Μια φωτογραφική πρόκληση

Διανύουμε τον Μάρτιο του 2025. Το Ανθομέλι πλέον δεν είναι απλά ένα προσωπικό ιστολόγιο, όπως όταν ξεκίνησε, αλλά ένα site, ένα portal θα λέγαμε, με άρθρα γύρω από την οικογένεια και τα ταξίδια. Αν και πλέον εγώ και η αδερφή μου Κάλη ασχολούμαστε επαγγελματικά με το Ανθομέλι προσπαθούμε όσο είναι δυνατόν να του δίνουμε έναν προσωπικό χαρακτήρα. Αυτές τις μέρες είμαι στη διαδικασία να κάνω κάποια εκκαθάριση παλιών φωτογραφιών και άρθρων και έπεσα σε μια σειρά αναρτήσεων από μία φωτογραφική πρόκληση στην οποία συμμετείχα ως blogger το 2012.

Ίσως για εσάς τους αναγνώστες μας οι αναρτήσεις αυτές να μην έχουν ενδιαφέρον αλλά για μένα προσωπικά οι φωτογραφίες και τα κείμενα που τις συνοδεύουν ξυπνούν αναμνήσεις και γι αυτό και αποφάσισα να μην τις διαγράψω αλλά να τις ενώσω σε μία νέα ανάρτηση εις ανάμνηση του ξεκινήματός μας στο blogging, που τότε είχε έναν χαρακτήρα ημερολογιακό. Παράλληλα όμως ήταν κι ένας τρόπος επικοινωνίας με άλλους bloggers μέσω σχολίων, διαγωνισμών ή και προκλήσεων όπως αυτή η φωτογραφική πρόκληση.

Στην συγκεκριμένη φωτογραφική πρόκληση της αυστραλέζας blogger Chantell από το Fat Mum Slim, συμμετείχαμε αρκετά ελληνικά blogs κάποια από τα οποία δεν υπάρχουν πια ή έχουν σταματήσει να ανανεώνονται. Όποιος συμμετείχε έπρεπε να βγάζει μια φωτογραφία για κάθε ημέρα του μήνα, να την ανεβάζει στο blog του και να γράφει κάτι σχετικό με αυτή. Πόσο όμορφες και αθώες ήταν αυτές οι προκλήσεις, σκέφτομαι τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, σε σχέση με τις επικίνδυνες προκλήσεις που πλέον κυκλοφορούν στο διαδίκτυο!

Φωτογραφική Πρόκληση- Μάιος 2012

Πάμε να θυμηθούμε εκείνες τις μέρες του Μάϊου του 2012, τις αποτυπωμένες σε 31 αναρτήσεις στο blog. Φυσικά τα κείμενα είναι ακριβώς όπως τα είχα γράψει τότε.

Day 1- Peace (ειρήνη)

Πρώτη μέρα του Μάϊου και θέμα η ειρήνη. Το βρήκα δύσκολο το θέμα όσο εύκολο κι αν ακούγεται! Όσο κι αν σας φαίνεται αστείο, το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ένα κρεμαστό που είχα φτιάξει στον γυμνάσιο από τσερνίτ (fimo) με το σήμα της ειρήνης. Ωστόσο επειδή δεν ήξερα αν ακόμα υπήρχε μέσα στα ενθύμιά μου, αποφάσισα να μην κάνω τον κόπο να το ψάξω και έβγαλα μια φωτογραφία το δεύτερο πράγμα που μου ερχότανε στο μυαλό ακούγοντας την λέξη ειρήνη. Η φωτογραφία μοιάζει και λίγο με ζωγραφιά ύστερα φυσικά από ανάλογη επεξεργασία. 

Day 2- skyline (ορίζοντας)

Σήμερα πέρασα ένα υπέροχο πρωινό με τα παιδιά μου. Τα παιδιά δεν είχαν σχολείο, λόγω της αργίας για τον πολιούχο μας. Έτσι, τα πήρα και πήγαμε να κάνουμε κάποιες μικροδουλίτσες που είχα. Τους υποσχέθηκα όμως πως αν δεν μάλωναν μεταξύ τους θα τους κερνούσα παγωτό στην παραλία. Οι δουλειές τελείωσαν γρήγορα και πράγματι απολαύσαμε πεντανόστιμο δροσερό παγωτό σ ένα παγκάκι μπροστά στη θάλασσα με θέα τη Θεσσαλονίκη.

Ο καιρός ήταν υπέροχος! Το δεντράκι δίπλα στο παγκάκι έκανε σκιά στην άμμο και τα άφησα ελεύθερα και ξυπόλητα να παίξουν με την άμμο και να μαζέψουν κοχυλάκια! Χόρτασαν παιχνίδι τα παιδούλια μου! Το κατανευχαριστήθηκαν και με παρακάλεσαν να το ξανακάνουμε! Ήταν τόσο όμορφες οι ώρες που περάσαμε μαζί που εύχομαι να επαναληφθεί η σημερινή μέρα όσο πιο σύντομα γίνεται!

Day 3- Something you wore today

Η Πέμπτη είναι η αγαπημένη μου μέρα γι αυτή τη σχολική χρονιά γιατί κατάφερα να μη βάλω κανένα μάθημα και την έχω ελεύθερη! Λίγο πριν το Πάσχα όμως προέκυψε κάτι που μου γέμισε το πρωινό μου! Ξεκίνησα “μαθήματα” σε μια σχολή γονέων! Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο όμορφα νιώθω γι αυτή μου την απόφαση!

Μπορεί να τρέχω σαν τρελή για να προλάβω ώστε να είμαι στην ώρα μου στο μάθημα και μπορεί να τρέχω σαν την παλαβή για να προλάβω να πάρω από τα νήπια την κόρη μου αλλά παρόλ’ αυτά είμαι πολύ χαρούμενη που μπορώ να συμμετέχω σε μια τέτοια ομάδα. Και θα σας πρότεινα ανεπιφύλαχτα να κάνετε κάτι αντίστοιχο κι εσείς. Ας προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε τον εαυτό μας πάνω απ’ όλα και τις δικές μας συμπεριφορές για να μπορέσουμε να γίνουμε καλύτεροι γονείς! 

Αχ παρασύρθηκα! Το θέμα μας είναι κάτι που φόρεσα σήμερα! Σήμερα το πρωί αφού πήγα τα παιδιά στο σχολείο,  γύρισα σπίτι, ήπια το καφεδάκι μου μιλώντας με την Callie και την ανιψούλα μου στο skype, ετοιμάστηκα για να πάω στην σχολή γονέων. Απαραίτητο αξεσουάρ είναι τα σκουλαρίκια! Είναι το φετίχ μου μπορώ να πω, όπως και τα ρολόγια άλλωστε. Αλλά αφού ρολόγια δεν μπορώ να έχω πολλά, τουλάχιστον αγοράζω σκουλαρίκια. Το συγκεκριμένο ζευγάρι το αγόρασα στα 18 μου από ινδικό περίπτερο στην διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης και είναι από τα αγαπημένα μου.

Day 4: Fun (Διασκέδαση)

Επ΄ ευκαιρίας της σημερινής φωτογραφίας θα ήθελα να θίξω ένα θέμα που με καίει…με εκνευρίζει! Είναι οι ακατάλληλες παιδικές χαρές, που δόξα τον Θεό έχουμε ένα σωρό στην Ελλάδα!

Συγκεκριμένα κοντά στο σπίτι μου υπάρχουν δύο. Η μία από αυτές έχει ακόμη τα παλιά σιδερένια, σκουριασμένα και αιχμηρά σε κάποια σημεία παιχνίδια. Ο μύλος είναι ετοιμόρροπος και αντί να τον βγάλουν τον στήνουν ξανά και ξανά δήθεν ότι τον έφτιαξαν! Τα χόρτα βουνό, λακκούβες παντού! Τα παιχνίδια και τα παγκάκια τσιμενταρισμένα στο κάτω μέρος τους αποτελούν κίνδυνο-θάνατο για μικρά παιδάκια που εύκολα σκοντάφτουν, αφού το χώμα έχει μειωθεί και τα τσιμέντα είναι σε πρώτη θέα. Δεν υπάρχουν πόρτες για να κλείνει το πάρκο, μα και  έτσι ανοιχτά που είναι δεν μπορείς να μπεις εύκολα με καρότσι, εκτός αν θες να πέσεις πάνω σε κανένα κορμό δέντρου.

Είμαστε κι εμείς όμως! Βλέπω κάποιους εφήβους που πάνε εκεί και κάθονται στο κιόσκι. Πετάνε όπου βρούνε τα σκουπίδια και φεύγουν. Ζωγραφίζουν παντού! Δεν υπάρχει σεβασμός! Πως να διατηρηθούν αυτές οι παιδικές χαρές αν δεν τις φροντίσουμε όλοι μας; Εννοείται πως κι εμείς οι γονείς θα πρέπει να δίνουμε το καλό παράδειγμα και να μάθουμε ΕΜΕΙΣ στα παιδιά μας πως πρέπει να συμπεριφέρονται. Συγχύζομαι όταν τα παιδάκια ανεβαίνουν ανάποδα στην τσουλήθρα ή της ρίχνουν χώμα! Υπάρχουν γονείς που κάνουν πως δεν βλέπουν. Σιγά το πράγμα θα πούνε. Ναι, αλλά όταν πήγαινα τα μικρά μου σε μικρότερη ηλικία δεν μπορούσαν να κάνουν τσουλήθρα όταν τα μεγαλύτερα παιδιά ανέβαιναν ανάποδα!

Τέρμα όμως η γκρίνια. Θα σας πω για μια καλοκαιρινή βραδιά που θυμήθηκα βγάζοντας την φωτογραφία. Ήμασταν στο camping του Σάνι στην Χαλκιδική με την μαμά μου, την αδερφή μου και τα δυο μου παιδιά για διακοπές 3G (3 generation holidays). Το βραδάκι πήγαμε τα παιδιά στην παιδική χαρά! Δεν είχε καθόλου κόσμο όμως. Τα παιδιά ήθελαν να τα κάνουμε “γύρω γύρω” στον μύλο. Αφού κουραστήκαμε όρθιες ανεβήκαμε κι εμείς. Και γυρνούσαμε με τα παιδιά αγκαλιά, μην μας φύγουν κιόλας, όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε! Μας είχε πιάσει νευρικό γέλιο και ταυτόχρονα τσιρίζαμε και ζαλιζόμασταν! Μπορεί τώρα που σας το περιγράφω να φαίνεται μια χαζομάρα. Αλλά για μας είναι μια πολύ γλυκιά ανάμνηση… παλιμπεδισμού!

Day 5: Bird, ο μικρός μας Τσιριτρό, το καναρίνι μας

Από το πρωί λείπω από το σπίτι. Δουλειά, ψώνια για τα παιδιά, μεσημεριανό οικογενειακώς σε ταβερνούλα, μεσημεριανή ξεκούραση διαβάζοντας το βιβλίο μου, με κλειστό laptop για να μην παρασυρθώ, επίσκεψη στην κουνιάδα μου που αναρρώνει από εγχείρηση και τελικά σπίτι! Τα παιδιά κοιμούνται, ο Γιώργος πήγε για περπάτημα κι εγώ διαβάζω τα δικά σας σχόλια! Έχω και το βιβλίο μου να τελειώσω και είμαι στο καλύτερο σημείο! Ναι, αλλά σας χρωστάω μια φωτογραφία! Bird είναι το σημερινό θέμα για τη φωτογραφική πρόκληση! Και φυσικά δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από μια φωτογραφία του καρδερινοκάναρού μας, του Τσιριτρό μας.

Το πουλάκι το χάρισε στην κόρη μου ο μπαμπάς μου πριν 3 περίπου χρόνια. Όταν μας τον έφερε στο ξύλινο κλουβάκι του δεν είχα ιδέα για πουλιά. Μπήκα στο ίντερνετ έψαξα πληροφορίες για την φροντίδα του. Υποτίθεται ότι το συγκεκριμένο του το έδωσαν από το pet shop ως τραγουδισταρά! Αλλά το πουλί μουγκάθηκε!

Τι να κάνω λοιπόν; Κατέβασα ένα cd με φωνές πουλιών του δάσους ώστε να μάθει να μιμείται τις φωνές των πουλιών. Δεν ξέρω αν έφταιγε το cd αλλά σαν ξεκίνησε να τραγουδάει, είχε μάλλον σταματήσει λόγω της αλλαγής του περιβάλλοντος, και δεν έλεγε να σταματήσει. Μας ξυπνούσε από τα χαράματα, κελαηδούσε τα μεσημέρια όταν θέλαμε να κοιμηθούμε, πολλές φορές και μέσα στην νύχτα. Τι πίνεις και δεν μας δίνεις βρε παιδί μου; Μην μπορώντας να κάνουμε κάτι άλλο, αρχίσαμε να τον σκεπάζουμε όπως τα παπαγαλάκια.

Το καλοκαίρι που μας πέρασε το κελάηδημά του μειώθηκε ώσπου τον χειμώνα σταμάτησε εντελώς. Φυσικά το διάστημα αυτό δεν το σκέπαζα. Το μόνο που έκανε ήταν ένας ήχος σαν συνεχόμενο βογκητό θα μπορούσα να πω. Μου έλεγε η μαμά μου ότι μάλλον είναι στα τελευταία του. Ίσως και να τον παραμελήσαμε λίγο γιατί ήταν σαν να μην υπήρχε. Τελικά αποδείχθηκε ότι απλά ήθελε να έχει καθαρό κλουβάκι και μπόλικη τροφή. Όταν άρχισα και πάλι να τον περιποιούμαι σε πιο συχνή βάση, συνήλθε. Άρχισε και πάλι να κελαηδάει και μάλιστα ακόμη πιο μελωδικά!

Τώρα πλέον ευχαριστιέται κανείς να τον ακούει!  Και όταν καμιά φορά τον ξεχνάω αρχίζει τα χτυπήματα του ράμφους στο ξυλάκι που στέκεται! Άσε που όταν πάνε τα παιδιά και του μιλάνε αυτός τους λέει τουί τουί σαν να τα χαιρετάει.

Day 6: You (Εσύ, δηλαδή…εγώ)

Το σημερινό θέμα της φωτογραφικής πρόκλησης είναι You (Εσύ) δηλαδή εγώ! Εδώ στον γάμο μου, βγαίνοντας από το αυτοκίνητο για να ανέβω τα σκαλιά της εκκλησίας! Όλα τα βλέμματα στην νύφη! Τι όμορφες μέρες αυτές τις προετοιμασίας του γάμου αλλά φυσικά και η εβδομάδα πριν από τον γάμο κατά την διάρκεια της οποίας πήγα στο πατρικό μου. Κρατήσαμε όλα τα έθιμα! Μακριά από τον μέλλοντα σύζυγο, στρώσιμο του κρεβατιού, το νυφικό που το φέρνουν στην νύφη οι ελεύθερες από το σόι του γαμπρού, το bachelor , το γλέντι στο πατρικό από βραδύς…. Δεν ήμουν από τις αγχωμένες νύφες. Έζησα όλες τις στιγμές! Όλα έγιναν όπως τα ονειρεύτηκα!

Day 7: Someone that inspires you (κάποιος που σε εμπνέει)

Έχω σπάσει το κεφάλι μου από το πρωί για το σημερινό θέμα. Έχω συζητήσει με την αδερφή μου μπας και μου κατέβει καμιά ιδέα αλλά τίποτα. Ξεκινάω λοιπόν να γράφω σκέψεις χωρίς να έχω αποφασίσει κάτι συγκεκριμένο. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο που με εμπνέει γενικά. Για κάθε τι με το οποίο ασχολούμαι υπάρχει κάτι που με εμπνέει, αλλά κάποιος; Έμπνευση συνήθως είναι κάτι που θα δω σ ένα περιοδικό, σε μια εικόνα στο ίντερνετ, σε μια εκπομπή στην τηλεόραση, κάτι που θα κάνει κάποιος και μου αρέσει.

Το μυαλό μου πάει στην τέχνη όταν σκέφτομαι την λέξη έμπνευση. Ε, ποιος άλλος θα μπορούσε λοιπόν να με εμπνέει από τον ίδιο μου τον πατέρα που ασχολείται με τα καλλιτεχνικά από πολύ μικρή ηλικία; Το σπίτι μου, το σπίτι της αδερφής μου αλλά και το πατρικό μου είναι γεμάτο με πίνακές και κατασκευές του. Κάτι έχω πάρει από τον μπαμπά μου κι όταν φτιάχνω κάτι δικό μου αναρωτιέμαι αν θα του αρέσει ή αν θα είναι σωστό τεχνικά.

Όμως και η μαμά μου με εμπνέει τώρα που το σκέφτομαι. Με εμπνέει για να γίνομαι καλύτερη μαμά. Μια μαμά που ακούραστα θα φροντίζει, θα νοιάζεται για τα παιδιά της, θα γελάει και θα κλαίει μαζί τους, θα πίνουν καφέ και θα πηγαίνουν βόλτες αλλά και θα μαλώνουν διαφωνώντας. Μια μαμά που θα βοηθάει, θα δίνει ιδέες, λύσεις αλλά κυρίως θα έχει μια μεγάλη αγκαλιά που θα κλείνει μέσα της όσους αγαπά. Μακάρι να γίνω μια τέτοια μαμά! 

Δυστυχώς δεν μπορώ να γράψω περισσότερα γιατί με πιάσανε τα κλάματα και τα μικρά μου ανησυχούν χωρίς να μπορώ να τους εξηγήσω γιατί ακριβώς κλαίω. 

Μαμά, μπαμπά σας αγαπώ και σας ευχαριστώ που είστε η έμπνευσή μου!

Day 8: a smell you adore (μια μυρωδιά που λατρεύω)

Αγαπημένη μυρωδιά! Η αγαπημένη κολόνια του άντρα μου που τον κάνει, τουλάχιστον για μένα, ακαταμάχητο!

Day 9: Something you do everyday (Κάτι που κάνεις κάθε μέρα)

Κάτι που κάνω καθημερινά; Αχ, δεν θέλει και ρώτημα. Τι άλλο! Βάζω πλυντήριο πιάτων! Καλά να είναι τα παιδάκια μου κι άντρας μου αλλά πολλά ποτήρια βρε παιδί μου! Μια ο καφές, μια το γάλα τους, μια το ρόφημα, μια το νερό, μια το αναψυκτικό… ε, δεν είναι και τάνκερ! Γεμίζει κι αυτό κάποια στιγμή! Μην παραπονιέμαι όμως… φαντάζεστε να τα έπλενα και στο χέρι;

Day 10: a favourite word (μια αγαπημένη λέξη)

Οικογένεια (Family) είναι η δική μου αγαπημένη λέξη. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου αυτό είχα σαν σκοπό της ζωής μου. Να φτιάξω τη δική μου οικογένεια (καρκινάκι για!). Θεωρούσα ότι αυτή είναι η φυσιολογική πορεία του ανθρώπου, άσχετα που όταν μεγάλωσα συνειδητοποίησα ότι δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την ίδια άποψη. Εγώ πάντως τα κατάφερα! Παντρεύτηκα τον καλό μου, κάναμε δυο γλυκά παιδάκια! Δημιουργήσαμε τη δική μας οικογένεια! 

Αν και για μένα οικογένεια δεν είναι μόνο ο άντρας, η γυναίκα και τα παιδιά! Είναι και οι γονείς μας, είναι τα αδέρφια μας, οι γαμπροί μας, γίνονται οικογένεια στην πορεία, τα ανίψια, οι παππούδες και οι γιαγιάδες. Όλοι εμείς είμαστε οικογένεια! Και ξέρετε τι λέει χαρακτηριστικά ο μικρός μου με όλη την αφέλεια και φυσικότητα των τριών του χρόνων όταν είναι να βρεθούμε με τους υπόλοιπους της οικογένειας; “Μαμά, που θα πάμε; Θα είμαστε όλοι μαζί; Όλη οικογένεια;” Αυτό νομίζω τα λέει όλα!

Day 11: Kitchen (Κουζίνα)

Σήμερα το μενού περιλάμβανε μπριζολίτσες λαιμού στην γάστρα με πατατούλες και μουστάρδα. Απλά, γρήγορα και νόστιμα! Τα υλικά μαζεύτηκαν και μέχρι να ζεσταθεί ο φούρνος η εκτέλεση της συνταγής ολοκληρώθηκε. Ψήσιμο και μετά μαμ! Αυτό είναι κουζίνα! Μαγειρική αλλά και ζαχαροπλαστική! Τα υπόλοιπα όπως πλύσιμο των πιάτων, άδειασμα πλυντηρίου, συμμάζεμα ντουλαπιών, καθάρισμα ψυγείου προσπαθώ να τα ξεχάσω, όχι ότι δεν τα κάνω αλλά…

Day 12: Something that makes you happy (κάτι που σε κάνει χαρούμενη)

Αυτό που με κάνει χαρούμενη είναι σίγουρα η οικογένειά μου. Αλλά δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι. Γι αυτό σκέφτηκα κάτι άλλο που με κάνει πολύ χαρούμενη! Με αλλάζει προς το καλύτερο, με ηρεμεί και δεν είναι άλλο παρά τα ταξίδια! Μου αρέσει πολύ να ταξιδεύω! Κυρίως στο εξωτερικό! Να ξεπατώνομαι στον ποδαρόδρομο για να προλάβω να δω τα πάντα! Αξιοθέατα, μουσεία, μαγαζιά… Αλλά και τα ταξίδια στην Ελλάδα μου αρέσουν! Και η χώρα μας έχει πολλές ομορφιές να δει κανείς! 

Day 13: mum (μαμά)

Αλλά και τώρα πλέον ως μαμά τα παιδιά μου, το ένα στον παιδικό και το άλλο στο νηπιαγωγείο δεν με αφήνουν χωρίς εκπλήξεις! Αυτά είναι τα λουλούδια που έφτιαξαν για να στολίσουμε το αγαπημένο μου βάζο.

Day 14: Grass (γρασίδι)

Αυτή τη φορά ήταν πάνω από τις δυνάμεις μου να είμαι on time στη φωτογραφική πρόκληση. Βλέπετε την Κυριακή φτιάξαμε τον μπαξέ μας, κι εγώ ως αγύμναστη και άμαθη πιάστηκα! Παρόλο που έβγαλα φωτογραφίες δεν είχα δύναμη να τις αναρτήσω! Γι αυτό και ανεβάζω μια φώτο από το παρτεράκι της αυλής μας.

Day 15: Love (αγάπη)

Αυτά τα σχέδια που βλέπετε μου τα έφτιαξαν στον πίνακα τα παιδιά ενός τμήματος Θεωρίας του Ωδείο στο οποίο διδάσκω. Ωδείο. Μου χάρισαν και πανέμορφα, κόκκινα, μοσχομυριστά τριαντάφυλλα! Αυτό είναι αγάπη! Να σου γράφουν στον πίνακα “Κυρία σας αγαπάμε πολύ”, “Κυρία σας λατρεύουμε”, να σου σχεδιάζουν καρδιές, να σου χαρίζουν ζωγραφιές, να θέλουν να σε αγκαλιάσουν! Πόσο όμορφα νιώθει βλέποντας μια δασκάλα τέτοια ανταπόκριση! Προσωπικά μου δίνει δύναμη να συνεχίσω και να γίνω ακόμα καλύτερη!

Day 16: what you ‘re reading (τι διαβάζεις)

Το βιβλίο το οποίο διαβάζω αυτές τις τελευταίες μέρες έχει τίτλο “Οι κόρες της λησμονιάς” γραμμένο από τον Θοδωρή Παπαθεοδώρου. Είναι το πρώτο μιας σειράς βιβλίων και μιλάει για τον εμφύλιο. Προσωπικά μου φαίνεται τόσο επίκαιρο! Και πολλά από τα ιστορικά στοιχεία που έχω διαβάσει ως τώρα τα ακούω και σε πολιτικές συζητήσεις τελευταία. Πρέπει να γνωρίζουμε… αλλά ποιος μας τα μαθαίνει στο σχολείο;

Day 17: Snack (κολατσιό)

Σήμερα ξύπνησα από τις 6 το πρωί. Τις τελευταίες μέρες κοιμάμαι με τις κότες το βράδυ και το πρωί ξυπνάω πολύ νωρίς. Σήμερα όμως για να προλάβω να ετοιμάσω μια ανάρτηση στο blog, ούτε καφέ έκανα. Ετοίμασα τα παιδιά για το σχολείο και μετά το πρόγραμμα είχε Σχολή Γονέων. Αλλά με άδειο στομάχι δεν λέει! Στάση για βενζίνη και μετά στον φούρνο για καπουτσινάκι και κουλουράκι. Έτσι αποδίδει καλύτερα κανείς!

Day 18: Something you made (κάτι που έφτιαξες) Τα πορτρέτα μου

“Κάτι που έφτιαξα” είναι το σημερινό θέμα της φωτογραφικής πρόκλησης. Αυτό, λοιπόν, που φωτογράφισα είναι τα πορτρέτα που έχω φτιάξει με μολύβι. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια δεν έχω ασχοληθεί όσο θα ήθελα με τη ζωγραφική. Όλα βλέπετε χρειάζονται την κατάλληλη διάθεση, τον κατάλληλο χώρο και χρόνο. Ευελπιστώ ότι φέτος το καλοκαίρι, μιας και τα παιδιά μου μεγάλωσαν και είναι περισσότερο ανεξάρτητα, να είμαι πιο χαλαρή για να μπορέσω ν’ ασχοληθώ με την μεγάλη μου αγάπη, τη ζωγραφική!

Day 19: a favourite place

Το αγαπημένο μου μέρος δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από το camping του Αρμενιστή στη Σιθωνία Χαλκιδικής. Κάνουμε διακοπές εκεί απ’ όταν πηγαίναμε στο Γυμνάσιο! Στην αρχή με τους γονείς μας, αργότερα με τις φίλες μας, με τους φίλους μας, μετά με τους άντρες μας και τελικά οικογενειακά με τα παιδιά μας. Πόσες αναμνήσεις!

Αν κάποιος έχει πάει στον Αρμενιστή σίγουρα θα δυσκολευτεί πάρα πολύ να κάνει μπάνιο σε κάποια άλλη θάλασσα! Είναι καθαρή σαν πισίνα! Βαθιά αλλά πεντακάθαρη, με χοντρή άμμο στην παραλία που δεν κολλάει πάνω σου με το παραμικρό. Για το κάμπινγκ δεν θα πω πάρα πολλά γιατί θα έλεγα ότι έχει πολλά θετικά αλλά και αρκετά αρνητικά. Δυστυχώς ή ευτυχώς τα τελευταία χρόνια τα αρνητικά τα καταπίνουμε για χάρη της θάλασσας!!

Day 20: Something you can’ t live without

Εδώ και μέρες προσπαθούσα να σκεφτώ κάτι χωρίς το οποίο δεν μπορώ να ζήσω! Πέρασαν διάφορα από το μυαλό μου. Κυρίως σκεφτόμουν τα παιδιά μου, τον άντρα μου! Χτες το απόγευμα επισκεφθήκαμε μαζί με τους γονείς μου την έκθεση με τα παλιά συρτάρια στην Μονή Λαζαριστών. Στον γυρισμό, μέσα στο αυτοκίνητο, ξεκίνησα να ζητάω ιδέες για το θέμα της σημερινής φωτογράφισης.

Η μαμά μου πρότεινε το αυτοκίνητό μου γιατί μου δίνει την ανεξαρτησία μου ενώ εγώ έλεγα το νερό γιατί χωρίς αυτό δεν μπορούμε να ζήσουμε! Κι εκεί που ο καθένας έλεγε την ιδέα του, πετάγεται η κόρη μου (5.5 χρονών) και λέει με πολύ σοβαρότητα: Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τα λεφτά! Εντυπωσιάστηκα που ενώ εκείνη την στιγμή δεν την ρωτήσαμε απάντησε από μόνη της! Και μάλιστα με πολύ σιγουριά και σοφία! Πόσο δίκιο έχει όμως! Ούτε και την υγεία σου δεν μπορείς να έχεις χωρίς χρήματα! Και φυσικά δεν μιλάω να έχεις δισεκατομμύρια αλλά τα βασικά για μια αξιοπρεπή ζωή. 

Day 21: where you stand

Σήμερα έλεγα πως δεν θα προλάβαινα γιατί πιάστηκα με σίδερο και έβγαλα και τα καλοκαιρινά μου. Των παιδιών έχουν τελειώσει και μένουν μόνο του Γιώργου. Όμως τελικά το απόγευμα ξελασκάρισα. Τα παιδιά έπαιζαν υπέροχα και μετά ζωγράφισαν. Εγώ εκείνη την ώρα χαλάρωσα χαζεύοντας διάφορα μπλογκοσπιτάκια μην έχοντας όρεξη να κάνω κάτι δικό μου. 
Και ξαφνικά ήρθαν και τα δυο μαζί και πέσαν πάνω μου στον καναπέ και παίζαμε! Αλλά σε λίγο άρχισαν να μαλώνουν!Σταματήστε! Ελάτε για φωτογραφία! Κι έτσι άρχισαν τις πόζες κι όλα οκ! Τουλάχιστον προς το παρόν!

Day 22: Pink (ροζ)

Τα ροζ λουλουδάκια μου!  Φέτος τα πήρα εις διπλούν για δυο ζαρντινιέρες μου. Δεν θυμάμαι το όνομά τους αλλά μου είπαν ότι ανθίζουν όλο το καλοκαίρι! 

Day 23: Technology (τεχνολογία)

Ακούγοντας τον όρο τεχνολογία μου έρχονται πολλά πραγματα στο μυαλό. Από τις ηλεκτρικές συσκευές, που έχουν απλουστεύσει τη ζωή μας, ως τα διαστημόπλοια και την νανοτεχνολογία. Σε γενικές γραμμές η σχέση μου με την τεχνολογία είναι αρκετά καλή… η Callie μάλιστα πολλές φορές με φωνάζει Bob o Μάστορας γιατί όταν αποφασίσω να φτιάξω κάτι ή απλά να καταπιαστώ με κάτι τεχνολογικό, τελικά τα καταφέρνω μια χαρά… Ε, εντάξει μην φανταστείτε ότι μπορώ να φτιάξω και το ψυγείο που χάλασε! Ωστόσο, τον τελευταίο καιρό η σχέση που έχω αναπτύξει ιδιαίτερα είναι αυτή με τον υπολογιστή μου και για αυτό αποφάσισα να φωτογραφίσω το laptopάκι μου. 

Σίγουρα αν αποφασίσει κανείς να μιλήσει για το ίντερνετ θα έχει πολλά να πει! Για τα οφέλη που σου προσφέρει και την αστείρευτη πηγή πληροφοριών. Πολλές φορές νιώθω ότι είναι σαν να έχω δίπλα στον καναπέ μου μια εγκυκλοπαίδεια και όταν έχω μια απορία για κάτι απλά λέω τσακ! και μπαίνω να το ψάξω αμέσως! Άλλες πάλι φορές νιώθω ότι έχω φάει μεγάλο κόλλημα με το να το έχω συνέχεια δίπλα μου. Όχι θα κάνω το blog, όχι θα δω τα μέιλ, όχι το ένα, όχι το άλλο… τελικά τρως τη μέρα σου! Προφανώς χρειάζεται μέτρο! Κι εγώ πολλές φορές το χάνω! Το παραδέχομαι! 

Day 24: something new  (κάτι καινούργιο)

Το τελευταίο διάστημα κάναμε διάφορες αγορές και είχα πολλά στο μυαλό μου για φωτογράφιση. Όμως εκεί που καθόμουν και έγραφα αυτή την ανάρτηση το μάτι μου έπεσε σε αυτό ακριβώς: Το καινούριο μας ασύρματο τηλέφωνο!

Day 25: unusual (ασυνήθιστο)

Μια βδομάδα τώρα σκέφτομαι τι ασυνήθιστο μπορούσα να φωτογραφίσω! Νομίζω ότι με δυσκόλεψε πιο πολύ απ όλες τις φωτογραφίες έως τώρα. Θα μου πείτε τι είναι το ασυνήθιστο! Είναι η δική μου συνήθεια να βάζω το μικρό μου δαχτυλάκι πάνω στο διπλανό του όταν ξαπλώνω και ειδικότερα όταν θέλω να χαλαρώσω! ΧΑΧΑ! Μέχρι να το συνηθίσει ο άντρας μου, είδε κι έπαθε!!

Day 26: 12 o’ clock (12  η ώρα)

Σπάνια κοιμάμαι αργά! Προτιμώ να ξυπνάω νωρίς και για να ευχαριστιέμαι την ημέρα. Χτες το βράδυ την άραξα στην τηλεόραση αφού το μάτι ήταν γαρίδα. Τρελά ξενύχτια! 

Day 27: something sweet (κάτι γλυκό)

Ζαχαρούχο γάλα μέσα σε λιωμένη κουβερτούρα. Μέρος μιας συνταγής για παρφέ παγωτό. Τι μου θύμισα τώρα! Καλοκαίρι στο camping και εγώ με την αδερφή μου με ένα κουταλάκι του γλυκού στο χέρι να κάνουμε βουτιές μέσα στο ζαχαρούχο  καθισμένες στο κρεβάτι του τροχόσπιτου! Αγαπημένη καλοκαιρινή συνήθεια κατά την διάρκεια των διακοπών όταν ήμασταν παιδιά!

Day 28: the weather today (ο καιρός σήμερα)

Βαρέθηκα την βροχή! Καιρός είναι αυτός; Κάναμε αμάν για να καταφέρουμε να τακτοποιήσουμε τα καλοκαιρινά και τώρα ψάχνουμε να βρούμε φθινοπωρινά για να φορέσουμε!

 Day 29: a number (ένας αριθμός)

Ο αριθμός 11! Τον φωτογράφισα από την οθόνη του υπολογιστή και έπεσε επεξεργασία μετά. Απ’ όσο φαίνεται σημαδιακός αριθμός για μένα. Δείτε εδώ περισσότερα.

Day 30: your personality (η προσωπικότητά σου)

Τι να πω για την προσωπικότητά μου! Καλύτερα να με χαρακτηρίσουν οι άλλοι… Πόσο μάλλον να φωτογραφίσω την προσωπικότητά μου! Ένα πράγμα θα σας πω όμως! Είμαι καρκίνος με ωροσκόπο καρκίνο! Ε, κάτι καταλάβατε νομίζω!

Day 31: Something beautiful (κάτι όμορφο)

Τα όμορφα μάτια των παιδιών μου αλλά και της μικρής μου ανιψιάς είναι κάτι πολύ όμορφο για μένα! Η κουκουβάγια τα κουκουβαγάκια της δεν λένε; Τι να πει κανείς γι αυτά τα παιδικά ματάκια στα οποία δεν μπορείς να αντισταθείς όταν σε κοιτάνε λυπημένα; Ή όταν λάμπουν από ευτυχία και θέλεις να κάνεις τα πάντα για να τα βλέπεις έτσι χαρούμενα! Αλλά κι όταν σε κοιτάνε με απορία, ή περιέργεια, ακόμα και με παράπονο ή θυμό, ακόμα και τότε, είναι πανέμορφα! Τα λατρεύω!

Απολογισμός

Αυτή τη φωτογραφική πρόκληση την ξεκίνησα πολύ δειλά αλλά με πολύ ενθουσιασμό! Η αλήθεια όμως είναι ότι τελικά με κούρασε είτε γιατί προσπαθούσα να ανεβάζω κάθε μέρα τη φωτογραφία της ημέρας είτε γιατί προσπαθούσα να σκεφτώ να βγάλω μια καλή φωτογραφία από καλλιτεχνικής απόψεως (δεν ξέρω αν τα κατάφερα!) είτε πάλι γιατί σκεφτόμουν κάτι σχετικό για να το συνδυάσω ώστε να μην γίνω κουραστική σε εσάς. Ίσως να ήταν κι όλα αυτά μαζί. 

Η αγαπητή αυστραλέζα, που το ξεκίνησε, έφτιαχνε κανονικά τις αναρτησούλες της και έβαζε μια σκέτη φωτογραφία στο instagram κι όλα καλά. Ενώ οι περισσότεροι από εμάς το είδαμε εντελώς διαφορετικά! Θέλαμε να μιλήσουμε γύρω από αυτό που φωτογραφίζαμε και πολλές φορές να προσθέσουμε και κάτι σχετικό. Το βρίσκω πολύ όμορφο αυτό! Αλλά ταυτόχρονα  πολύ μα πάρα πολύ δύσκολο! Δεν σας κρύβω ότι έχασα λίγο τον ενθουσιασμό μου, ειδικά με κάποια θέματα που δεν μπορούσα να σκεφτώ τι να φωτογραφίσω, και ένιωσα να μου λείπει απερίγραπτα η δημιουργία μιας ανάρτησης όπως την θέλω και όταν την θέλω ΕΓΩ! 

Παρ’ όλα αυτά όμως πρέπει να παραδεχτώ ότι ως εμπειρία την απόλαυσα και θεωρώ ότι μου έδωσε πολλά. Απόλαυσα κυρίως τις στιγμές που έμπαινα για να δω τις συμμετοχές των υπολοίπων και τον τρόπο με τον οποίο είδαν εκείνοι το θέμα. Με έκανε να μάθω περισσότερο την φωτογραφική μου, το picasa αλλά κυρίως τον εαυτό μου, όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο! 

Kathy by anthomeli