Γιατί αγαπώ να πηγαίνω για ψώνια με το παιδί μου

Από την στιγμή που γεννήθηκε η κόρη μου (και πιο πριν μην σας πω) ονειρευόμουν να κάνω μαζί της όλα αυτά που μέχρι τότε έκανα μόνη μου ή ακόμα και με τον άντρα μου! Ήθελα να της δείξω κάθε πτυχή της ζωής μας και να την κάνω μέρος της. Ήθελα να γίνει μέρος της καθημερινότητάς μας, ήθελα να γίνουμε αυτοκόλλητες, όχι φίλες… μαμά και κόρη! Έτσι, από 2 μηνών η μικρή μου ερχόταν παντού μαζί μας. Και όχι, μην νομίζετε ότι δεν είχαμε βοήθεια! Αλλά μόνο όταν χρειαζόταν πραγματικά. Επειδή γιαγιά της την κρατούσε κάποιες ώρες το μεσημέρι μιας και εγώ πήγαινα στην δουλειά, ένιωθα ότι οι υπόλοιπες ώρες ήθελα να είναι για εμάς τους τρεις και φυσικά ήθελα να περνάμε όμορφα μαζί! Αυτό μας έδωσε πολλά εναύσματα, όπως να πηγαίνουμε βόλτες στο κέντρο της πόλης, να δοκιμάζουμε πολλά μεταφορικά μέσα, να πηγαίνουμε στο σούπερ μάρκετ, στο λούνα παρκ, ταξίδια και φυσικά σε όλα αυτά τα όμορφα που πηγαίνουν τα παιδιά, όπως η παιδική χαρά! Ήθελα η κόρη μου να μάθει να περνάει όμορφα με τους γονείς της καθώς πολύ πιθανόν να έμενε και για πάντα μοναχοκόρη!

Ακόμα και για shopping therapy ή για window shopping πηγαίνουμε παρέα και ομολογώ ότι το βρίσκω άκρως διασκεδαστικό! Ω ναι! Γιατί; Γιατί έχω μάθει να βλέπω τα θετικά του κάθε πράγματος είτε είναι επιλογή μου είτε όχι. Kαι στην περίπτωση του shopping σίγουρα είναι επιλογή μου να την παίρνω μαζί μου και να έχω μάλιστα μια μικρή fashionista και στυλίστα στις υπηρεσίες μου!

Ψώνια! Ρούχα, καλλυντικά, δώρα και… ένα μικρό κοριτσάκι με κρατάει από το χέρι! Τριγυρνάμε ανάμεσα από διαδρόμους και ρούχα, είδη σπιτιού και βαλίτσες, κουρτίνες και υφάσματα. Ένα πολύχρωμο παιχνίδι για την ίδια και μια απαραίτητη πολλές φορές εξόρμηση για την μαμά!

ΨΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ

Για να δούμε λοιπόν τους λόγους που αγαπώ να πηγαίνω για ψώνια μαζί της:

1. Προτιμώ να είμαι με παρέα και όχι μόνη μου. Βλέπετε είμαι από την φύση μου ένας μη μοναχικός άνθρωπος, θέλω παρέα για να χαμογελάω και να ανοίγει η καρδιά μου και η κόρη μου είναι η καλύτερη παρέα!

2. Είμαι αναποφάσιστη. Δεν μπορώ να επιλέξω μόνη μου πολύ εύκολα… αν μπορούσα θα τα έπαιρνα όλα. Έτσι μαζί της έχω έναν αλάνθαστο κριτή που με βοηθάει να βγω από τη δύσκολη θέση… εκτός κι από την περίπτωση που μου λέει να επιλέξω το φόρεμα frozen και για εμένα!

3. Μαθαίνει να ελέγχει τις κινήσεις της καθώς και την παρουσία της μαμάς της ανάμεσα σε πολύ κόσμο. Κι όσο κι αν στο εξωτερικό επιλέγουν το “λουράκι” για να μην χάσουν τα παιδιά τους, εγώ επιλέγω την εκμάθηση από μικρή ηλικία. Όταν ήταν μικρή, είχαμε συμφωνήσει να μου κρατάει πάντα το χέρι (υπόσχεση που τηρούσε σχεδόν πάντα). Τώρα που μεγάλωσε της επιτρέπω να κυκλοφορεί δίπλα μου χωρίς να μου κρατάει το χέρι (ελεγχόμενα πάντα), ώστε και η ίδια να νιώθει υπεύθυνη για τον εαυτό της, αλλά και για εμένα ή τα πράγματά της. Δεν επιτρέπεται να κρύβεται ανάμεσα στις κρεμάστρες (όσο κι αν το θεωρεί υπέροχο και ξεκαρδίζεται) και να πηγαίνει σε μέρος που να μην έχει οπτική επαφή μαζί μου ή εγώ μαζί της.

4. Μαθαίνει τις υφές, τα χρώματα, τα μοτίβα και το τι σημαίνει “εύθραστο”. Κάποτε μου είχε πει μια φίλη μου γελώντας με τα καμώματά μου, “Μα καλά όλα πρέπει να τα πιάνεις;”. Ναι, το έχω αυτό! Μου αρέσει να ακουμπάω τα είδη προς πώληση (εντάξει όχι και αυτά που σπάζουν). Χαϊδεύω, ακουμπάω, νιώθω! Και έτσι έκανα και την κόρη μου! Ωστόσο, υπάρχει ένας κανόνας. Δεν τρώμε μέσα σε κατάστημα, δεν ακουμπάμε τα χέρια στην βιτρίνα και φυσικά δεν πιάνουμε τα “εύθραστα” αντικείμενα!

5. Η ώρα που περιμένουμε στην ουρά περνάει πιο εύκολα. Λίγο να μιλήσεις, λίγο να την πάρεις αγκαλιά, λίγο να σχολιάσει το τι είδες και το τι σου άρεσε, πάει πέρασε η ώρα! Τώρα βέβαια αν το δικό σας παιδί είναι ανυπόμονο και η γκρίνια του όσο περιμένει στην ουρά δεν παίζεται… θα χρειαστείτε σίγουρα ένα plan B!

6. Μαθαίνει την έννοια του “δεν μπορούμε να τα πάρουμε όλα”, δηλαδή το “όχι”. Από μικρή είχε μάθει ότι ακόμα κι όταν πηγαίνουμε σε μεγάλα παιχνιδάδικα μπορεί να πάρει μόνο ένα παιχνίδι (ή ό,τι επιλέξει εντός των οικονομικών πλαισίων που θα της θέσουμε). Έμαθε τι σημαίνει “δεν έχουμε χρήματα σήμερα για ψώνια”, τι σημαίνει “σήμερα θα ψωνίσουμε για τους φίλους μας” ή “μπήκαμε μόνο για να δούμε”. Με εξαίρεση μία φορά που “έπεσε στα πατώματα” για κάτι που ήθελε, δεν έχει ξανασυμβεί κανένα περιστατικό που να μας φέρει όλους σε δύσκολη θέση.

7. Μαθαίνει την έννοια των χρημάτων. Καλά μην φανταστείτε ότι από 5 χρονών έγινε κιόλας τραπεζίτης, αλλά σίγουρα η διαδικασία του να πληρώνει και να παίρνει τα ρέστα και την απόδειξη βάζει το λιθαράκι για την μετέπειτα ζωή της.

8. Είναι διασκεδαστικό. Από το να μείνουμε σπίτι και να παίξουμε για ακόμη μία φορά με τα παιχνίδια της, προτιμώ να είμαστε έξω και να παίρνουμε τον αέρα μας. Γιατί να ακυρώσω μία βόλτα στα μαγαζιά επειδή έχω το παιδί μαζί μου; Καλύτερα μαζί της παρά καθόλου!

Όπως βλέπετε το να πηγαίνω για ψώνια μαζί της έχει οφέλη και για εμένα αλλά και για αυτήν! Είναι ψυχαγωγικό αλλά και εκπαιδευτικό! Και εννοείται ότι όταν γυρνάμε στο σπίτι το καλύτερό μας είναι να ανοίξουμε τις σακούλες και να απολαύσουμε τις αγορές που κάναμε… κάνοντας πασαρέλα!

Κάλη

Η παραπάνω ανάρτηση γράφτηκε για το site Δέλτα moms και πρωτοδημοσιεύθηκε, εκεί, στην κατηγορία mamadoblog, στις 6/4/2017. Διαβάστε εκεί κι άλλα άρθρα του Ανθομέλι σε συνεργασία με τη Δέλτα). Περισσότερες πληροφορίες γι αυτή τη νέα συνεργασία του Ανθομέλι θα βρείτε εδώ.