Όταν έμεινα έγκυος έκανα πολλές σκέψεις για το πώς θα είμαι σαν μαμά… όπως όλες σας, φαντάζομαι! Τι μαμά θα είμαι; Αυστηρή; Χαλαρή; Θαρραλέα; Τι θα κάνω; Πώς θα συμπεριφέρομαι; Θα φοβάμαι να είμαι μόνη με το μωρό; Τελικά, μετά από πολύ σκέψη, κατέληξα ότι θα είμαι ευχαριστημένη με τέσσερα χειροπιαστά πράγματα (και όχι δεν είναι αστείο αυτό που σας λέω!).
Πρώτον, να “μάθω” στο μωρό να κάθεται στο καρεκλάκι του αυτοκινήτου και να μην υποκύψω σε κλάματα και αντιρρήσεις…τσεκ!
Δεύτερον, να μην “μάθω” την Μελίτα να κοιμάται στο κρεβάτι μας για τον βραδινό της ύπνο και να είναι ανεξάρτητη…τσεκ! (εννοείται πως έχει συμβεί κάποιες φορές, όπως σε διακοπές και σε ασθένεια, αλλά όχι κατ’ εξακολούθηση!)
Τρίτον, να μην φοβάμαι να την βάζω στο αυτοκίνητο με οδηγό εμένα και να μην φοβάμαι να πηγαίνω μαζί της βόλτες ακόμα κι όταν δεν είναι μαζί μας ο μπαμπάς της.. τσεκ!
Τέταρτον, να ξεκινήσω να πηγαίνω μαζί της για baby swimming …..
…και κάπου εδώ το τσεκ άργησε πολύύύύ να έρθει!
Βλέπετε με φωτεινό παράδειγμα την αδερφή μου που πήγε την Μαρία στην πισίνα από μηνών σχεδόν (αν και αναγκάστηκε να το σταματήσει λόγω της δεύτερης εγκυμοσύνης της)… ήθελα κι εγώ να έχω αυτή την εμπειρία γιατί μου άρεσε απίστευτα να βλέπω την ανιψιά μου να βουτά στο νερό σαν δελφινάκι… πόσο μάλλον θα μου άρεσε στην κόρη μου.
Δυστυχώς εδώ όμως νίκησε η τεμπελιά μου! Όσο περνούσε ο καιρός μου φαινόταν βουνό να πάρω την Μελίτα (μηνών ακόμα) και να πάμε πισίνα…σκεφτόμουν πώς θα την κάνω ντουζ, ποιος θα την κρατάει για να ντυθώ… και άλλα τέτοια. Μετά τον χρόνο, άρχισα να σκέφτομαι άλλα… που να τρέχουμε τώρα, μπορεί να κρυώσει η Μελίτα, εγώ θα είμαι κουρασμένη στα μαθήματα… και άλλα τέτοια! Μετά τους 18 μήνες βρήκα και άλλες δικαιολογίες αλλά εκεί είχα και αποδεικτικά στοιχεία. Βλέπετε πήγα σε 2-3 ιδιωτικά κολυμβητήρια και ρώτησα… μμμμ, αυτό πολύ ακριβό, αυτό πολύ μακριά, αυτό πολύ μικρή πισίνα….και στο καπάκι ένα σωρό εξετάσεις (παιδίατρο, καρδιολόγο, δερματολόγο)…. ποιος τρέχει τώρα; Και όντως δεν έτρεξα… μέχρι που… μην γελάσετε.. χρειάστηκα απλά μια βοήθεια από την…Βarbie!!!
H Μελίτα που λέτε είναι μία από τις μεγαλύτερες fan της Βarbie… έρωτας μεγάλος! Το αγαπημένο της dvd είναι… τι περίεργο…η Barbie Merliah…δηλ. το Ιστορία μιας Γοργόνας (οι κοριτσομάνες θα το ξέρετε σίγουρα!). Από το χειμώνα ήδη ανέβαινε στα μαξιλάρια και έκανε ότι κάνει σέρφινγκ, ήθελε να κολυμπάει στην μπανιέρα σαν γοργόνα και φυσικά αγοράσαμε όλων των ειδών τις γοργόνες barbie!
Πείτε μου τώρα ποιος μπορεί να αντισταθεί… σε μια επίδοξη γοργόνα/σέρφερ;;;;
Την αιτία την είχα, λοιπόν, η αφορμή όμως;
Η αφορμή ήταν η φίλη Ειρήνη, η οποία στην παιδική χαρά χρειάστηκε να μου πει μόνο μία λέξη…”άντε έλα, είναι πολύ ωραία!”. Αυτό χρειάστηκε μόνο! Σε μία εβδομάδα ξεμπέρδεψα με γιατρούς και βεβαιώσεις, πήρα όλες τις πληροφορίες για την πισίνα του Δήμου μας και στις αρχές του Μαΐου κάναμε την πρώτη μας βουτιά στα νερά της πισίνας!
Όταν τελειώσαμε και μπήκαμε στο αυτοκίνητο…η Μελίτα μου είπε: “Αυτή είναι η καλύτελη μέλα του κόμου!!!!”(βλ. αυτή είναι η καλύτερη μέρα του κόσμου!). Φαντάζεστε χαρά εγώ!!! Μα τι χάναμε τόσο καιρό; Τι όμορφη εμπειρία! Τι υπέροχα και χαλαρά ένιωσα; Τι χαμόγελο είχε η Μελίτα!
Βέβαια, εντάξει, δεν μπορώ να πω ότι ξέρω πως θα ήταν αν η Μελίτα ήταν πιο μικρή ή αν ήταν χειμώνας και έπρεπε να αντιμετωπίσουμε και το κρύο… οπότε απλά θα πω: Κάθε εμπόδιο σε καλό και κάθε πράγμα στον καιρό του!
Έτσι, όταν την ρωτάνε πια αν πηγαίνει σχολείο…η Μελίτα τους λέει “Ναι… Πάω κολείο για γογόνες” (βλ. σχολείο για γοργόνες!). Το αστείο μάλιστα είναι ότι την πρώτη φορά που πήγαμε με ρώτησε… “Μαμά, που είναι οι ουλές:” (βλ. ουρές!), χαχα! Τρελό κόλλημα που λέτε!
Εντάξει, δεν είναι βέβαια και η πρώτη γοργόνα στην “τάξη” της… μην φαντάζεστε… “κουλάζεται” (βλ. κουράζεται) εύκολα βλέπετε! Αρνείται και να κάνει βουτιές μιας και την πρώτη φορά που την βουτήξαμε με το κεφάλι (την πρώτη μέρα) ήταν τόσο απροετοίμαστη που ζοριστήκαμε πολύ να την πείσουμε να συνεχίσει το κολύμπι και να σταματήσει το κλάμα). Σιγά-σιγά όμως… ήδη άρχισε να το ξεχνάει και να το ψιλοζητάει και η ίδια! Ααα, ξέχασα, θέλει να την ανεβάζω και στην σανίδα για να κάνει “σέλφινγκ” (βλ. σέρφινγκ) αλλά και να ανεβαίνει με την κοιλιά πάνω της και να κωπηλατεί με τα χέρια… όπως κάνει και η Μερλία!!!
Και κάπου εδώ, λοιπόν, βάζω και το τέταρτο τσεκ στη λίστα μου … και ξέρετε κάτι… είμαι πολύ περήφανη! Αστείο σας ακούγεται; Κι όμως… πώς θέλουμε να πετύχουμε τους μεγάλους στόχους μας, αν πρώτα δεν έχουμε καταφέρει τους μικρούς! Κι εγώ τους κατάφερα και είμαι έτοιμη για τους ακόμα μεγαλύτερους. Εσείς;
Κάλη
Υ.Γ. Ευχαριστώ όλους για τα προσωπικά μηνύματα, τα σχόλια και τις ευχές σας για την πρώτη ραδιοφωνική εκπομπή των Mama Colada, την Παρασκευή πάλι κοντά σας στις 22.00!
Ακολουθήστε το Ανθομέλι στο Facebook, στο Instagram και γίνετε μέλη της ταξιδιωτικής μας ομάδας Ταξίδια με το Ανθομέλι στο Facebook.
Τι καλά… Το κολυμβητήριο είνιαι φοβερή δραστηριότητα! Εμάς πάει ο Θάνος μας και τον φωνάζουμε δελφίνι! Δε νομίζω να υπάρχει αντρικό πρότυπο σε γοργόνο! Χαχαχα!
Καλημέρα και καλή επιτυχία στο νέο σου τόλμημα!
Εμείς ακόμα περιμένουμε να γίνει κολυμβητήριο στην περιοχή μας αλλα εχουμε θαλασσα. Και φετος θα ξαναπάμε στα μαθηματα κολύμβησης αλλα θα προσέχουμε τα βραχάκια! Φιλιά στην μικρή γοργονα.
Και εμείς κάνουμε babyswimming από 8 μηνών και είναι η αγαπημένη μας δραστηριότητα! Να δεις πόσο τέλεια θα είναι όταν δεν θα χρειάζεται να μπαίνεις και εσύ στην πισίνα! Τότε να δεις καμάρι και φωτογραφίες:)
Καλή αρχή!
Λατρεύω το κολύμπι και ο Νικόλας το νερό.. Το ειχα και εγω στο προγραμμα φετος αλλά τελικά δεν τα καταφέραμε… Του χρόνου όμως θα το τσεκάρω κι εγώ απο τη λίστα μας…χεχε !! πολλά φιλιά στη γοργόνα!!
babyswimming από 6 μηνών ο Στράτος και πραγματικό δελφινακι αλλά φέτος έμεινα πάρα πολύ δυσαρεστημένη από το ιδιωτικό κολυμβητήριο που αποφασίσαμε να τον σταματήσουμε και ας είχαμε προ πληρωση όλη τη σεζόν. Βέβαια και ο Στράτος ακριβώς για τον ίδιο λόγο ήθελε να σταματήσει. Του χρόνου θα τον γραψω σε δημόσιο αν ακόμα θέλει. Τον μικρο επειδή έχει πάθει 2 ουρολοιμωξεις δεν τον πήγαμε και δεν θα τον πάμε αν δεν γίνει 4 χρονών. Καλή αρχή σας εύχομαι!!
Το κολύμπι οικογενειακώς το λατρεύουμε.
Φιλάκια …
Βρε το Μελιτάκι- γοργονάκι!! Δεν υπάρχει πάντως καλύτερο πράγμα από το κολύμπι!! Φιλιά
Ανυπoμoνω να ερθω στην Αθηνα και να καμαρωσω την μικρη γoργoνα μας.Ειδες καμμια φoρα τι κανoυν oι κoυκλες ως πρoτυπα;Ακoμη ξεπερνoυν και τις επιφυλαξεις της μαμας…….Καλη αρχη και καλες βoυτιες.
θεωρώ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ να ξέρει το παιδί κολύμπι από μωρό! Κολύμπησα από μωρό ήμουν επί 10 χρόνια στην εθνική κολυμβήσεως, έχω δίπλωμα ναυαγοσωστικής και τα κοριτσάκι μου στα 4 χρόνια έκαναν υποβρύχια κολύμβηση μαζί μας και μπαίναμε σε ..σπηλιές στη Θάσο!!.Είναι ντροπή σε μία χώρα με νερό τριγύρω να..πνίγονται! Τα εγγόνια μου και τα 3 τα έβαλα στο νερό στη θάλασσα από μωρά και κολύμπησαν σχεδόν αμέσως. Τώρα βέβαια είναι σε αγωνιστική σε πισίνα εδώ και χρόνια.
Ουάου!!! Κρυφό ταλέντο! Για αυτό ακριβώς θέλω κι εγώ να μάθει τέλεια να κολυμπάει. Εγώ ακόμα κλείνω την μύτη μου. Δεν έχω βέβαια πρόβλημα στο κολύμπι και δεν φοβάμαι αλλά σίγουρα δεν νιώθω και σιγουριά για τον εαυτό μου. Οπότε τα λάθη τα δικά μας ας μην τα κάνουμε και στα παιδιά μας!
Διακρίνω το κολυμβητήριο της Ηλιουπολης;;; Σας ερχόμαστε κι εμείς απο Δευτέρα με τη Φεγγαρενια μου 🙂
Φιλια και ελπίζω να συνκολυμπήσουν τα κοριτσια μας 🙂
Αχ κρίμα αλλά δεν είναι της Ηλιούπολης. Κοντά σας αλλά όχι Ηλιούπολη! Δεν το αναφέρω για διάφορους λόγους! Κρίμα που δεν θα γίνουν φίλες! Πάντως καλή σας αρχή! Ελπίζω να σας αρέσει πολύ όπως και εμάς! Κάλη
🙂 δηλαδή στους αγώνες θα ειναι αντίπαλες ε; Χαχαχα… Καλη συνέχεια και καλές βουτιές Κάλη μου!
Άντε γοργονομανούλα εσύ!!!!! Έκανες πολύ καλά και την ξεκίνησες από τώρα. Σε λίγα χρονάκια που θα την καμαρώνεις να κολυμπάει σαν δελφινάκι, θα επιβεβαιώνεσαι για τους στόχους που έθεσες:)
Ξεκίνησε πέρσι ο μεγάλος και φέτος θα πάει και ο μικρός. Είναι λίγο κουραστικό, ειδικά όταν δεν είναι κοντά το κολυμβητήριο, αλλά αξίζει τον κόπο. Φιλιά.