Ένας γάμος με νησιώτικο άρωμα

“Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν αρμενίσαμε ακόμα… Τις πιο όμορφες μέρες μας δεν τις ζήσαμε ακόμα… και ότι πιο όμορφο θα ‘θελα να σου πω, δε στο’ πα ακόμα” Με αυτά τα λόγια και ένα όμορφο ξύλινο καράβι ως δώρο (που νομίζαμε ότι ήταν μέσα στο ντεκόρ του ξενοδοχείου) μας καλωσόρισαν στο όμορφο νησί της Κύθνου οι αγαπημένο μας φίλοι και κουμπάροι, Στράτος και Φλώρα  (ναι, ναι, η γνωστή Νονά Φλώρα) που πριν δύο εβδομάδες πραγματοποίησαν ένα όνειρό τους, να παντρευτούν με παπά και με κουμπάρο έστω κι αν έχουν ήδη στην αγκαλιά τους δύο πανέμορφα παιδιά. Πάμε να τα δούμε όλα αναλυτικά γιατί ήταν ένας γάμος στην Κύθνο που άφησε εποχή!

Πριν ξεκινήσετε πατήστε το play για να σας συνοδεύσει το τραγούδι με το οποίο έφτασαν στην δεξίωση το ζευγάρι μας. 

“Ποιοι παντρεύονται” μας ρωτούσαν όλοι.” Οι κουμπάροι σας;” “Μα καλά δεν είναι παντρεμένοι και με παιδιά;” “Στην Κύθνο;” “Ποιος είναι από την Κύθνο;” “Κανείς“, απαντούσαμε εμείς! Τέτοιες ερωτήσεις ακούγαμε εδώ και τρεις μήνες που σχεδιάζαμε το ταξίδι μας.  Και για να μην αναρωτηθείτε κι εσείς, να σας πω ότι μετά από έναν πολιτικό γάμο, μια εγκυμοσύνη, μια δεύτερη εγκυμοσύνη στο καπάκι και φυσικά δύο βαπτίσεις ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και για ένα θρησκευτικό γάμο με δόξα και τιμή!

Η Φλώρα το είχε αποφασίσει και θα το κατάφερνε όσο καιρό κι αν της έπαιρνε. Θα πρόσφεραν στους εαυτούς τους την θρησκευτική ένωση που τόσο επιθυμούσαν αλλά και  το πάρτυ που ένιωθαν ότι δικαιούνται έστω και μετά από χρόνια που είναι ήδη μαζί! Ένα πάρτυ που θα γιόρταζε τον έρωτα τους και φυσικά θα ένωνε και όλους τους αγαπημένους τους μαζί! 

Τώρα θα μου πείτε, γιατί στην Κύθνο. Ε, όνειρα είναι αυτά παιδιά, έχουν όρια τα όνειρα; Οχι! Οι κουμπάροι μου ονειρεύονταν έναν γάμο σε νησί και από καιρό τώρα έψαχναν ένα ιδανικό νησί και για τους ίδιους (μιας και έχουν και δυο μικρά παιδιά) αλλά και τους καλεσμένους που θα έρχονταν από Αθήνα αλλά και από Ξάνθη.  Μετά λοιπόν από μια πρώτη σκέψη για τα Κουφονήσια, και ίσως και πολλές ακόμα που δεν γνωρίζω, τελικά κατέληξαν στην Κύθνο που συνδυάζει την παράδοση των Κυκλάδων με ένα δικό της όμως Κυθναίικο άρωμα. Το γεγονός μάλιστα ότι είναι και δίπλα στην Αθήνα (μόνο μιάμιση ώρα με το καράβι) την κάνει ιδανική για όλους εμάς που ήρθαμε από Β. και Ν. Ελλάδα. 

Δυστυχώς οι υποχρεώσεις μας δεν μας επέτρεψαν να βρεθούμε στο νησί από την αρχή της εβδομάδας παρόλο που το θέλαμε πολύ αλλά την Παρασκευή τα ξημερώματα αριβάραμε για το ταξίδι μας από το Λαύριο με μια Μελίτα ενθουσιασμένη που θα έβλεπε την ανατολή του ήλιου (να ακόμα ένα τικ στην λίστα με τις 100 δραστηριότητες, χεχε!). Το ταξίδι μας γεμάτο με φίλους που ταξίδευαν και αυτοί για την Κύθνο μας οδήγησε σε ένα τριήμερο γλέντι που το κατευχαριστηθήκαμε.

Και όσο κι αν σας κάνει εντύπωση, όχι, δεν έβγαλα πολλές φωτογραφίες καθώς οι μελλόνυμφοι είχαν συνοδεία επί τρεις μέρες το καλύτερο audiovisual and photoshooting crew, τον Ανέστη στην Φωτογραφία και τον Νίκο στο βίντεο (στην πορεία προστέθηκαν και δύο συνεργάτες τους). Οπότε εγώ έκανα απλά την παπαράτσικη δουλειά με μια φωτογραφική που κολλούσε συνέχεια και ένα κινητό που φωνή να είχε να μιλήσει. Όμως κάτι κατάφερα να κάνω κι εγώ και έστω και λίγο ελπίζω να σας μεταφέρω το κλίμα του γάμου που κυριαρχούσε το συναίσθημα, η αγάπη ο έρωτας και η φιλία. 

Tip: Να προσθέσω εδώ (για όσους πρόκειται σύντομα να παντρευτείτε) ότι ένα από τα highlight του γάμου ήταν και το application “Wedpics” που όλοι οι καλεσμένοι μπορούσαν να ανεβάσουν φωτογραφίες από τα κινητά τους ώστε να μην χαθεί ούτε στιγμή! 

Και ενώ ήδη οι πρώτοι καλεσμένοι άρχισαν να έρχονται από την Πέμπτη (κυρίως οι συγγενείς), ο περισσότερος κόσμος ήρθε την Παρασκευή όπου το ζευγάρι συγκέντρωσε στην παραλία της Απόκρουσης. Μπάνιο, ξάπλα, φαγητό, ποτό, σφηνάκια και πολλές πολλές φωτογραφίες, τρελές φωτογραφίες που μόνο γέλιο έφεραν και ανέβασμα της διασκέδασης.

Διαβάστε σχετικά με την Κύθνο:

Κύθνος, το κυκλαδίτικο νησί ιδανικό για οικογενειακές διακοπές (και γάμους θα έλεγα εγώ)

Guardierο στην Κύθνο: ένας παράδεισος για οικογένειες

Έστω κι αν οι περισσότεροι γνωριζόμασταν ήδη, γίναμε όλοι μια παρέα και διασκεδάσαμε μέχρι αργά το απόγευμα. Η παραλία ένα όνειρο με δροσερά και καθαρά νερά και αν δεν έπρεπε να φύγουμε νομίζω θα ήμασταν ακόμα εκεί. 

Η κορμάρα που βλέπετε της νύφης με ασημί μαγιό στην φωτογραφία έχει χάσει σχεδόν 25-30 κιλά από τη δεύτερη εγκυμοσύνη της. Ακόμα κι εγώ που την ήξερα και την είχα δει τελευταία φορά πριν κανένα μήνα, δεν το πίστευα το γεγονός ότι από σχεδόν 98 κιλά είχε καταφέρει να ξαναγίνει η γοργόνα που όλοι ξέραμε μέσα σε μόνο ενάμισι χρόνο! Τι σου κάνει το τρέξιμο του γάμου; 

Και όχι μην φαντάζεστε ότι μόνο καθόμασταν… μας έβαλαν να κάνουμε και γυμναστική, χαχα! Ο τρελοφωτογράφος με την τρελονύφη είχαν αποφασίσει να υλοποιήσουν διάφορες ιδέες για φωτογράφιση και έτσι εμείς (άλλο που δεν θέλαμε δηλαδή) ακολουθούσαμε πιστά τις οδηγίες τους! 

Και μετά από αρκετά σφηνάκια, ποτά και βουτιές στην παραλία, μια σύντομη ξεκούραση στο ξενοδοχείο και βουρ σε βραδινό μπαράκι με μια Μελίτα που κοιμήθηκε ήδη από το εστιατόριο που τρώγαμε. Και από τη μια εγώ να έχω τύψεις που το παιδί μου το έχω και κοιμάται σε ένα καναπεδάκι και από την άλλη να σκέφτομαι ότι όλα τα παιδιά κάποια στιγμή έχουν κοιμηθεί κάτω από εάν ηχείο κάποια στιγμή. Δηλαδή αυτά τι πάθανε; Εννοείται πως το γλέντι κράτησε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες με πιάτα και σαμπάνιες να σπάνε και να ανοίγουν για τα μάτια της μόνο, χαχα! Οι άγιες γιαγιάδες ανέλαβαν τα μικρά του ζευγαριού και έτσι ξεσπάθωσαν για τα καλά! ΥΟLO!!!

Και ενώ ο γαμπρός μετράει ήδη 2-3 ξενύχτια στη σειρά, την επόμενη μέρα, την μέρα του γάμου, όλα δείχνουν να βαίνουν καλώς, με τις προετοιμασίες και τον στολισμό στο φουλ. Και για να μην σας κουράσω, ήρθε η ώρα να σας δείξω τη νύφη μας, το κορίτσι μας που έλαμπε από ομορφιά και χαρά!

Tα πάντα έγιναν όπως τα ήθελε παραδοσιακά με ένα μοντέρνο twist. Το ντύσιμο και το στόλισμα από τις φίλες της, το γράψιμο του παπουτσιού, η καλτσοδέτα, τα μαλλιά με το πέπλο της. Όλα για να την κάνουν χαρούμενη… μέχρι δακρύων! 

To νυφικό της, γεμισμένο στον κόρφο της με ένα σταυρουδάκι για ευλογία αλλά και ένα δίχτυ περασμένο από σαράντα κύματα, ήταν ονειρεμένο. Γοργόνα που βγήκε στην στεριά θύμιζε η δαντέλα του και φυσικά ήταν ακριβώς έτσι όπως το ήθελε και το είχε ονειρευτεί μιας και ήταν ραμμένο και κομμένο στα μέτρα της. 

Για να ράψετε κι εσείς το δικό σας νυφικό, επισκεφτείτε την σελίδα Alexia-Νυφικά και κάντε και το δικό σας όνειρο πραγματικότητα.

Ο γάμος έγινε στο παρεκκλήσι του Σταυρού στα Λουτρά όπου κατευθυνθήκαμε οι περισσότεροι με τα πόδια. Ωστόσο υπήρχαν και οι τυχεροί που ανέβηκαν με αυτοκίνητο μιας και κάποιοι συγγενείς και φίλοι (όπως ο Κώστας) είχαν αναλάβει το ρόλο του σοφέρ.  Δύσκολος δρόμος για τακούνια, φίλες μου!!! Ο γαμπρός έφτασε φυσικά πρώτος στην εκκλησία αγκαλιά με τον γιο του συνοδεία παραδοσιακών οργάνων αφού πρώτα τον είχαν “ντύσει” φίλοι και συγγενείς. Και για να μείνει και στην ιστορία, να πω ότι δεινοπάθησε ο καημένος μιας και ο μικρός Αλέξανδρος δεν είδε με καλό μάτι το γεγονός  ότι τον χώρισαν από την μαμά του και τους έβγαλε το λάδι!

O στολισμός έγινε από το BLV στη Ν. Ερυθραία (βρείτε τους στο facebook εδώ)

Η εκκλησία, πανέμορφη από μόνη της, είχε βάλει τα καλά της με βεντάλιες για τις κυρίες, ρύζι άφθονο για όλους, νερά για τη ζέστη και μία θέα που σου έκοβε την ανάσα.

Η νύφη μας η πανέμορφη ήρθε με καϊκι που έκλεισε ειδικά γι αυτήν ο καλός της φίλος, ο Κωνσταντίνος. Αλλά τώρα, Φλωρίτσα μου ήρθε η ώρα να αποκαλυφθεί και το μεγάλο μας μυστικό για εκείνη την ημέρα. Η αρχική ώρα που είχε κλείσει το καραβάκι να έρθει ήταν στις 7 και όχι στις 6 που ήταν ο γάμος. Ενα μπέρδεμα στην συνεννόηση και παραλίγο να έρθεις στο γάμο κολυμπώντας, χεχε! Φυσικά, ο Κωνσταντίνος ως μέγας θαλασσοπόρος τα κατάφερε και όπως βλέπεις ήταν εκεί με σηκωμένα τα μπατζάκια για να σε παραλάβει. Τίποτα δεν θα χαλούσε εκείνη την ημέρα! 

Από σαράντα κύματα πέρασε η νύφη μας για να φτάσει στην εκκλησία, λάσπες, νερά και γεφυρούλες δεν ήταν όμως αρκετές για να την κρατήσουν μακρυά από τον αγαπημένο της. 

Και κάπου εκεί με τον πατέρα της από δίπλα, την κόρη της να την ακολουθεί δίπλα στα “φουστάνια” της αλλά και όλη την οικογένεια σύσσωμη, έφτασε στους άντρες της ζωής της. 

Και αφού κατεβήκαμε (ευτυχώς αυτή την φορά με αυτοκίνητο… παραλίγο να κόψουμε και εισιτήριο για το ποιος θα μπει,χεχε!) φτάσαμε στο Sofrano. Οι καταστηματάρχες έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό για να μην μας λείψει τίποτα, ήταν σχεδόν κομμάτι του γλέντι και αυτοί, και απ’ ότι έμαθα αργότερα όντως τα είχαν όλα οργανώσει ακριβώς όπως τους τα είχαν πει τα παιδιά. Το διευκρινίζω αυτό γιατί είναι σπάνιο για μαγαζί που δεν εξειδικεύεται σε γάμους ή δεξιώσεις. 

Το Τραπέζι των νεονύμφων ήταν στολισμένο ειδικά για πέντε (Νύφη, γαμπρός, τα παιδιά τους και τον κουμπάρο) και εμείς όλοι φίλοι και συγγενείς γύρω τους να τους πλαισιώνουμε με περηφάνια. Τις λεπτομέρειeς θα τις δείτε και στις φωτογραφίες, τα μπανεράκια Bride and Groom καθώς και τα κεντρικά ξύλινα δισκάκια με βάζα στολισμένα με δαντέλα και λινάτσα και γεμισμένα με άνθη του αγρού. 

Το τραπέζι των ευχών ήταν το αγαπημένο μου γεμάτο γλυκά και καλούδια. Μπεζέδες, παραδοσιακά κυθναίικα αμυγδαλωτά, μπισκότα, κουφέτα σε διάφορες γεύσεις και φυσικά δεν έλειπαν τα φαναράκια αλλά και ο ξύλινος πίνακας που μέχρι το τέλος είχε γεμίσει με ευχές για το ζευγάρι (λειτουργούσε ως βιβλίο ευχών). 

Και ενώ η νύφη ήρθε στην εκκλησία με καϊκάκι, το ζεύγος ενωμένο κατέφτασε στο μαγαζί με vintage αυτοκίνητο και μια νύφη που χαιρετούσε όλο χαρά! Το θέμα όμως είναι ότι πριν καταφθάσουν εμείς παρακολουθήσαμε ένα βιντεάκι που είχαν ετοιμάσει ως έκπληξη για όλους μας και φυσικά κλαίγαμε όλοι σαν μικρά παιδιά. Ένα βίντεο που είχαν γυρίσει μεν μαζί αλλά κανείς δεν ήξερε τι είχε πει ο άλλος. Κινηματογραφικό γυρισμένο μας ανατρίχιασε και μας θύμισε πως η αγάπη νικάει όλα τα εμπόδια! 

Σειρά είχε η τούρτα αλλά και ο πρώτος χορός. Το ζευγάρι είχε μάθει πώς να χορεύει ταγκό και ο γαμπρός όλο στυλ και αέρα αργεντίνικο οδήγησε τη νύφη στα πρώτα τους κοινά βήματα. Το τραγούδι (όπως ίσως ακούτε) μαγικό και εμείς εκεί να τους θαυμάζουμε (και να κλαίμε… πάλι!)

Η συνέχεια είναι λίγο ή πολύ γνωστή. Το γλέντι κράτησε έως τις πρώτες πρωινές ώρες (με την Μελίτα πάλι να κοιμάται στις καρέκλες!χεχε!) και το κέφι να λέει να σβήσει. Πιάτα, σαμπάνιες, καρέκλες, τραπέζια, φωτοβολίδες και φαναράκια που αποκαμωμένοι πια πετάξανε στον ουρανό! 

Το επόμενο πρωί, παρόλο που η καλή διάθεση δεν είχε καταλαγιάσει, η κούραση τους είχε καταβάλει όλους. Το χειρότερο όμως ήταν το τέλος του ονείρου αλλά και η επιστροφή που είχε προγραμματιστεί για το μεσημέρι. Ένα μπάνιο στην παραλία των Λουτρών, το σπάσιμο της γαμήλιας πινιάτας We love pinatas (οι χειροποίητες, οι δικές μας ντε),  δώρο από εμάς, από τα παιδάκια του γάμου που φυσικά το προηγούμενο βράδυ κοιμόντουσαν και αποχαιρετισμός. 

Και αν με ρωτάτε τι απ’ όλα μου άρεσε πιο πολύ. Δεν ξέρω να σας πω. Όλοι με ρωτάνε τι είναι αυτό που τον έκανε έναν τέλειο γάμο (έτσι άλλωστε τον χαρακτηρίζω). Νομίζω οι άνθρωποι, το συναίσθημα, η καλή διάθεση, η φίλοι, οι συγγενείς, οι αγκαλιές, τα φιλιά, τα παιδιά μας που είναι καλά και αγαπημένα, το ξενύχτι, το γλέντι, η θάλασσα… λίγο κρασί και το αγόρι μου, χιχι! 

Στράτο και Φλώρα μου να ζήσετε ευτυχισμένοι και να μπορείτε να εκπληρώνετε τα όνειρά σας αλλά και να τα μοιράζεστε με τους φίλους σας.

Γιατί όπως πολύ σωστά μας είπατε… “Και πιο όνειρο να φτάσει εκεί που φτάσαμε εμείς, και πόσο να αξίζει κάτι αν δεν το μοιραστείς“.