Κυρία ετών 36

Ποτέ δεν με φόβιζε η λέξη Κυρία… αντίθετα εξοικειώθηκα μαζί της από νωρίς μιας και εργάζομαι ως δασκάλα από τότε που ήμουν 18 χρονών. Κι όσο κι αν σε πολλούς μαθητές μου δίνω το δικαίωμα να με φωνάζουν με το όνομά μου, καταβάθος η λέξη Κυρία μου αρέσει και την απολαμβάνω.

Κακά τα ψέματα όμως όποιο παιδί κι αν ρωτήσεις, τη λέξη αυτή την έχει συνδυάσει με γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας. “Πόσο χρονών είστε Κυρία;” με ρωτάνε πολλές φορές και όταν τους την λέω, ακούω απαντήσεις όπως, “Δε φαίνεστε καθόλου…” ή “Τόσο μεγάλη;”. Βλέπετε, όπως σε όλα τα παιδιά, οτιδήποτε πάνω από τα “άντα” φαντάζει μεγάλο. Έτσι, όμως, δεν σκεφτόσασταν κι εσείς όταν ήσασταν μικροί; Τον πενηντάρη τον είχαμε στο μυαλό μας παππού και την 35άρα μια μαντάμα με τσαντί, γόβα και ταγιέρ.

Όμως, οι εποχές αλλάζουν και σήμερα οι 35ντάρηδες είναι ακόμα οργισμένα νιάτα… ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω ή τουλάχιστον έτσι νιώθω εγώ… εντάξει χωρίς το “οργισμένα”. Και μιας και σήμερα έχω τα γενέθλιά μου (ω, ναι) λέω να σας αποδείξω ότι εγώ, μια Κυρία ετών 36, σύζυγος και μαμά, έχω πολλά που με κάνουν να νιώθω όχι Κυρία-κυράτσα αλλά Κυρία με κάπα κεφαλαίο! 

Κυρία ετών 36

1. Έχω ακόμα πρόσωπο και σώμα που δεν παραπέμπει σε γυναίκα που κοντεύει τα σαράντα (παναγία μου, μου ‘ρθε ίλιγγος και μόνο που το είπα!). Λαιμός σφιχτός, χαλάρωση στο πρόσωπο άφαντη και μάτι σπινθιροβόλο. Καλέ ακόμα και ακμή έχω, η teenager! Α, και έκανα και βήματα! Άρχισα να χρησιμοποιώ κρέμες και μάσκες και όλα αυτά τα φοβερά που θα με κρατήσουν νέα για πολύυυυυ  καιρό ακόμα! Λίγο η τρέλα μου, λίγο το στυλ, τα καταφέρνω και περνιέμαι ακόμα λίγο νεότερη…. λίγο μην παίρνουμε και θάρρητα!

2. Γίνομαι παιδί μαζί με τα παιδιά (και μόνη μου δηλαδή, δεν έχω ανάγκη!). Δεν διστάζω να τσαλακωθώ, να παίξω, να γελάσω, να μασκαρευτώ και ναι… το κάνω και δημοσίως. Μου αρέσουν τα πάρτυ, ο χορός, τα παιχνίδια, οι τρέλες στη θάλασσα και όταν τραβάει η παρέα μπορώ να κάνω και πολλά περισσότερα. 

3. Βγαίνω πολλές φωτογραφίες….όχι duck face και αηδίες. Φωτογραφίες με χαμόγελο γεμάτο ευγνωμοσύνη, φωτογραφίες που όταν θα κοιτάζω στο μέλλον θα είμαι περήφανη γι αυτά που έζησα και έκανα, φωτογραφίες που θα κάνουν τη Μελίτα, την κόρη μου,  να λέει αυτή είναι η μαμά που μου θυμάμαι! Και μη φανταστείτε ότι είμαι όλη μέρα με μια φωτογραφική στο χέρι, υπάρχουν μήνες που δεν έχω ούτε μία ή σχεδόν τέλος πάντων… γιατί σημασία έχει η ποιότητα και όχι η ποσότητα. Άνθρωπος που θέλει να βγαίνει φωτογραφίες δείχνει πόσο άνετος και συμφιλιωμένος είναι με τον εαυτό του κι εγώ είμαι! 

4. Πηγαίνω ταξίδια, στην Ελλάδα, στο εξωτερικό, στη θάλασσα, στο βουνό, στα δάση και στο κάμπινγκ. Και όχι μην φανταστείτε ότι ξαφνικά έγινα των extreme sports ή ταξιδεύω και κάθε μήνα. Καλέ δεν χρειάζεται!Αθλητικό παπουτσάκι ή γόβα, μαγιό ή φόρμες του σκι… όλα τα αλέθει ο καλός ο φούρνος! Θέλω να γνωρίζω μέρη, κουλτούρες, φαγητά. Τα ταξίδια με κάνουν πάντα να ξανανιώνω! 

5. Είμαι πρώτη στην παρακίνηση τρελών ιδεών. Βάπτιση δίπλα στην θάλασσα; Τι καλύτερο από το να τσαλαβουτήσουμε μικροί και μεγάλοι! Τρώμε στην αυλή, γιατί να μην το γυρίσουμε σε μίνι παρτάκι; Κι όσο κι αν με τα χρόνια έχω μετριάσει τις βλακείες και έχω λίγο κι εγώ σοβαρέψει, εσύ πες το μου στο αυτί κι έγινε! 

6. Είμαι ακόμα και σήμερα, μαμά εδώ και πέντε χρόνια, κοκέτα. Βάφομαι καθημερινά, ψωνίζω για μένα (ω, ναι όχι μόνο για τη Μελίτα!) και φυσικά θέλω ακόμα να εντυπωσιάζω τον άντρα μου. Έχω ιδιαίτερη αγάπη στα ρούχα (όχι τόσο σε παπούτσια και τσάντες) και αν μπορούσα κάθε μέρα θα φορούσα κάτι διαφορετικό…. το αν τελικά μπορώ είναι άλλη υπόθεση βέβαια. 

7. Και ενώ αγαπώ το βάψιμο, δεν διστάζω να βγω στην παραλία άβαφη και απεριποίητη. Όχι, ότι είναι το καλύτερό μου αλλά έχω πια την επίγνωση των πραγματικών αξιών στη ζωή. Έχω τους ανθρώπους που θέλω δίπλα μου και δεν περιμένω την επιβεβαίωση από κανέναν άλλον. Ε, τα χρόνια φέρνουν και σοφία! Παλιά ούτε για σκουπίδια έβγαινα χωρίς να φτιασιδωθώ. Το ‘χει να το λέει η Μαμά μου! Τώρα απλά αγαπώ την Κάλη όπως και να είναι (εκτός ίσως από πολύ νωρίς το πρωί, με μαύρο μάτι, χλωμό πρόσωπο και μαλλί που θέλει επειγόντως λούσιμο!)

8. Ξέρω να απολαμβάνω τις μικρές και μεγάλες στιγμές της ζωής. Γελάω με την καρδιά μου, μιλάω δυνατά και έντονα και δεν διστάζω να σου μιλήσω ή να σε χαιρετίσω στο δρόμο (ε, καλά μην φανταστείς ότι μιλάω και στον πρώτο τυχόντα, κοινωνική είμαι όχι η τρελή της περιοχής!) Βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο πάντα και ακόμα κι όταν με θεωρώ αφελή καμιά φορά το προτιμώ από τη μιζέρια. 

9. Τρώω και το ευχαριστιέμαι. Εντάξει, είμαι και τυχερή που προικίστηκα με έναν οργανισμό που δεν παίρνει πολύ εύκολα κιλά αλλά γενικά το φαγητό το απολαμβάνω. Δεν είμαι μίζερη σε αυτά που τρώω και έστω κι αν ξέρω ότι θέλω επειγόντως γυμναστική, συνεχίζω να μην μπορώ να πω όχι σε μία πίτσα ή μια καρμπονάρα!

10. Ενθουσιάζομαι πολύ εύκολα. Ένας καφές με φίλους, μια ωραία ταινία, ένα μικρό δωράκι είναι ικανά να μου φτιάξουν την ημέρα. Μικρές στιγμές είναι η ζωή μας, μικρές αλλά τόσο σημαντικές. Ένας δρόμος με ευκαιρίες να χαρείς που αν τις προσπεράσεις, πάει το έχασες το παιχνίδι. Και εγώ δεν θέλω να φτάσω ακόμα στο game over. 

11. Έχω καλούς φίλους, τρελούς σαν κι εμένα αλλά και άλλους περισσότερο ή λιγότερο. Σημασία έχει ότι σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς έχουμε όλοι την ίδια θετική ματιά και ακόμα και όταν πέφτουμε υπάρχει πάντα κάποιος να σε σηκώσει. Έχω όμως και την οικογένεια μου, τους γονείς μου, την αδερφή μου, τον γαμπρό μου και τα ανίψια μου πάντα δίπλα μου. Και φυσικά έχω τον άντρα μου και το παιδί μου που δεν ξεχνούν ποτέ να μου θυμίσουν πόσο με αγαπούν. 

Μάθετε περισσότερα για το ποια είναι η Κάλη εδώ:

• Οδηγός Αισιοδοξίας
• Δέκα χρόνια γάμου, δέκα λόγοι που σε αγαπώ (επετειακή φωτογράφιση)
• Το μοναχοπαίδι μου, το μονάκριβό μου!
• Είμαι μια καλή μαμά! Εσύ;
• Τα καλύτερά μας χρόνια!
• Τα πόσα κλείνεις; Τα 34! Χρόνια μου πολλά!
• Retro School Memories!
• Γεροντοέρωτες!

Πώς, λοιπόν, όλα τα παραπάνω (αλλά και πολλά άλλα που κράτησα για μένα ώστε να μην με πείτε εντελώς ψώνιο!) να μην σε κάνουν να νιώθεις πιο νέα και από τις νέες; Να είσαι Κυρία στην ψυχή και όχι στα χρόνια. Κι έστω κι αν οι πρώτες ρυτίδες μού έχουν χτυπήσει ήδη την πόρτα, εγώ τις καλοδέχτηκα (καλά δεν έκανα και πάρτυ!) με την υπόσχεση να αποτελούν πάντα ρυτίδες έκφρασης, χαράς και χαμόγελου. Οι άλλες, που μπαίνουν στη ζωή μας ύπουλα ως άλλα σιγανά ποταμάκια, απλά ας προσπεράσουν… 

Χρόνια μου πολλά, λοιπόν! Χρόνια καλά, χρόνια γεμάτα αγάπη. 

Κάλη