Πάμε για πεζοπορία στο Πήλιο;

Εγώ απορώ πώς έμπλεξα σε όλα αυτά! Δεν είμαι των σπορ αλλά ούτε και η Κατερίνα. Πώς μας πείσανε να πάρουμε μέρος στην πεζοπορία κανείς δεν ξέρει. Τελικά όμως αυτό που φοβάσαι περισσότερο ίσως και στο τέλος να σου φανεί παιχνιδάκι όταν έχεις καλή παρέα, καλό καιρό και φυσικά τους κατάλληλους εκπαιδευτές! Και εμείς με σύμμαχο τον καιρό και φυσικά τον Νίκο που εξειδικεύεται στα μονοπάτια του Πηλίου και την Trekking Hellas περάσαμε ένα πρωινό που θα το θυμάστε για αρκετό καιρό αλλά κυρίως θα το αποζητούν τα παιδιά μας! Ήταν από τις καλύτερες εμπειρίες της ζωής μας και ευχόμαστε να ακολουθήσουν κι άλλες. 

Βέβαια ομολογώ ότι η μέρα ξεκίνησε με λίγη αναταραχή. Τα παπούτσια του Θάνου μας ως δια (κακής) μαγείας άνοιξαν (δηλαδή πόσες πιθανότητες υπάρχουν;) και έτσι έπρεπε να μπούμε στην διαδικασία της αναπροσαρμογής. Πανικός η Κατερίνα! Να μην έρθει το παιδί; Να φορέσει της Μαρίας; Και η Μαρία τι θα κάνει; Ευτυχώς τελικά μιας και η ανιψιά μου έχει ποια μεγαλώσει και σε νούμερο κοντεύει να φτάσει εμένα, και αφού την Κατερίνα την γλυτώσαμε από τα επανωτά εγκεφαλικά, βρήκαμε τη λύση και με επιφυλάξεις αρκετές, κυρίως για το αν είναι σωστός ο εξοπλισμός μας, ξεκινήσαμε. Ευτυχώς και όλη η παρέα δεν ήταν στους προχωρημένους αλλά στους αρχάριους σαν κι εμάς κι έτσι όλοι νιώσαμε ότι στηρίζαμε ο ένας τον άλλον.

Η Trekking Hellas συστάθηκε το 1986 σε μια κορυφή των Ιμαλαϊων από τους Μιχάλη Τσουκιά και Χρήστο Λάμπρη και έως σήμερα έχει διανύσει μια επιτυχημένη πορεία στον χώρο του adventure travel. Με υποκαταστήματα σε όλη την Ελλάδα σας υπόσχεται φοβερά μεμονωμένα ή ομαδικά πακέτα για ζευγάρια, singles και φυσικά για οικογένειες και παιδιά! Τα προγράμματά τους ποικίλουν και σε θέμα δυσκολίας μιας και αφορούν αρχάριους αλλά και πιο προχωρημένους. Πρωτότυπες εκδρομές ακόμα και με πικ νικ… σίγουρα θα σας αφήσουν απόλυτα ικανοποιημένους!

Κάνοντας πεζοπορία στο Πήλιο με την Trekking Hellas

Ο Νίκος από την ομάδα του Πηλίου της Trekking Hellas αλλά και η υπεύθυνη του προγράμματός μας μάς έκαναν μια σύντομη ενημέρωση για το τι πρόκειται να κάνουμε αλλά και για την ιστορία της περιοχής και έτσι κάπως αρχίσαμε να “ζεσταινόμαστε”. Τα παιδιά αλλά και οι ενήλικες προμηθευτήκαμε τα κατάλληλα μπατόν πεζοπορίας και ξεκινήσαμε να εξερευνούμε το μονοπάτι της Νταμούχαρης, λίγο μουδιασμένοι αρχικά για το τι επρόκειτο να συναντήσουμε.

Το μονοπάτι αυτό είναι ουσιαστικά ο παλιός δρόμος που οδηγούσε από την Τσαγκαράδα έως τον Βόλο. Το εντυπωσιακό μάλιστα είναι ότι ένα μεγάλο κομμάτι της διαδρομής αποτελείται από τον παλιό πλακόστρωτο δρόμο που κατέβαιναν άνθρωποι και ζώα και είμαι σίγουρη ότι θα σας ενθουσιάσει η κατασκευή του που υπάρχει ακόμα και σε τόσο καλή κατάσταση.

Tip: Καθ’ όλη την διάρκεια της διαδρομής υπάρχουν ειδικές ενδείξεις στο έδαφος αλλά και στα δέντρα για την σωστή πορεία σας σε περίπτωση που είστε μόνοι σας και δεν ξέρετε ακριβώς ποιον δρόμο να ακολουθήσετε.

Περισσότερα άρθρα για το Πήλιο:

• Φθινοπωρινή βόλτα στα χωριά του Νότιου Πηλίου
• Στις Μηλιές με το τρενάκι του Πηλίου, τον «Μουτζούρη»
• 10+2 Λόγοι για να Επισκεφτείτε το Πήλιο
• Ταξιδεύοντας στο Πήλιο και τα υπέροχα χωριά του (1ο Μέρος)

Το επίσης εντυπωσιακό είναι ότι το τοπίο εναλλασσόταν συνεχώς. Σε μια απόσταση περίπου 4 χλμ είδαμε χιόνι, καταπράσινους λόφους και φυσικά θάλασσα. Όσο για την ώρα… εντάξει με τους αρχάριους που έμπλεξε ο Νίκος το κάναμε περίπου σε δύο ώρες (λιγότερο νομίζω γιατί ρολόι δεν έβλεπα) αλλά με πολλές στάσεις για φωτογραφίες.

Κατά διαστήματα κάναμε διάλειμμα σε χωριουδάκια, ή σε ενδιαφέροντα μέρη για φωτογράφιση με θέα!

To τελευταίο χιλιόμετρο (υπολογίζω) είναι νομίζω και το καλύτερο μιας και το θαλασσινό αεράκι αρχίζει να γίνεται αισθητό και φυσικά το πέτρινο καλντερίμι αρχίζει να γίνεται περισσότερο απότομο και είναι γεμάτο ζιγκ ζαγκ. Το μάτι σου δεν ξέρει πού να πρωτοκοιτάξει μιας και η προσοχή που πρέπει να δείξει ένα αρχάριος έρχεται σε αντίθεση με την υπέροχη θέα της θάλασσας. Όλες οι αισθήσεις σε εγρήγορση και η καρδιά να έχει φυσικά αρχίσει να χτυπάει πιο έντονα και η θέληση να φτάσεις αντιμάχεται τη θέληση για λίγη ακόμα ομορφιά. Όμως προσοχή μην ξεθαρρεύετε! Ο δρόμος είναι αρκετά απότομος και επειδή θα είστε ιδρωμένοι το θαλασσινό αεράκι μπορεί να σας κρεβατώσει άνετα! 

Ευτυχώς το προστατευτικό τοιχάκι στο πλάι βοηθάει τους αρχάριους σαν κι εμάς, μετά από αρκετή ώρα πεζοπορίας, να μην χάσουν το κουράγιο τους. Βέβαια, κάποιοι μικροί πεζοπόροι σε εκείνο το σημείο το έχασαν για τα καλά. Η Μελίτα αφού είχε κάνει όλη την διαδρομή χωρίς ίχνος παραπόνου, άρχισε να παραπονιέται ότι αυτή η διαδρομή είναι πολύ κουραστική και ότι αυτή δεν είχε συμφωνήσει για κάτι τέτοιο (!!!).

Και εκεί που πραγματικά έχω αρχίσει να ανησυχώ ότι θα χρειαστεί ίσως να την κουβαλήσουμε… θυμάμαι η μάνα ότι έχω στο σακίδιο ένα κρουασάν σοκολάτας! Εντάξει, νομίζω ότι αυτά ήταν τα καύσιμα που χρειαζόταν η μικρή μου! Με το κρουασάν ανά χείρας… φτάσαμε μέχρι το τέρμα χωρίς παράπονα και αγκομαχητά! Ζήτω το κρουασάν σοκολάτας!!!

Τα ανίψια μου βέβαια ούτε κουβέντα για γκρίνια και παράπονα. Και όχι μόνο αυτό! Ο Θάνος ομολογώ ότι ήταν το αστέρι της πεζοπορίας. Ήταν σχεδόν σε όλη την διαδρομή παρέα με τον οδηγό μας κάνοντας του ένα σωρό υπέροχες ερωτήσεις (όπως μάθαμε αργότερα!) και έστω κι αν ενίοτε αναγκαζόμασταν να φωνάζουμε το όνομά του για να δούμε που είναι (μερικά ακόμα εγκεφαλικά για την Κατερίνα!), τελικά μαμά και θεία ήμασταν πολύ περήφανες για το αγόρι μας! 

Η Μαρία και αυτή άξια όσο δεν πάει! Έφτασε και αυτή σχεδόν από τους πρώτους στο τέρμα και μάλιστα ξαναγύρισε και λίγο πίσω για να δει πού είμαστε. Νομίζω ότι η πεζοπορία αυτή ήταν το καλύτερο δώρο για τα παιδιά της παρέας που όχι μόνο (τελικά) δεν μας καθυστέρησαν, όπως φοβόμασταν, αλλά μας έβγαλαν ασπροπρόσωπους. 

Φτάνοντας στη Νταμούχαρη τελειώνει η διαδρομή μέσα στο βουνό και εάν ήταν καλοκαίρι θα κάναμε σίγουρα μια βουτιά στην πεντακάθαρη παραλία της Νταμούχαρης (προσοχή όμως στα ρεύματα, όπως μας είπαν!)

Εάν φυσικά φτάσετε μέχρι εδώ αξίζει τον κόπο να δείτε και το γραφικό λιμανάκι της Νταμούχαρης όπου όπως σας είπαμε εδώ, γυρίστηκαν και μερικές σκηνές από την ταινία Mama Mia. Περπατήστε στα καλντερίμια της, δείτε τα γραφικά πέτρινα σπιτάκια, πιείτε καφεδάκι ή ουζάκι κι αν είναι καλοκαίρι ίσως μια βουτιά στη νότια παραλία του χωριού, την Παπά Νερό, θα σας αποζημιώσει για το πολύωρο περπάτημα.

Θα χαρώ να μάθω εάν έχετε κάποια παρόμοια εμπειρία με παιδιά ή χωρίς!

Κάλη

Ευχαριστίες για την οργάνωση: 

• Travel Bloggers Greece
• Spyrou philoxenia 
• Trekking Hellas

Ευχαριστίες επίσης:

• Antonis –Les Hirondelles Transportation