DREIKÖNIGSKUCHEN, το κέικ των τριών βασιλιάδων

Πριν λίγες μέρες γυρνώντας η κόρη μου από το σχολείο μου είπε πως έχει να κάνει μαζί με άλλα τρία παιδιά από την τάξη των γερμανικών μία ομαδική εργασία στο σπίτι. Εγώ περίμενα να μου πει κάποια γραπτή εργασία κι εκείνη ξέρετε τι μου είπε; Πως πρέπει να φτιάξουν μία βασιλόπιτα για να την κόψουν στην τάξη. Καλά σκέφτηκα! Ευκολάκι! Και μετά μου πέταξε και το υπόλοιπο: ότι δηλαδή η δασκάλα των γερμανικών τους είχε δώσει μια συγκεκριμένη γερμανική συνταγή. Πρόκειται για ένα σοκολατένιο γλύκισμα με σφολιάτα που ονομάζεται DREIKÖNIGSKUCHEN και κόβεται με αφορμή την ημέρα των τριών βασιλιάδων. 

Μετά από συνεννοήσεις με τις μαμάδες καταφέραμε να βρούμε μία μέρα που να βολεύει για τους περισσότερους και μαζευτήκαμε στο σπίτι μου. Τα υλικά ήταν επάνω στο τραπέζι όπως επίσης και τα σκεύη που θα χρειαζότανε. Η εκτέλεση της συνταγής έγινε εξ ολοκλήρου από τα παιδιά, ενώ εμείς το μόνο που κάναμε ήταν να τσεκάρουμε αν ακολουθούσαν σωστά όλα τα βήματα και να επιβλέπουμε τα βήματα που είχαν να κάνουν με τα μάτια της κουζίνας. Πότε πέρασε η ώρα, ούτε που το καταλάβαμε! Τα παιδιά δεν είχαν σταματήσει να γελάνε! Η χαρά τους ήταν απερίγραπτη καθ’ όλη τη διαδικασία!  

Μια ελβετική βασιλόπιτα για την τάξη των γερμανικών

Όταν βάλαμε το ταψί στο φούρνο εκείνα βρήκαν την ευκαιρία να τα πούνε στο δωμάτιο ενώ εμείς οι μαμάδες να πιούμε έναν καφέ στο σαλόνι.

Όταν τελικά ψήθηκε η πίτα κόψαμε κομμάτια για όλα τα παιδιά της ομάδας και τις μαμάδες τους. Σύμφωνα με το ξένο αυτό έθιμο ο μικρότερος σε ηλικία μπαίνει κάτω από το τραπέζι και δίνει την εντολή στο νοικοκύρη για ποιον προορίζεται το κάθε κομμάτι της πίτας που κόβει. Στο σύνολο πάντα υπολογίζεται ένα τελευταίο κομμάτι επιπλέον, το οποίο είναι για τους φτωχούς. Το αστείο είναι ότι στη δική μας περίπτωση, κατά σύμπτωση, επειδή το νόμισμα στην πίτα “έριξε” με κλειστά μάτια το αγόρι της παρέας, τελικά όταν κόβαμε τα κομμάτια αποφασίσαμε, για να είναι πιο δίκαιο, να είναι αυτός που θα τα ονομάτιζε! 

Το έθιμο αυτού του γλυκού υπάρχει στην Ελβετία από το 1311. Το έφτιαχναν για την ημέρα των τριών βασιλιάδων (6 Ιανουαρίου) για να βρούνε ποιος θα γίνει βασιλιάς για μια μέρα. Και φυσικά ο τυχερός ήταν εκείνος  που θα τύχαινε στο δικό του κομμάτι το… φασόλι! Πλέον το φασόλι έχει αντικατασταθεί από ένα κέρμα ή μια μικρή φιγούρα ενός βασιλιά ή ενός μωρού.

Ο τυχερός και βασιλιάς της ημέρας θα έχει τους υπόλοιπους να τον εξυπηρετούν, δεν χρειάζεται να συμμαζέψει, δεν πρέπει να πάει νωρίς για ύπνο και γενικά απολαμβάνει τα καλά της θέσης του και φυσικά την ζήλια των υπολοίπων! (Τέλειο;)

Η πίτα ήταν πολύ γευστική και η συνταγή δεν έτυχε αλλά πέτυχε! Ωστόσο, κατά την προσωπική μου άποψη δεν θα έλεγα πως είναι μία συνταγή που θα ταίριαζε με μια τέτοια στιγμή, όπως η Πρωτοχρονιά. Περισσότερο θα έλεγα ότι ταιριάζει με ένα γλύκισμα για απογευματινό ή για πρωινό κολατσιό. Ναι, εκεί θα το δεχόμουν και είναι σίγουρο πως θα την ξαναφτιάξουμε!

Υπάρχουν δύο εκδοχές της πίτας για τους τρεις βασιλιάδες. Μπορούμε να τη φτιάξουμε είτε με μαγιά, οπότε και είναι παρόμοια της ελληνικής βασιλόπιτας ή να τη φτιάξουμε από σφολιάτα, με την συνταγή που σας δίνω, η οποία μας κάνει όλη τη διαδικασία πιο εύκολη και την πίτα να μοιάζει με γλυκιά μπουγάτσα.

Εννοείται πως μία μέρα πριν το μάθημα των γερμανικών η πίτα ξαναφτιάχτηκε από την μαμά ενός παιδιού της ομάδας για να κοπεί από τα παιδιά στο σχολείο αυτή τη φορά, αφού η σφολιάτα είναι ένα υλικό που δεν μπορεί να φαγωθεί μετά από τρεις μέρες (όταν δηλαδή την έφτιαξαν τα παιδιά)!  Στο σχολείο παρέα με τη δασκάλα τους είχαν την ευκαιρία να ζήσουν και το υπόλοιπο έθιμο που θέλει αυτόν που θα κερδίσει το φλουρί να γίνει βασιλιάς για μία μέρα να φορώει κορώνα και να χαίρει των πλεονεκτημάτων του νικητή!

*Ευχαριστώ την δασκάλα των γερμανικών που είχε την διάθεση να μοιραστεί μαζί μας το εκτυπώσιμο της εικονοσυνταγής αλλά και πληροφορίες για το έθιμο.