Ναι, ναι, είναι γεγονός!! Το Ανθομέλι έχει σήμερα γενέθλια… κλείνει ακριβώς 1 χρόνο παρουσίας στην bloggoσφαιρα καθώς πέρσι στις 11/11/2011 σας παρουσιάσαμε την πρώτη μας ανάρτηση με τίτλο Καλή Αρχή! 

1 χρόνος Ανθομέλι

Κατερίνα: Η αλήθεια είναι ότι ως τότε δεν ξέραμε ακριβώς τι σημαίνει blog! Επισκεπτόμουνα κάποιες σελίδες αλλά δεν γνώριζα ότι λέγονταν blog ούτε και το πώς μπορείς να δημιουργήσεις ένα! Μια μέρα, λοιπόν, παίρνω την Κάλη στο τηλέφωνο για να της προτείνω να  δημιουργήσουμε ένα μαζί. Είχα πολλές δημιουργικές ιδέες και ήθελα να τις μοιραστώ και με άλλους. Άλλωστε ήμουν σίγουρη ότι μόνη μου δεν θα το έκανα ποτέ. Μαζί με την αδερφή μου όμως; 

Ψάξαμε και ανακαλύψαμε ότι το να φτιάξεις ένα δωρεάν blog είναι πανεύκολο. Ιδέες είχαμε, θέληση είχαμε οπότε χρειαζόμασταν μόνο λίγο χρόνο! Κι έτσι ξεκίνησε η δημιουργία του Ανθομέλι!

Στην αρχή παιδευτήκαμε πολύ γιατί τελικά δεν είναι τόσο εύκολο να κάνεις ένα blog, να φαίνεται όπως το θέλεις, να είναι ευπαρουσίαστο και να περιέχει όλα όσα έχεις σκεφτεί. Χρειάζεται χρόνος και ψάξιμο για να το ομορφύνει κανείς… ο καθένας με τα δικά του γούστα. Ευτυχώς εμείς ταιριάζαμε και όπως πάντα η μία συμπλήρωνε την άλλη! Σημαντική βοήθεια όμως δεχτήκαμε και από παλαιότερους bloggers τους οποίους ευγνωμονούμε για την πολύτιμη βοήθειά τους. 

Σε αυτό το σημείο όμως θέλω να σας μιλήσω για κάτι πολύ σημαντικό για μένα…. την ημερομηνία που έτυχε (;) να το δημιουργήσουμε! Και πραγματικά δεν έγινε εσκεμμένα! Το ανακαλύψαμε την επόμενη μέρα βλέποντας το ημερολόγιο και πέσαμε από τα σύννεφα! 

11 /11 / 2011

Ίσως αυτός ο αριθμός να μην σημαίνει τίποτα για εσάς, για μένα όμως είναι κάτι το μοναδικό!
Όλα ξεκίνησαν από το ημερολόγιο που μου είχε γράψει η μαμά μου όταν ήμουν μωρό. Μεταξύ άλλων λοιπόν έγραφε:

Δεν ξέρω αν είναι σύμπτωση ή αν το 11 είναι ένας αριθμός σημαδιακός για σένα. Πάντως έγιναν τα εξής:
Στις 11 Μαίου  1975 παντρεύτηκε η μαμά και ο μπαμπάς σου.
Στις 11 Αυγούστου του 1975 πέθανε ο παππούς σου που εσύ δεν τον γνώρισες.
Στις 11 Απριλίου 1977 βαπτίστηκες. 
Ένας γάμος, ένας θάνατος, μία βάπτιση!!!

Λίγα χρόνια αργότερα στις 18/11/2003 συνεχίζω αυτά που έγραφε η μαμά μου και γράφω!

Είμαι σχεδόν 28 χρονών, αρραβωνιασμένη πια κι ετοιμαζόμαστε να παντρευτούμε. Συνειδητοποιώ ότι το 11 συνεχίζει να στιγματίζει σημαντικές μέρες στην ζωή μου. 

25/11 είναι η γιορτή μου
11/11/1995 τα φτιάξαμε με τον τώρα αρραβωνιαστικό μου  
11/07/99 βάφτισα τον Ν. (ο οποίο έχει γενέθλια 11/11/98!)
11/11/03 κλείσαμε τα έπιπλα για το κανουργιο μας σπίτι
15/11/2006 γέννησα την κόρη μου
11/11/2011 έφτιαξα το Ανθομέλι
22/12/2011 (1 μήνα και 11 μέρες μετά) φτιάξαμε την σελίδα του Ανθομέλι στο facebook!

Δεν είναι συγκλονιστικό; Άραγε τι άλλο να μου φυλάσσει αυτός ο αριθμός για το μέλλον; Ποιος ξέρει!

Ωστόσο υπάρχει και κάτι ακόμα που θα θέλαμε να μοιραστούμε μαζί σας. Σε πολλούς ανθρώπους, ίσως και σε εσάς, η ονομασία του  blog μας τους ακούγεται πολύ παράξενη και κάθε τόσο μας ρωτάνε από πού την εμπευστήκαμε. Την απάντηση όμως θα σας την δώσει η Κάλη:

Κάλη:

Καλησπέρα κι από εμένα Ανθομελάκια. Η συγκίνησή μου είναι πολύ μεγάλη για όλους τους προφανείς λόγους… αλλά κυρίως γιατί εκείνη την ημέρα που με πήρε η Κατερίνα για να μου προτείνει να ξεκινήσουμε το blog δεν λειτούργησε η κλασική μου αντιδραστικότητα! Η συνηθισμένη αντίδρασή μου θα ήταν: πολύ δύσκολο αυτό που μου ζητάς, δεν έχω χρόνο, δεν έχω ιδέες, αποκλείεται! Ως διά μαγείας όμως, δεν είπα τίποτα από όλα αυτά… είπα απλά, ωραία ιδέα, δύσκολη μεν αλλά θα το σκεφτώ.

Η αδερφή μου, η οποία ξέχασε να σας πει ότι είναι η ψυχή αυτού του blog, πάντα με παρακινούσε στη ζωή μου να κάνω πράγματα καθώς εγώ είμαι λίγο αναβλητική και ανοργάνωτη. Έτσι, λοιπόν, κι αυτή τη φορά, με παρότρυνε να ξεκινήσουμε μια τρελή βόλτα στο ανθομελολούναπαρκ! Και ναι, δεν σας κρύβω ότι δεν το έχω μετανιώσει ούτε στιγμή! Αν και δεν ξέρω που θα οδηγήσει και πόσο θα κρατήσει… δεν με νοιάζει καθόλου. Γιατί πιστεύω ότι σημασία έχει το ταξίδι!

Διαβάστε όλες τις σχετικές αναρτήσεις με το blog Ανθομέλι

Ήρθε η ώρα όμως να σας πούμε και για την ονομασία του blog… Ανθομέλι!

Πριν μείνω έγκυος είχα ακούσει για πολλές ιστορίες ανακοίνωσης της εγκυμοσύνης που έφερναν χαμόγελα χαράς και δάκρυα συγκίνησης σε όλους τους συγγενείς και πραγματικά σκεφτόμουν με μανία ποια θα ήταν η δικιά μου ιδέα. Έλα, μου ντε, που η εγκυμοσύνη μου δεν ήταν καθόλου έκπληξη για κανέναν καθώς ήταν με εξωσωματική και έτσι όλοι έμαθαν τα νέα πολύ γρήγορα. Τι να κάνω κι εγώ, μάζεψα τις ιδέες μου για μια επόμενη εγκυμοσύνη.Όπως ίσως ξέρετε, λέξη ανθομέλι δεν υπάρχει… υπάρχει όμως το γνωστό με σε όλους ανθόμελο… έλα μου ντε όμως που δεν μου έκανε ομοιοκαταληξία… τι εννοώ; Διαβάστε και θα καταλάβετε!

Η σκέψη όμως του να προσφέρω χαρά μου στους συγγενείς μας μου τριβέλιζε το μυαλό και τελικά βρήκα τον κατάλληλο τρόπο.Ένα ακόμα πράγμα που πάντα σκεφτόμουν ήταν το όνομα που θα δώσω στα παιδιά μου. Διάβαζα λίστες με ονόματα και λεξικά εδώ και πολλά χρόνια και προσπαθούσα να καταλήξω σε μερικά από αυτά.

Ευτυχώς, λοιπόν, η τύχη με ευνόησε καθώς ούτε οι γονείς μου αλλά ούτε και τα πεθερικά μου είχαν την απαίτηση (για τους δικούς τους λόγους ο καθένας) να δώσω το όνομά τους. Οπότε η ανεύρεση του κατάλληλου ονόματος άρχισε αμέσως αφού γέννησα. Μπεμπούλα, πριγκίπισσα, εξωγηινάκι, Εκ, ομορφιά μου, καρδιά μου, ψυχή μου, ήταν μόνο λίγα από τα ονόματα που χρησιμοποιούσαμε. Όλοι είχαν σκάσει να μάθουν ποια ήταν η απόφασή μας. Έτσι, μετά από 3 μήνες… καλή ώρα πέρσι την 28η Οκτωβρίου τους σκάσαμε το όνομα. Πως όμως;

Έγραψα δύο ποιήματα (ένα για τους μεν και ένα για τους δε) μέσα στα οποία ανέφερα το όνομα και φυσικά την λέξη ανθομέλι που τότε ούτε ιδέα είχα ότι θα μας στιγμάτιζε τόσο πολύ. Τα ποιήματα τα έγραψα σε καρτούλες και τους τα διαβάσαμε  με τον Κώστα και την Μελίτα όταν ήμασταν όλοι μαζί. Θέλετε να το ακούσετε; Να είστε επιεικής όμως!!!

Μια φορά κι ένα καιρό

Ήταν ζευγάρι ζηλευτό

Που με έφερε κοντά σας

Για να ζήσω τη χαρά σας.

Με περιμένατε αρκετά

γιατί ήμουν μακριά

Μα ήρθα τελικά

Και είναι όλα μαγικά.

Είναι καιρός, λοιπόν, κι εγώ

Να έχω ένα όνομα μικρό

Που να θυμίζει ανθομέλι

Και ένα νόστιμο παστέλι!

Μελίτα θα με λέτε όλοι όσοι

Θέλετε χαρά καμπόση!

Κι όταν με φωνάζετε

Να με γλυκοκοιτάζετε!

(Οι πρώτες τέσσερις στροφές ήταν κοινές για όλους. Η συνέχεια για τους γονείς μου, τους θείους και τα ξαδέρφια)

Είμαι ‘γω μία γλυκούλα

Του παππού η νεραϊδούλα!

Της γιαγιάς μου τη φωνούλα

Με χαμόγελα ακούω ,

Και της θείας τα δωράκια

Για τα επόμενα χρονάκια

Θα με γεμίζουν με χαρά

Και θα περνάω χαλαρά.

Ο θειούλης κι ο Θανούλης

Που είναι τόσο τσαχπινούλης

Θα με παίρνουν απ’ το χέρι

Γιατί είμαι έν’ αστέρι.

Και η Μαρίτσα η γλυκιά μου

Η ξαδέρφη η δικιά μου

Θα ναι πάντα στο πλευρό μου

Φυλαχτό μονάκριβό μου!

(Αυτή ήταν η συνέχεια για τα πεθερικά μου)

Η γιαγιά μου η καλή

Με φροντίζει με στοργή

Κι ο παππούς μου με κοιτάει

Λες και θέλει να με φάει

Κι όταν πάρκο αγοράσω

Σαν σπουργίτι θα κουρνιάσω

Στου σπιτιού σας τη φωλίτσα

Και θα μοιάζω μια σταλίτσα.

Παραμύθι σαν ζητήσω

Πριν τα μάτια μου να κλείσω

Η γιαγιά θα μου διαβάζει

Όλο γλύκα κι όλο νάζι.

Κι όταν πάω στο σχολειό

Του παππού το κολατσιό

Θα το τρώω μάνι-μάνι

Και θα γίνω και τζιμάνι.

Δεν σας κρύβω ότι τώρα που το ξαναδιαβάζω κλαίω όπως εκείνη την ημέρα που τους το διάβαζα. Κλάμμααααα!! Όλοι μας! Τώρα, λοιπόν, δεν έχει μείνει κανένα μυστικό από εσάς! Ξέρετε ότι την αλήθεια που κρύβεται πίσω από το Ανθομέλι… αλλά και πως θα γινόταν διαφορετικά αφού εσείς είστε αυτοί που στηρίξατε με τόσο θέρμη όλη αυτή την προσπάθεια και μας κάνετε καθημερινά περήφανες για την ποιότητα αυτού που σας προσφέρουμε. Θα ήταν ψέμα να πω ότι πολλές φορές δεν κουράζομαι ή ότι δεν μου “τρώει” πολύ χρόνο. Ωστόσο, οι χαρές που έχω πάρει είναι τόσο μεγάλες που δεν θα τις άλλαζα με τίποτα.

Σας ευχαριστούμε θερμά που ένα χρόνο τώρα μας στηρίζετε, μας εμπνέετε, μας διδάσκετε και μας προτρέπετε να κοιτάμε την όμορφη πλευρά της ζωής!

Θα σας αφήσουμε με ένα αγαπημένο τραγούδι που είναι ουσιαστικά και το κίνητρό μας για να κάνουμε τη ζωή μας πιο όμορφη!

Always look at the bright side of life!

ή αλλιώς 

Δες τη Φωτεινή Πλευρά της ζωής

Μείνετε μαζί μας γιατί τις επόμενες μέρες ακολουθούν εκπλήξεις….

Kathy & Callie