες αλλά η απόσταση δεν σας απαγορεύει να διανυκτερεύσετε και στην Πορταριά.

Ελπίζω να σας κάλυψα με το μίνι οδοιπορικό μου στην Πορταριά και στην Μακρινίτσα. Θα χαρώ να μάθω τις εντυπώσεις σας εάν τα επισκεφτείτε αυτές τις γιορτές ή και γενικότερα. Φυσικά εκκρεμούν και τα υπόλοιπα χωριά που επισκεφτήκαμε αλλά αυτά με τη νέα χρονιά!

Να περάσετε όλοι υπέροχα τις γιορτές σας. Καλά Χριστούγεννα αγαπημένοι μας. Εμείς θα ριλαξάρουμε λιγάκι αυτές τις άγιες ημέρες και θα επανέρθουμε δριμύτερες! 

Callie (+Kathy)