Εκδρομή στη Νάουσα και στο Άλσος Αγίου Νικολάου

Μια ημερήσια εκδρομή στη Νάουσα Ημαθίας με τα παιδιά. Η εκδρομή περιλάμβανε επίσκεψη και βόλτα στο Άλσος του Αγίου Νικολάου.

Αναμνήσεις από τη Νάουσα

Τη Νάουσα και συγκεκριμένα το Άλσος Αγίου Νικολάου τα έχω συνδυάσει με τις ημερήσιες εκδρομές του δημοτικού σχολείου που πηγαίναμε μικρές καθώς παλιότερα στην Θεσσαλονίκη ήταν ο νούμερο ένα προορισμός για τις σχολικές ημερήσιες μας εκδρομές. Εκείνη την εποχή οι μαμάδες μας παίρνανε τις κουβερτούλες και τις κουρελούδες, τα ταπεράκια με τα κεφτεδάκια, τα βραστά λουκάνικα και τα ντολμαδάκια και κάναμε πικ-νικ ενώ εμείς παίζαμε αμέριμνα με τους συμμαθητές μας. Ωραίες εποχές και συνήθειες που τελικά αποδεικνύεται με το πέρασμα των χρόνων ότι δεν τις ξεχάσαμε ποτέ, ότι οι μνήμες δεν ξέφτισαν κι ότι όλα επανέρχονται κάποια στιγμή και πλέον θέλουμε να ζήσουμε στιγμές αμέριμνες και με τα δικά μας παιδιά.

Ημερήσια εκδρομή στη Νάουσα

Την Κυριακή που μας πέρασε επισκεφθήκαμε οικογενειακώς τη Νάουσα και συγκεκριμένα τον Άλσος του Αγίου Νικολάου, το οποίο απέχει 3 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης, λόγω των κολυμβητικών αγώνων στους οποίους συμμετείχε η κόρη μου. Ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί, τα παιδιά με το πούλμαν της ομάδας και οι γονείς με τα αυτοκίνητά τους. 

Η διαδικασία των αγώνων κράτησε περίπου 3 ώρες! Το αστεράκι μας τα κατάφερε πολύ καλά! Παρόλο που δεν αγωνίζεται στα πρoαγωνιστικά αλλά είναι σε αρχικό σχετικά επίπεδο τα πήγε πολύ καλά! Στο ελεύθερο, δυστυχώς, βουτώντας στην πισίνα της βγήκαν τα γυαλάκια της και προσπαθώντας να τα βάλει έμεινε πίσω. Όμως στο ύπτιο και αφού οι προπονητές της την εμψύχωσαν γιατί είδαν την αρχική της απογοήτευση, έβαλε τα δυνατά της και βγήκε πρώτη!! Δεν είναι η πρωτιά αλλά η ηθική ικανοποίηση που νιώθει το παιδί όταν οι κόποι ανταμείβονται.

Για μας είναι το ίδιο αν θα έβγαινε και τελευταία μιας και στόχος των αγώνων αυτών είναι η συμμετοχή, η ανεξαρτησία και η εμπειρία αλλά για την ίδια ήταν απ’ ότι αποδείχθηκε σημαντικό να κερδίσει παρόλο που γενικά δεν είναι πολύ ανταγωνιστική! (Μήπως τελικά εξελίσσεται… μεγαλώνει;). Σημαντικό είναι επίσης το ότι αγωνίστηκε σε μια πενηντάρα πισίνα ενώ προπονείται σε μικρότερη! Άρα οι αντοχές θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερες. 

Οι Ελληνάρες!

Κατά την διάρκεια των αγώνων ως συνήθως ζήσαμε “ελληνικές στιγμές”! Ξέρετε οι Ελληνάρες γονείς που βρίσκονται παντού με μια φωτογραφική, ένα κινητό, μία κάμερα ή ένα τάμπλετ και αποθανατίζουν τα παιδιά τους. Και δεν το κατακρίνω αυτό! Όχι καθόλου! Είμαι κι εγώ μέσα σε αυτούς! 

Απλά πρέπει να υπάρχει και κάποιος σεβασμός σε όσους αγωνίζονται αλλά και σε όσους θέλουν να παρακολουθήσουν όλους τους αγώνες από τις κερκίδες! Δεν μπορεί να θέλουμε να δούμε μόνο το παιδί μας και μετά να φεύγουμε ή να πηγαινοερχόμαστε μπροστά απ’ όλους τους θεατές κάνοντας περατζάδα γιατί ζεσταθήκαμε ή απλά να στεκόμαστε μπροστά στους υπόλοιπους γιατί έτσι μας αρέσει ή γιατί θέλουμε απλά να βλέπουμε καλύτερα απ΄ όλους κι ας ήρθαμε τελευταίοι και δεν πιάσαμε καλή θέση.

Παρά τις ευγενικές παρακλήσεις των διοργανωτών να απομακρυνθεί ο κόσμος από τα κάγκελα (οι κερκίδες βρίσκονταν σε μπαλκόνι ψηλότερα από την πισίνα) οι γονείς συνέχισαν να κάνουν το δικό τους. Βέβαια δεν ξέρω αν για το συγκεκριμένο φταίνε και οι διοργανωτές μιας και θα μπορούσαν να υπάρχουν άτομα που να ελέγχουν όλον αυτό τον χαμό αλλά και να έχουν ένα πιο καθαρό μικρόφωνο να εξηγούν πιο ξεκάθαρα τι βλέπουμε κάθε φορά, ίσως να λένε τα ονόματα των μικρών κολυμβητών και με αυτό τον τρόπο να κρατάνε σε ενδιαφέρον του κοινού που παρόλο που περισσότερο ήθελε να δει το δικό του παιδί θα μπορούσε να είναι ακόμη πιο ένθερμο και για τα υπόλοιπα.

Αλλά τελικά δεν νομίζω πως είναι αυτό το πρόβλημα αλλά οι κακές συνήθειες των Ελλήνων που δεν έχουν σεβασμό ούτε στο θέατρο, ούτε στο σινεμά, ούτε στις εκδηλώσεις των ίδιων τους των παιδιών! Τα είπα και ξεθύμανα! Πάμε παρακάτω!

Μεσημεριανό στη Νάουσα

Αμέσως μετά τους αγώνες η ομάδα πήγε για φαγητό χώρια από τους γονείς σε ταβέρνα δίπλα στο πάρκο. Εμείς προτιμήσαμε να κατηφορίσουμε στο κέντρο της πόλης για μεσημεριανό. Φάγαμε σε μια φανταστική μπυραρία και μπορώ να πω πως με τόσο φαγητό θα έπρεπε να γυρίσουμε με τα πόδια πίσω. 

Άλσος Αγίου Νικολάου Νάουσας

Όταν επιστρέψαμε στο πάρκο αρχίσαμε τις βολτούλες ενώ η ομάδα κάπου εκεί έπαιζε ομαδικά παιχνίδια. Οι φωτογραφίες δεν μπορούν να δείξουν την ομορφιά του τοπίου! Πανύψηλα πλατάνια παρέχουν τη σκιά και τη δροσιά τους δίπλα στο ποτάμι Αράπιτσα που σε πολλά σημεία δημιουργεί μικρούς καταρράκτες. 

Η εποχή δεν μπορούσε να είναι πιο κατάλληλη για βόλτα στο πάρκο αυτό. Πλακόστρωτα δρομάκια με πολλά παγκάκια στις άκρες τους, βρυσάκια με νερό από την πηγή, και γρασίδι φρεσκοκουρεμένο γεμάτο μικρά χαμομηλάκια που το έκαναν να δείχνει ρομαντικό. Ήταν όλα πεντακάθαρα και περιποιημένα!

Εντύπωση μας έκανε πάντως πως δεν υπήρχαν τραπέζια για να φάει κανείς παρόλο που θα ήταν υπέροχα αλλά οι ταμπέλες προειδοποιούν ότι απαγορεύεται η κατασκήνωση και το φαγητό. Να ‘ναι απλά για λόγους ασφαλείας (πυρκαγιές κλπ) ή απλά και ελληνικά θέλουν να προωθήσουν τις γύρω ταβέρνες; Δεν σας κρύβω πως ζήλεψα όσους είχαν κουβερτούλες και ξάπλωναν στο γρασίδι κάνοντας πικ-νικ! Υποσχεθήκαμε να επιστρέψουμε με τα απαραίτητα για πικ νικ κάποια άλλη Κυριακή! Και γιατί όχι να κάνουμε και ιππασία (τα παιδιά δηλαδή!)

Λίγο πριν την επιστροφή της ομάδας στη Θεσσαλονίκη, όσοι γονείς θέλανε πήραν τα παιδιά τους για να επιστρέψουν με το δικό τους μεταφορικό μέσο! Έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία να μείνουμε λίγο ακόμη και να μαγευτούμε ακόμη περισσότερο από την ομορφιά του τοπίου.

Επισκεφτείτε το κέντρο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης (ΚΠΕ) της Νάουσας για περισσότερες πληροφορίες για την πόλη.

Η μικρή μου δεν σταμάτησε να σκαρφαλώνει στα δέντρα, στα βράχια και να μπαίνει μέσα στις κουφάλες των κορμών των αιωνόβιων δέντρων! Το αγόρι μας από την άλλη άργησε λίγο να εξοικειωθεί αλλά τελικά προς το τέλος πήρε θάρρος! Η γιαγιά Μαρία ήταν παρέα μας και η εγγονή τής έδειχνε την αγάπη της με φιλιά και μαργαρίτες.

Αξιοθέατα στη Νάουσα

Στην διαδρομή έβλεπα παντού ταμπέλες προς “Χώρο Θυσίας”. Αν και δεν τον επισκεφτήκαμε τότε (πολύ κακώς) ο χώρος θυσίας είναι το σημείο απ’ όπου πέσανε στο ποτάμι της Αράπιτσας οι γυναίκες της Νάουσας μαζί με τα παιδιά τους το 1822 για να γλυτώσουν από τους Τούρκους. Εκεί βρίσκεται μνημείο με το άγαλμα Ναουσαίας γυναίκας που κρατάει το παιδί της στην αγκαλιά της. Έκτοτε η πόλη χαρακτηρίζεται “Ηρωική”. Να και ακόμη ένα μέρος λοιπόν που μπαίνει στη λίστα μας για ημερήσιες κυριακάτικες εκδρομές και σας το συστήνουμε ως προορισμό. Άλλους προορισμούς μπορείτε να βρείτε κι εδώ.

Δείτε εδώ και μια άλλη επίσκεψή μας στη Νάουσα για να φτιάξουμε Τσίπουρο, να επισκεφτούμε το πάρκο του Αγίου Νικολάου αλλά και τον χώρο Θυσίας το Φθινόπωρο.

Kathy