Παγωμένη βουτιά στους Καταρράκτες Δημοσάρη, στο Νυδρί της Λευκάδας

Μπορεί οι φετινές μας διακοπές στη Λευκάδα να έληξαν άδοξα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τις λίγες ημέρες που καθίσαμε στο νησί δεν είχαμε όμορφες στιγμές και δεν ζήσαμε πρωτότυπες εμπειρίες! Μία από αυτές ήταν η βουτιά που κάναμε στους Καταρράκτες Νυδρίου ή αλλιώς Καταρράκτες Δημοσάρη, από το αντίστοιχο ρέμα και φαράγγι που οδηγεί τα νερά στη θάλασσα. Η διαδρομή εύκολη και προσβάσιμη ακόμα και με παιδιά και ανάλογα με την εποχή προετοιμαστείτε για ένα πολύ όμορφο φυσικό θέαμα.

Πρόσβαση στους Καταρράκτες Δημοσάρη:

Η πρόσβαση στους καταρράκτες Νυδρίου είναι σχετικά εύκολη. Από το Νυδρί ακολουθώντας τις ταμπέλες για “καταρράκτες” ή το gps (μπορεί να σας βγάλει και εναλλακτικές διαδρομές) θα φτάσετε σε περίπου 10 λεπτά στο δημόσιο δωρεάν πάρκινγκ. Εντάξει, καταλαβαίνετε ότι αν θα πάτε Αύγουστο δεν είναι σίγουρο ότι θα βρείτε να παρκάρετε αλλά αν πάτε νωρίς ή αν περιμένετε λιγάκι σίγουρα κάποια θέση θα αδειάσει. Προσωπικά για ακόμη μία φορά αναρωτήθηκα γιατί ο Δήμος σε ένα τόσο τουριστικό μέρος δεν φτιάχνει ένα καλύτερα δομημένο χώρο για πάρκινγκ! Αλλά τι στην Ελλάδα πηγαίνει τέλεια για να πάει και αυτό! Τέλος πάντων, σταματάω την γκρίνια και συνεχίζω, γιατί τουλάχιστον εδώ υπήρχε δημόσιο πάρκινγκ ενώ στη Λευκάδα γενικότερα είναι “ζήτω τα ιδιωτικά πάρκινγκ”.

Tip: Λίγα μέτρα από το πάρκινγκ υπάρχει και μια πολύ ωραία καφετέρια με σνακ, σαλάτες, φρέσκους χυμούς, παγωτά, σουβενίρ κ.α. Εμείς καθίσαμε αφού ολοκληρώσαμε την επίσκεψη μας και ήταν πολύ ωραία γιατί είχε δροσιά, πολύ ωραία μουσική και ωραίο παγωτάκι. Είναι κάτω από τα δέντρα και ακούς τα νερά να τρέχουν. Αξίζει την στάση σας ώστε να πάρετε μια ανάσα στο τέλος ή να περιμένετε την παρέα σας αν δεν θέλετε να περπατήσετε έως το τέλος.

Διαδρομή για τους Καταρράκτες Νυδρίου:

Μόλις παρκάρετε, θα αρχίσετε τον ποδαρόδρομο μέχρι τον καταρράκτη. Αλλά μην ανησυχείτε είναι περίπου στα 15-20 λεπτά αλλά μέσα σε μία φύση και ένα περιβάλλον που θα σας μαγέψει. Μην διστάσετε κατά τη διαδρομή να σταματάτε για φωτογραφίες ή για να αναπνεύσετε βαθιά και να θαυμάσετε το θέαμα! Άλλωστε ο στόχος δεν είναι πάντα ο προορισμός αλλά και η διαδρομή του.

Πριν φτάσετε στον κεντρικό καταρράκτη, θα βρείτε έναν ακόμη που δημιουργεί μια όμορφη λίμνη από κάτω και ονομάζεται “Ρονιές”. Κάντε μια πρώτη στάση! Θαυμάστε το τοπίο και γιατί όχι βρέξτε λίγο τα πόδια σας. Γενικά ο χώρος κρατάει αρκετά την άγρια φυσική του ομορφιά. Ωστόσο σε αρκετά σημεία (και πολύ σωστά αν με ρωτάτε από την στιγμή που πρόκειται για έναν επισκέψιμο χώρο) υπάρχουν ράμπες, σκαλοπάτια και κουπαστές για την ασφάλεια του κόσμου. Πάλι φυσικά θα πω ότι είναι αρκετά απεριποίητα αλλά τουλάχιστον υπάρχουν και δημιουργούν μιας αίσθηση σιγουριάς.

Σε γενικές γραμμές, η διαδρομή είναι άγρια και μαγευτική χωρίς όμως μεγάλη επικινδυνότητα. Μεγάλοι βράχοι δεσπόζουν ψηλά και τα νερά ακούγονται να κελαρύζουν σε όλο το δρόμο. Τα νερά είναι γαλαζοπράσινα και τα δέντρα ετών θα σας χαρίσουν το θρόισμα και τη δροσιά τους! Απολαύστε τα!

Ασφάλεια:

Όπως σε κάθε χώρο που αφορά στην φύση, η ασφάλεια του καθενός είναι και λίγο προσωπική υπόθεση. Οι καταρράκτες είναι προσβάσιμοι και σε οικογένειες αλλά μην φανταστείτε ότι μπορείτε να φτάσετε εκεί με το καρότσι του παιδιού σας. Ισως χρειαστεί να το αφήσετε κάπου στην άκρη στη μέση της διαδρομής. Επίσης από τα 2/3 της διαδρομής και μετά, ο “δρόμος” είναι στενός, ανηφορικός και έχει σκαλοπάτια. Αν έχετε μωρό ίσως να το σκεφτείτε σοβαρά πριν φτάσετε στο τέλος με αυτό στην αγκαλιά σας. Προσωπικά δεν θα το ρίσκαρα κυρίως για να μην γλυστρίσω. Για παιδιά μικρά ή δημοτικού όμως (ανάλογα και με το πόσο φοβάστε) θα έλεγα ότι είναι οκ με προσοχή πάντα.

Καταρράκτης Δημοσάρη:

Πριν πάμε στους καταρράκτες, είχαμε ρωτήσει αν υπάρχει νερό. Ντόπιοι μας είπαν ότι σε κανονικές συνθήκες τον Αύγουστο δεν έχει πολύ νερό και ίσως απογοητευτούμε. Από φίλους όμως που είχαν ήδη πάει, είδα ότι υπήρχε κι έτσι το τολμήσαμε και δεν απογοητευτήκαμε. Οι πολλές βροχές του χειμώνα είχαν κάνει το θαύμα τους.

Το θέαμα προσωπικά μου άρεσε πολύ αν και το νερό δεν ήταν ορμητικό. Ίσως και καλύτερα γιατί δεν πάγωνες και μπορούσες να πλησιάσεις και να βουτήξεις λίγο πιο εύκολα. Εμείς επιλέξαμε να πάμε περιφερειακά στη λιμνούλα κάτω από τον καταρράκτη γιατί οι πέτρες δίπλα της γλιστρούσαν. Η Μελίτα κι εγώ αποφασίσαμε να το τολμήσουμε. Ο Κώστας αποφάσισε λόγω κόσμου (για να προσέχει εμάς και τα πράγματα) να μην μπει και τελικά έκανε πολύ καλά καθώς είχαμε και τον προσωπικό μας φωτογράφο να μας βγάζει φωτογραφίες!

Το νερό ΠΑΓΩΜΕΝΟ! Πήρα όμως θάρρος από τα παιδιά μιας διαδικτυακής φίλης που είχαν μπει λίγες ημέρες νωρίτερα αλλά και μιας οικογένειας Πολωνών! ( τι περίμενα δηλαδή να μην μπουν!) που τους έβλεπα να περνάνε τέλεια και αποφάσισα να μπω. Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις προσπαθώ να είμαι και υπόδειγμα για την Μελίτα ώστε να μην την κάνω να φοβάται. Ευτυχώς για μένα τα νερά ήταν διαυγή και έτσι δεν φοβήθηκα κι εγώ. Αν μάλιστα είχα και αντιολισθητικά παπουτσάκια θαλάσσης όπως πολλοί ξένοι θα ένιωθα ακόμα μεγαλύτερη ασφάλεια. Ομως και ξυπόλητη τα κατάφερα.

Η εμπειρία κράτησε λίγο αλλά ήταν απελευθερωτική. Γενικά κάθε φορά που ξεπερνάω τα προσωπικά μου όρια αντοχής νιώθω πολύ όμορφα. Η Μελίτα εννοείται πάγωσε αλλά όπως μου είπε ούτε το μετάνιωσε… και θα το ξανάκανε! Ένιωθε σαν να πατούσε ξυπόλυτη στο χιόνι, μου είπε! Εγώ πάλι, χάνοντας για κλάσματα δευτερολέπτου την αναπνοή μου, σκέφτηκα αν πάθω καρδιακό ποιος θα με σώσει από εκεί, χαχα!

Δείτε ένα μικρό βίντεο που φτιάξαμε για τους Καταρράκτες στη Λευκάδα εδώ

Ώρα επίσκεψης, προσωπικά αντικείμενα και φωτογραφίες:

Αφού τελειώσαμε τη βουτιά μας βγήκαμε έξω και βγάλαμε μερικές ακόμα δεκάδες φωτογραφίες. Όσο πιο νωρίς φτάσετε, τόσο λιγότερο κόσμο θα έχει. Εμείς ήμασταν οριακά που φτάσαμε γύρω στις 10. Στην επιστροφή βλέπαμε τον κόσμο να φτάνει σωρηδόν. Οπότε αν θέλετε αρκετό χώρο για φωτογραφίες, αλλά να μην ξυπνήσετε και από τις 7, νομίζω 9 με 9.30 είναι μια καλή ώρα να φτάσετε.

Τώρα όσον αφορά στα προσωπικά σας αντικείμενα, αν ξαναπήγαινα, θα έπαιρνα μαζί μου μόνο μια πετσέτα και το κινητό μου. Είχα 2 τσάντες (απορώ τώρα γιατί) και παρόλο που δεν ήταν βαριές, είχαμε το νου μας με τον κόσμο. Οπότε εσείς βάλτε σε μια τσάντα, μια πετσέτα, ένα δεύτερο μαγιώ (αν δεν θέλετε να επιστρέψετε βρεγμένοι) και το κινητό σας (δεν πιάνει σήμα καθόλου απλά για τις φωτογραφίες). Επίσης να σας πω ότι η διαδρομή γίνεται και με σαγιονάρες αλλά για σιγουριά βάλτε κανένα αθλητικό ή αντιολισθητικά παπουτσάκια θαλάσσης.

Διαβάστε περισσότερα:

• Ταξίδι στο Μπέργκεν, στους καταρράκτες και στα φιόρδ της Νορβηγίας
• Η κοιλάδα του Ρήνου. Κάστρα και χωριά σε μια οδική διαδρομή
• Ταξίδι στα Τζουμέρκα για οικογένειες με παιδιά

Επιστροφή:

Η επιστροφή ήταν εξίσου ωραία αν και στην αρχή επειδή τα πόδια μας ήταν βρεγμένα και είχαμε σαγιονάρες, προτιμήσαμε να φύγουμε ξυπόλητες για μεγαλύτερη σταθερότητα. Επίσης δεν αλλάξαμε μαγιώ γιατί είχε αρκετή ζέστη αν και ανάμεσα στο φαράγγι. Όλα πήγαν όμως σούπερ! Στο τέλος της διαδρομής φάγαμε και το παγωτάκι μας στην καφετέρια και ολοκληρώσαμε μια ακόμη όμορφη εμπειρία.

Προσωπικά, θα πρότεινα αυτή την βόλτα/διαδρομή προς τους καταρράκτες Δημοσάρη ως ένα από τα highlights της επίσκεψής μας/σας στην Λευκάδα. Ωστόσο, όλα εξαρτώνται από τα γούστα και τις αντοχές σας. Αν σκέφτεστε από την αρχή ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κολυμπήσετε στα νερό του καταρράκτη… μμμ, … ίσως να μην αξίζει όλη αυτή η ταλαιπωρία. Αν όμως γενικά είστε φαν της φύσης και της ομορφιάς ενός φαραγγιού, τότε go for it! Δεν είναι όλα για όλους και ούτε κάνουμε αγώνα δρόμου όταν πάμε διακοπές. Σκεφτείτε τα ενδιαφέροντά σας και τις αντοχές σας και αποφασίστε ανάλογα!

Εγώ θα το θυμάμαι για πάντα!

Κάλη