Βεργίνα: στο Μουσείο των Βασιλικών Τάφων

Φέτος το καλοκαίρι η Κάλη με την οικογένειά της ήρθαν στη Θεσσαλονίκη για να περάσουμε όλοι μαζί με ασφάλεια μερικές μέρες  διακοπών. Μακριά από συνωστισμούς, από πλοία, τρένα και  αεροπλάνα, λόγω της πανδημίας του κορονοιού, ταξιδέψαμε σε διάφορους προορισμούς της Βόρειας Ελλάδας, μαγευτήκαμε από τις ομορφιές της, απολαύσαμε την πεδιάδα της, τη φορτωμένη από ροδάκινα και αχλάδια, θαυμάσαμε τους καταρράκτες της Έδεσσας, κάναμε ιαματικά μπάνια στα θεραπευτικά νερά των λουτρών Πόζαρ, περάσαμε από την όμορφη πόλη της Βέροιας με το θεσπέσιο ραβανί της και τελειώσαμε το ταξιδιωτικό οδοιπορικό μας με τελευταία στάση στη Βεργίνα για να επισκεφθούμε το Μουσείο των Βασιλικών Τάφων της Βεργίνας ή απλά το Μουσείο της Βεργίνας

Βεργίνα

Η Βεργίνα είναι σήμερα μια μικρή κωμόπολη του Νομού Ημαθίας στην Κεντρική Μακεδονία σε απόσταση 13 χλμ. από τη Βέροια. Πιστεύεται πως στην τοποθεσία της σημερινής Βεργίνας βρισκόταν η πρωτεύουσα της αρχαίας Μακεδονίας, οι Αιγές. Μετά τη Συνθήκη της Λωζάννης  το 1923 και την έξωση των Οθωμανών, η γη μοιράστηκε σε οικόπεδα για να κατοικήσουν 121 ελληνικές οικογένειες που προέρχονταν από τη Βουλγαρία και τη Μικρά Ασία. Τη νέα πόλη που δημιουργήθηκε την ονόμασαν Βεργίνα, προς τιμήν της τελευταίας Ελληνίδας βασίλισσας Βεργίνας, που έζησε στην περιοχή της Βέροιας και ήταν απόγονος  των Παλαιολόγων.

ΧΑΡΤΗΣ

Πριν ξεκινήσουμε την περιήγησή μας στο Μουσείο της Βεργίνας, ας μάθουμε πως ξεκίνησαν όλα, ώστε να έρθει στο φως η σημαντικότερη ανασκαφή του 20^ου αι., που είναι η ανακάλυψη των ασύλητων βασιλικών μακεδονικών τάφων στην περιοχή της Βεργίνας στη Μακεδονία. Και φυσικά να επισημάνουμε πως από το 1996 ο αρχαιολογικός χώρος των Αιγών αποτελεί προστατευόμενο μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, με τεράστια ακτινοβολία.

Κλείστε online skip the line εισιτήρια για το μουσείο της Βεργίνας (περιλαμβάνει audio guide στα αγγλικά και Offline content (κείμενα, audio narration, χάρτες).

Η ιστορία των ανασκαφών της Μεγάλης Τούμπας στη Βεργίνα

Ο καθηγητής κ. Ρωμαίος έπεισε τον αρχαιολόγο κ. Μανόλη Ανδρόνικο πως κάτω από έναν μικρό λόφο πολύ κοντά στη δική του ανασκαφή βρίσκονταν σημαντικά ταφικά μνημεία της αρχαίας πόλη των Αιγών. Ο λόφος αυτός ονομάστηκε «η Μεγάλη Τούμπα».Το 1937 ο καθηγητής αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Κωνσταντίνος Ρωμαίος άρχισε την αρχαιολογική του ανασκαφή στη Βεργίνα και έφερε στο φως τμήματα του ανακτόρου και έναν μακεδονικό τάφο που ονομάστηκε προς τιμή του «ο τάφος του Ρωμαίου».

Οι ανασκαφές όμως σταμάτησαν, λόγω του πολέμου του 1940 και επαναλήφθηκαν μετά το 1950 όπου και ανακαλύφθηκε και το υπόλοιπο μέρος του ανακτόρου. Στην περιοχή αυτή βρέθηκαν ερείπια της ακρόπολης, ανάκτορο, θέατρο, ιερά και ιδιωτικά κτίρια, καθώς και εκατοντάδες τάφοι που μας παραπέμπουν σε μια  νεκρόπολη της αρχαίας πόλης των Αιγών. (Η περιοχή αυτή σήμερα δεν είναι ακόμα επισκέψιμη).

Το 1977 ο Μανόλης Ανδρόνικος πεπεισμένος πλέον από τον καθηγητή του, ξεκίνησε μια ανασκαφή έξι εβδομάδων στην Τούμπα, η οποία συνεχίστηκε και έφερε στο φως τάφους Μακεδόνων βασιλέων (δύο ήταν μόνο ασύλητοι) και ανάμεσα σε αυτούς και ένα ταφικό μνημείο, που  σύμφωνα με τα επιχειρήματα του Μανόλη Ανδρόνικου, ήταν του βασιλιά Φιλίππου Β, πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Επίσης ανακαλύφθηκαν και δυο ακόμα σπουδαίοι τάφοι. Ο ένας είναι ο τάφος του γιου του Μ. Αλεξάνδρου, Αλέξανδρου Δ’ της Μακεδονίας και ο άλλος είναι ο τάφος μιας εκ των συζύγων του  Φιλίππου που τον ακολούθησε στον θάνατο.  

Περιήγηση στο Μουσείο των Βασιλικών τάφων της Βεργίνας

Museum of the Royal Tombs of Vergina

Το Μουσείο της Βεργίνας είναι “υπόγειο”. Βρίσκεται κάτω από τον λόφο, τη λεγόμενη “Μεγάλη Τούμπα” και η πρώτη αίσθηση που μας κατέκλυσε καθώς μπήκαμε μέσα ήταν πως μπαίναμε και εμείς σε ένα σκοτεινό ταφικό χώρο, όπως και οι αρχαιολόγοι που έκαναν τις ανασκαφές για να ανακαλύψουν τα κρυμμένα μυστικά του. Η ιδέα να χρησιμοποιηθεί ο χώρος της ανασκαφής και της εύρεσης των τάφων και των ευρημάτων και να διαμορφωθεί εκεί ο χώρος του μουσείου, είναι μοναδική!

Με τον τρόπο αυτό ο επισκέπτης  μπαίνει στον χώρο της ανασκαφής, στο επίπεδο που βρίσκονταν τα ταφικά μνημεία και βλέπει όλα τα ευρήματα στο πραγματικό τους τόπο. Στην αρχή δυσκολευτήκαμε να συνηθίσουμε στο σκοτεινό περιβάλλον, αλλά μετά συνηθίσαμε και αρχίσαμε την περιήγησή μας, ανακαλύπτοντας όλη τη μαγεία και τα μυστικά που έκρυβε για χρόνια αυτός “ο υπόγειος νεκρικός χώρος”. Τα συναισθήματα που μας κατέκλυσαν από την πρώτη στιγμή ήταν συγκίνηση και δέος και ήταν σαν να ζούσαμε και εμείς τις ίδιες στιγμές, όταν ο Μανόλης Ανδρόνικος έκανε τις ανακαλύψεις.

Το Μουσείο της Βεργίνας εγκαινιάσθηκε το 1993 και είναι κατασκευασμένο με τέτοιο τρόπο, ώστε όλα τα ευρήματα και τα ταφικά κτίσματα που βρίσκονται μέσα στο μουσείο να προστατεύονται και ο επισκέπτης να βλέπει το πραγματικό χώρο, όπως ήταν πριν από τις ανασκαφές. Η πορεία μας μέσα στο μουσείο, ήταν ας το πω καθορισμένη και από τα απλά εκθέματα μας οδηγούσαν με τον τρόπο τους οι υπάλληλοι του μουσείου στο μεγαλείο των ανασκαφών και στα χρυσά ευρήματα των τάφων. Αρχικά υπάρχουν εκτεθειμένες πολλές μαρμάρινες επιτύμβιες στήλες και διάφορα κτερίσματα της πρώιμης εποχής του σιδήρου (10^ος-7ος αι. π. Χ.) που βρέθηκαν ριγμένα σε τάφους.

---

Για την ασφάλεια όλων μας, λόγω του κορονοιου, ήμασταν υποχρεωμένοι κατά την παραμονή μας στο Μουσείο να ακολουθούμε τις οδηγίες που μας εδόθησαν. Εάν κάπου ξεφεύγαμε οι ευγενέστατοι υπάλληλοι του μουσείου μας ξανάφερναν στην τάξη  με την επισήμανσή  τους.

• Να φοράμε μάσκα όλη την ώρα της περιήγησής μας μέσα στο μουσείο
• Να κρατάμε αποστάσεις τουλάχιστον 2 μέτρων μεταξύ μας.
• Να μην συνωστιζόμαστε μπροστά στα εκθέματα του μουσείου
• Να απολυμαίνουμε τα χέρια μας
• Δεν επιτρέπονται οι προσωπικές φωτογραφίες μέσα στο μουσείο
• Δεν επιτρέπεται το φλας στις φωτογραφίες.

---

Ο ατμοσφαιρικός και σκοτεινός χώρος όταν αρχίσαμε να περπατάμε μέσα στο Μουσείο της Βεργίνας, μας συνεπήρε και μας συγκλόνισε. Στον ημιφωτισμένο χώρο κυριαρχούσαν στα μάτια μας μόνο τα φωτισμένα και λαμπερά αρχαία αντικείμενα και οι τάφοι. Απίστευτο συναίσθημα αυτή η μυσταγωγία του χώρου!

Ο Τάφος του βασιλιά Αντίγονου Β΄ (Τάφος IV)

Η καθορισμένη πορεία μέσα στο Μουσείο της Βεργίνας μας έφερε μπροστά στον Τάφο IV που βρέθηκε συλημένος και κατεστραμμένος. Σώζονται σήμερα μόνο οι τέσσερις δωρικοί κίονες της εντυπωσιακής πρόσοψης και ένα μικρό τμήμα του δαπέδου. Πιστεύεται ότι ανήκε στον βασιλιά Αντίγονο Β΄ Γονατά. Δεν βρέθηκαν σημαντικά ευρήματα στον τάφο αυτόν παρά μόνο κάποια πήλινα ειδώλια, θραύσματα ελαφοντοστέινων μορφών και κάποια διακοσμητικά στοιχεία από την χρυσελεφάντινη κλίνη του νεκρού βασιλιά.

Το Ηρώον και ο Τάφος της Περσεφόνης (Τάφος I)

Κατόπιν είχε σειρά ένα άλλο μνημείο σε σχήμα μεγάλου «κιβωτίου» (9,60  Χ 8μ.) που βρίσκεται δίπλα στον τάφο Ι  που είναι γνωστός και ως «ο τάφος της Περσεφόνης», αφού εκεί βρέθηκε και η υπέροχη τοιχογραφία της αρπαγής της Περσεφόνης από τον Άδη. 

Το μεγάλο αυτό κτίριο από μεγάλους πώρινους γωνιόλιθους πρέπει να ήταν πολύ αξιόλογο. Ποιος μπορεί άραγε να ήταν ο προορισμός του και γιατί το ονόμασαν «Ηρώον»; Σύμφωνα με την εκτίμηση των στοιχείων από τον Μανόλη Ανδρόνικο, όπως αναγράφεται επάνω στην επιγραφή, πρέπει να ήταν ιερό αφιερωμένο στη λατρεία των νεκρών.

«Αν όμως στο Ηρώον τελούνταν λατρεία για τον νεκρό ή τους νεκρούς των γειτονικών τάφων, τούτο σημαίνει πως οι νεκροί αυτοί δεν ήταν κοινοί θνητοί, αλλά κάποιοι που αξιώθηκαν λατρεία», Απόσπασμα λόγων του Μ. Ανδρόνικου το 1984.

Ο Τάφος του Φιλίππου Β΄του βασιλιά της Μακεδονίας (Τάφος II)

Στη συνέχεια της περιήγησής μας στο Μουσείο της Βεργίνας σειρά είχε ο ασύλητος τάφος του βασιλιά Φιλίππου Β΄ (Τάφος II). Ποτέ δεν περίμενα να δω ένα ταφικό μνημείο, όπως πριν χιλιάδες χρόνια, σε αυτή την κατάσταση και ένα ιερό ρίγος με διαπέρασε εκείνη τη στιγμή μέχρι το κόκκαλο. Συγκινήθηκα! Όλη η ιστορία της Μακεδονίας ήταν σαν να πέρασε μπροστά από τα μάτια μου. Στην αρχή το ταφικό μνημείο το αντικρίσαμε από ψηλά και μετά κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια ήρθαμε κοντά ίσαμε την επιτρεπτή απόσταση.

Η μαρμάρινη πρόσοψη-είσοδος του κτίσματος μας καθήλωσε. Απλή, λιτή με τις κολόνες δωρικού ρυθμού και με μια τοιχογραφία στην οποία δεν διακρίνεται το θέμα, αλλά πρόκειται για μια ζωγραφιά με θέμα ένα κυνήγι στο δάσος και θεωρείται πολύ σημαντική, γιατί δηλώνει την αγαπημένη ασχολία του νεκρού. Η τοιχογραφία αυτή καθώς και η τοιχογραφία του τάφου της Περσεφόνης είναι από τα ελάχιστα έργα ζωγραφικής που έχουν σωθεί από την αρχαιότητα.

Μάθαμε πως ο αρχαιολόγος Μ. Ανδρόνικος και οι συνεργάτες του κατά την ανασκαφή μπήκαν στον τάφο όχι βέβαια από την είσοδο, γιατί πιθανόν θα γκρεμιζόταν όλο το κτίσμα, αλλά από μια οπή που άνοιξαν στο επάνω μέρος του τάφου και κατέβηκαν μέσα, εκεί όπου αντίκρισαν όλα τα χρυσά αντικείμενα του βασιλιά.

Από το πρόπλασμα του ταφικού  μνημείου του Φιλίππου Β΄ που υπάρχει στο μουσείο, είδαμε πως ο μεγάλος μακεδονικός τάφος χωριζόταν σε δυο θαλάμους. Στον κύριο θάλαμο βρέθηκαν η χρυσή λάρνακα με τα οστά του αποτεφρωμένου νεκρού βασιλιά και στον προθάλαμο τα οστά μια αποτεφρωμένης νεκρής γυναίκας.

Σε μια επιγραφή έγραφε:

«Ο Αλέξανδρος φροντίζοντας όπως ήταν η παράδοση την ταφή του πατέρα του έκανε όλες τις τελετές με πολύ μεγαλύτερη μεγαλοπρέπεια απ’ ό, τι όλοι περίμεναν».

Θάβοντας  τον πατέρα του ο Αλέξανδρος, τον στρατηγό-βασιλιά που εδραίωσε το βασίλειο της Μακεδονίας, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, προσφέροντας στον νεκρό πατέρα του στην πυρά 4 ολόκληρες πανοπλίες, δύο μάλιστα από αυτές χρυσοποίκιλτες. Εκτός από τα όπλα που προσέφερε ο Αλέξανδρος στη νεκρική πυρά προσέφερε και την χρυσοποίκιλτη πανοπλία, που βλέπουμε εμείς σήμερα και την οποία τοποθέτησε μέσα στον τάφο, καθώς επίσης και πολλά όπλα, όπως και ασημένια σκεύη από την καθημερινότητα του νεκρού πατέρα του. Ακόμα μέσα στον κυρίως θάλαμο του ταφικού μνημείου βρέθηκε ολόκληρη η πανοπλία του βασιλιά με τις περικνημίδες, το σπαθί του και η ασπίδα του.

Πράγματι βλέποντας όλα τα αντικείμενα  που βρίσκονταν μέσα στο τάφο ήταν τόσο όμορφα, αληθινά κομψοτεχνήματα, που ξεπέρασαν κάθε προσδοκία μου και εύλογα μου δημιουργήθηκε το ερώτημα, εάν όλα αυτά ανήκουν στον αρχαίο κόσμο ή έγιναν τώρα στη σύγχρονη εποχή! Όπως γράφει και παρακάτω σε μια άλλη επιγραφή «Οι σπουδαίοι μεταλλουργοί και οπλουργοί είχαν βάλει όλη την τέχνη τους και όλα τα νέα επιτεύγματα της εποχής τους για να κατασκευάσουν αυτά τα μοναδικά και ανεπανάληπτα αντικείμενα». Φανταστείτε! Αφού  ένα ταφικό μνημείο, έστω και βασιλικό, περιείχε τέτοια αντικείμενα, σε τι τελειότητα είχε φτάσει ο πολιτισμός εκείνη την εποχή!

Σύμφωνα με την αρχαία παράδοση ο νεκρός βασιλιάς κάηκε σε μια μεγαλοπρεπή νεκρική πυρά. Το θνητό σώμα παραδόθηκε στις φλόγες και ο νεκρός πέρασε στον κόσμο των θεών. Τα ρούχα του τα όπλα του και ό,τι αγάπησε στη γήινη ζωή ρίχτηκαν και αυτά στην πυρά. Μετά την καύση τα οστά του νεκρού πλύθηκαν με κρασί και αφού τυλίχτηκαν με πορφύρα τοποθετήθηκαν σε λάρνακα μαζί με το στεφάνι. Η λάρνακα τοποθετήθηκε και αυτή σε μαρμάρινη σαρκοφάγο, η βαριά πόρτα έκλεισε και ο τάφος σφραγίστηκε για πάντα.

Σημαντικότερο όμως όλων των ευρημάτων είναι η χρυσή λάρνακα που μέσα ήταν τοποθετημένα τα οστά του Φιλίππου Β΄ Βασιλιά της Μακεδονίας. Στο επάνω μέρος της είναι χαραγμένος ο δεκαεξάκτινος ήλιος ή αστέρι, σύμβολο της μακεδονικής δυναστείας. Στην ειδική προθήκη που εκτίθεται η χρυσή λάρνακα βρίσκεται και το χρυσό στεφάνι βελανιδιάς. Η λάμψη του χρυσού με τον κατάλληλο φωτισμό μέσα στο ημίφως του Μουσείου είναι εκθαμβωτική και πραγματικά μας καθήλωσε, όπως καθηλώνει και κάθε επισκέπτη.

“Και τότε όταν ανοίχτηκε η η σαρκοφάγος είδαμε κάτι που ήταν αδύνατον να φανταστώ (…) μια ολόχρυση λάρνακα με ένα επιβλητικό ανάγλυφο αστέρι στο κάλυμμα της. Τα μάτια όλων άνοιξαν διάπλατα και η αναπνοή μας είχε κοπεί (…) Όλα έδειχναν πως είχαμε βρει ένα βασιλικό τάφο (…). Αν η χρονολογία (…) και αν αυτά ήταν βασιλικά λείψανα (…) τότε (…) είχα κρατήσει στα χέρια μου τα οστά του Φιλίππου; Ήταν τρομαχτικό, αδύνατο να το αντέξει ο νους μου”.

Αυτά ήταν τα λόγια του μεγάλου αρχαιολόγου Μανόλη Ανδρόνικου όταν ανακάλυψε μαζί με την ομάδα του τέσσερα θαμμένα ταφικά κτίσματα, τα δύο από τα οποία ήταν ασύλητα από τυμβωρύχους. Τα λόγια αυτά είναι γραμμένα  κάτω από τη φωτογραφία του που βρίσκεται μέσα στο Μουσείο των βασιλικών τάφων της Βεργίνας και πραγματικά νοιώσαμε και εμείς μια ανατριχίλα να μας διαπερνά σαν ηλεκτρικό ρεύμα, όπως και τον ίδιο, όπως γράφει στην συνέχεια των λόγων του.

Φίλιππος Β΄ Βασιλιάς της Μακεδονίας.

Ποτέ δεν είχε η Ελλάδα τέτοιον εξαιρετικό άνδρα σαν τον Φίλιππο, γιό του Αμύντα (Θεόπομπος)

Ο Φίλιππος γεννήθηκε το 382/82 π. Χ..  Γιός του Αμύντα και της Ευρυδίκης καυχιόταν πως ήταν κατευθείαν απόγονος του μυθικού  Ηρακλή. Όταν ανέβηκε στο θρόνο το 359 π. Χ. το βασίλειο της Μακεδονίας ήταν φτωχό και διηρημένο, τα σύνορα του οποίου απειλούνταν από όλες τις πλευρές. Όμως ο Φίλιππος ως ευφυέστατος διπλωμάτης, πολιτικός και εξαιρετικός στρατηγός κατάφερε να ενώσει κάτω από την εξουσία του τους Έλληνες και να κάνει την Μακεδονία την πιο ισχυρή δύναμη της εποχής του.

Συγχρόνως δημιούργησε και όλες εκείνες τις προϋποθέσεις, ώστε ο γιος του Αλέξανδρος να μπορέσει με τις εκστρατείες του να εξαπλώσει τον ελληνισμό σε ολόκληρο τον τότε γνωστό κόσμο. Το 336 π. Χ. σε ηλικία 46 χρονών ο βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος Β΄ δολοφονήθηκε στο θέατρο των Αιγών.

Περπατούσαμε μέσα στο ημιφωτισμένο και επιβλητικό υπόγειο Μουσείο, όπου τα ταφικά μνημεία βρίσκονται στην αρχική τους θέση, με τα φώτα στραμμένα μόνο επάνω στα εκθέματα, με τη μαγεία του να μας περιβάλλει και την ιστορία της μιας και μοναδικής Ελληνικής Μακεδονίας να ξεδιπλώνεται σε όλο της το μεγαλείο.

Οι  λεπτομέρειες και οι πολύ καλά επεξηγηματικές επιγραφές μπροστά στο κάθε έκθεμα, μας έδιναν την ευκαιρία να συνεχίσουμε την ξενάγησή μας με άνεση. Τα λόγια μου ίσως να είναι φτωχά για να μπορέσουν να αποδώσουν αυτό που βλέπαμε και  αισθανόμασταν, αλλά ας πορευτούμε με αυτά και ας συνεχίσουμε με μια ιδιαίτερη ιστορία που ομολογώ πως δεν ήξερα, όπως και πολλά άλλα βέβαια, για μια εκ των συζύγων του βασιλιά Φιλίππου Β΄ που έπεσε ζωντανή μαζί του στην πυρά.

Η βασιλική σύζυγος του Φιλίππου, Μήδα

Στον προθάλαμο του ταφικού μνημείου του Φιλίππου βρέθηκε ακόμα μια χρυσή λάρνακα, με χαραγμένο στο επάνω μέρος ένα δωδεκάκτινο αστέρι και το χρυσό στεφάνι μυρτιάς της βασίλισσας. Η επιγραφή έγραφε: «Η χρυσή λάρνακα με τα οστά της νεαρής βασιλικής συζύγου , πιθανότατα της Θράκισσας πριγκίπισσας Μήδας που ακολούθησε τον Φίλιππο Β΄ στον Άδη (336 π. Χ.)

Ο Μανώλης Ανδρόνικος, στηριζόμενος σε ισχυρά αρχαιολογικά δεδομένα, θεωρεί πως  η νεκρή του προθαλάμου μπορεί να είναι η τελευταία σύζυγος του Φιλίππου Β΄, η Κλεοπάτρα. Δεν αποκλείει όμως και την πρόταση του Ν. Ηammond ότι μαζί με τον βασιλιά θάφτηκε και η «βάρβαρη Μήδα», που σύμφωνα με τα έθιμα του τόπου καταγωγής της, οι γυναίκες ακολουθούσαν τον σύζυγό τους στον τάφο ή θυσιάζονταν επάνω σε αυτόν. Απόσπασμα λόγων Μ. Ανδρόνικου

Ο Τάφος του Πρίγκιπα (Τάφος ΙΙΙ)

Στη συνέχεια τα βήματα μας οδήγησαν  σε ένα ακόμα ασύλητο τάφο, ελαφρώς μικρότερο εν συγκρίσει με τον τάφου του Φιλίππου, στον Τάφο ΙΙΙ, τον λεγόμενο «ο τάφος του Πρίγκιπα». Πιθανόν να ανήκε στον Αλέξανδρο Δ’ , εγγονό του Φιλίππου B’ και γιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Ρωξάνης, ηλικίας περίπου 13-16 χρονών, που γεννήθηκε μετά τον θάνατο του πατέρα του. Μάρτυρες αυτής της πιθανότητας είναι ο πλούτος που βρέθηκε στον τάφο, καθώς επίσης πως ήταν δίπλα στον τάφο του Φιλίππου Β΄. Και εδώ ο μακεδονικός τάφος, όπως και ο τάφος του βασιλιά, είχε δύο θαλάμους και όπως αναγραφόταν στην επιγραφή το εσωτερικό του τάφου ήταν ιδιαίτερο φροντισμένο με μια παράσταση αρματοδρομίας να στολίζει τους τοίχους του.

Βρέθηκαν και εδώ σημαντικά ευρήματα μεταξύ των οποίων η ασημένια τεφροδόχος υδρία με τα οστά του νεαρού νεκρού με το χρυσό στεφάνι περασμένο στο λαιμό της τεφροδόχου. Η πανοπλία του νεκρού ήταν ακουμπισμένη σε έναν τοίχο και τα ασημένια και χάλκινα σκεύη διασκορπισμένα στο δάπεδο.

 Ο Αλέξανδρος Δ΄ πήρε τον τίτλο του βασιλιά μόλις γεννήθηκε και τον κράτησε έως και το θάνατό του το 310 π. Χ. όταν μαζί με τη μητέρα του δολοφονήθηκε από τον Κάσσανδρο στην Αμφίπολη.

Η περιήγησή μας στο μουσείο των βασιλικών τάφων των Αιγών έφτασε στο τέλος της. Εμείς όμως δεν θέλαμε να φύγουμε βλέποντας και ξαναβλέποντας και πάλι όλα αυτά που πριν λίγο είχαν θαμπώσει με την ομορφιά τους τα μάτια μας. Μπορεί να ήταν θαμμένα και σφραγισμένα επί αιώνες  «και η βαριά μαρμάρινη πόρτα του θαλάμου να είχε κλείσει αφήνοντας να πέσει η σφήνα που θα την κλείδωνε για πάντα», όπως λένε και τα λόγια του Μ. Ανδρόνικου στην τελευταία επιγραφή του μουσείου, όμως η αρχαιολογική του σκαπάνη τα έφερε και πάλι στο φως, για να τα θαυμάζουμε εμείς σήμερα και να είμαστε περήφανοι, ως Έλληνες, για την ιστορία μας.

Η ξενάγησή μας στο μουσείο της Βεργίνας ήταν μια φοβερή εμπειρία  που με τους θησαυρούς και τα εκθέματα των Μακεδόνων Βασιλέων που είδαμε, κάναμε ένα ταξίδι στην ιστορία της χώρας μας. Το ίδιο το Μουσείο είναι εξαιρετικό, μοναδικό και ένα κόσμημα για τον ελληνικό πολιτισμό. Το δέος, η συγκίνηση και τα συναισθήματα που νοιώσαμε μέσα στον χώρο ήταν πολύ έντονα. Μόνο όταν επισκεφθείτε το μουσείο της Βεργίνας θα μπορέσετε να νιώσετε τη μυσταγωγία που κρύβει μέσα του! Είναι ακαταμάχητο! Είναι μοναδικό! Είναι τέλειο!

Το μουσείο της Βεργίνας αξίζει την επίσκεψή σας και σας προτρέπω εάν δεν το έχετε επισκεφθεί να το βάλετε στο άμεσο πρόγραμμά σας. Είναι μια μεγάλη εμπειρία για εσάς, αλλά προπάντων και για τα παιδιά σας!

---

Διαβάστε στο Ανθομέλι και περιηγηθείτε στα παρακάτω μουσεία και στους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας

• ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ
• ΔΕΛΦΟΙ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΙΟ ΔΕΛΦΩΝ
• ΜΥΚΗΝΕΣ
• ΟΛΥΜΠΙΑ
• ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ
• ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΒΔΗΡΩΝ ΚΑΙ ΜΕΣΗΜΒΡΙΑ

---

Με αγάπη

μαμά Μαρία από το Ανθομέλι