Τα καλύτερά μας χρόνια και επέτειος γάμου 9 χρόνων

Δεν ξέρω αν ισχύει ότι ο καλός γάμος από την τελετή φαίνεται, πάντως σε εμάς μέχρι στιγμής αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια! Το 2006 ήταν η χρονιά μας!!! Μετά από σχεδόν πέντε χρόνια σχέσης ενωθήκαμε με τα δεσμά του γάμου σε μία τελετή και ένα πάρτυ που είχε όλα όσα είχαμε φανταστεί. Και δεν θα πω τα κοινότυπα, ότι ο γάμος μας ήταν ο καλύτερος, θα πω όμως ότι είχε όλα όσα θέλαμε και όσους ανθρώπους θέλαμε! Πάνω απ’ όλα όμως είχε ξέχειλη αγάπη και μια ευγνωμοσύνη που όλα είχαν πάει κατ ευχήν! Τα καλύτερά μας χρόνια ξεκινούσαν με τους καλύτερους οιωνούς!

Και κάπως έτσι ξεκινάει η κοινή μας πορεία με αυτόν τον άνθρωπο που ούτε καν περίμενα 14 χρόνια πριν ότι θα ήταν σταθμός στη ζωή μου γιατί όπως σας έχω πει και παλιότερα, η πρώτη αντίδραση για τους δυο μας ήταν εντελώς διαφορετική. Μπαμ και κάτω για τον Κώστα, επιφυλακτικότητα για μένα. Και πως να μην ήταν, όταν μας χώριζαν 13 χρόνια! Και ενώ τώρα μπορεί αυτός ο αριθμός να μην μου λέει τίποτα αλλά τότε με τα μόλις 21 μου χρόνια, ο αριθμός αυτός ήταν αρκετά μεγάλος. 

Μην σας κουράζω όμως άλλο με τα προεόρτια! Σήμερα ήμαστε εδώ γιατί έχουμε διαλύσει κάθε είδους τετριμμένες απόψεις, όπως η διαφορά ηλικίας, και γιορτάζουμε τα εννιά χρόνια γάμου μας. Εννιά χρόνια που ευτυχώς ήταν μαζί μας πολύ δοτικά αλλά και ανοιχτόχερα!

Τα καλύτερά μας χρόνια

Και μετά από την ζαλούρα του πρώτου χρόνου γάμου, του ταξιδιού του μέλιτος αλλά και κάποιον θεμάτων υγείας που μας προβλημάτισαν μπαίνουμε αισίως στο 2007. Ααα, η χρονιά των γάμων και των βαπτίσεων. Κάθε λίγο και λιγάκι βάζαμε τα καλά μας για μία καλή στιγμή φίλων και συγγενών. Βλέπετε ακόμα ήμασταν νιόπαντροι και τίποτα δεν μας σταματούσε. Η κοινωνική μας ζωή ήταν στο απόγειο και εμείς δεν μέναμε ούτε στιγμή στο σπίτι! Χρόνια ανεμελιάς και πολλών ευτυχισμένων στιγμών. 

Κάπως έτσι συνεχίζεται και το 2008, το σπίτι μας δεν σταματούσε να είναι γεμάτο με φίλους και συγγενείς και δεν χάναμε καμία ευκαιρία για να μαζευτούμε και να γιορτάσουμε όποια ιδιαίτερη στιγμή. Ακόμα και πολλά γενέθλια φίλων στο σπίτι μας τα κάναμε. Χριστούγεννα, απόκριες, eurovision… εσείς πείτε κι εγώ σας έχω φωτογραφία! Τα πρόσωπα φρέσκα και χαμογελαστά χωρίς ίχνος άσπρης τρίχας και εμείς να ζούμε στον έβδομο ουρανό!

Η επόμενη χρονιά στιγματίστηκε από πολλά πολλά ταξίδια! Βλέπετε το 2009 τα χρήματα ήταν περισσότερα κι εμείς απολαμβάναμε αυτά που μας πρόσφερε η ζωή ρουφώντας κάθε στιγμή. Από Θεσσαλονίκη, στην Αυστρία και από Βουλγαρία στην Κωνσταντινούπολη, στο Μιλάνο και όπου αλλού βάλει ο νους σας. Άλλοτε για επαγγελματικούς λόγους και άλλοτε για αναψυχή! Στιγμές μοναδικές με φίλους που μόνο χαμόγελο μου φέρνουν!

Το 2010 έρχεται μια κρίσιμη καμπή, είναι εκείνη η στιγμή που λες ότι έχεις χορτάσει πια όλα αυτά που έχεις ζήσει μέχρι τώρα και θες μια αλλαγή. Ναι, νομίζω ότι κάπως έτσι το περιέγραφα σε εκείνη την φάση. Θέλαμε να πάμε ένα βήμα παρακάτω. Ένα βήμα που παρόλο που δεν έγινε τόσο γρήγορα όσο φανταζόμασταν, ήρθε τελικά τόσο “φυσικά” σαν να λες ότι ήρθε την κατάλληλη στιγμή! Και κάπου εκεί στο τέλος του 2010 το φωτογραφικό μας άλμπουμ αλλάζει σκηνικό και αρχίζει να γεμίζει με μια φουσκωμένη κοιλίτσα. 

Παντού μια κοιλιά για το μισό του 2011, όχι μεγάλη αλλά ούτε και μικρή! Μια κοιλίτσα που έκρυβε μέσα της το θαύμα που περιμέναμε και οι δύο. Αυτό το θαύμα που άλλαξε τις ζωές μας προς το καλύτερο. Και μπορεί όντως από το 2011 και μετά να αρχίζουν αυτό που λένε “τα ζόρια” αλλά εμείς νιώθαμε πιο έτοιμοι από ποτέ, λες και η ζωή μας προετοίμαζε ειδικά για αυτή την στιγμή!

Και έχοντας πια ένα μωρό στην αγκαλιά, το 2012 γεμίζει με φωτογραφίες του μωρού! Με το σταγονόμετρο καταφέρνουμε να βγάλουμε δικές μας φωτογραφίες. Ξέρετε πως πάνε αυτά, η μαμά με το μωρό, ο μπαμπάς με το μωρό, το μωρό, και οι τρεις μαζί αλλά που είναι αυτό το κακόμοιρο ζευγάρι. Ο πρώτος μας χρόνος ήταν εύκολος. Επικεντρωμένοι στην Μελίτα αλλά χωρίς να χάνουμε και τον κοινωνικό μας κύκλο όπως συμβαίνει σε πολλά ζευγάρια συνεχίζουμε τη ζωή μας σαν τρίο πια. Όπου ο ένας, να και ο άλλος, παντού μαζί, πάντα μαζί! Και αν με ρωτάτε αυτό νομίζω ήταν που μας έσωσε τον “δύσκολο” αυτόν πρώτο χρόνο στον ερχομό ενός μωρού. 

Και να που κάπου εδώ,  φτάνουμε αισίως στα επτά χρόνια φαγούρας, το 2013!!! Και κάπου εδώ φτάνουμε στην στιγμή, που καθημερινά θέλω να του σπάσω το κεφάλι! Δύσκολη η καλογερική! Και όχι του παιδιού, του γάμου! Πόση προσπάθεια ένιωθα ότι θέλει μερικές φορές για να κρατηθούν οι ισορροπίες! Πόση δύναμη Θεέ μου για να μην τα βροντήξεις κάτω, για να μην το βάλεις κάτω! Μα ποιος είπε ότι ο γάμος δεν θέλει κόπο και προσπάθεια! Και αυτή η αγάπη που είναι όταν την χρειάζεσαι;

Κι όμως αυτή η δυνατή και άνευ όρων αγάπη είναι αυτή που σε σώζει! Η αγάπη σε σώζει στη στιγμή. Τη στιγμή που έχεις απομακρυνθεί, έχεις αρχίζει να κουράζεσαι και να σε πειράζει ακόμα και αυτό που αγαπούσες στον άνθρωπό σου πριν μερικά χρόνια! Όταν όμως οι βάσεις είναι δυνατές, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα!

Η επόμενη χρονιά, το 2014, μας βρίσκει (ή τουλάχιστον εμένα) λίγο μουδιασμένους. Η γκρίνια μου συνεχίζεται και η ειλικρίνεια έχει πάει περίπατο. Δύσκολο να μιλήσεις για συναισθήματα και καταστάσεις αν δεν θέλεις να πληγώσεις τον άνθρωπό σου. Δύσκολο αλλά η ουσία είναι μία και ο μπακλαβάς γωνία φίλοι μου! Η αγάπη από μόνη της δεν είναι τίποτα αν δεν υπάρχει ειλικρίνεια και σεβασμός. Και όταν θέλεις κάτι να πετύχει τότε σίγουρα θα βρεθεί ο τρόπος. Κι εκεί που λες ότι θες πάλι μια αλλαγή που ξέρεις ότι δεν θα έρθει εύκολα, τότε η ζωή σου στέλνει κάτι άλλο, μια μετακόμιση, ένα μάτσο καινούργιους φίλους. Νέοι άνθρωποι για να αναπληρώσουν το κενό αυτών που έφυγαν ή απομακρύνθηκαν τα προηγούμενα χρόνια. 

Επέτειος γάμου 9 χρόνων

Η νέα χρονιά μάς βρήκε να επαναπροσδιορίζουμε τη σχέση μας, τα θέλω και τις ανάγκες μας. Η αλλαγή σκηνικού ήδη μας είχε βοηθήσει πολύ  και έτσι οριοθετώντας τους γύρω μας και βάζοντας στόχους για τον μέλλον, νιώσαμε λίγο πιο ανακουφισμένοι και πιο δυνατοί.

Διαβάστε περισσότερα:

• 10+4 λόγοι για να στείλεις λουλούδια στη γυναίκα σου 
• Πες το δυνατά πως μ’ αγαπάς
• 20 χρόνια είναι αυτά!
• Day Date: ρομαντικό ραντεβού με το φως της ημέρας για του Αγίου Βαλεντίνου

Γιατί τελικά όσο και να σε επηρεάζουν τα οικονομικά και οι καταστάσεις, πάντα γυρνάς σε αυτό το υπέροχο συναίσθημα που μόνο αγαλλίαση μπορεί να σου προσφέρει… την Ευγνωμοσύνη! Πόσα ευχαριστώ να πω που η ζωή μου έστειλε εκείνη την ημέρα του Σεπτεμβρίου 2011 αυτόν τον άνθρωπο στη ζωή μου. Πόσα ευχαριστώ που είναι πάντα δίπλα μου και μας φροντίζει και μας αγαπάει όσο τίποτε άλλο! Ευχαριστώ, μόνο ευχαριστώ!

Το άλμπουμ του 2015 χτίζεται ακόμα και ομολογώ ότι μέχρι στιγμής δεν μας έχει αφήσει παραπονεμένους! Δεν σας κρύβω βέβαια ότι θα ήθελα να εμπλουτιστεί με ακόμα μία εγκυμοσύνη, με ακόμα έναν ανεκτίμητο θησαυρό! Δεν τα βάζω όμως με την ζωή, ούτε με την τύχη μου γιατί μέχρι στιγμής ήταν με το μέρος μας. Άσε που γενικά δεν μου αρέσει να μεμψιμοιρώ! Οπότε συνεχίζουμε την πορεία μας με τον Κώστα και την Μελίτα πιασμένοι χέρι χέρι και πάντα σαν μια δεμένη οικογένεια! 

Χρόνια μας πολλά και όπως πολύ σοφά μας εύχονταν στον γάμο μας… να γεράσουμε στο ίδιο μαξιλάρι! Σε αγαπώ και δεν σε αλλάζω με τίποτα!

Κάλη