Το Πάσχα μας… μαζί!

Καλημέρα! Αν και καθυστερημένα (όλοι λίγο ή πολύ έχετε ήδη δει και διαβάσει πολλές πολλές πασχαλινές αναρτήσεις) δεν θα μπορούσαμε και φέτος να μην μοιραστούμε μαζί σας μερικές από τις πιο όμορφες στιγμές του Πάσχα μας…. για εμάς άλλωστε το Ανθομέλι είναι και ένα είδος ημερολογίου! Ευχαριστούμε όλους για τις γλυκές ευχές σας και ευχόμαστε και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά!!! 

Ως γνωστόν, και καθώς μένουμε μόλις 500 και κάτι χιλιόμετρα μακριά η μία από την άλλη, δεν είναι πάντα εφικτό να περνάμε μαζί τις ημέρες του Πάσχα. Φέτος, ωστόσο, ήταν μία από τις καλές χρονιές αν και τους ψιλοκοψοχολιάσαμε εκεί στο Σαλόνικα μιας και μέχρι την τελευταία στιγμή δεν είχαμε αποφασίσει (λόγω μετακόμισης) τι θα κάνουμε. Μιας όμως και δεν βρήκαμε ακόμα σπίτι είπαμε να μην τους το χαλάσουμε. Πήραμε τρενάκι (ναι, ναι και ήταν φανταστικά!!!) και φτάσαμε Μ. Τετάρτη βράδυ στην πατρίδα. 

Οι γονείς μου όπως πάντα είχαν το σπίτι τζιτζί παπά! Επί μέρες οι μαμά μου συμμάζευε και στόλιζε το σπίτι για να είναι έτοιμο! Όσο δε για τον κήπο… δεν τελείωνε. Να φυτευτούν λουλούδια, να τον περιποιηθούν… όλα για… όχι εμάς καλέ… για το Μελιτάκι και τα εγγόνια τους!!Τι, πάνε οι εποχές που περίμεναν την επανένωση με εμάς! Τώρα… το μυαλό τους είναι στα εγγόνια και ευτυχώς δηλαδή γιατί και αυτά τους λατρεύουν. Η Μελίτα μάλιστα κάνονας μια παράφραση του επιθέτου μας φωνάζει τη Μαμά μου “Γιαγιά Διδιζή” και χαϊδευτικά “Γιαγιά Διδίκα”, χαχα!!! Τρελό γέλιο!

Γιώργος επί το έργω!!! ‘Ολοι δουλεύουν για το Ανθομέλι!χαχα!

Με κηρομπογιές!

Με χρώματα ζαχαροπλαστικής… φυσικά, μην ξεχάσετε τα γάντια… όπως εμείς και η Κατερίνα έφαγε μισή μέρα για να τα καθαρίσει. Ευτυχώς ο μπαμπάς μου είχε κάτι μαγικά μαντηλάκια ειδικά για ζωγραφική και τελικά δεν πήγε στην εκκλησία έτσι!

Φέτος όμως κάναμε αυγά και με ντεκουπάζ… αλλά όχι με κόλλα… με ασπράδι αυγού! Βγήκαν υπέροχα!

Λίγα τα αυγά μας φέτος…μόλις 30 (δεν έσπασε κανένα) αλλά τα απολαύσαμε. Τα σπάσαμε όλα και μέχρι τη Δεύτερη μέρα του Πάσχα είχαν μείνει μόνο τρία και αυτά με το ντεκουπάζ καθώς δεν σπάνε εύκολα τα άτιμα,χαχα!

Και κάπως έτσι περνούσαν οι μέρες… με όμορφες στιγμές, βολτούλες, ψώνια, τηλεορασούλα τα βράδια (άλλωστε ο καιρός δεν ήταν και ο καλύτερος), καδεφάκια και φυσικά πολύ ξαδερφοκατάσταση αφού τα μικρά δεν αποχωρίζονταν το ένα το άλλο! Μεγάλος χαμός για τον ποιον αγαπάει πιο πολύ η Μελίτα και για το ποιος θα την παίξει περισσότερο!!! Γλυκός χαμός όμως!

Και έφτασε η μέρα του Μ. Σαββάτου! Παρόλες τις προσπάθειες να κρατήσουμε τα μικρά ξύπνια… ομολογώ ότι μόνο η μεγάλη τα κατάφερε! Εμ, φυσικά πώς να μείνει κανείς ξύπνιος όταν όλη την ημέρα χοροπηδάει σαν το κατσίκι και αρνείται να κοιμηθεί το μεσημέρι! Έτσι, πήραμε όλες τις λαμπάδες παραμάσχαλα, τα αυγουλάκια μας και πραγματικά ήταν μία μαγική νύχτα! 

Ομολογώ ότι εκεί που μένουμε ο παππάς κάνει πολύ καλή δουλειά. Λίγο πριν τις δώδεκα βγαίνουν όλοι έξω στο προαύλιο και  λέμε όλοι μαζί το Χριστός Ανέστη. Τα πυροτεχνήματα ειδικά φέτος ήταν ονειρικά και δεν θα ξεχάσω την Μαρία που κοιτούσε εκστασιασμένη καθ’όλη τη διάρκεια!!! Το προσωπάκι της θα μου μείνει αξέχαστο!

Την Κυριακή του Πάσχα ο καιρός ήταν πραγματικά σύμμαχός μας. Το αστείο βέβαια είναι ότι παρόλο που ο καημένος ο Μπαμπάς μας έλεγε από το πρωί να στρώσουμε έξω στην αυλή …. εμείς μέσα στο σπίτι κρυώναμε και τον λέγαμε τρελό. Ωστόσο, την πατήσαμε γιατί τελικά και διπλή δουλειά κάναμε και φυσικά στο τέλος λιμπιστήκαμε τον ήλιο και … ευτυχώς… φάγαμε έξω. Πρώτη χρονιά το τραπέζι ήταν έτοιμο στην ώρα του, όλα στην εντέλεια… αλλά δεν μας είδαν τα ματάκια του… αρπάξαμε ότι βρήκαμε και βγήκαμε να λιαστούμε στην αυλή!!! Χύμα όπως έλεγε και ο Γιώργος… και είχε τόσο δίκαιο!

Θα μου πείτε… τι το ξεχωριστό είχε φέτος το Πάσχα μας!!! Ήμασταν μόνοι μας!!! Ναι!!! Σας φαίνεται παράλογο! Κι όμως, νομίζω ήταν το πρώτο Πάσχα στη ζωή μας που ήμασταν μόνο τρεις οικογένειες!!! Οι γονείς μας και οι δυο οικογένειές μας! Και ναι, περάσαμε πολύ όμορφο! Δεν ζήλεψα κανέναν που έβλεπα φέτος ότι ήταν όλο το σόι σορολόπ στην αυλή και ψήνανε! Γιατί; Γιατί κουράστηκα να βλέπω την μαμά μου υπηρέτρια, τον μπαμπά μου να φωνάζει από άγχος για να είναι όλα έτοιμα, και εμένα και την αδερφή μου να τρέχουμε σαν τρελές!!! Μια φορά νομίζω ότι έχουμε κι εμείς το δικαίωμα να απολαύσουμε το Πάσχα μας!

Και ναι, το απολαύσαμε!!! Με ουζάκι που φτιάξαμε για όλους μας….

…με το κοκορέτσι που τσακίσαμε μπροστά στο μπάρμπεκιου σχεδόν με τα χέρια…

…με το φαγητάκι (κατσικάκι στο φούρνο, φρικασέ και κεφτεδάκια για τους μη κατσικόφικους) που φάγαμε και σερβίραμε για πάρτι μας… 

…με την σαλάτα που μπαμπά που ήταν όλα τα λεφτά (με σπαράγγια και χαλούμι)…

…με το λικεράκι για χώνεψη…

… με τη φρουτοσαλάτα με λικέρ και ζαχαρίτσα από τα χέρια του Κώστα…

…με παιχνίδια με τα παιδιά (σοκολατοαυγουλοκυνηγητό)…

…και φυσικά με το σπάσιμο των τελευταίων αυγών που ήταν μόνο για εμάς…(λέγαμε σπάστε τα όλα και το εννοούσαμε καθώς δεν περιμέναμε κανέναν άλλον)…

Απολαύσαμε την αυλή μας, γελάσαμε με τις ομπρέλες θαλάσσης που κρατούσαμε στα χέρια γιατί δεν ήμασταν προετοιμασμένοι για την αυλή (ευτυχώς ο Κώστας βρήκε πατέντα και τελικά δεν χρειάστηκε να τις κρατάμε συνέχεια) και εννοείται πως τραγουδήσαμε όλοι μαζί με το ραδιόφωνο αντίκα του μπαμπά που αγόρασε από μια υπαίθρια αγορά στο εξωτερικό!

Όσο για τα παιδιά… αυτό το Star μας έσωσε (χαχα). Αφού τα παιδιά φάγανε και έχοντας παίξει, είχε στο κανάλι μια παιδική ταινία…που κράτησε τόσο όσο χρειαζόταν!!! Μετά πάλι κοντά μας για αυγά και φρουτοσαλάτα!!! Όνειρο σας λέω!!!χαχα!

Και όχι μην με πάρετε για εγωίστρια. Απλά όλοι κάποια στιγμή δεν χρειαζόμαστε το διάλειμμα μας!!!Ε, αυτό ήταν το δικό μας και πραγματικά το απολαύσαμε!

Εντάξει, βέβαια, μην νομίζετε ότι δεν είχαμε και κόσμο. Η αδερφή μου την επόμενη μέρα είχε 16 άτομα στο σπίτι της και φυσικά έγινε πανζουρλισμός αλλά εμείς αρκεστήκαμε σε αυτό το Πάσχα του 2014 που ήμασταν μαζί, χαλαροί και αγαπημένοι! Για το μετά… πάει ξεχάστηκε κιόλας!!!

Ενα ακόμα highlight των ημερών ήταν η φιλοξενία της Μελιτούλας από την “πία Κατελίνα” και τον “πίο Λόλιο” για να πάμε εγώ με τον Κώστα σινεμά. Πρέπει να σας πω ότι όταν η Μελιτα έφυγε με την οικογένεια της αδερφής μου από το σπίτι έριξα ένα κλάμα, μα ένα κλάμα!!! Γιατί; Ισως γιατί δεν την έχω αφήσει πολλές φορές και ένιωθα τύψεις. Βλάκεία μου; Εννοείται! Αλλά μερικά πράγματα δεν τα ελέγχεις!!! Ωστόσο, η Μελίτα όχι μόνο δεν μας ζήτησε αλλά κοιμήθηκε με την ξαδέρφη της… έστω κι αν αυτά παραπονέθηκαν λιγάκι ότι έκανε πολύ θόρυβο με την πιπίλα της,χαχα!!! Επαιξε, έπαιξε, έπαιξε! Καταυχαριστήθηκε! Εγώ πάλι στο σινεμά πέρασα τέλεια γιατί και η ταινία ήταν υπέροχη και με τον Κώστα το χρειαζόμασταν!

Την τρίτη μέρα μαζέψαμε τα πράγματά μας και τους αποχαιρετήσαμε για ακόμα μία φορά με την Μελίτα να μην θέλει να φύγει και να ζητάει τη “Μιμή” και τον “Κοκάνο” (βλ. Μαρία και ΤονΘάνο). Πείστηκε, ωστόσο, μετά από υπόσχεση για “παιλότοτο” (βλ. παιδότοπο) και τη “πίλη” (βλ. φίλη) της την Έλλη!!! Όλοι κάτι χρειαζόμαστε να πειστούμε να φύγουμε από Θεσσαλονίκη, άλλωστε!

Σας εύχομαι να μπορείτε να περνάτε την ζωή σας πάντα… όπως ακριβώς της έχετε ονειρευτεί!!! Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο!!!

Την καλημέρα μου!
Κάλη (και Κατερίνα)