To κουτί του βοηθού στον παιδικό σταθμό

Μεγάλη ημέρα σήμερα μιας και επιτέλους έκλεισαν τα δημοτικά σχολεία και τα νηπιαγωγεία! Τέρμα τα διαβάσματα, τα πήγαινέλα στο σχολείο και στις εξωσχολικές δραστηριότητες και επιτέλους μπανάκια, βόλτες και παγωτά! Και καλά θα μου πείτε τώρα βρήκες να μας πεις για τον παιδικό σταθμό της κόρης σου; Ναι, γιατί θέλω να αποχαιρετήσω τη σχολική χρονιά με την καλύτερη ανάμνηση της Μελίτας αλλά και την δική μου! Την ημέρα που έγινε βοηθός στην τάξη της στον παιδικό σταθμό, πήγε το κουτί του βοηθού στη δασκάλα της και κάναμε την παρουσίασή της. Θα σας πω παρακάτω τι εννοώ!

Παιδικός σταθμός: η Μελίτα, το κουτί του βοηθού και η παρουσίαση της ζωής της με τη μαμά!

Παρόλο που φέτος ο παιδικός σταθμός  της Μελίτας δεν κατάφερε να την κάνει να ξυπνάει κάθε πρωί με κέφι ή να μου ζητάει η ίδια να πάει στο σχολείο, (μας τάραξε με αυτό το “δεν θέλω να πάω σχολείο”),  στο πρόγραμμά του περιλάμβανε ορισμένες ενδιαφέρουσες δραστηριότητες  που πραγματικά περιμέναμε με αγωνία (όπως οι όμορφες γιορτές) και μία από αυτές ήταν το κουτί του βοηθού.

Κάθε εβδομάδα μετά από κλήρωση ένα παιδάκι αναλάμβανε τον ρόλο του βοηθού της δασκάλας και μετά από μερικές ημέρες γινόταν μέσα στην τάξη η παρουσίαση της ζωής του από την μαμά του.

Το κουτί του βοηθού – βοηθός για μία εβδομάδα

Από την πρώτη μέρα που η Μελίτα έμαθε για το κουτί του βοηθού ενθουσιάστηκε με την ιδέα να το γεμίσει με όλα τα αγαπημένα της αντικείμενα αλλά παρόλο που περίμενε υπομονετικά από τον Οκτώβριο “την κλήρωση να της κάνει το χατίρι” τελικά η τύχη της χαμογέλασε μία εβδομάδα πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων όπου και πήραμε το κουτί στο σπίτι μας για να το ετοιμάσουμε. 

Και εκεί έγινε το μεγάλο πανηγύρι! Η Μελίτα ήθελε να βάλει μέσα στο κουτί τα πάντα! Κούκλες, βιβλία, παιχνίδια, στολές και κάθε λογής αγαπημένα αντικείμενα. Δυσκολεύτηκα πολύ για να την πείσω ότι χρειάζεται να διαλέξει τα πιο αντιπροσωπευτικά (εντάξει, το ομολογώ φτάσαμε στο σημείο να μαλώσαμε και λιγάκι).

Τελικά καταλήξαμε (εκτός των άλλων) να βάλουμε το αγαπημένο της βιβλίο (απ’ όλα διάλεξε την Ραπουνζέλ!), την περούκα της Έλσας (έλεος!), το προσκλητήριο της βάπτισής της (με δική μου παρότρυνση), μερικές ζωγραφιές, μια κούκλα barbie (λείπει ο Μάρτης από την Σαρακοστή;), τα εργαλεία της μικρή γιατρού (έχουμε και ένα επίπεδο!) και φυσικά πολλές πολλές φωτογραφίες που από πίσω αναγράφαμε τον λόγο που είναι σημαντικές (π.χ. το πρώτο μας ταξίδι, το αγαπημένο της ζώο, τα πρώτα Χριστούγεννα, οι πρώτη της στολή, οι αγαπημένες της φίλες, οι δραστηριότητες που κάνει, όπως το μπαλέτο κ.λ.π.).

Και κάπως έτσι έφτασε η μέρα που θα πηγαίναμε στο σχολείο το κουτί και όλη η μέρα θα ήταν αφιερωμένη σε εκείνη. Φόρεσε τα καλά της, ξύπνησε με χαμόγελο και αριβάραμε. Το κουτί της και οι φωτογραφίες ήταν τόσο καλά οργανωμένα, βλέπετε γράφαμε με post it για πιο λόγο ήταν σημαντικό το κάθε αντικείμενο, που ο πίνακας που τα ανάρτησαν προσέλκυσε ακόμα και τις δασκάλες από τις διπλανές τάξεις.

Και έτσι όλο περηφάνια ξεκίνησε η εβδομάδα του βοηθού με τρελές αρμοδιότητες για την Μελίτα, όπως να μοιράζει τα ποτήρια και να είναι πρώτη στο τρενάκι για την τουαλέτα και τη γυμναστική! Ε, δεν μπορείτε να πείτε, πανεπιστημιακού επιπέδου αρμοδιότητες! Ωστόσο με αυτό τον τρόπο τονώνεται η αυτοπεποίθηση του παιδιού και ειδικά σε περιπτώσεις που είναι χαμηλών τόνων, όπως η Μελίτα, βρίσκει την ευκαιρία να γίνει το επίκεντρο της τάξης, να προσελκύσει φίλους και να νιώσει ανεξάρτητο και ώριμο. 

Η παρουσίαση της ζωής της παρέα με τη μαμά

Μετά το πέρας της εβδομάδας όμως, η δραστηριότητα αυτή έχει και το κλου της! Η μαμά κάθε μαθητή ή κάποιο άλλο συγγενικό πρόσωπο πρέπει να παρευρεθεί στην τάξη ώστε να κάνει την παρουσίαση του παιδιού της. Σας ακούγεται εύκολο; Ε, δεν είναι και τόσο για πολλούς λόγους αλλά κυρίως γιατί όποιος έχει ξαναβρεθεί ανάμεσα σε τόσα παιδιά ξέρει ότι είναι πολύ δύσκολο να κρατήσεις την προσοχή τους για πολύ ώρα και πόσο μάλλον να τα κάνεις να ενθουσιαστούν.

Όταν μάλιστα η Μελίτα απογοητευμένη μου έλεγε ότι όλες οι μαμάδες που είχαν πάει μέχρι εκείνη την στιγμή κάθονταν σε ένα καρεκλάκι και απλά τους έδειχναν φωτογραφίες ή τους διάβαζαν κάποιο παραμύθι (το λες και βαρετό), ήξερα ότι έπρεπε να βρω τρόπο να τα ενθουσιάσω. Κι εκεί πήρε τα ηνία η Super Μαμά και η Super Οικογένειά μας!

Η παρουσία είχε θέμα το role playing

Θέλοντας να κάνω λίγο πιο ξεχωριστή εκείνη την ημέρα για τη Μελίτα έσπαγα το κεφάλι μου να σκεφτώ τι μπορώ να κάνω για να εντυπωσιάσω τα παιδιά και να τους διηγηθώ τη ζωή της but with a twist. Και τελικά εύρηκα!

Το θέμα μου θα ήταν: η Super Mom (δηλαδή εγώ) και η αγάπη της Μελίτας για τις στολές και το role playing. 

Κι επειδή σούπερ μαμά χωρίς μάσκα δεν γίνεται, χρησιμοποίησα ξανά την γνωστή κατασκευή τσόχινων μασκών (30 κομμάτια δεν είναι και λίγα!), τις οποίες διακόσμησα ανάλογα με το αν προορίζονταν για αγόρι ή κορίτσι ώστε να τα μοιράσουμε στους συμμαθητές της και να γίνουν για λίγο μέρος της δικής μας σούπερ οικογένειας γιατί στη δική τους είναι ούτως ή άλλως. Τα παιδιά ομολογώ δεν πήραν τις μάσκες τους όλοι με τον ίδιο ενθουσιασμό καθώς κάθε παιδί έχει τη δική του προσωπικότητα. Ωστόσο μπορούσαν ως δωράκι να τις πάρουν στο σπίτι τους και να τις φορέσουν όποτε αυτά ήθελαν. Φυσικά στο τέλος δεν έλειψαν και οι φωτογραφίες με όλους τους συμμαθητές της ως άλλους σούπερ ήρωες!

Η παρουσίαση είχε και χειροποίητα κεράσματα

Δεύτερος στόχος να μετατρέψουμε την παρουσίαση σε πάρτυ και πάρτυ χωρίς γλυκά δεν γίνεται. Έτσι ετοίμασα τρουφάκια για όλα τα παιδιά (λόγω εορτών ήταν με τους κουραμπιέδες που είχαν περισσέψει – συνταγή εδώ) που ήταν πεντανόστιμα και έγιναν ανάρπαστα. Τα τυλίξαμε όμορφα μέσα σε σελοφάν και τα κλείσαμε με χρωματιστή κορδελίτσα. Φυσικά κεράσαμε και το προσωπικό του σχολείου. Όσο για τη Μελίτα, ήταν κατενθουσιασμένη που θα κερνούσε τους φίλους της λες και είχε γενέθλια μιας και ο καημός της είναι που δεν μπορεί να σβήσει τούρτα στον παιδικό σταθμό (τα γενέθλιά της πέφτουν καλοκαίρι) όπως οι συμμαθητές της. Τα μοίρασε στο τέλος της παρουσίασης με περίσσια περηφάνια και ευχαριστήθηκε και η ίδια ένα δυο!

Η μαμά μεταμορφώνεται σε super woman

Τρίτο στόχος η προσέλκυση του ενδιαφέροντος των παιδιών που αποφάσισα ότι θα γινόταν μέσα από τις στολές της Μελίτας και τις δικές μου. Δυστυχώς το φωτογραφικό υλικό δεν είναι αρκετό μιας και κόλλησε η φωτογραφική μου μηχανή και έτσι η δασκάλα της δεν κατάφερε να απαθανατίσει σωστά όλες τις στιγμές αλλά το νόημα είμαι σίγουρη ότι θα το πιάσετε. 

Μπήκα στην αίθουσα με φόρα, ως άλλη super woman, φορώντας μία κάπα και φυσικά την μάσκα της σούπερ μαμάς και κάπως έτσι συστήθηκα και στα παιδιά. Εκείνα αρχικά με κοιτούσαν απορημένα από τη θεσούλα τους και ομολογώ ότι λίγο πάγωσα εκείνη την στιγμή…. ή μάλλον λούστηκα στον ιδρώτα! Ωπς, είπα, εδώ έχουμε δύσκολο κοινό! Ανασυγκροτήθηκα και ξεκίνησα την παρουσίαση συστήνοντας αρχικά τον εαυτό μου. Αφού, λοιπόν, έσπασε ο πάγος κάνοντας τους και κάποιες προσωπικές ερωτήσεις συνεχίσαμε με επίκεντρο αυτή τη φορά την Μελίτα.

Αρχικά φόρεσε μία στέκα εξωγήινου που της είχα φτιάξει (βρείτε την έμπνευσή μου στο pinterest εδώ) μιας και κάπως έτσι ξεκινάει η ζωή της – ένα μωρό που μας το έφεραν οι εξωγήινοι (αυτή όμως είναι μια άλλη ιστορία).

Στη συνέχεια η μικρή μας εξωγήινη μεταμορφώθηκε σε πριγκίπισσα φορώντας μια τουτού και μια κορώνα θέλοντας να τους δείξω την μεταμόρφωση που υπέστη στους πρώτους μήνες της ζωής της (ήταν ομολογουμένως από τα πιο όμορφα μωρά που έχετε δει!).

Και έπειτα προχωρήσαμε περιγράφοντας τα αγαπημένα της πράγματα, όπως οι γοργόνες και οι νεράιδες,(φόρεσε φτερά και ουρά γοργόνας) αλλά και τις αγαπημένες της δραστηριότητες όπως το μπαλέτο και η ενόργανη γυμναστική (φόρεσε φούστα μπαλέτου και πήρε την κορδέλα της γυμναστικής που της έχει φτιάξει η νονάς της). Δεν παραλείψαμε φυσικά να τους δείξουμε τις χορευτικές μας ικανότητες και να τους καλέσουμε όλους να χορέψουν μαζί μας το όκι κόκι (πάρτυ ήταν αυτό βλέπετε!).

Επιπλέον τους είπα ότι μας αρέσουν πολύ τα ταξίδια και ιδιαίτερα η Χαβάη για αυτό και το πρώτο μας πάρτυ είχε αυτό το θέμα. Τσουπ, έντυσα την Μελίτα και την φίλη της την Ιωάννα χαβανέζες και μας έδειξαν πώς χορεύουν στην Χαβάη. Όπως καταλάβατε και για να μην σας κουράζω κάθε δραστηριότητα ήταν και μια στολή ή κάποιο αξεσουάρ. Το μόνο που ξέχασα στο τέλος, από την κούραση μάλλον, ήταν να τραγουδήσουμε παρέα το αγαπημένο μας τραγούδι που είχαμε ετοιμάσει, το You are my sunshine. Αλλά δεν πειράζει. 

Το τέλος όμως τους επιφύλασσε μια μεγάλη έκπληξη καθώς ήθελα να τους δείξω πόσο η Μελίτα, ως παιδί των παραμυθιών, λατρεύει  τις μάγισσες! Έτσι με μια μαεστρική κίνηση φόρεσα την περούκα και το καπέλο της μάγισσας, γύρισα προς το μέρος τους και… αααααα… οι τσιρίδες τους ακούστηκαν μέχρι έξω! Χαχα! Είχαν πολύ πλάκα!

Κάπως έτσι κύλησε το πρωινό μας εκείνο, με όλες τις δασκάλες να με παρακολουθούν. Θέλω να τις ευχαριστήσω για τη βοήθεια, την υπομονή τους και τα καλά τους λόγια! Και φυσικά να ευχαριστήσω το κορίτσι μου αλλά και τους συμμαθητές της!

Οι δικές μου ενοχές

Και σε αυτό το σημείο να σας δώσω να καταλάβετε πόσο ενοχική είμαι. Αφού έχω κάνει όλη αυτή την παρουσίαση και νιώθω στραγγισμένη κυριολοκετικά, μπαίνοντας στο αυτοκίνητο έπεσε μία μαύρη κουρτίνα. Αλήθεια! Που ήταν η Μελίτα καθ’ όλη την διάρκεια της παρουσίασης; Δεν θυμόμουν το πρόσωπό της, θυμόμουν μόνο να με τραβάει ενθουσιασμένα και να θέλει να φορέσει τις στολές της. Σαν μία φιγούρα, αλλά πρόσωπο πουθενά.

Γιατί είχα ασχοληθεί τόσο με τα υπόλοιπα παιδιά και την ψυχαγωγία τους και δεν κάθισα στο καρεκλάκι να μιλήσω απλά για το παιδί μου; Γιατί δεν την κοιτούσα στο πρόσωπο για να καταλάβει πόσο την αγαπώ; Δεν σας κρύβω ότι όταν γύρισα στο σπίτι με έπιασαν τα κλάματα και πήρα την Κατερίνα τηλέφωνο να ξελαφρώσω. Φυσικά εκείνη με απομάκρυνε από τις τύψεις μου λέγοντάς μου ότι όλο αυτό προέρχεται από την συναισθηματική φόρτιση και έτσι με ηρέμησε λιγάκι. Ήθελα όμως και τα καλά λόγια της κόρης μου και μέχρι εκείνη την στιγμή είχα λάβει απλά κάποια χαμογελαστά “ναι” και κάποια “ωραία”.

Πως το βίωσε η Μελίτα τελικά;

Δεν ξέρω για τα δικά σας παιδιά αλλά η Μελίτα συνήθως δεν μιλάει για αυτό που βιώνει ούτε θέλει να το περιγράψει σε φίλους και συγγενείς αν δεν περάσουν λίγες ημέρες. Είναι λες και το επεξεργάζεται μέσα της. Έτσι ακριβώς έγινε και σε εκείνη τη φάση. Μετά από 1-2 ημέρες και αφού την άφησα κι εγώ να απολαύσει τα καλά λόγια των συμμαθητών της, κάποιοι από τους οποίους όπως έμαθα αργότερα γύρισαν ενθουσιασμένοι και περιέγραψαν το σκηνικό στους γονείς τους, μόνη της γύρισε και μου είπε: 

“Μαμά, η δική μου παρουσίαση ήταν η καλύτερη παρουσίαση που είχε κάνει ποτέ μια μαμά! Σ’ αγαπώ πολύ!

Και κάπου εκεί ξεδιπλώθηκαν οι σκέψεις της και μου είπε όλα όσα είχε μέσα της. Τέρμα οι τύψεις! Δεν μπορούσα να ακούσω κάτι καλύτερο! Χαλάλι ο κόπος της προετοιμασίας, χαλάλι και το άγχος μου! Φυσικά αν με ρωτάτε σήμερα, θα σας πω ότι ώρες ώρες είμαι… εντελώς drama queen! Ακούς εκεί να κλαίω για αυτό! Άλλωστε οι φωτογραφίες θα έπρεπε να ήταν το καλύτερο πειστήριο, με μια Μελίτα που έτρεχε συνέχεια, έκανε χορευτικές φιγούρες και είναι χαμογελαστή και περήφανη!

Αν ο παιδικός σας σταθμός διοργανώσει κάτι παρόμοιο μη διστάσετε να γίνετε κι εσείς παιδί μαζί με τα παιδιά! Αφοσιωθείτε σε όλα τα παιδιά γιατί δυστυχώς δεν χαίρουν όλα την προσοχή των γονιών τους. Χαρίστε τους στιγμές γέλιου και ενθουσιασμού και να είστε σίγουροι ότι θα σας το επιστρέψουν για εβδομάδες όποτε με συναντούσαν τα παιδάκια μου έλεγαν για το τι  θα ντυθούν τις απόκριες και μετά τις απόκριες έτρεχαν απλά για αγκαλιά.

Εύχομαι σε όλους τους μαθητές καλό καλοκαίρι και στους γονείς καλή ξεκούραση τις πρώτες ημέρες γιατί μετά από λίγο είμαι σίγουρη ότι θα ανυπομονούμε να αρχίσουν πάλι τα σχολεία!

Κάλη