Το ταξίδι μας στην Ελβετία έφτανε στο τέλος του. Μετά από τις τελευταίες μέρες που περάσαμε στην όμορφη Λουκέρνη, αποφασίσαμε να κατηφορίσουμε προς την Ιταλία. Πριν όμως περάσουμε στην Ιταλία βάλαμε ως προορισμός μας μια ακόμα πόλη της Ελβετίας,το Λουγκάνο. Μια πόλη που βρίσκεται στις όχθες της ομώνυμης λίμνης, στα σύνορα Ελβετίας – Ιταλίας, όπου και θα μέναμε τις επόμενες μέρες. Η οδική διαδρομή μας μετά από τις σχετικά επίπεδες εκτάσεις της Λουκέρνης στην Κεντρική Ελβετία, στη συνέχεια θα άλλαζε.
Θα περνούσαμε μέσα από τους ορεινούς όγκους των Άλπεων. Δεν σας κρύβω πως μια ανασφάλεια με είχε καταβάλει. Έβλεπα με το νου μου θεόρατα χιονισμένα βουνά, σκοτεινά τούνελ και δρόμους ανηφορικούς και δύσκολους. Μετά ήταν και το τούνελ που θα περνούσαμε. Αν και στην αρχή του ταξιδιού μας είχαμε περάσει στα σύνορα Ιταλίας-Γαλλίας, τη μεγάλη σήραγγα των Άλπεων Mont Blanc, τώρα θα περνούσαμε από τη δεύτερη μεγαλύτερη σήραγγα του κόσμου, τη Gotthand road tunnel, μήκους 16,9 χιλιομέτρων! Η σήραγγα άνοιξε στις 5 Σεπτεμβρίου 1980, και είναι μια σήραγγα μονής οπής με μία μόνο λωρίδα που λειτουργεί σε κάθε κατεύθυνση. Πόσο εύκολο θα ήταν;
Σήμερα που γράφεται το κείμενο, τον τίτλο ¨το μεγαλύτερο τούνελ του κόσμου¨ που τον είχε το Gotthand road tunnel στην Ελβετία με μήκος 16,9 χλμ, τον πήρε ένα άλλο τούνελ. Πρόκειται για το Laerdal Tunnel στη Νορβηγία που έχει μήκος 24,51 χλμ. Η οδική αυτή σήραγγα βρίσκεται στην οδική διαδρομή Ε16 και ενώνει το Όσλο με το Μπέργκεν.
Η σήραγγα Laerdal Tunnel δεν πρωτοπορεί μόνο στο μεγάλο μήκος της, αλλά και στους φωτισμούς και στα εφέ που έχει στο εσωτερικό της. Λευκά, κίτρινα και μπλε φώτα μειώνουν την κλειστοφοβία των οδηγών και σε κάποια σημεία τους δίνουν την εντύπωση ακόμα και της Ανατολής. Μια ακόμα πρωτοπορία του τούνελ είναι και τα σπήλαια που υπάρχουν ανά 6 χλμ και προορίζονται να σπάσουν τη ρουτίνα των οδηγών επιτρέποντάς τους να κάνουν και κάποια διαλείμματα για ξεκούραση.
Διαβάστε στο Ανθομέλι και ξεναγηθείτε στο Μπέργκεν της Νορβηγίας: Ταξίδι στο Μπέργκεν, στους καταρράκτες και στα φιορδ της Νορβηγίας
Στον αυτοκινητόδρομο Ε35
Ο αυτοκινητόδρομος Ε35 που διασχίζαμε δεν μας θύμιζε με τίποτα το ότι βρισκόμασταν σε τόσο μεγάλο υψόμετρο και μάλιστα επάνω στις Άλπεις. Ακούγοντας ελληνικά τραγούδια απολαμβάναμε με άνεση το ελβετικό τοπίο. Από τη μια πλευρά βλέπαμε σπιτάκια χωμένα μέσα στα δάση των Άλπεων και από την άλλη τον ποταμός Reuss να κυλάει με τα ήσυχα νερά του.
Ο ποταμός Reuss πηγάζει από την περιοχή Gotthard των Άλπεων και καταλήγει στη λίμνη της Λουκέρνης. Είναι ένα από τα τέσσερα μεγάλα ποτάμια της Ελβετίας που πηγάζουν από την ίδια περιοχή.
Gotthand road tunnel, η μεγαλύτερη σήραγγα της Ελβετίας
Η ταχύτητά μας σε λίγο άρχισε να μειώνεται και τα αυτοκίνητα άρχισαν να μποτιλιάρουν το ένα μετά το άλλο. Το σήμα του δρόμου μας ενημέρωνε πως σε 2 χιλιόμετρα θα περνούσαμε τη μεγαλύτερη σήραγγα της Ελβετίας, την Gotthand road tunnel. Τώρα εγώ έπρεπε να χαρώ ή να προβληματιστώ; Δεν ήταν μια σήραγγα δύο, τριών ή έξι χιλιομέτρων, που είχαμε περάσει πολλές από αυτές στη διάρκεια του ταξιδιού μας, αλλά ήταν μια σήραγγα των 17 χλμ.!!
Οι φόβοι μου ήταν στιγμιαίες σκέψεις, αλλά καθόλου αβάσιμοι, έχοντας υπόψιν μου το μεγάλο δυστύχημα που είχε συμβεί το 2001 μέσα στο συγκεκριμένο τούνελ πριν χρόνια. Όμως η αναμονή και η μικρή ταχύτητα έως ότου φτάσουμε στην είσοδο του τούνελ μου άφησαν, ευτυχώς, το περιθώριο να πάρω ανάσες και να το σκεφτώ καλύτερα. Εξ άλλου δεν υπήρχε άλλη λύση. Εκτός βέβαια εάν θέλαμε να πάρουμε την οδική ορεινή διάβαση που χρησιμοποιούσαν πριν γίνει το τούνελ, την οποία λύση απορρίψαμε αμέσως.
Η διάβαση των Άλπεων, Gotthard Pass
Η άλλη λύση ήταν η διάβαση Gotthard Pass. Τους καλοκαιρινούς μήνες πολλοί οδηγοί παίρνουν τον αλπικό δρόμο Gotthard Pass, δηλαδή τη διάβαση των Άλπεων που είχε ανοιχτεί πριν γίνει το τούνελ για να αποφύγουν τη μεγάλη κίνηση προς τη σήραγγα. Λένε πως είναι ένα ωραίο οδικό ταξίδι στα βουνά και τη φύση με εκπληκτική ομορφιά και θέα.
Η διάβαση του Αγίου Γοτθάρδου (Gotthard Pass) χρησιμοποιείται από τον 13ο αι. όταν είχε κατασκευαστεί γέφυρα στο φαράγγι. Όμως μόλις τον 19ο αιώνα αυξήθηκε η κυκλοφορία του, όταν έγινε ο δρόμος μήκους μόνο 15 χλμ. και αργότερα όταν κατασκευάστηκε η σιδηροδρομική (παλαιά) σήραγγα. Η διάβαση λόγω των ισχυρών χιονοπτώσεων τον χειμώνα κλείνει συνήθως, από τον Νοέμβριο έως και τον Απρίλιο.
Ο δρόμος που διασχίζει το πέρασμα των Άλπεων με το όνομα Gotthard strasse (Α2), είναι ένας δρόμος για αυτούς που τους ευχαριστούν τέτοιου είδους διαδρομές και ίσως ένας δρόμος για τους κλειστοφοβικούς, για να αποφύγουν τον εγκλωβισμό μέσα στο τούνελ, λόγω του μεγάλου μήκους του. Για εμένα ούτε καν ήθελα να το σκεφτώ πώς θα μπορούσα να περάσω με το αυτοκινούμενο μέσα από τα απόκρημνα και ψηλά βουνά των Άλπεων.
Ας αφήσουμε όμως την διάβαση των Άλπεων, Gotthard Pass για τους λίγους που αποφασίζουν να την περάσουν και ας πάμε να περάσουμε το Gotthard road tunnel που είναι και ο δρόμος των πολλών.
Μετά από λίγη σχετικά αναμονή εν τέλει έφθασε και η δική μας σειρά. Μπήκαμε στο τούνελ για να διασχίσουμε τη σήραγγα. Κάτω στον δρόμο διακρίναμε συνέχεια τις επισημάνσεις με λευκή μπογιά που μας επισήμαναν πόση απόσταση πρέπει να κρατούμε από το προπορευόμενο αυτοκίνητο και φυσικά να ανάψουμε τα φώτα. Η απόσταση ήταν 50 μ. από ΙΧ και 180 μ. από φορτηγό. Οι φωτεινές πινακίδες μας ενημέρωναν σε τακτά διαστήματα πως απαγορεύονταν οι προσπεράσεις, πως πρέπει τα μεγάλα οχήματα πάντα να κινούνται στη δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας και φυσικά να μην περνάμε το όριο ταχύτητας. Το ανώτερο όριο ταχύτητας είναι 80 χλμ.
Υπήρχαν και σε πολύ τακτά διαστήματα έξοδοι κινδύνου, αλλά και πυροσβεστικά οχήματα για παν ενδεχόμενο. Αναρωτιόμουν (αχ, αυτές οι σκέψεις του μυαλού σε τι μονοπάτια σε οδηγούν), πού ακριβώς να βγαίνουν οι έξοδοι κινδύνου, αφού βρισκόμασταν μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης. Εκείνη τη στιγμή είχα την αίσθηση πως όλος ο όγκος των σκληρών αλπικών βουνών ήταν στις πλάτες μου.
Διαβάστε στο Ανθομέλι: Rheinfall, οι καταρράκτες του Ρήνου
Ανάκατες οι σκέψεις μου. Φόβου, δέους αλλά και θαυμασμού για αυτό το μεγάλο έργο που το έκαναν μυαλά ανθρώπων σε συνδυασμό με την τεχνολογία! Τα χιλιόμετρα κυλούσαν και εγώ πήγαινα από τη μια σκέψη στην άλλη. Μέχρι να διανύσουμε όλο το μήκος του τούνελ μου φάνηκε πως πέρασε αιώνας. Η μικρή ταχύτητα του οχήματος, αλλά και επειδή ως συνοδηγός επί 17 χλμ. δεν αφέθηκα. Είχα όλες τις αισθήσεις μου τεντωμένες μη τυχόν συμβεί το οτιδήποτε. Στην ίδια ένταση ήταν και ο άντρας μου, ως οδηγός του οχήματος, το οποίο μου το εκμυστηρεύτηκε όταν βγήκαμε από το τούνελ!
Όμως τίποτε δεν συνέβη! Με ασφάλεια και υπομονή διασχίσαμε το τούνελ και βγήκαμε και πάλι στο φως του ήλιου. Όλες οι αναστολές μου και οι προβληματισμοί μου ευτυχώς στο τέλος είχαν διαλυθεί!
Απαραίτητη η vignette στην Ελβετία
Για να οδηγήσετε στους αυτοκινητόδρομους με τις πράσινες πινακίδες στην Ελβετία θα πρέπει να έχετε προμηθευτεί τη βινιέτα. Η vignette στην Ελβετία είναι ετήσια και την αγοράζετε στα βενζινάδικα των συνόρων, εάν δεν την έχετε αγοράσει on line. Κοστίζει 35 ευρώ. Στα τούνελ περνάτε ελεύθερα με τη βινιέτα. Εξτρά διόδια πληρώνεται μόνο εάν περάσετε τη σήραγγα St. Bernard Tunnel και το Tunnel Munt la Schera στα σύνορα Ιταλίας – Ελβετίας. Και τα δύο αυτά τούνελ διασχίζουν δύσκολα περάσματα των Άλπεων που δεν θα χρειαστεί να τα περάσετε στο ταξίδι σας ή στο πέρασμά σας από την Ελβετία.
Η περιοχή Ticino της Ελβετίας
Ο δρόμος μετά το πέρασμα του Αγίου Γοτθάρδου, άρα μετά το πέρασμα του μεγάλου όγκου των Άλπεων της Κεντρικής Ελβετίας μας οδήγησε στις ειδυλλιακές κοιλάδες του Βόρειου Τιτσίνο. Σε λίγο θα φτάναμε σε δυο ειδυλλιακές λίμνες της περιοχής, τη λίμνη Ματζόρε και τη Λίμνη Λουγκάνο που είναι δύο από τα ωραιότερα μέρη της περιοχής του Τιτσίνο και φυσικά στην πόλη Λουγκάνο που βρίσκεται στους πρόποδες των Άλπεων και σε έναν προστατευμένο κόλπο της ομώνυμης λίμνης.
Διαβάστε την ανάρτηση στο Ανθομέλι για την επίσκεψή μας στη ζωγραφιστή πόλη της Ελβετίας: Stein am Rhein, η ζωγραφιστή πόλη της Ελβετίας
Η περιοχή Τιτσίνο στα νότια των Άλπεων συνορεύει με την Ιταλία. Ενώ για πολλά χρόνια ανήκε στην Ιταλία από το 1803 ανήκει στην Ελβετική Ομοσπονδία. Οι κάτοικοί του όμως εξακολουθούν να μιλούν ιταλικά και διαχωρίζονται από την υπόλοιπη Ελβετία που μιλάνε γερμανικά.
Το Λουγκάνο της Ελβετίας
Η ταμπέλα στον δρόμο, αλλά και το GPS μάς έδειχναν πως πλησιάζουμε προς το κέντρο της πόλης του Λουγκάνο. Στρίψαμε αριστερά του αυτοκινητόδρομου και μπήκαμε και πάλι σε ένα μεγάλο τούνελ για να διασχίσουμε ένα μεγάλο μέρος της πόλης και να φθάσουμε έως τις όχθες της λίμνης. Παρ’ όλες τις προσπάθειές μας στάθηκε αδύνατον να βρούμε χώρο να σταθμεύσουμε, έστω και προσωρινά, μέχρι να βρούμε το τελικό μας κατάλυμα.
Έτσι, βάλαμε στο GPS τον επόμενο προορισμό μας, το παραλίμνιο χωριό Maroggia, που ήταν έξω από την πόλη. Άνετος χώρος πάρκινγκ μας περίμενε και μάλιστα δίπλα στο σιδηροδρομικό σταθμό. Να η ευκαιρία μας! Εκείνη τη στιγμή αποφασίσαμε πως την επόμενη ημέρα θα απολαμβάναμε τη διαδρομή έως το Λουγκάνο μέσα από το τρένο!
Το πάρκινγκ που μας φιλοξένησε τις μέρες που μείναμε στο Λουγκάνο. Viale Stazione 1, 6818 Maroggia, Switzerland
Το όνομα Λουγκάνο η πόλη πιθανόν να το πήρε από τη λατινική λέξη Lucus, που σημαίνει δάσος ή ιερό δάσος ή από τη γαλατική locovanno που σημαίνει “κάτοικος λίμνης”. Το Λουγκάνο είναι η μεγαλύτερη ιταλόφωνη πόλη της Ελβετίας.
Με το τρένο από τη Maroggia στο Λουγκάνο
Την επόμενη μέρα και αφού είχαμε ξεκουραστεί και απολαύσει την όμορφη καλοκαιρινή βραδιά βρεθήκαμε το πρωί να ταξιδεύουμε σε ένα βαγόνι τρένου και να κατευθυνόμαστε προς το Λουγκάνο. Η διαδρομή ήταν απολαυστική, έστω και μέσα από τα παράθυρα του τρένου. Στη λίμνη με τα γαλαζοπράσινα νερά καθρεπτίζονταν τα σπίτια της απέναντι όχθης αλλά και οι ψηλές βουνοκορφές των βουνών που την περιτριγυρίζουν.
Το χωριό Maroggia απέχει από το Lugano μόνο 10,9 χλμ. Με το τρένο που περνάει κάθε 30 λεπτά η διάρκεια του ταξιδιού μας ήταν μόνο….10 λεπτά.
Η Παλιά πόλη του Λουγκάνο
Άνετα και χωρίς προβληματισμό φτάσαμε στον κεντρικό σταθμό της πόλης. Πήραμε ένα κατηφορικό δρομάκι με τα πλατιά σκαλοπάτια και φτάσαμε σε μια μεγάλη βεράντα μπροστά από την εκκλησία του San Lorenzo, τον καθεδρικό ναό του Λουγκάνο. Καθώς κατεβαίναμε είδαμε και το τελεφερίκ. Εκείνη την ώρα δεν ενδιαφερθήκαμε για το πού πάει και τι εξυπηρετεί, αλλά αργότερα βέβαια πήραμε τις ανάλογες πληροφορίες. Τα στενά δρομάκια, τα ψηλά σπίτια, τα τραπεζάκια έξω και τα καμπαναριά των εκκλησιών πάνω από τις στέγες των σπιτιών με τα κόκκινα κεραμίδια, όλα είχαν ύφος ιταλικό!
Μια σειρά από σκάλες και βεράντες μας οδήγησε πολύ γρήγορα στο κέντρο της ιστορικής πόλης και στην Piazza della Riforma. Ένας αέρας ιταλικός μας περιέβαλε. Όλα θύμιζαν Ιταλία. Μια πλατεία με ψηλά χρωματιστά σπίτια σε ιταλικό στυλ, γεμάτη από καφετέριες και χαρούμενες φωνές. Σίγουρα όμως, ο ομφαλός του κέντρου του παλιού Λουγκάνο, θα ήταν η άλλη όμορφη πλατεία, όπου βρίσκεται και το Palazzo Civico, το παλιό Δημαρχείο όπου συνήθιζαν να χτίζουν τις πόλεις τους γύρω από αυτό.
Η παλιά πόλη του Λουγκάνο αποτελείται από τρεις πλατείες που την περιβάλλουν. Μπορείτε να περπατήσετε στα δρομάκια της παλιάς πόλης ή να κατεβείτε τις σκάλες που συνδέουν παράλληλους δρόμους για να φτάσετε έως τη λίμνη.
Η λίμνη Λουγκάνο
Το τοπίο με την εικόνα της λίμνης που αντικρίζαμε ήταν μαγευτικό. Φωλιασμένη η λίμνη Λουγκάνο ανάμεσα στις απότομες πλαγιές των χαμηλών σχετικά αλπικών βουνών νομίζω πως είναι ένα από τα ωραιότερα τοπία της περιοχής. Η λίμνη είναι τόσο μεγάλη που σου δίνει την αίσθηση της θάλασσας. Είναι, δε, τόσο καθαρή που στα νερά της διακρίνονταν καθαρά τα δεκάδες μικρά και μεγάλα ψάρια.
Οι απότομες δασωμένες πλαγιές των βουνών της δίνουν μια άγρια εικόνα που νομίζει κανείς πως είναι ανέγγιχτη. Όμως ανάμεσα στα δένδρα διακρίναμε μικρά και μεγάλα χωριουδάκια, που δηλώνουν τη μεγάλη κατοίκηση της λίμνης. Η φύση αυτή νομίζω πως προσδίδει στη Λίμνη Λουγκάνο ένα εκπληκτικό σκηνικό. Συναγωνίζεται επάξια την πολύ κοντινή της λίμνη Como της Ιταλίας. Οι επισκέπτες της όμως δεν έρχονται κατά χιλιάδες από κάθε γωνιά της Ευρώπης μόνο για την άγρια φύση της λίμνης αλλά και για να θαυμάσουν την αριστοκρατική πόλη Λουγκάνο.
Ταξίδι στο Μιλάνο και τη Λίμνη Κόμο, μια έκπληξη για μένα (περιέχει πληροφορίες και για τη Μπέργκαμο).
Η λίμνη Λουγκάνο είναι μακρόστενη και μοιάζει σαν ποτάμι. Θα μπορούσαμε να την εξερευνήσουμε παίρνοντας το πλοίο της γραμμής, αλλά δυστυχώς δεν το κάναμε. Αυτή την παράλειψή μας δεν την επαναλάβαμε στη συνέχεια του ταξιδιού μας. Όταν μετά μέρες βρεθήκαμε στη λίμνη Γκάρντα της Ιταλίας, δεν ξεχάσαμε την υπόσχεση που είχαμε δώσει στους εαυτούς μας. Κάναμε τον γύρο της λίμνης με το καράβι της γραμμής, γνωρίζοντας έτσι όλα τα αξιοθέατά της.
Διαβάστε την ανάρτηση στο Ανθομέλι για να μάθετε πως περάσαμε και τι είδαμε στη λίμνη Γκάρντα: Ταξίδι στη λίμνη Garda και στα θεματικά της πάρκα
Περίπατος στην παραλία του Λουγκάνο
Το Λουγκάνο είναι η μεγαλύτερη πόλη στο Ticino. Η ομορφιά και το πανέμορφο περιβάλλον που το περιτριγυρίζουν το καθιστούν ως ένα από τα πιο δημοφιλή τουριστικά θέρετρα της Ελβετίας. Η πόλη ήταν πολύ περιποιημένη με ολάνθιστα λουλούδια παντού. Όλη η πλευρά της παραλίας ήταν ένα μεγάλο πάρκο και στην όχθη τα πεζοδρόμια γεμάτα με λουλούδια. Δυο σειρές δένδρων και στη μέση ο σκιασμένος μικρός δρόμος ιδανικός για περίπατο. Ήταν η πιο όμορφη διαδρομή που κάναμε κατά μήκος της λίμνης. Η απλότητα και η ηρεμία της πόλης μας προδιάθεσε ευχάριστα και η βόλτα στις όχθες της λίμνης και στο Parco Civico μας χαλάρωσε και μας ξεκούρασε.
Τι πόλη! Ομορφιά! Καθαριότητα! Λουλούδια! Πάρκα! Τα πάντα μας καθήλωσαν. Πολλοί κάθονταν στα παγκάκια της παραλίας και απολάμβαναν το δροσερό αεράκι. Άλλοι πάλι παίρνανε το πλοίο για μια μίνι κρουαζιέρα στη λίμνη. Άλλοι τα μίνι σκουτεράκια της θάλασσας για να απολαύσουν τη μαγεία των νερών και το υπέροχου τοπίο. Μπορούσαν όμως να νοικιάσουν και βάρκα εάν ήθελαν να κάνουν τη δική τους βόλτα.
Οι πάπιες και οι όμορφοι κύκνοι συμβάλλανε και αυτά στην πλανεύτρα εικόνα της πόλης. Ήταν όμως και αυτά τα γραφικά δρομάκια του ιστορικού κέντρου αλλά και όλα τα κτίρια που συνέθεταν αυτό το πολύ όμορφο σκηνικό. Γυρίσαμε την πόλη, φωτογραφηθήκαμε και ανακαλύψαμε τις όμορφες γωνιές της, τα πανέμορφα κτίρια, τα πάρκα, τις πλατείες και τα σοκάκια της. Αισθανθήκαμε ενθουσιασμένοι.
Ευρύχωρα καταπράσινα πάρκα μπροστά στη λίμνη κάλυπταν όλο το βόρειο άκρο του Λουγκάνο. Πανύψηλα δέντρα και φυτά τροπικά βρίσκονταν μέσα στους ανθισμένους κήπους. Σε ορισμένες περιοχές υπήρχαν σιντριβάνια και γλυπτά που διακοσμούσαν όλη αυτή την περιοχή. Υπέροχη, ανάμεσα στα δένδρα και μέσα στο μεγάλο πάρκο και η Βίλα Ciani, του 1843, όπου στεγάζονται ιστορικές συλλογές και συλλογές τέχνης. Αλλά και το Palazzo Riva του 18ου αιώνα.
Μια ιταλική μακαρονάδα στο Λουγκάνο της Ελβετίας
Η σκοτεινιά της νύχτας άρχιζε να απλώνεται και τα φώτα να ανάβουν. Ένα νέο σκηνικό απλώθηκε επάνω στην πόλη. Τώρα ήταν τα φώτα της νύχτας που λαμπύριζαν επάνω στα νερά της λίμνης. Τα ταβερνάκια στα στενά δρομάκια της παλιάς πόλης άρχισαν να γεμίζουν από παρέες. Οι μυρωδιές, τα γέλια και οι ομιλίες αντιλαλούσαν μέσα στα καντούνια. Εμείς ξεθεωμένοι από την ημερήσια εξερεύνηση της πόλης πήραμε το δρόμο προς το σταθμό του τρένου. Ήταν η ώρα που έπρεπε να πάρουμε το τρένο της επιστροφής και να γυρίσουμε στο “σπίτι μας”, το αυτοκινούμενό μας.
Όμως, δεν ήταν δυνατόν να γυρίσουμε νηστικοί. Πριν φύγουμε καθίσαμε και εμείς για φαγητό σε ένα από τα εστιατόρια κοντά στη λίμνη. Τι θα μπορούσαμε να έχουμε παραγγείλει για φαγητό σε μια πόλη της Ελβετίας μεν, αλλά ιταλόφωνη; Ιδανική επιλογή ήταν να φάμε από μια ιταλική μακαρονάδα! Δεν συμφωνείτε και εσείς;
Πάρκο Swissminiatur, στο χωριό Melide της Ελβετίας
Την επόμενη ημέρα θα την αφιερώναμε στο πάρκο Swissminiatur, στο χωριό Melide. Δεν το γνωρίζαμε, αλλά το είχαμε επισημάνει καθώς περνούσαμε με το τρένο. Το πάρκο είναι ένα υπαίθριο μουσείο με μινιατούρες κτιρίων, μνημείων και αξιόλογων φυσικών τοπίων από την Ελβετία, σε κλίμακα 1:25. Κλείστε το εισιτήριο εισόδου στο πάρκο πατώντας εδώ.
Διαβάστε στο Ανθομέλι την ανάρτηση και για ένα ακόμα πάρκο με μινιατούρες κτιρίων από όλο τον κόσμο, που έχουμε επισκεφθεί. Είναι το Minimundus και βρίσκεται στο Klagerfurt της Αυστρίας. Θα εκπλαγείτε από τις λεπτομέρειες των κτιρίων.
Αξιοθέατα στο Λουγκάνο
Αν διαθέταμε και άλλο χρόνο να μείνουμε στο Λουγκάνο θα μπορούσαμε να ανεβούμε στο βουνό San Salvatore για να θαυμάσουμε τη λίμνη και την πόλη πανοραμικά. Ακόμα θα μπορούσαμε να επισκεφθούμε και το γραφικό χωριό Brè ή την κορυφή Monte Brè για να θαυμάσουμε από ψηλά τη λίμνη και τις Άλπεις.
Παρόλα αυτά εγώ σας βρήκα πληροφορίες για τις δύο τοποθεσίες -βουνά που βρίσκονται αριστερά και δεξιά του Λουγκάνο και για την Bellinzona, οι οποίες θα σας φανούν χρήσιμες σε περίπτωση που επισκεφθείτε την περιοχή του Λουγκάνο.
Monte San Salvatore
Για να ανεβείτε στο βουνό San Salvatore θα πάρετε το τελεφερίκ με το όνομα funiculare από το σταθμό του Paradiso του Λουγκάνο. Μη σκεφτείτε να ανεβείτε στην κορυφή με τα πόδια, ούτε και να κατεβείτε από εκεί όσο και αν βλέπετε κάποιους να το κάνουν. Προτείνετε να πάρετε το τελεφερίκ για εμπειρία αλλά και για να είστε ξεκούραστοι.
Το ύψος της κορυφής του Monte San Salvatore είναι μόλις 912 μέτρα. Προσφέρει την πιο όμορφη και πανοραμική θέα σε ολόκληρες τις Άλπεις. Όλο το Λουγκάνο αλλά και όλα τα άλλα χωριά που βρίσκονται γύρω από την ακτή θα είναι στα πόδια σας. Θα παρομοιάσετε τη λίμνη σαν μια θάλασσα και θα σας γοητεύσουν οι αλπικές κορυφές που εκτείνονται στον ορίζοντα. Για να το κάνετε όμως αυτό θα πρέπει να είναι ηλιόλουστη η μέρα για να βγάλετε και τις καλύτερες φωτογραφίες.
Αποφύγετε τον βροχερό καιρό. Στο σημείο έχουν καταγραφεί οι περισσότερες σφύρες από αστραπή λόγω του ειδικού μείγματος των ορυκτών στα βράχια και της έκθεσης του βουνού.
Monte Brè
Το Monte Brè βρίσκεται στο βόρειο άκρο της πόλης του Λουγκάνο. Παρόλο που το ύψος του Monte Brè δεν ξεπερνά τα 950 μέτρα μπορείτε από την κορυφή του να απολαύσετε τη θέα της πόλης και της λίμνης. Εδώ μπορείτε να πάτε με το αυτοκίνητό σας και να φτάσετε στο χωριό Bre. Εάν δεν θέλετε, τότε υπάρχει και πάλι η λύση του τελεφερίκ που λειτουργεί από το 1912. Το χωριό Brè, που είναι και αγαπημένο μέρος των καλλιτεχνών, είναι ένας μικρός οικισμός από παραδοσιακά σπίτια του Ticino. Επισκεφτείτε το με το τελεφερίκ πατώντας εδώ.
Τα Κάστρα της Bellinzona
Η Bellinzona βρίσκεται πολύ κοντά στο Λουγκάνο και αξίζει να τη γνωρίσετε. Ήταν στο παρελθόν μια σημαντική πόλη-οχυρό που συναντιόταν τρεις σημαντικές διαδρομές βορρά και νότου πάνω στα αλπικά περάσματα, δίνοντάς της στρατηγική θέση εδώ και αιώνες. Τα τρία κάστρα που εξακολουθούν να κυριαρχούν στην πόλη είναι από τα πιο σημαντικά δείγματα της μεσαιωνικής αμυντικής αρχιτεκτονικής στις Άλπεις. Η UNESCO τα συμπεριέλαβε στα Μνημεία Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Αξίζει να εξερευνήσετε την παλιά πόλη για τα όμορφα ιταλικά αρχοντικά σπίτια της, αλλά και για τα κάστρα της.
Ημερήσιες εκδρομές από το Λουγκάνο και οι χιλιομετρικές αποστάσεις τους
- 1. Η Bellizona, για να γνωρίσετε τα τρία κάστρα της, απέχει από το Lugano μόνο 38 χλμ.
- 2. Εάν βρίσκεστε στο Μιλάνο μπορείτε να πάτε μια ημερήσια εκδρομή στο Λουγκάνο. Η απόσταση είναι 80 χλμ.
- 3. Από την πανέμορφη λίμνη Κόμο της Ιταλίας, το Λουγκάνο απέχει μόνο 33 χλμ.
- 4. Η απόσταση Λουγκάνο-Μπέργκαμο είναι 120 χλμ.
- 5. Εάν έρχεστε από τη Λουκέρνη θα διανύσετε 170 χλμ. για να φθάσετε στο Λουγκάνο.
Φεύγοντας από την πόλη του Λουγκάνο την κατέταξα στο μυαλό μου ως μια πόλη ζωγραφιά στις όχθες μιας πανέμορφης λίμνης. Η ηρεμία που αποπνέει χωρίς να έχει τους τρελούς ρυθμούς της ζωής, η αρχοντιά της, αλλά και τα μεγάλα λουλουδιασμένα πάρκα της την έκαναν να πάρει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.
Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση. Ελπίζω να βοήθησα όσους θέλουν να επισκεφτούν την περιοχή. Σας περιμένω και πάλι στην επόμενη ανάρτησή μου σε ένα ακόμα ταξίδι για να ταξιδέψουμε μαζί έστω και αν για εσάς είναι ένα νοερό ταξίδι.
Με αγάπη
μαμά Μαρία από το Ανθομέλι
Pin it for later
Ακολουθήστε το Ανθομέλι στο Facebook, στο Instagram και γίνετε μέλη της ταξιδιωτικής μας ομάδας Ταξίδια με το Ανθομέλι στο Facebook.
Πολύ όμορφο μέρος