Το ατίθασό μου άτι έγινε… 2!!!

Γιατί ‘Ατι; 
Γιατί αυτό το παιδί δεν τρέχει… καλπάζει!!! Όταν ήταν πιο μικρή και μπουσουλούσε… έπαιρνε το βραβείο του πιο γρήγορου μπουσουλήματος. Όλοι είχαν να το λένε όταν την έβλεπαν. Βζουυυυνννννν! Ο Μακουήν σε γυναίκα! Μετά άρχισε να περπατάει και να τρέχει με τα χέρια μπροστά… καμπουριαστή λίγο και γελούσαμε με τις προσπάθειές της. Τώρα πια που τρέχουμε με άνεση, τα ποδαράκια της σηκώνονται ψηλά και ευθυτενής τρέχει σαν το άλογο.. περήφανη και αγέρωχη! (έτσι τουλάχιστον την βλέπουν τα δικά μου τα μάτια!)

2;
Έγινε 2 και όπως όλες οι μάνες δεν μπορώ να το πιστέψω…ο μικρός μου “Εκ” (αυτό τον θόρυβο έκανε όταν έπινε το γάλα της ημερών ακόμα…. έφτασε στο σημείο να με φωνάζει Κάλληηη (σαν Λαρισσαία,χιχι) και να θέλει “κούλια μπάμπα” (κούνια μπέλα) και “μπάμπο” (τζάμπο)! Είναι ζωηρή και αχόρταγη και συνέχεια θέλει “μία”… δηλαδή πάλι ή ξανά… όλα τα λέει μία, ακόμα κι αν είναι η εκατοστή φορά…. σαν να λέει “άλλη μία”!!! 

Εγώ;
Κι εγώ μέσα σε όλη αυτή την γλυκιά τρέλα που φέρνει αυτή η ηλικία… δίπλα της άλλες φορές να λιώνω από αυτά που βλέπω και ακούω και άλλες φορές να βρίσκομαι εκτός ελέγχου και να ψάχνω μέρος να ηρεμήσω (ναι, υπάρχουν και αυτές οι υπέροχες στιγμές!!!). Και όσο σκέφτομαι τι με περιμένει μέσα στην χρονιά που θα ξαναρχίσω την δουλειά… τρελαίνομαι! Και μετά πάλι με παίρνει αγκαλιά για να μου ζητήσει συγνώμη και να μου κάνει “μα” και αναρωτιέμαι πόσο χαζή είμαι και τα σκέφτομαι όλα αυτά!

Μια με πετάει στα ουράνια με τα τσαλίμια της… και μια με ρίχνει στα τάρτατα! Μια πάνω… μια κάτω!! Ασανσέρ η μαμά!!! Αν ωστόσο έπρεπε να μετρήσω τα πάνω και τα κάτω αυτών των δύο χρόνων… το καντάρι θα έγερνε σίγουρα προς την μεριά των Πάνω!!!

Πάνω… για όλα τα “Πω” (Σ’αγαπώ) που μου λέει τους τελευταίους δύο μήνες!
Πάνω… για κάθε απαλό χτύπημα στην πλάτη μου όταν την παίρνω αγκαλιά!
Πάνω… για τα όμορφα πρωινά που θα κουρνιάσει στο κρεβάτι μας!
Πάνω… για τα γέλια που κάνει όταν παίζουμε “του-τουτ” δηλαδή αεροπλανάκι!
Πάνω… για το αγουροξυπνημένο μουτράκι που βλέπω κάθε πρωί!
Πάνω… για τα φιλιά που μου κάνει όταν μας δει να φιλιόμαστε με τον μπαμπά της!
Πάνω.. για τα χορευτικά που κάνουμε κάθε στιγμή!
Πάνω… για το γλυκό χαμόγελό της που αρκεί για να σου φτιάξει όλη σου την ημέρα!

Το φιλί αυτό μου το έδωσε αφού με είδε να φιλιόμαστε με τον Μπαμπά της στο ηλιοβασίλεμα!

Μελιτάκι μου γλυκό σου εύχομαι πάντα να είσαι γερό και ευτυχισμένο στη ζωή σου. Και όπως τα άλογα καλπάζουν ελεύθερα… έτσι, κι εσύ να καλπάσεις στη ζωή σου… πηδώντας τα εμπόδια που θα βρεθούν μπροστά σου με ήθος και καλοσύνη!!!

Για πάντα δίπλα σου, 
Η Μαμά σου
Κάλη

Υ.Γ. Και επειδή γενέθλια χωρίς πάρτυ δεν παίζει… εμείς είπαμε να παίξουμε σε ρυθμούς Hula… αυτά όμως σε επόμενη ανάρτηση!