Υπάρχει ένα μαγευτικό βραχώδες νησί στη Γαλλία που βρίσκεται σε έναν όρμο στα όρια της Βρετάνης και της Νορμανδίας, όπου η περιοχή γνωρίζει τις πιο δυνατές παλίρροιες της Ευρώπης. Είναι το Μον Σαιν Μισέλ, το νησί της παλίρροιας! Η θάλασσα απομακρύνεται μέχρι και 18 χλμ. και αφήνει πίσω της λάσπη, ρυάκια και κινούμενη άμμο. Έτσι, το μικρό αυτό νησί, όταν τραβιέται η θάλασσα με το φαινόμενο της άμπωτης μεταμορφώνεται σε γρανιτένιο λόφο πλαισιωμένο από άμμο που ενώνεται με την ακτή και όταν επανέρχεται η θάλασσα με τη δύναμη της παλίρροιας γίνεται ένα μικρό νησί! Το θέαμα είναι αλλόκοτο και συνάμα απόκοσμο. Ελάτε παρέα στο δικό μας ταξίδι στο Μον Σαιν Μισέλ.
Ταξίδι στο Mont Saint Michel
Το μοναστήρι των Βενεδικτίνων και το Αβαείο που δεσπόζει στην κορυφή του μικρού νησιού Mont Saint Michel είναι ένα αρχιτεκτονικό θαύμα που έρχεται σε απόλυτη αρμονία με το φυσικό περιβάλλον. Ακολουθήστε μας στο ταξίδι αυτό και μέσα από τις φωτογραφίες και το κείμενο ίσως μπορέσετε να ζήσετε κι εσείς τη μαγεία αυτού του τόπου.
Η μαγευτική πόλη της Βρετάνης Σαιν Μαλό
Εκείνη τη χρονιά το ταξίδι μας στη Γαλλία είχε πολύ μεγάλη επιτυχία. Γνωρίσαμε πόλεις και χωριά που ούτε καν είχαμε ονειρευτεί πως θα τα δούμε. Φτάσαμε σε ελκυστικούς προορισμούς και ζήσαμε ανεπανάληπτες ταξιδιωτικές εμπειρίες. Όταν βρεθήκαμε στη Βρετάνη πολλές ήταν οι πόλεις που μας ενθουσίασαν, όμως επιλέξαμε να μείνουμε κάποιες μέρες στο μαγευτικό Σαιν Μαλό που βρίσκεται στις ακτές του Ατλαντικού Ωκεανού. Μας άρεσε με την πρώτη ματιά. Μια πραγματικά μοναδική πόλη με λίγους κατοίκους, γύρω στους 50.000, με γραφικά στενά δρομάκια, όμορφα μαγαζιά και υπέροχα σπίτια!
Τις μέρες που μείναμε στο Σαιν Μαλό διαπιστώσαμε πως είναι μια άκρως τουριστική πόλη της Βρετάνης με δεκάδες κόσμου να κατακλύζει τους δρόμους της και …να τρώει στα εστιατόρια. Πραγματικά βλέποντας όλους αυτούς τους ανθρώπους να τρώνε σκυμμένους επάνω στα πιάτα τους μας έκανε τρομερή εντύπωση. Μα τι τρώνε διερωτηθήκαμε! Μετά από αναζήτηση που έκανα στη Google έμαθα πως η πόλη διαθέτει ένα περίεργο ρεκόρ. Στο Σαιν Μαλό υπάρχουν τα περισσότερα εστιατόρια με θαλασσινά από κάθε άλλη ευρωπαϊκή πόλη και το διάσημο φαγητό που σερβίρουν είναι τα στρείδια!
Η περιτοιχισμένη παλιά πόλη είχε έντονο μεσαιωνικό χαρακτήρα και αυτό ήταν που μας ενθουσίασε. Οι δρόμοι στρωμένοι με την πέτρα όπως παλιά σε όμορφα σχήματα, τα σπίτια κτισμένα με τα βαριά γκρι μπλογκς, τα πλαϊνά δρομάκια στενά όσο να περνάει ένας μόνο άνθρωπος και γενικά τα πάντα μας θύμιζαν Μεσαίωνα.
Όμως παρά το γεγονός ότι η παλιά πόλη δείχνει πραγματικά παλιά και νομίζαμε πως έρχεται από την εποχή του Μεσαίωνα, πληροφορηθήκαμε πως δεν είναι! Το μεγαλύτερο μέρος της παλιάς πόλης είχε καταστραφεί κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και αναστηλώθηκε μετά την αποχώρηση των Γερμανών. Ήταν όντως πολύ εντυπωσιακό το επίτευγμα το πώς κατάφεραν να αναστηλώσουν την πόλη τους σχεδόν εκ θεμελίων διατηρώντας στο έπακρον και το στυλ του 17ου – 18ου αιώνα!
Ταξίδι στο Μον Σαιν Μισέλ
Μετά από τις όμορφες μέρες που περάσαμε στην πόλη Σαιν Μαλό της Βρετάνης στη Γαλλία αποφασίσαμε να την αποχωριστούμε με λύπη ομολογώ και να συνεχίσουμε το ταξίδι μας. Ο προορισμός μας έγραφε Μον Σαιν Μισέλ, το νησί της παλίρροιας. Αποφασίσαμε να πάρουμε τον δρόμο D155 πλάι στη «Σμαραγδένια Ακτή» όπως είναι γνωστή και πραγματικά ήταν πάρα πολύ καλή η απόφασή μας γιατί αφ’ ενός αποφύγαμε τον αυτοκινητόδρομο, αλλά και αφ’ ετέρου γιατί απολαύσαμε τα ομορφότερα τοπία σε όλη τη βόρεια ακτή της Βρετάνης. Ήδη αντικρίζαμε τη θάλασσα να απομακρύνεται από την ξηρά, γιατί ήταν σε διεργασία το φαινόμενο της άμπωτης. Για εμάς αυτό το γεγονός ήταν άγνωστο και μας άφησε άφωνους.
Αυτός ο γίγαντας, ο Ατλαντικός Ωκεανός, υποχωρούσε προς τα μέσα και άφηνε γυμνά τα παράλια. Τι θέαμα Θεέ μου!!! Το φαινόμενο αυτό που είναι ορατό σε όλο τον όρμο της Βρετάνης είχαμε την τύχη να το δούμε σε όλο του το μεγαλείο. Μπορώ να πω, πως κανείς δεν μπορεί να το φανταστεί, εάν δεν το ζήσει ο ίδιος.
Πατήστε εδώ στον χάρτη της google και σύρετε με το ποντίκι σας πάνω στην εικόνα ώστε να δείτε την περιοχή γύρω από το Mon Saint Michel! Αλήθεια, σήμερα που διαβάζετε αυτό το άρθρο πετύχατε την παλίρροια ή την άμπωτη;
Στάση στο πάρκινγκ ή διαμονή σε camping
Οι συντεταγμένες του GPS μας οδήγησαν κατευθείαν στο μεγάλο πάρκινγκ των αυτοκινήτων που είχαμε βάλει ως προορισμό και φυσικά αυτός ήταν το Μον Σαιν Μισέλ. Όμως εάν επιθυμούσαμε να μείνουμε σε κάμπινγκ για να έχουμε τις ανέσεις του υπάρχουν πολλά στην περιοχή και ένα από αυτά είναι το κάμπινγκ:
Aire de camping-car du Mont Saint Michel GPS: N 48.61381 W -1.50576
Μια άλλη επιλογή θα ήταν να σταθμεύσουμε σε πάρκινγκ του χωριού Ποντορσόν, την πύλη του Μον Σαιν Μισέλ που είναι γεμάτο από ξενοδοχεία, εστιατόρια, μπιστρό και καφέ. Απέχει μόνο 2.5 χλμ. από το νησάκι και θα μπορούσαμε να πάμε με το 50ράκι μας. Δεν το αποφασίσαμε όμως για λόγους ασφαλείας. Το χωριό συνδέεται με το νησάκι με τον εθνικό δρόμο D776 αλλά και με ένα μονοπάτι πεζοπορίας κατά μήκος της όχθης του ποταμού Couesnon
Διαμονή
Το νησί Μον Σαιν Μισέλ
Οι τουρίστες χιλιάδες που πήγαιναν προς το κάστρο του Μον Σαιν Μισέλ και τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα αμέτρητα, γεγονός που δήλωνε πως πραγματικά το νησί είναι ένας μεγάλος τουριστικός προορισμός και ένα από τα δημοφιλέστερα αξιοθέατα της Γαλλίας. Το Μον Σαιν Μισέλ το επισκέπτονται 3.500.000 τουρίστες τον χρόνο.
Το Μον Σαιν Μισέλ (Mont Saint Michel) η UNESCO το χαρακτήρισε Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, το 1979.
Διαβάστε και για ένα ακόμα μνημείο της στη Γαλλία που αξίζει την επίσκεψή σας: Pont du Gard, ένα μνημειώδες έργο 2000 χρόνων
Μπροστά μας ορθωνόταν το νησάκι Μον Σαιν Μισέλ που καμιά φωτογραφία δεν μπορεί να αποτυπώσει την ομορφιά και την επιβλητικότητα του κάστρου αλλά και όλης της περιοχής που την κατακλύζει το φαινόμενο της πλημμυρίδας δύο φορές τον μήνα. Για μας ένα ήταν βέβαιο τις μέρες που το επισκεφθήκαμε. Θα ζούσαμε το Μον Σαιν Μισέλ ως συνέχεια της ηπειρωτικής χώρας και όχι ως νησί. Η θάλασσα είχε αποτραβηχτεί χιλιόμετρα μέσα και έτσι θα περάσαμε με τα πόδια τη λεπτή λωρίδα γης, έναν ασφαλτοστρωμένο δρόμο μήκους 1 χλμ. περίπου που συνδέει την ακτή με το νησί.
Να σημειωθεί ότι η παλίρροια είναι η μεγαλύτερη στην Ευρώπη, καθώς το ύψος του νερού κατά την πλημμυρίδα μπορεί να φτάσει και τα 15 μέτρα.
Σκεφτήκαμε πόσο τυχεροί ήμασταν που βρισκόμασταν σε μπροστά σε αυτό το αξιοθέατο που τόσα και τόσα είχαμε διαβάσει. Ήμασταν μπροστά σε αυτό το μεγαλείο, στο κωνικό αυτό βραχώδες νησί που στην κορυφή του ναού, πρώην αβαείο των Βενεδικτίνων, δέσποζε επιχρυσωμένο το άγαλμα του αρχάγγελου Μιχαήλ. Στη βάση του νησιού και κάτω από το μοναστήρι πρόβαλλαν τα πέτρινα σπίτια ενός μικρού γραφικού χωριού κολλητά μεταξύ τους, ορισμένα από τα οποία σώζονται από τον 14 αι. έως σήμερα. Γύρω το μικρό νησάκι είναι προστατευμένο από ψηλά τείχη για την ασφάλεια παλαιότερα των εχθρών αλλά και από τα μεγάλα κύματα του ωκεανού όταν επιστρέφει με την παλίρροια.
Σε αυτό το σημείο και πριν μπούμε στην καστροπολιτεία θεωρώ πως πρέπει να σας πω λίγα ιστορικά στοιχεία που θα σας διευκολύνουν να μάθετε πώς και γιατί χτίστηκε το μοναστήρι και ο ναός επάνω στο νησί.
Η ιστορία του Μον Σαιν Μισέλ
Η ιστορία του Μον Σαιν Μισέλ αρχίζει από τον 8 αι. (708 μ.Χ.). Ο αρχάγγελος Μιχαήλ υπέδειξε στον επίσκοπο της νορμανδικής επαρχίας Avranches, το σημείο για να χτίσει ένα παρεκκλήσι στο όνομά του στην κορυφή του λόφου που περιβαλλόταν από θάλασσα. Έτσι και έγινε. Χτίστηκε το 1022 και το κατοίκησαν μοναχοί, το συντηρούσαν και το επέκτειναν επί εκατοντάδες χρόνια. Η ανέγερση του μοναστηριού ολοκληρώθηκε τον 14o αιώνα και γι’ αυτόν τον λόγο, στο εσωτερικό του μοναστηριακού ναού, ο ρομανικός ρυθμός συνυπάρχει με τον γοτθικό που ήταν και η συνέχειά του.
Το νησί Μον Σαιν Μισέλ ήταν δύσκολα προσβάσιμο ακόμη και με άμπωτη, γιαυτό δεν κατακτήθηκε ποτέ και έγινε ένα νησί-κάστρο. Από το 1811 έως και το 1863 χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή, σκληρή σαν το Αλκατράζ. Οι μοναχοί πλέον το 2001 το εγκατέλειψαν, γιατί από τον πολύ τουρισμό δεν είχαν την ησυχία που ήθελαν. Τώρα πλέον υπάρχει μόνο μια μικρή αδελφότητα της Ιερουσαλήμ.
Ξενάγηση στο Μον Σαιν Μισέλ
Η μικρή καστροπολιτεία του Μον Σαιν Μισέλ
Περπατήσαμε στο στενή λωρίδα γης μαζί με δεκάδες τουρίστες και φθάσαμε στην μεγάλη μεσαιωνική πόρτα του νησιού. Στους στενούς δρόμους επικρατούσε το αδιαχώρητο. Τα πέτρινα σπιτάκια, τα λιθόστρωτα δρομάκια και τα γραφικά πανδοχεία μας έδωσαν την εντύπωση πως βρισκόμασταν στο Μεσαίωνα. Ήταν τόσο γραφικά όταν τα περπατούσαμε που νομίζαμε πως μεταφερθήκαμε σε άλλες εποχές με κάστρα και ιππότες.
Στο χαμηλότερο επίπεδο του νησιού εσωτερικά υπάρχουν σπίτια τα οποία σχεδόν όλα έχουν μετατραπεί σε καταστήματα και σε εστιατόρια. Ήταν γεμάτα από κόσμο που είτε ψώνιζαν, είτε γευμάτιζαν σε αυτά, είτε απλά απολάμβαναν τον μεσαιωνικό αέρα της καστροπολιτείας κάνοντας τη βόλτα τους.
Το χωριό που βρίσκεται μέσα στο Μον Σαιν Μισέλ έχει διατηρήσει αναλλοίωτη τη μεσαιωνική του όψη και σήμερα κατοικούν περίπου 45 μόνιμοι κάτοικοι.
Στα ανηφορικά σκαλοπάτια στριμωγμένοι άνθρωποι προσπαθούσαν να περάσουν για να ανέβουν έως και το Αβαείο των Βενεδεκτίνων, ενώ άλλοι απολάμβαναν τη θέα από τις πλατφόρμες θέασης που έχουν τα τείχη. Υπόψιν πως για να μπείτε μέσα στο ναό πρέπει να κόψετε εισιτήριο
Ακολουθήστε το Ανθομέλι στο Facebook, στο Instagram και γίνετε μέλη της ταξιδιωτικής μας ομάδας Ταξίδια με το Ανθομέλι στο Facebook.
Εισιτήρια skip the line
Εισιτήρια skip the line για τη Μονή μπορείτε να κλείσετε online πατώντας εδώ ή εδώ.
Μπορείτε επίσης να επισκεφτείτε 4 μουσεία (Ναυτικό, Ιστορικό Μουσείο Ήχου και Εικόνας, το ιστορικό σπίτι του ιππότη και αστρολόγου Bertrand Du Guesclin και το Αρχεοσκοπίο κλείνοντας ένα εισιτήριο και για τα τέσσερα από εδώ.
Το Αββαείο των Βενεδεκτίνων
Περπατήσαμε στα ανήλια δρομάκια με τα ψηλά σπίτια ανάμεσα από το πλήθος, ώσπου φτάσαμε στο τέλος του οικισμού, στα τείχη του μοναστηριού. Σηκώσαμε τα μάτια μας και από επάνω μας τα ψηλά τείχη των μοναστηριών μας έκοψαν την ανάσα. Μα πως μπόρεσαν να κατασκευάσουν αυτό τα μεγαλειώδη μοναστηριακά κτίσματα; Διάβασα πως ο ναός είναι κτισμένος 80 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και έχει μήκος 80 μέτρα. Τα δε τείχη που τον περιβάλλουν έχουν πλάτος 2 μέτρα ώστε να μην μπορεί να κυριευθεί ποτέ.
Ο ναός εξαιρετικό δείγμα γοτθικής αρχιτεκτονικής κτίστηκε το 1000 μ.Χ. ενώ τα μοναστήρια τον 13ο αι. Οι χτίστες κράτησαν την πυραμοειδή μορφή του νησιού και διαμόρφωσαν όλα τα κτίσματα κατά τη φορά αυτή. Το Αβαείο είναι αφιερωμένο στον Άγιο Βενεδεκτίνο και η μοναστική ζωή σύμφωνα με τους κανόνες του ήταν αφιερωμένοι στην προσευχή και την απομόνωση. Όταν διαλύθηκε η θρησκευτική κοινότητα το Αβαείο χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή. Το 1874 ανακηρύχθηκε ιστορικό μνημείο.
Το χρυσό άγαλμα του αρχάγγελου Μιχαήλ
Στην κορυφή του ναού επάνω στην ακίδα του καμπαναριού βρίσκεται το επιχρυσωμένο άγαλμα του Αρχάγγελου Μιχαήλ που είναι ο προστάτης των όπλων. Κρατώντας στο ένα χέρι το ξίφος, στο άλλο τη ζυγαριά και με τα φτερά του ανοιγμένα ως άγγελος προστατεύει από οποιοδήποτε κίνδυνο όλο το Μον Σαιν Μισέλ. Κατασκευάστηκε το 1897 και ανανεώθηκε το 1987 παίρνοντας τη σημερινή του μορφή.
Ταξιδέψτε στην Αβινιόν της Γαλλίας για να δείτε τα μεγαλειώδη παλάτια των Παπών, αλλά και να επισκεφθείτε γκαλερί και αντικερί που είναι γεμάτη η πόλη: Αβινιόν, ένας ρομαντικός ταξιδιωτικός προορισμός στη Γαλλία
Η άμπωτη και η παλίρροια
Καθώς ανεβαίναμε όλο και πιο ψηλά τον γρανιτένιο βράχο-νησί η θέα γινόταν ακόμα πιο μαγευτική. Την ώρα εκείνη, που το Μον Σαιν Μισέλ ενωνόταν με την στεριά, υπήρχε το φαινόμενο της άμπωτης. Ο Ατλαντικός ωκεανός ήταν αποτραβηγμένος χιλιόμετρα μέσα που ούτε καν στον ορίζοντα τον βλέπαμε. Πολλοί άνθρωποι περπατούσαν στη λάσπη του βυθού του ωκεανού και σχεδίαζαν επάνω της σχήματα και ονόματα. Μπορεί να παρέμεναν εκεί ώσπου ο ωκεανός ξαναγυρίσει και με τα μεγάλα του κύματα να τα σβήσει. Τότε το Μον Σαιν Μισέλ θα έχει γίνει νησί!!
Πριν από αιώνες η απόσταση από την ακτή ήταν μεγαλύτερη. Έφτανε τα περίπου 7 χλμ και όποιος ήθελε να προσεγγίσει το νησί έπρεπε να περιμένει τη σωστή ώρα που θα υποχωρούσε η θάλασσα. Άφηνε πίσω της ένα επίπεδο γκρίζας λάσπης και το πέρασμα ήταν πολύ επικίνδυνο καθότι η άμμος ήταν κινητή και εύκολα μπορούσε ο οποιοσδήποτε να παγιδευτεί.
Το φαινόμενο της άμπωτης
Κατά την άμπωτη όταν η θάλασσα αποτραβιέται μέχρι τον ορίζοντα στην περιοχή βόσκουν πρόβατα, ενώ οι ψαράδες καλλιεργούν τόνους από στρείδια και μύδια. Η άμμος σε πολλά σημεία είναι κινούμενη και λένε πως κατά την διάρκεια των αιώνων έχει ρουφήξει πολλούς ανθρώπους. Οι τοπικές αρχές προειδοποιούν να βγουν έξω όσοι είναι μέσα και κυρίως οι ψαράδες όταν έρχεται η παλίρροια.
Κάντε ένα road trip στη γαλλική Ριβιέρα μέσα από την ανάρτησή μας: Γαλλική Ριβιέρα ή Κυανή ακτή (Cote d’Azur)
Το φαινόμενο της παλίρροιας
Κατά την παλίρροια το νερό επανέρχεται στην ακτή, κινείται με ταχύτητα ενός μέτρου ανά δευτερόλεπτο και λένε πως έρχεται με την ταχύτητα που καλπάζει το άλογο. Δύο φορές το μήνα συμβαίνει το φαινόμενο της παλίρροιας, αλλά στις ισημερίες το φαινόμενο είναι πιο έντονο. Αυτό συμβαίνει κάθε 8 χρόνια. Κατά την παλίρροια η θάλασσα ανεβαίνει έως και 14 μέτρα και το σκηνικό αλλάζει. Η θάλασσα καλύπτει όλη την περιοχή γύρω από την βραχονησίδα, αφήνει ελάχιστα ακάλυπτη την στενή λωρίδα γης, τα πάρκινγκ των αυτοκινήτων καλύπτονται τελείως και το Μον Σαιν Μισέλ γίνεται νησί.
Η μεγάλη προηγούμενη παλίρροια του αιώνα είχε δημιουργηθεί στις 10 Μαρτίου 1997, μετά έγινε στις 20 Μαρτίου 2015 και η επόμενη θα γίνει στις 3 Μαρτίου 2033. Οφείλεται στην ευθυγράμμιση της σελήνης, του ήλιου και της γης.
Εμείς δεν περπατήσαμε στην άμμο, περπατήσαμε όμως αρκετές ώρες στα στενά δρομάκια και οι φωτογραφίες που βγάλαμε πολλές για να μας θυμίζουν αυτόν τον ιδιαίτερο τόπο, με την ιδιαίτερη ομορφιά της φύσης. Όλο αυτό το βραχώδες νησί-οχυρό με το περίφημο μοναστήρι και τα μεσαιωνικά σπιτάκια του φάνταζε στα μάτια μας σαν ένα αρχιτεκτονικό θαύμα τόσο απόλυτα προσαρμοσμένο με τη φύση. Φύγαμε για τον επόμενο προορισμό μας αλλά δεν μπορούσαμε να αφήσουμε από τα μάτια μας αυτό το απόκοσμο θέαμα, έως ότου διαγράφηκε τελείως από τον ορίζοντά μας.
Φύγαμε από το Μον Σαιν Μισέλ γεμάτοι εμπειρίες γεωγραφικές και ταξιδιωτικές και με έναν θαυμασμό απέναντι στη φύση και τα τερτίπια της. Το φαινόμενο της άμπωτης ήταν ορατό σε όλα τα παράλια προς την Γκρανβίλ και οι άνθρωποι είχαν την ευκαιρία να χαρούν την ιδιαιτερότητα της φύσης, να μαζέψουν ό,τι άφησαν πίσω τα κύματα και να διασκεδάσουν με αυτά τα ιδιόμορφα οχήματα της άμμου, που εμείς βλέπαμε για πρώτη φορά.
Ημερήσια εκδρομή από το Παρίσι στο Mont Saint Michel
Κλείστε μια ημερήσια εκδρομή εάν βρεθείτε στο Παρίσι προς το Mont Saint Michel για να ζήσετε τη ιδιαίτερη ομορφιά αυτού του τόπου. Περιλαμβάνει μεταφορά με πούλμαν και το εισιτήριο εισόδου στη μονή με audio guide.
Διαβάστε τις αναρτήσεις μας για το Παρίσι και τη Ντίσνευ λαντ:
O Πύργος του Άιφελ στο Παρίσι με τα παιδιά
Τι να δείτε και τι να κάνετε στο Παρίσι με τα παιδιά
Παρίσι με τα παιδιά: Η λίστα επιθυμιών της Μελίτας
Παρίσι, βόλτα με hop on hop off λεωφορείο
Αξίζει να πάω στο Walt Disney Studios Park στην Disneyland Paris;
Γκρανβιλ, ο επόμενος προορισμός του ταξιδιού μας
Η μεσαιωνική εξερεύνηση της περιοχής δεν σταμάτησε στη Βρετάνη. Συνεχίστηκε και στην περιοχή της Νορμανδίας. Σε απόσταση 50 χλμ. από το Μον Σαιν Μισέλ περίπου βρίσκεται η πόλη Γκρανβίλ που θα ήταν και ο επόμενος σταθμός μας. Πήραμε τον δρόμο D91 και κάποια στιγμή σταματήσαμε για να φωτογραφήσουμε και να θαυμάσουμε για ακόμη μια φορά από μακριά το Μον Σαιν Μισέλ. Μέσα στην ομίχλη και την θολάδα του ορίζοντα μας φάνηκε πως στεκόταν εκεί γρανιτένιο και απόρθητο, ως φύλακας της περιοχής.
Η διαδρομή μας μέχρι την Γκρανβίλ μικρή αλλά πολύ ευχάριστη. Φτάσαμε γρήγορα και κατευθυνθήκαμε προς την Άνω πόλη με το πανέμορφο μεσαιωνικό ιστορικό κέντρο να είναι σκαρφαλωμένο επάνω σε ένα λόφο. Το GPS μας έδειχνε πως προς τα εκεί έπρεπε να κατευθυνθούμε και που ήταν ο χώρος στάθμευσης των αυτοκινούμενων (camper stop). Μέχρις ότου ανεβούμε στο λόφο είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε μια πρώτη γνωριμία με τη μικρή πόλη της Νορμανδίας.
Η Γκρανβίλ είναι μια όμορφη μικρή πόλη στην περιοχή της Νορμανδίας στη Γαλλία και είχε πρωτοκατοικηθεί από Βίκινγκς. Είναι γνωστή ως το «Μονακό του Βορρά» και συνδυάζει τα μεσαιωνικά στοιχεία με τα νέα. Από μικρή πόλη ψαράδων έγινε τουριστική και χτίστηκαν αρχοντικά, πολλά πλούσια σπίτια, επαύλεις, ξενοδοχεία. Το 1911χτίστηκε το διάσημο καζίνο της που σήμερα έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό μνημείο.
Ο μεγάλος μόδιστρος Κριστιάν Ντιορ (Christian Dior) γεννήθηκε στη Γκρανβίλ της Νορμανδίας και ήταν ο μικρότερος γιος ενός βιομήχανοι λιπασμάτων. Ζούσαν σε μια όμορφη έπαυλη στη Γκρανβίλ έως ότου μετακόμισαν στο Παρίσι. Ο Ντιορ όμως επέστρεφε πολύ συχνά στο πατρικό του για ξεκούραση και ηρεμία. Σήμερα η έπαυλη του Ντιορ είναι επισκέψιμο μουσείο
Διαμονή για αυτοκινούμενους (camper stop)
Ο χώρος στάθμευσης για αυτοκινούμενα οχήματα βρισκόταν στην ιστορική παλιά πόλη της Granville. Ήταν ένας πολύ καλός, περιφραγμένος χώρος με παροχές ρεύματος και νερού.
Συντεταγμένες χώρου πάρκινγκ αυτοκινούμενων: GPS Ν 48.835047 W 1.609563 (5 Ευρώ και έξτρα για νερό και ρεύμα)
Διαμονή σε ξενοδοχεία μπορείτε να βρείτε στους χάρτες που σας παραθέτουμε:
Δεν καθυστερήσαμε καθόλου και πριν πέσει ο ήλιος βγήκαμε για την πρώτη μας εξόρμηση που ήταν στη γύρω περιοχή όπου βρισκόταν και ο φάρος, για τις απαραίτητες φωτογραφίες. Μπροστά μας απλωνόταν η απεραντοσύνη του ωκεανού και αισθανθήκαμε ένα δέος και συγχρόνως μια περηφάνια που φτάσαμε ως εκεί και αναπνέαμε τον αέρα του Ατλαντικού ωκεανού. Τα κύματα χτυπούσαν τα βράχια και εμείς από ψηλά, ασφαλείς, απολαμβάναμε το θέαμα γοητευμένοι. Το άγαλμα του στρατιώτη με το δεκανίκι, μας θύμισε τους δεκάδες νεκρούς κατά την απόβαση στη Νορμανδία των συμμαχικών δυνάμεων, έναντι της Γερμανίας στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο.
Η απόβαση της Νορμανδίας έγινε στις 16 Ιουνίου 1944 και ήταν η τελική μάχη που έκρινε και το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου.
Κατεβήκαμε τον λόφο και περιηγηθήκαμε στην πόλη, η οποία μας καταγοήτευσε. Μικρή αλλά τόσο όμορφη. Η Γκρανβίλ είναι λιμάνι, αλλά δεν εκτελούνται μεγάλα ακτοπλοϊκά δρομολόγια. Έχει δρομολόγια με πλοίο μόνο με το νησί Τζέρσευ της Μάγχης και τουριστικά σκάφη πηγαίνουν προς τα απέναντι νησιά Chausey. Το κρύο καθώς σε λίγο θα έπεφτε ο ήλιο ήταν αρκετά τσουχτερό για καλοκαίρι και είπαμε να γυρίσουμε στη ζέστη του αυτοκινούμενου για ξεκούραση γιατί ήμασταν και αρκετά κουρασμένοι από την ξενάγησή μας στον Μον Σαιν Μισέλ το πρωί.
Ο μέσος όρος θερμοκρασίας στη Γκρανβίλ είναι 11,4ο C (μέγιστο 14,2ο C, ελάχιστο 8,6ο C)
Πηγαίνοντας για ξεκούραση στο “σπιτικό μας” περάσαμε και από το μικρό απάνεμο λιμανάκι της πόλης όπου ήταν αραγμένα πολλά ιστιοφόρα, κότερα και βάρκες των κατοίκων. Ήταν τόσο όμορφη εικόνα που δεν παραλείψαμε να σταματήσουμε και να βγάλουμε τις φωτογραφίες μας.
Η Γκρανβίλ είναι ένα καλοκαιρινό θέρετρο για τους Γάλλους και όχι μόνο. Προσελκύει πολλούς παραθεριστές, έχει μια μεγάλη μαρίνα με σκάφη και λέγεται πως τους καλοκαιρινούς μήνες γίνεται μια «κομψή συνοικία του Παρισιού».
Την άλλη μέρα ξεκούραστοι πλέον μέρα ξεκινήσαμε για τον επόμενο προορισμό μας που θα ήταν άλλη μια όμορφη πόλη της Νορμανδίας, η Ονφλέρ (Honfleur), εκεί όπου εκβάλει ο Σηκουάνας και βρίσκεται η περίφημη γέφυρα της Νορμανδίας ενώνοντας τις δυο όχθες του ποταμού. Αποχαιρετώντας την Γκρανβίλ κάνοντας μια τελευταία βόλτα στην πόλη περάσαμε από το λιμανάκι που την προηγούμενη μέρα είχαμε βγάλει τις φωτογραφίες μας. Το θέαμα που είδαμε μας άφησε άφωνους για ακόμη μια φορά. Οι βαρκούλες πλαγιασμένες μέσα στη λάσπη και η θάλασσα αποτραβηγμένη χιλιόμετρα μακριά. Το φαινόμενο της άμπωτης ήταν και εδώ ολοφάνερο!
Η γέφυρα της Νορμανδίας ενώνει τις δύο πόλεις της Γαλλίας, την Ονφλέρ και τη Χάβρη. Το συνολικό της μήκος είναι 2.143,21 μ., κάνοντάς την μία από τις μεγαλύτερες σε μήκος καλωδιωτές γέφυρες του κόσμου.
Χάρτης
Δείτε στο χάρτη που βρίσκονται οι πόλεις, το Μον Σαιν Μισέλ, οι τοποθεσίες, αλλά και η διάσημη γέφυρα της Νορμανδίας
Αποχαιρετίσαμε τη Γκρανβίλ αυτή την υπέροχη μικρή πόλη της Γαλλίας που μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις με την καθαριότητά της, τα αρχοντικά της, τα λιμανάκια της, τους δρόμους της. Φύγαμε από την περιοχή της Βρετάνης και της Νορμανδίας γεμάτοι εμπειρίες, ευχαριστημένοι, αναπολώντας τι είδαμε, τι μάθαμε και τι ζήσαμε, επιβεβαιώνοντας για ακόμη μια φορά πως τα ταξίδια είναι πολύτιμες εμπειρίες ζωής!
Σας ευχαριστώ άλλη μια φορά για τις επισκέψεις και τα σχόλιά σας που αφήνετε στις αναρτήσεις μου. Με ενθουσιάζουν και μου δίνουν έναυσμα για να μοιραστώ μαζί σας και άλλες ταξιδιωτικές μου εμπειρίες. Οι αναρτήσεις μου θα ήτανε μισές αν δεν πλαισιωνόταν και από τις υπέροχες φωτογραφίες του συζύγου μου.
Με αγάπη μαμά Μαρία
Pin it for later
Ακολουθήστε το Ανθομέλι στο Facebook, στο Instagram και γίνετε μέλη της ταξιδιωτικής μας ομάδας Ταξίδια με το Ανθομέλι στο Facebook.
Θυμάμαι όταν γυρίσατε από αυτό το ταξίδι σας και μου έδειχνες τις φωτογραφίες. Μου είχε κάνει τόσο εντύπωση εκείνη η φωτογραφία με τις γερμένες βάρκες που σε ρώτησα γιατί είναι έτσι! Τότε ήταν η πρώτη φορά που έμαθα για το φαινόμενο της παλίρροιας και της άμπωτης στην συγκεκριμένη περιοχή. Δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο έντονο είναι! Βοηθώντας σε να ανέβει αυτή η ανάρτηση στο blog, έμαθα τόσα πολλά γι αυτόν τον τόπο που τον αγάπησα και θέλω πολύ να τον επισκεφτώ. Πατώντας μάλιστα το link του google earth είναι ακόμη πιο πραγματικό το ταξίδι σου! Σήμερα μάλιστα είναι ακόμη πιο μέσα η θάλασσα! Οι φωτογραφίες του μπαμπά είναι σαν καρτποστάλ! (θυμάσαι που σε ρωτούσα μέχρι χτες… δική μας είναι κι αυτή; Χα χα!) Περιμένω με αγωνία την επόμενη ανάρτησή σου!
Kατερίνα σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ξέρεις πως η άποψή μας για τα ταξίδια είναι να αναρτούμε ιδιαίτερες τοποθεσίες ταξιδιών και αυτή την φορά το πετύχαμε, χάριν της όμορφης συνεργασίας μας, ώστε να βγει αυτή η ανάρτηση.
Αχ με ταξιδέψατε σήμερα πίσω στο χρόνο σε ένα πολύ όμορφο ταξίδι που είχα κάνει με τη μαμά μου! Πραγματικά έμεινα άφωνη στο Mt. Saint Michel μπροστά στην ομορφιά και το μεγαλείο της φύσης!!!
Polyanna, χάρηκα που βρήκα ακόμη μια ταξιδιώτισσα τέτοιων προορισμών, γιατί ενώ είναι ένας πολύ δημοφιλής προορισμός για τους Ευρωπαίους, για εμάς είναι από τους προορισμούς που θα επιδιώξεις να πας μόνη σου και όχι με πρακτορείο. Εσύ πως βρέθηκες εκεί: Πάντως είναι από τα μέρη που σου τυπώνονται στο μυαλό σου και δεν τα ξεχνάς ποτέ.
Καλημέρα mommy! Παρόλο που πριν λίγο καιρό συμμετείχα στο φτιάξιμο των φωτογραφιών τώρα που την βλέπω ολοκληρωμένη την ανάρτηση, είναι υπέροχη! Μπράβο και στον μπαμπά όμως που έβγαλε τόσο ωραίες φώτο! Ελπίζω μια μέρα να το δω από κοντά. Κάλη
Τελικά όλοι βάλαμε το χεράκι μας σε αυτή την όμορφη ανάρτηση.Εγώ με το κείμενο, ο μπαμπάς με τις φωτογραφίες, εσύ με την επεξεργασία τους και η Κατερίνα με το ανέβασμα στο ανθομέλι! Θα χαρώ κάποια στιγμή να πάτε και εσείς γιατί είναι από τα μέρη που σε αφήνουν άφωνο!
Μπράβο κ. Μαρία, τόσο όμορφες εικόνες από έναν τόσο ιδιαίτερο ταξιδιωτικό προορισμό, που ομολογώ ότι δεν γνώριζα. Μας ταξιδέψατε.
Το μέρος φαίνεται φανταστικό!!Θα ήθελα πολύ να το επισκεφτώ όταν τα παιδάκια μου μεγαλώσουν λιγάκι!!Υπέροχη η ανάρτηση!!Την απήλαυσα πολύ!και εις άλλα με υγεία κ. Μαρία!!Να μας ταξιδεύετε έστι όμορφα!
Σ ευχαριστώ Εύη μου, σίγουρα αφού διαπιστώνω πως οι αναρτήσεις μου σας αρέσουν και σας ταξιδεύουν μου δίνουν δύναμη να κάνω ακόμη πολλές.Εξ άλλου αυτός ο τρόπος ταξιδιού με αυτοκινούμενο μας δίνει την δυνατότητα να δούμε πόλεις και αξιοθέατα που δεν σου δίνει ένα ταξίδι με πρακτορείο και γιαυτό οι ιδιαιτερότητες και τα μικρά μυστικά είμαι σίγουρη πως θα αναδειχθούν μέσα από το ανθομέλι.
Ελευθερία μου, είναι πράγματι ένας ιδιαίτερος ταξιδιωτικός προορισμός και ικανοποιούμαι πολύ που σας ταξιδεύω έστω νοερά και μέσα από τις φωτογραφίες.
Πέρα από όλα τα άλλα αυτό που μου αρέσει στις αναρτήσεις της κυρίας Μαρίας είναι τα ιστορικά στοιχεία. Σε μερικές αναρτήσεις μάλιστα τα ξαναθυμάμαι από το σχολείο. Ακόμα και τις λεπτομέρειες για συντεταγμένες και όλα αυτά!!
Οι φωτογραφίες όντως είναι το άλλο μισό της περιγραφής. Μπράβο και στους δυο σας!! Και εννοείται περιμένουμσ τα επόμενα ταξίδια!!!
Σ΄ευχαριστούμε Νίκη! Είσαι από τους ανθρώπους που μας δείχνεις κάθε φορά μέσα από τα σχόλιά σου την αγάπη σου και μας δίνεις δύναμη να συνεχίσουμε με τις ταξιδιωτικές αναρτήσεις ακόμη πιο δυναμικά! Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε κατά πόσο κουραστικά είναι για κάποιους τα ιστορικά στοιχεία γι αυτό προσπαθούμε πάντα να επιλέγουμε τα σημαντικότερα ώστε να εμπλουτίζουμε την ανάρτηση χωρίς όμως να κουράζουμε τους αναγνώστες μας. Τα στοιχεία για το gps ίσως να μην ενδιαφέρουν κάποιον που θα ταξιδέψει με αεροπλάνο ή με εκδρομικό λεωφορείο αλλά σίγουρα είναι απαραίτητες πληροφορίες για τους ταξιδιώτες με αυτοκινούμενο, τροχόσπιτο ή αυτοκίνητο!
Νίκη πιστεύω, όπως και εσύ, πως τα ιστορικά στοιχεία είναι απαραίτητα σε μια ταξιδιωτική ανάρτηση, όπως επίσης και ο χάρτης της περιοχής. Εγώ σε όποια ταξιδιωτική ανάρτηση έμπαινα την θεωρούσα μισή, εάν δεν είχε χάρτη, και αυτομάτως έψαχνα να βρώ από μόνη μου το στίγμα.Εξ άλλου τα ιστορικά στοιχεία σου δίνουν μια ολοκληρωμένη εικόνα για αυτό που διαβάζεις. Σ ευχαριστώ πολύ, πάντως για τις επισημάνσεις.
Δεν το συζητώ. Δεν σας κρύβω πως μετά από κάποιες αναρτήσεις το ψάχνω ακόμα περισσότερο. Θέλω το ταξίδι που θα κάνουμε στο εξωτερικό να είναι προσεγμένο μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια! Είναι προτιμότερο να επισκεφτούμε και το μικρότερο μουσείο που το ξέρουν ελάχιστοι παρά να πάρουμε σβάρνα τα μαγαζιά. Και εννοείται πως αμα ξέρεις από πριν την ιστορία του τόπου που θα επισκεφθεις νιώθεις πιο γνώριμο το μέρος, ξέρεις περίπου που να βαδίσεις! Για εμένα και ακόμα πετισσότερα στοιχεία να δώσετε ακόμα καλυτερα, αλλά εσεις ξέρετε καλύτερα!!
Δεν την διάβασα την ανάρτηση, την περπάτησα μαμά Μαρία!
Υπέροχα μέρη, υπέροχες φωτογραφίες, υπέροχα γραμμένη. Μαγικό το νησάκι του Μον Σαιν Μισέλ και καθώς βρέθηκα για λίγο εκεί μέσα από το google earth το πέτυχα στην άμπωτη, θα ξαναμπώ όμως να δω και την πλημμυρίδα (έτσι να ξεσηκώνομαι λίγο)! Και η Γκρανβίλ υπέροχη!
Πραγματικά κάποιες φορές πιστεύεις ότι τόση ομορφιά δεν μπορεί να την αποτυπώσει ο φωτογραφικός φακός!
Christina,αυτό το “περπάτησα την ανάρτηση”πολύ μου άρεσε!Ήταν ένα βήμα παραπέρα στις αναρτήσεις για να γίνει πιο κατανοητή η τοποθεσία και νομίζω και από άλλα σχόλια πως τους άρεσε όλους.Σ ευχαριστώ πολύ!
Λατρεύω τις ταξιδιαρικες αναρτήσεις, ειδικά όταν είναι τόσο πλήρης και καλογραμμένες!!!! Υπέροχες φωτογραφίες !
Σ’ ευχαριστούμε πολύ! Είναι ξέρεις πολύ δύσκολο να καταφέρεις να κάνεις ένα άρθρο αναλυτικό, ολοκληρωμένο και ταυτόχρονα ευχάριστο στην ανάγνωση χωρίς να κουράζει!
Δεν έχω λόγια να σ ευχαριστήσω για τα σχόλιά σου.Απλά ,Ευχαριστώ!!!
Μα τι λατρεμένο ταξίδι είναι αυτό;! Χάνομαι στις φωτογραφίες, νοερά ταξιδεύω και εγώ!
Είναι πράγματι και για μενα από τους λατρεμενους μου προορισμούς!
Αχ Μαμά Μαρία, διάβαζα την ανάρτηση και σαν να άκουγα την μαγευτική φωνή σας, να μου διηγείται όλο το ταξίδι! Καλά τι μαγικό μέρος είναι αυτό; Εγώ, η άσχετη, ούτε που ήξερα πως υπήρχε τέτοιο μέρος στην Ευρώπη! Βγαλμένο από τα παραμύθια… Και οι φωτογραφίες εκπληκτικές, μαγευτικές, σε κάνουν να θες να μπεις μέσα και να περιηγηθείς στο χώρο! Πόσο όμορφη και ταξιδιάρικη ανάρτηση!!! Μπράβο σας!!! Μας ταξιδέψατε μαζί σας!Περιμένω με ανυπομονησία την επόμενη!
Σ ευχαριστώ πολύ Κλειώ για τα ιδιαίτερα σχόλιά σου. Μου δίνουν έναυσμα για περισσότερες ταξιδιάρικες αναρτήσεις.Ειναι πραγματι το Μον Σαιν Μισέλ ενας προορισμός που πρέπει να πας για να τον γνωρίσεις και να πετύχεις και το φαινόμενο της πλημμυριδας.Εμείς είμασταν από τους τυχερούς.Σου στέλνω τα φιλιά μου.
Μαρία και Χρήστο σας παραδέχομαι για την υπέροχη αποτύπωση των ταξιδιωτικών σας εμπειριών.
άντε και εις ..ανώτερα
τζένη βασίλης
Ένα μηνα μετα το σχόλιό σου μπήκα από συμπτωση στην ανάρτηση και το διαβασα.Κατα πρώτον σε ευχαριστώ που διάβασες την ανάρτηση όπως μου είχες υποσχεθεί και κατά δεύτερο για τα καλά σου λογια.Αυτά τα λόγια μου δίνουν περισσότερο ενθουσιασμό να γράφω περισσότερα ταξίδια και να τα μοιράζομαι μαζί σας.Σας στέλνω την αγάπη μου.
Πολύ όμορφη ανάρτηση!! Πραγματικά με ταξίδεψες με τις περιγραφές σου! Μακάρι να το επισκεφτώ κάποτε!! 🙂