Μικρές καλοκαιρινές στιγμές. Οι φετινές αναμνήσεις μου

Επιτέλους μόνη! Μόνη στην αυλή του σπιτιού μου με το laptop να απολαμβάνω το απόγευμα μπλογκάροντας! Μπαμπάς και γιος μόλις έφυγαν μια βόλτα με τα ποδήλατά τους ενώ η Μαρία βγήκε για να συναντήσει τις φίλες της! Μεγάλωσε κι αυτή! Τις άκουγα που περνούσαν έξω από το σπίτι για να συναντήσουν τα υπόλοιπα παιδιά της παρέας τους και τις χαιρόμουν! Κι εγώ μόνη εδώ να αναπολώ τις καλοκαιρινές στιγμές που ζήσαμε! Ένα καλοκαίρι που ήταν ξεχωριστό μες την καρδιά μου όχι τόσο για τις διαφορετικές παραστάσεις του ή τα ταξίδια του όσο για τις όμορφες αλλαγές που μας επιφύλασσε τώρα που τα παιδιά μας μεγαλώνουν και αλλάζουν και μαζί με αυτά καλούμαστε να αλλάξουμε και μεις και να δοκιμαστούμε.

Θέλετε να έρθετε μαζί μου σε αυτές τις αναπολήσεις; Πραγματικά δεν ξέρω αν τελικά έχω πολύ φωτογραφικό υλικό από αυτό το καλοκαίρι αλλά σίγουρα θέλω να ταξιδέψω στους προηγούμενους μήνες. Τι λέτε έρχεστε μαζί μου τελικά; 

Λίγο πριν τις διακοπές

Θα ξεκινήσω από τον Μάιο που ήταν για μένα ένας δύσκολος μήνας. Τώρα που το σκέφτομαι μοιάζει πολύ μακρινό όλο αυτό αλλά σε κείνη τη φάση και ειδικά ως τις 20-25 του Ιούνη είχα ξεπεράσει τα όριά μου! Δουλειά, άγχος για τους μαθητές μου και την προετοιμασία τους για τις εξετάσεις, υποχρεώσεις στο blog, κατασκευές πινιατών, τα παιδιά, οι δραστηριότητές τους, αγώνες για τον Θάνο στο tae kwo do, πρόβες για τη Μαρία στο τμήμα musical, συναυλία του Θάνου στην κιθάρα, συναυλία της Μαρίας και των μαθητών μου στο πιάνο, παραστάσεις, γιορτές στο σχολείο και γιορτή αποφοίτησης της Μαρίας είναι λίγα από αυτά που έπρεπε να κάνω. Ουφ! Κουράστηκα μόνο που τα έγραψα άσε που σίγουρα ξέχασα πολλά…

Εκτός από αυτά ανέλαβα ένα σωρό extra πράγματα όπως τη φωτογράφιση των τμημάτων όλου του σχολείου των παιδιών, την αναζήτηση και αγορά των αναμνηστικών δώρων της ΣΤ’, την κατασκευή του photo booth και των πινιατών της αποφοίτησης αλλά και γραφιστικές δουλειές στο ωδείο! Τα έκανα με πολύ χαρά όλα πραγματικά αλλά στο τέλος τα είδα όλα που λένε! Χρειαζόμουν επιτέλους διακοπές! Κι όχι μόνο εγώ! Και τα παιδιά τις είχαν πολύ ανάγκη γιατί αυτή τη σχολική χρονιά έδωσαν και οι δύο τον καλύτερό τους εαυτό σε όλους τους τομείς!

Φυσικά μέχρι τέλος Ιουνίου ούτε λόγος για να πάμε στο camping παρόλο που το είχαμε στήσει από την Πρωτομαγιά. Αρχές Ιουλίου όμως έγινα καπνός! Φόρτωσα στο αυτοκίνητο όλο το εργαστήριο των πινιατών μου, αφού θα είχα τη δυνατότητα να δουλεύω από εκεί, πήρα τα παιδάκια μου κι έφυγα! Ο μπαμπάς τους ερχότανε Σαββατοκύριακα ή ενδιάμεσα στην εβδομάδα κανένα βραδάκι για να μας δει αφού για τις διακοπές του έπρεπε να περιμένει ως την επίσημη άδειά του! 

Η ανιψιά μου

Από την πρώτη εβδομάδα των διακοπών είχαμε παρέα την ανιψιά μου τη Μελίτα! Έμεινε μαζί μας 10 μέρες και την απολαύσαμε και μας απόλαυσε! Πρώτη φορά ταξίδεψε με τη γιαγιά από την Αθήνα αμέσως μετά το ταξίδι τους στην Κίμωλο με σκοπό να έρθει μαζί μας στο camping! Πως και πως το περίμενε!

Ήταν επίσης η πρώτη φορά που θα ερχόταν για διακοπές χωρίς τους γονείς της και θα έμενε στην θεία και στα ξαδέρφια της! Περάσαμε τέλεια παρόλο που ο καιρός δεν μας έκαναν το χατίρι ώστε να κάνουμε πολλά μπάνια εκείνες τις μέρες και εγώ ανάρρωνα από μια επέμβαση που είχα κάνει οπότε δεν μπορούσα να τους κάνω παρέα στις βουτιές τους. Ωστόσο το παιχνίδι ήταν ασταμάτητο όλη μέρα μέσα και έξω από το τροχόσπιτο! Ακόμη μιλάει στους γονείς της για τη διαμονή της στο τροχόσπιτο! Τι άλλο να ζητήσει μία θεία! 

Παρέα με την Κάλη

Αυτά όμως είναι δανεικά! Κι εφόσον εγώ δεν μπορούσα να κάνω μπάνιο η θεία Κάλη με τον θείο Κώστα ανέλαβαν να πάνε τα παιδιά στη Waterland όταν ήρθαν για την… παραλαβή της κόρης τους! Χα χα! 

View this post on Instagram

A post shared by Ανθομέλι by Kathy and Callie (@anthomeli)

Φυσικά είχα την ευκαιρία να απολαύσω την αδερφούλα μου έστω και για δύο μερούλες και να πάρουμε την τζουρίτσα μας ως την επόμενη συνάντησή μας. Οι φωτογραφίσεις δεν έλειπαν και φυσικά ήρθε επιτέλους η ώρα να βουτήξω κι εγώ στη θάλασσα! Απόλαυση! 

Ένα σύντομο ταξίδι

Μετά από αρκετές μέρες στο camping είχαμε την ευκαιρία με τον Γιώργο να κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα τα δυο μας συνδυάζοντας τη δουλειά του. Τα παιδιά δεν έφυγαν από το κάμπινγκ αφού η γιαγιά μάς επισκέφτηκε για να κάνει κι εκείνη τα ολιγοήμερα μπάνια της, εμείς ξεφύγαμε κι όλοι μείναμε ευχαριστημένοι. Καλαμπάκα, Καρδίτσα, Τρίκαλα και Βόλος οι πόλεις που επισκεφτήκαμε και μετά το τρέξιμο για να προλάβουμε τα της δουλειάς είχαμε και χρόνο για να απολαύσουμε τα καφεδάκια μας, το μπανάκι μας στο ξενώνα Τριανταφυλλιές στην Πορταριά Πηλίου αλλά και ένα τσιπουράκι στον Βόλο! 

Η καθημερινότητα

Επιστροφή στο camping και στην καλοκαιρινή μας καθημερινότητα. Λιγότερο ίντερνετ, καθόλου τηλεόραση, χρόνος για διάβασμα λογοτεχνικών βιβλίων και κους κους, ούζα με φίλους, στιγμές μοναδικές παρέα με τα παιδιά μας με σπιτικό φαγάκι ή γρήγορα σνακ μπροστά στο κύμα. Αν και φέτος τον κύριο λόγο στο φαγητό είχε ο αντρούλης μου που λατρεύει το barbeque και με την πολύτιμη βοήθεια του μωρού του (την ψησταριά υγραερίου του λέμε) μας φρόντισε πάρα πολύ! Hightlight όμως νομίζω πως ήταν το πρωινό μας καφεδάκι δίπλα στο κύμα. Έστω και μισή ωρίτσα στην ήσυχη ακόμη από κόσμο παραλία ήταν αρκετό για να μας γεμίσει ενέργεια. 

Τα παιδιά

Φέτος ο Θάνος πήρε τα ινία από την αδερφή του και απέκτησε το δικό του μαγαζάκι. Κι εφόσον τα αγόρια δεν το ‘χουν και τόσο με τις κατασκευές αποφάσισαν να πουλήσουν την δική τους σπιτική λεμονάδα! Όχι ότι δεν βοήθησα στην παρασκευή της, η δε Μαρία είχε αναλάβει να τους φτιάξει την ταμπέλα του μαγαζιού, αλλά στις πωλήσεις τα πάντα τα έκαναν μόνοι τους! Και μάλιστα έβγαλαν και καλό χαρτζιλίκι με το οποίο και παγωτό πήραν και ηλεκτρονικά έπαιξαν και έβαλαν και στο κουμπαρά τους κάποιο ποσό! 

Το φετινό καλοκαίρι ήταν ξεχωριστό για μας αλλά και για τα παιδιά και για άλλους λόγους. Απέκτησαν ελευθερίες που μέχρι τώρα δεν είχαν. Η αποφοίτηση από το Δημοτικό για τη Μαρία ήταν ορόσημο για αυτές τις αλλαγές και επειδή με τον βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα απέκτησε και ο αδερφός της αρκετές ελευθερίες που δεν είχε εκείνη στην ηλικία του. Έτσι δεν γίνεται πάντα με τα δεύτερα και τα τρίτα παιδιά άλλωστε; 

Η μάνα, βλέπε εμένα, μια πάθαινε απανωτά εγκεφαλικά μια τραβούσε τα ηνία και μια τα άφηνε. Ευτυχώς είχα και τις φίλες μου που τα συζητούσα μαζί τους αλλά και μου κάνανε παρέα μέχρι να επιστρέψει το τέκνο μου. Μη φανταστείτε… 12.30 ώρα ήταν η ώρα που επέστρεφε, βία 01:00 όταν ήμασταν με παρέα και έπαιρνε παράταση, αλλά αν νυστάζεις πώς να κρατηθείς ξύπνιος; Εκεί… στην αναμονή!

Όταν ήταν και ο μπαμπάς στο camping τα πράγματα ήταν πολύ ευκολότερα αφού η ευθύνη μοιράζεται. Το ωραίο πάντως ήταν πως χαιρόμασταν πολύ που ήταν τυπική σε αυτά στα οποία συμφωνούσαμε οπότε δεν έχανε τις ελευθερίες της. Φυσικά υπήρχε τις περισσότερες φορές και το “Άγιο κινητό” για ώρα ανάγκης αν και οι αποστάσεις στις οποίες κινούνταν ήταν τόσο κοντινές που δεν υπήρχε θέμα! 

Οι γονείς

Βέβαια όλες αυτές οι αλλαγές είχαν και τα καλά τους. Λείπει η γάτα χορεύουν τα ποντίκια λέει η παροιμία. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση τα ποντίκια τα έλεγαν Κατερίνα και Γιώργο! Όταν πλέον τα παιδιά είναι μεγάλα έχεις την πολυτέλεια να νιώσεις και πάλι… νιόπατρος! Ε, όχι 100% φυσικά αλλά τις ανάσες σου τις παίρνεις. Ακόμη και το τσιπουράκι μας στο ταβερνάκι του κάμπινγκ ήπιαμε τα δυο μας ενώσω εκείνα ήταν με τους φίλους τους! Γι αυτό φίλες μου και φίλοι που είστε κουρασμένοι από τα μικρούλια σας μην ανησυχείτε. Θα έρθει και η ώρα που θα χαλαρώσετε!

Το πάρτυ

Τον 15αύγουστο κάναμε όπως κάθε χρόνο το πάρτυ για την γιορτή της Μαρίας μας. Αυτή τη φορά όμως ήταν πολύ διαφορετικό. Όχι, δεν ήταν τα παιχνίδια ή ο μπουφές αλλά ο χώρος που το έκαναν ξεχωριστό! Αυτό το καλοκαίρι παραμονή της γιορτής της κάλεσε μόνο τις φίλες της και πήγαν το απόγευμα της παραμονής της γιορτής της στο beach bar! Φυσικά κάπου εκεί δίπλα ήμασταν κι εμείς αλλά τα κορίτσια πέρασαν πολύ όμορφα και ένιωσαν ακόμα μεγαλύτερες! Λεπτομέρειες για το concept του πάρτυ θα σας πως σύντομα αλλά οι φώτο θα σας δώσουν μία μικρή γεύση! 

Εφηβικό πάρτυ με γεύση γρανίτα λεμόνι

Σπάζοντας τα καθιερωμένα

“Το camping σε καταπίνει”! Όσοι κάνουν camping θα καταλάβουν την έκφραση αυτή. Όχι, δεν είμαι αχάριστη. Το camping σου δίνει την ευκαιρία, ειδικά με ένα επάγγελμα σαν το δικό μου, να κάνεις διακοπές πολύ καιρό. Όμως είναι τόση η χαλάρωση που τις περισσότερες φορές δεν κάνουμε κάτι το ιδιαίτερο και συγκλονιστικό εκτός camping. Μένουμε στα ίδια και στα ίδια και τελικά όταν πας πίσω λες… καλά πέρασα αλλά στην ουσία δεν έκανα τίποτα.

Φέτος όμως ήμασταν αποφασισμένοι με τον Γιώργο να ξεφύγουμε από τα καθιερωμένα μας. Μην φανταστείτε κάτι το ιδιαίτερο! Εκτός από το ταξιδάκι μας, πήγαμε ένα βράδυ για θέατρο με τα παιδιά αφού πρώτα είχαμε φάει κρέπες και μετά πήγαμε και για ποτάκι. Το άλλο που κάναμε ήταν δυο ημερήσιες εκδρομές με την παρέα μας στη Σιθωνία, το δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής.

Σιγά το πράγμα θα μου πείτε αλλά για μας ήταν πολύ ξεχωριστά όλα αυτά που μας έκαναν να ξεκουνηθούμε από το camping. Κολυμπήσαμε σε παραλίες που δεν είχαμε πάει ως τότε και επιστρέψαμε στα “πάτρια” εδάφη ώστε να γνωρίσουν και τα παιδιά μας τον αγαπημένο μας κάμπινγκ και τα καταγάλανα βαθιά νερά του. Εκεί όπου ξεκινήσαμε το camping και ως ελεύθεροι αλλά και ως οικογένεια!  

View this post on Instagram

A post shared by The Greek Travel Family (@greek_travel_family)

Φέρνοντας το camping σπίτι μας

Γεμάτο καλοκαίρι λοιπόν! Έχουμε μόνο λίγες μέρες που επιστρέψαμε μετά από ένα πολύ κουραστικό Σαββατοκύριακο μαζέματος του τροχόσπιτου και αρκετές μέρες τακτοποίησης στο σπίτι. Οι δουλειές δεν έχουν τελειώσει και δεν μπορώ να πω ακόμα πως είμαι συμμαζεμένη αλλά κατάφερα να φέρω το camping στο σπίτι μου. Τι εννοώ; Τα τελευταία χρόνια κι επειδή όλο το καλοκαίρι σχεδόν αλλά και τα Σαββατοκύριακα της άνοιξης τα περνούσαμε στο camping, δεν χαιρόμασταν καθόλου τη μικρή μας αυλή.

Αυτό το οποίο μας έκανε να μην στεναχωρηθούμε για την επιστροφή μας ήταν αυτό: Η παράταση του καλοκαιριού για όσο μας το επιτρέψει ο καιρός (ακόμη κι αν ημερολογιακά θα μπαίνουμε στο φθινόπωρο). Στήσαμε την τέντα του τροχόσπιτού μας στο κέντρο της αυλής αφού πρώτα κουρέψαμε το γκαζόν, καθαρίσαμε τα φύλλα από τα παρτέρια. Φυτέψαμε λουλούδια, βγάλαμε στο γκαζόν το τραπέζι και τις καρέκλες μας και το παγκάκι που είχαμε τόσο καιρό στην αποθήκη και κατεβάσαμε από ένα πατάρι στο πατρικό του άντρα μου μια παλιά μας κούνια-καναπέ που είχαμε να την χρησιμοποιήσουμε από πριν γεννηθούν τα παιδιά. Έτσι, τις τελευταίες μέρες πού μας βρίσκεις πού μας χάνεις στην αυλίτσα μας είμαστε και απολαμβάνουμε στιγμές! 

Μικρές στιγμές κάνουν τη μικρή μικρή ζωούλα μας (που λέει και η φίλη μου) πολύ πολύ όμορφη! Τι κι αν τρέχουμε όλη μέρα για δουλειά, τι κι αν βγάζουμε χρήματα για να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας; Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι τον εαυτό μας και την οικογένειά μας και να ζούμε κάθε στιγμή γιατί είναι μοναδική.

Να μην ευχηθώ καλό φθινόπωρο αλλά καλή συνέχεια!

Κατερίνα