Σίγουρα το 2020 ήταν μια χρονιά που δοκίμασε τις αντοχές όλων μας. Άλλους τους δυσκόλεψε οικονομικά και ψυχολογικά, άλλους τους πίκρανε παίρνοντας τους αγαπημένα πρόσωπα άδικα κι άλλους τους έβαλε γερές δοκιμασίες. Ακούω πως οι περισσότεροι θέλουν να διώξουν με τις κλωτσιές το 2020. Επειδή εμένα μου αρέσει να βλέπω και τη θετική πλευρά των πραγμάτων, θέλησα να κάνω μια φωτογραφική αναδρομή στο 2020 και να φτιάξω αυτή την ανάρτηση στο blog, που για μένα και την Κάλη είναι ένα είδος ημερολογίου, για να θυμάμαι για πάντα ότι οι δυσκολίες, μεγάλες ή μικρές δεν σταματάνε στη ζωή κι εμείς πρέπει να φανούμε δυνατοί και να είμαστε ενωμένοι με την οικογένειά μας για να καταφέρουμε να τις ξεπεράσουμε.
Καραντίνα
Για τη δική μου οικογένεια η καραντίνα δούλεψε ευεργετικά. Μπορεί να μας πίεσε ψυχολογικά και γενικά η πανδημία να μας ζόρισε οικονομικά, να μας άγχωσε, να μας φόβισε και να μας προβλημάτισε, να μας απομάκρυνε από αγαπημένους φίλους και συγγενείς, αλλά ο εγκλεισμός μας στο σπίτι μας ένωσε ως οικογένεια.
Κι αυτό δεν το λέω μόνο εγώ αλλά και τα ίδια μου τα παιδιά. Εκείνα είναι που κάθε μέρα μου δείχνουν με τον τρόπο τους πόσο έχουν ανάγκη την οικογενειακή θαλπωρή, τις οικογενειακές μας συγκεντρώσεις και τις κοινές δραστηριότητες, έστω κι αν αυτές περιλαμβάνουν μόνο εμάς τους τέσσερις. Κι όχι, δεν περιμέναμε την καραντίνα για να κάνουμε πράγματα από κοινού αλλά κακά τα ψέματα, ενώ περιμέναμε ότι το να είμαστε μαζί 24 ώρες το 24ωρο θα είναι δοκιμασία για όλους μας, τελικά δεν ήταν τόσο δύσκολο.
Αντίθετα, μας έδωσε την ευκαιρία να παίξουμε μαζί, να γυμναστούμε μαζί, να φροντίσουμε το σπίτι μας, να μάθουμε να βοηθάμε περισσότερο ο ένας τον άλλον, να μοιραζόμαστε τα πάντα και να δίνουμε χώρο και χρόνο ο ένας στον άλλον.
Για μένα το 2020, μέσα στη μαυρίλα του, ήταν μια ευλογημένη χρονιά και νιώθω απίστευτα τυχερή που την περάσαμε αλώβητοι!
Η αρχή του χρόνου
Η αρχή της χρονιάς 2020 μας βρήκε ανανεωμένους και πολύ χαρούμενους αφού τα Χριστούγεννα είχε προηγηθεί ένα υπέροχο οικογενειακό ταξίδι στο Ναύπλιο μαζί με την αδερφή μου και την οικογένειά της και διαμονή για λίγες μέρες στο σπίτι τους στην Αθήνα. Παραμονή της Πρωτοχρονιάς κάναμε στο σπίτι της κουνιάδας μου γύρω από ένα γεμάτο τραπέζι παρέα με τους γονείς μας και με αγαπημένα πρόσωπα ύστερα μάλιστα από το μεσημεριανό γλέντι της παραμονής με φίλους, αποκλειστικά για ενήλικες.
Διαβάστε στο Ανθομέλι: Τα χριστουγεννιάτικα highlight των προεόρτιων ημερών μας
Ένα ταξίδι στα Ιωάννινα και στο Μέτσοβο
Τον Ιανουάριο μου δόθηκε η ευκαιρία να βρεθώ στα Γιάννενα και στο Μέτσοβο, σε ένα επαγγελματικό ταξίδι ως travel blogger, για να προβάλω την περιοχή μέσα από το blog μας. Το απαιτητικό πρόγραμμα της οικογένειας και το ότι το ταξίδι πραγματοποιήθηκε μεσοβδόμαδα, δεν επέτρεψε στον Γιώργο και στα παιδιά να είναι μαζί μου κι έτσι το ταξίδι το έκανα μόνη μου. Εκεί είχα παρέα φυσικά, αλλά ήταν η πρώτη φορά στην ουσία που έφυγα από το σπίτι ταξίδι χωρίς να έχω κάποιον της οικογένειας μαζί μου. Στιγμές από εκείνο το ταξίδι, αν και έχω πολλά ακόμα να γράψω γι αυτό, μπορείτε να διαβάσετε εδώ:
Διαμονή στο Kamares Boutique Hotel & Spa στα Ιωάννινα
Επίσκεψή στο Λαογραφικό Μουσείο Μετσόβου – Αρχοντικό Τοσίτσα
Δουλειά δουλειά δουλειά
Ο Φεβρουάριος είναι ένας δύσκολος κα απαιτητικός μήνας από άποψη δουλειάς. Όλη η οικογένεια και μαζί οι γονείς μου, βάλαμε τα δυνατά μας, να ξεπεράσουμε το σκόπελο, αφού τα παιδιά λόγω του άστατου ωραρίου μας αλλά και των πολλών ωρών εκτός σπιτιού έπρεπε να μείνουν στη γιαγιά. Χαράς ευαγγέλια για εκείνα φυσικά αλλά για μένα ήταν μια περίοδος με τύψεις και μεγάλη ψυχολογική πίεση αλλά και σωματική κούραση στην προσπάθειά μου να είμαι τυπική σε όλα: σπίτι, μαθήματα, πινιάτες, blog, δουλειά Γιώργου, φροντίδα παιδιών και προσωπικό χρόνο, που στην ουσία δεν υπήρχε!
Μάρτης γδάρτης
Κι όπως καταλαβαίνετε λίγο μετά φτάσαμε στον Μάρτιο και στην αρχή της καραντίνας. Καταστάσεις πρωτόγνωρες για μας που δεν ξέραμε πώς ακριβώς να διαχειριστούμε. Στιγμές απείρου κάλους με εμένα που γίνομαι έξαλλη με όποιον βήχει, που καθαρίζω τα πάντα, που πλένω σαν υστερική τα χέρια μου, που απολυμαίνω ό,τι μπαίνει σπίτι και βάζω στην πάτωμα της εισόδου αυτοκόλλητη ταινία, ως όριο για όποιον μπαίνει μέσα στο σπίτι για να αφήσει τα παπούτσια του.
Σιγά σιγά μπαίνουμε και στη περίοδο των πασχαλινών διακοπών. Με τα σχολικά θέματα ζήσαμε, όπως όλοι, μία τρέλα αφού στο σπίτι ήμασταν ένα online σχολείο σε κάθε δωμάτιο του σπιτιού ακόμα και στην αυλή ώστε να μην ενοχλούμε ο ένας τον άλλον. Όλοι ξέρετε πώς είχαν τα πράγματα! Τα παιδιά μου ήταν τυπικότατα στα μαθήματά τους, αυτή η περίοδος μας βρίσκει να περνάμε πολύ χρόνο διαβάζοντας, κάνοντας μαθήματα και ξενυχτώντας για να κατεβάσουμε υλικό των μαθημάτων ή να στείλουμε εργασίες στους καθηγητές.
Ωστόσο όπως προανέφερα, για μας ως οικογένεια, ήταν μια καταπληκτική περίοδος που μας έκανε να γνωρίσουμε καλύτερα ο ένας τον άλλον. Αυτό που λέω δεν είναι καθόλου υπερβολή, καθώς τα παιδιά μπαίνοντας στην εφηβεία, αρχίσαν να παρατηρούν και να κρίνουν περισσότερα πράγματα στις σχέσεις και στις καταστάσεις που ζουν. Την αγάπη των γονιών τους, τις στιγμές που περνάμε μαζί, την συμπαράσταση και τη φροντίδα που προσφέρουν τα μέλη της οικογένειας κ.α.
Το γεγονός πως μένουμε σε ένα σπίτι με αυλή, έστω κι αν είναι μικρή, ήταν ένα ακόμα θετικό για να ξεπεράσουμε την καραντίνα πιο εύκολα. Ο καιρός ήταν πολύ καλός και επωφεληθήκαμε τον χρόνου στο σπίτι για να φροντίσουμε την αυλή μας, να φυτέψουμε λουλούδια, να μείνουμε περισσότερο έξω για φαγητό, διάβασμα αλλά και σερφάρισμα.
Οι τοπ όμως των δραστηριοτήτων μας ήταν η ζωγραφική με τα παιδιά και οι άπειρες εφηβικές σειρές που είδαμε όλη η οικογένεια μαζί.
Ταινίες και σειρές στο netflix για εφήβους
Δραστηριότητες με τα παιδιά όταν τα σχολεία είναι κλειστά
Προσπαθήσαμε να γίνουμε fit, αλλά ο μόνος που το κατάφερε πιο ενεργά και οργανωμένα ήταν ο Γιώργος, οποίος έκανε σχεδόν καθημερινά τουλάχιστον 20-25 χιλιόμετρα με το ποδήλατο. Οι οικογενειακές εξορμήσεις για λόγους άσκησης και ξεδόματος ήταν όμως μέσα στο πρόγραμμα έστω κι αν δεν ήταν καθημερινές. Το σίγουρο όμως ήταν πως θα τις θυμόμαστε όλοι ως τις πιο όμορφες στιγμές του 1ου μας lockdown.
Το καλοκαίρι μας
Μετά την καραντίνα αρχίσαμε δειλά δειλά, όπως τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή, να βγαίνουμε από το σπίτι και να μπαίνουμε σε μια κανονικότητα. Τα παιδιά ξαναπήγαν στο σχολείο, εγώ κανονικά στο ωδείο, ο Γιώργος στη δουλειά… Ο Ιούνιος ήταν ακόμα ένα ορόσημο για μας αφού το μικρό μας παλικάρι αποφοίτησε από το δημοτικό! (κι αυτή τη ανάρτηση τη χρωστάω)
Το υπόλοιπο διάστημα ωστόσο δεν ήταν όλα κανονικά. Υπήρχε πάντα ο φόβος και το άγχος σε ό,τι κι αν κάναμε. Παρόλ’ αυτά, επιλέγαμε να κάνουμε κάποιες μικρές βόλτες στο κέντρο της πόλης ή στα προάστια, να οργανώσαμε και την πρώτη μας ημερήσια οικογενειακή εξόρμηση, μετά στην καραντίνα, στον Όλυμπο, για πεζοπορία, παρέα με φίλους αλλά και να πηγαίνουμε νωρίς τα πρωινά του Σαββατοκύριακου για μπάνιο. Γενικά οι επιλογές μας ήταν τέτοιες ώστε να μην είμαστε με πολύ κόσμο σε πολυσύχναστα μέρη.
Στις 11 Ιουλίου αποχαιρέτησα για πάντα τη γιαγιά μου…. Άλλο ένα 11 που σημαδεύει τη γραμμή της δικής μου ζωής όπως έχω γράψει εδώ. Αν και τελικά αν το καλοσκεφτώ η ίδια η γιαγιά μου έχει σημαδέψει τη ζωή μου με τα παραμύθια της, τις πλάκες της, τα ποιήματα της, τις πίτες και τα κανταΐφια της, τη ζέστη αγκαλιά της, το πάντα φιλόξενο σπίτι της. Τι κι αν εγώ μεγάλωσα και είδα πολλά πράγματα διαφορετικά (συμπεριφορές και καταστάσεις) απ’ ότι έβλεπα μικρή; Τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει τα όσα έζησα δίπλα της ως παιδί όταν πήγαινα στο σπίτι της για διακοπές. Αυτά ειναι τελικά που μένουν.. οι αναμνήσεις μας, μέσα στην καρδιά μας.
Στα τέλη του Ιούλη κάναμε ένα επαγγελματικό ταξίδι με τον Γιώργο στη Σαντορίνη για να σας δείξουμε τις ομορφιές της μέσω των blog μας. Ήταν ταυτόχρονα και το δώρο στον εαυτό μας για την επέτειο του γάμου μας.
Σαντορίνη, Καλοκαίρι 2020
Διαβάστε σχετικές αναρτήσεις για το ταξίδι μας:
Tριήμερες διακοπές στη Σαντορίνη μόνο για τους δυο μας
ROMANTIC STAY AT APANEMO HOTEL IN SANTORINI, GREECE
ALALI RESTAURANT: BEST FINE DINING EXPERIENCE IN SANTORINI
Επιστρέφοντας και μη μπορώντας να γλιτώσουμε από τα παιδιά μας τολμήσαμε και στήσαμε το τροχόσπιτο στο camping. Πήγαμε για λιγότερες μέρες από άλλες χρονιές απλά για να ανανεωθούμε και να τους κάνουμε και το χατίρι αλλά δεν σας κρύβω πως το άγχος μου το είχα πολύ έντονα κάποιες στιγμές για το θέμα του covid.
Τι άλλο είχε αυτό το καλοκαίρι; Α! Είχε και μία φωτογράφιση! Μεγάλη ιστορία αυτή και πιστεύω πως θα είμαι σε θέση να τη διηγηθώ κάποια στιγμή αναλυτικά για να τιμήσω το πρόσωπο που κάλεσε τη Μαρία για να φωτογραφηθεί! Πολύ ωραία εμπειρία πραγματικά!
Αυτό το καλοκαίρι μας επιφύλασσε όμως και κάτι απρόσμενο αλλά ευτυχώς όχι κάτι το οποίο δεν ξεπερνιούνταν. Διαγνώστηκε η Μαρία με σκολίωση. Θα αναλύσω τα όσα περάσαμε σε άλλη ανάρτηση γιατί δεν είναι και λίγα. Το θετικό όμως σε όλα αυτά ήταν πως, μέσα στην “ατυχία” μας, ήμασταν τυχεροί που βρήκαμε αμέσως τους ανθρώπους να μας βοηθήσουν, να μας κατευθύνουν και να προχωρήσουμε σε θεραπεία. Ταυτόχρονα η κόρη μας αποδείχθηκε βράχος και μας έκανε περήφανους με το πείσμα και την προσπάθειά της να ξεπεράσει αυτή την κατάσταση όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, πάντα με χαμόγελο και αισιοδοξία.
Διαβάστε ακόμα: Eφηβική σκολίωση: πως την αντιμετωπίζουμε εμείς
Επιστροφή στη βάση μας
Επιστρέφοντας ξεκίνησε και πάλι ο γολγοθάς της δουλειάς και του τρελού ωραρίου λίγο πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Ο Σεπτέμβριος, όμως, είναι για μας μήνας και γιορτής, αφού έχει τα γενέθλιά του ο γιος μου και του κάναμε πρωινές εκπλήξεις.
Το άλλο που κάναμε, λες και είχα μια διαίσθηση για την επόμενη καραντίνα, ήταν να συμμαζέψουμε το υπόγειο του σπιτιού της μαμάς μου και να το μετατρέψουμε από εργαστήριο ζωγραφικής/αποθήκη σε ένα βιώσιμο χώρο για να παίζουν τα παιδιά, να διαβάζουν αλλά και να γυμναζόμαστε. Δεν έχει τελειώσει βέβαια αλλά τώρα στην καραντίνα ο Γιώργος κυρίως πηγαίνει εκεί για να γυμναστεί.
Καραντίνα και πάλι
Φτάνοντας ο Οκτώβριος, κι ενώ κανείς δεν το περίμενε τόσο σύντομα, για μια ακόμα φορά μπήκαμε και πάλι σε lockdown που ειδικά για εμάς τους Θεσσαλονικείς ήταν αρκετά αυστηρό και πολύ πιο νωρίς από τους άλλους. Παλιά μου τέχνη κόσκινο, θα έλεγε κανείς, αλλά αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν διαφορετικά από πολλές πλευρές. Όχι μόνο από το είδος της καραντίνας και τους περιορισμούς της αλλά και από ψυχολογικής απόψεως.
Σχολείο με lockdown
Ακόμα δεν είχαμε προλάβει να ξεμυτίσουμε στην ουσία και πάλι καλά να λέμε εμείς που είχαμε πάει και τις διακοπές μας, ξαναμπήκαμε στο σπίτι. Και είχε μόλις αρχίσει ο χειμώνας όποτε το φως στο τούνελ δεν φαινότανε! Ωστόσο για άλλη μια φορά μπήκαμε στον χορό και χορέψαμε. Άλλωστε δεν είχαμε άλλη επιλογή. Τα παιδιά ήξεραν πλέον το πρόγραμμά τους και κάθε πρωί ξυπνούσαν για να κάνουν τα online μαθήματά τους ως το μεσημέρι και από το μεσημέρι και μετά έπρεπε να διαβάσουν, να κάνουν online αγγλικά και μουσική.
Online γενέθλιο πάρτυ
Η κόρη μου μου έλεγε “Μαμά, η καραντίνα μου αρέσει πολύ γιατί κάνουμε πολλά πράγματα όλοι μαζί!”. Αυτό είναι ευτυχία! Να περνάει το παιδί και μάλιστα στην εφηβεία καλά μαζί με την οικογένειά του! Κι εμείς όμως δεν τους αφήσαμε καθόλου. Μέχρι και online πάρτυ έκπληξη της οργανώσαμε για τα γενέθλιά της παρέα με συγγενείς και φίλους κολλητούς.
Διαβάστε σχετικά με το online πάρτυ μας εδώ: Γενέθλια στην καραντίνα με εκπλήξεις και ένα online πάρτυ!
Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά
Φτιάξαμε όλοι μαζί τα παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα γλυκά, μελομακάρονα, κουραμπιέδες αλλά και μπισκοτόσπιτα και φέτος, για πρώτη φορά ίσως, συμμετείχε τόσο ενεργά και ο μπαμπάς τους. Πόσο το χαρήκανε! Πόσο απολαύσανε την κάθε στιγμή. Τελικά τι θέλουν τα παιδιά; Εμάς τους ίδιους θέλουν!
Πατήστε το play για να δείτε το βιντεάκι μας:
Χριστούγεννα οι τέσσερις μας
Το τετραήμερο των Χριστούγεννων επιλέξαμε να το περάσουμε οι τέσσερίς μας. Δεν θέλαμε να το ρισκάρουμε ούτε για μας αλλά και ούτε για τους άλλους. Ήταν 4 μέρες που το μόνο που κάναμε ήταν να μαγειρεύουμε, να τρώμε, να βλέπουμε ταινίες όλοι μαζί και να παίζουμε επιτραπέζια. Αυτό το τελευταίο θα είναι νομίζω το καλύτερό μας αυτής της καραντίνας.
Αγαπημένα μας παιχνίδια το Codenames, το Ticket to ride-Εurope και το Χρονικό ενός εγκλήματος. Παιχνίδια που παίζαμε χωρίς σταματημό απολαμβάνοντας τα το ίδιο όλοι μας ασχέτου ηλικίας!
Το τετραήμερο της πρωτοχρονιάς θα είμαστε επίσης μόνοι μας και πιθανότατα να κινηθούμε στο ίδιο μοτίβο με τη μόνη διαφορά πως θα κοιμηθούμε, όπως κάνουμε κάθε χρόνο μετά τη αλλαγή του χρόνου, όλοι μαζί στο σαλόνι στρωματσάδα. Είναι μια δική μας παράδοση που τα παιδιά περιμένουν κάθε χρόνο πως και πως.
Ιδέες για το γιορτινό τραπέζι:
Αυτή ήταν η δική μας χρονιά, το δικό μας 2020, η δική μας διαδρομή στον χρόνο, γι αυτό άλλωστε κι επέλεξα ως αρχική φωτογραφία αυτή με το μονοπάτι στο βουνό! Σίγουρα υπήρξαν σε αυτή τη διαδρομή και τα μαλώματα και τα καβγαδάκια και οι στεναχώριες. Υπήρξαν σκόπελοι αλλά και απώλειες δικών μας ανθρώπων. Αλλά εγώ θα κρατήσω μόνο τα καλά!
Εύχομαι η επόμενη χρονιά να είναι ακόμα καλύτερη, χωρίς καραντίνες, για να μπορέσουμε επιτέλους να νιώσουμε και πάλι ελεύθεροι, έχοντας πάντα την υγεία μας!
Εύχομαι να είναι πολλοί λιγότεροι οι άνθρωποι που θα χαθούν από εδώ και πέρα.
Εύχομαι σε όσους έχουν χάσει τους δικούς τους ανθρώπους σε αυτή την πανδημία να είναι δυνατοί.
Εύχομαι όλοι να καταλάβουν πόσο σημαντικό είναι ο καθένας μας να σέβεται την προσπάθεια που κάνουμε όλοι μας και να προστατεύει τον εαυτό του και τον συνάνθρωπό του με τις πράξεις του και να μην φέρεται με απερισκεψία.
Καλή και ευλογημένη χρονιά!
Κατερίνα
Ακολουθήστε το Ανθομέλι στο Facebook, στο Instagram και γίνετε μέλη της ταξιδιωτικής μας ομάδας Ταξίδια με το Ανθομέλι στο Facebook.
