Ως μαμά κάνω μεγάλη προσπάθεια να είμαι όσο πιο κοντά μπορώ στα παιδιά μου και να περνάω ποιοτικό χρόνο μαζί τους. Δεν σας κρύβω πως είναι αρκετές οι φορές, που εξαιτίας της έντονης καθημερινής δραστηριότητας που έχουμε όλοι στην οικογένεια, έχω τύψεις για όσα δεν προλαβαίνω να κάνω μαζί τους. Κάποιες άλλες πάλι στιγμές νιώθω απογοητευμένη που προσπαθώ να δημιουργήσω μια ατμόσφαιρα ή να οργανώσω κάτι που θα κάνουμε παρέα και δεν βγαίνει όπως το θέλω ή δεν τους ικανοποιεί. Σήμερα όμως θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια παράδοση που δημιουργήθηκε χωρίς να το προσπαθήσω καθόλου και ειλικρινά δεν το είχα καταλάβει ώσπου μου το επισήμανε η έφηβη πλέον κόρη μου!
Οι Τετάρτες μιας έφηβης κόρης με τη μαμά της
Στις αρχές της φετινής σχολικής χρονιάς η κόρη μου έβαλε σιδεράκια αλλά η μόνη κοινή ελεύθερη μέρα που βόλευε για να πραγματοποιήσουμε τη μηνιαία της επίσκεψη στον ορθοδοντικό ήταν η Τετάρτη και μάλιστα τις μεσημεριανές ώρες. Συμπτωματικά, εκείνη την περίοδο τύχαινε να πρέπει να κάνουμε και κάποιες εξωτερικές δουλειές ή ψώνια ή αλλαγές δώρων και έτσι εκμεταλλευτήκαμε την κοινή μας αυτή μέρα. Κάθε Τετάρτη, λοιπόν, για περίπου ένα μήνα αφήναμε τον αδερφό της στη γιαγιά για να διαβάσει κι εμείς φεύγαμε για δύο-τρεις ώρες για να προλάβουμε να τελειώσουμε τις δουλειές μας! Έπρεπε να κάνουμε γρήγορα για να προλάβει να είναι πίσω για την εξωσχολική δραστηριότητα της Τετάρτης και για να διαβάσει, οπότε κάθε φορά ήμασταν με την ψυχή στο στόμα.
Ωστόσο αυτό δεν μας πτοούσε και το απολαμβάναμε έστω κι αν ο χρόνος ήταν λίγος! Βρήκαμε τον χρόνο να μιλήσουμε, έστω κι αν κάποιες φορές αυτός ο χρόνος ήταν ενώ οδηγούσα κι έμαθα για εκείνη πράγματα και περιστατικά που δεν γνώριζα ως τότε, γελάσαμε, κακομάθαμε τον εαυτό μας με βόλτες στα μαγαζιά του εμπορικού και απολαύσαμε τα αγαπημένα μας hot dog. Και παραδέχομαι πως υπήρξε και κάποια Τετάρτη που αναγκαστήκαμε να κάνει και κοπάνα από το latin αφού δεν είχαμε προλάβει να είμαστε πίσω στην ώρα μας. Μια φορά μόνο… μικρό το κακό!
Η έντονη καθημερινότητα και τα πρέπει της Τετάρτης δεν με άφηναν να δω καλά τι είχε συμβεί, ώσπου μια Τετάρτη που τρέχαμε να μπούμε από το αυτοκίνητο στο εμπορικό κέντρο για να μην γίνουμε μούσκεμα από τη βροχή μου λέει:
“Μαμά το ξέρεις ότι με όλα όσα έχουμε να κάνουμε οι δυο μας η Τετάρτη έχει γίνει η αγαπημένη μου μέρα; Επειδή είναι η Τετάρτη με τη μαμά!”
Εκείνη τη στιγμή κόλλησα, βούρκωσα και νόμιζα πως δεν είχα ακούσει καλά! “Για ξαναπές το αυτό”, τη ρώτησα αυθόρμητα. “Θέλεις να μου το εξηγήσεις λίγο περισσότερο γιατί θέλεις να δώσεις αυτό το όνομα στις Τετάρτες;” Εγώ μέχρι τότε δεν είχα καταλάβει αυτή την σύμπτωση της Τετάρτης και φυσικά μου εξήγησε ότι περνούσε τέλεια που ήταν μαζί μου αυτές τις ώρες και δεν ήταν κανένας άλλος μαζί μας. Είπαμε κι άλλα πολλά και της είπα πόσο χαρούμενη κι ευτυχισμένη με κάνει με αυτό που είπε!
Ένιωσα ένα έντονο χτυποκάρδι και μια χαρά που δεν μπορώ να σας εξηγήσω με λόγια. Κι αυτό γιατί κατάφερα να πετύχω και να δημιουργήσω, χωρίς προσπάθεια αυτή τη φορά, μια παράδοση και μια όμορφη ανάμνηση στην κόρη μου. Και το πιο σημαντικό για μένα ήταν ότι ο τίτλος αυτός στις Τετάρτες μας δόθηκε από εκείνη την ίδια κι όχι από εμένα! Ήταν επίσης σημαντικό για μένα που μεγαλώνοντας η κόρη μου έδινε σημασία στις στιγμές μαζί μου και μάλιστα το εξέφραζε!
Χρόνος για το κάθε παιδί χωριστά
Είναι καιρός τώρα που η αδερφή μου με συμβούλευε να μην κάνω ταυτόχρονα πράγματα και για τα δύο παιδιά. Λίγο το ότι έχουν 2 χρόνια διαφορά, λίγο του ότι είναι διαφορετικού φύλου, λίγο ότι έχουν διαφορετικά ενδιαφέροντα και φυσικά το ότι είναι δύο διαφορετικοί χαρακτήρες, μου έλεγε πως πρέπει να τους χωρίζω σε κάποιες περιπτώσεις. Εγώ επέμενα πως είναι σημαντικό για μένα, ως μάνα δύο παιδιών, να κάνουμε μαζί κάποιες δραστηριότητες ώστε να δένουν κι εκείνοι μεταξύ τους. Σίγουρα υπήρχαν και κάποιες μέρες που τύχαινε να είμαι μόνο με τον έναν ή μόνο με τον άλλον αλλά τελικά μετά απ’ όλο αυτό το συμβάν με τις Τετάρτες κατάλαβα πόσο δίκιο είχε η Κάλη και πόσο σημαντικό είναι να δίνουμε στο κάθε παιδί την ευκαιρία να είναι μόνο του με έναν από τους γονείς. Και φυσικά μιλάω για τον καθένα από τους δυο γονείς! Μπορεί να μην είναι ένα εβδομαδιαίο ραντεβού αλλά κάποιες έξοδοι του μπαμπά ή της μαμάς μόνο με το ένα από τα δύο παιδιά! Σκεφτείτε το λίγο! Θα έχει ενδιαφέρον! Ο μπαμπάς με τον γιο πάνε για κούρεμα και μετά για hot dog, ενώ η κόρη με τη μαμά πάνε σε ένα μουσείο και ύστερα για ψώνια ή ο μπαμπάς με την κόρη πάνε για κρέπες και η μαμά με τον γιο πάνε μια βόλτα στην ακροθαλασσιά. Τα παραδείγματα είναι τυχαία και σίγουρα υπάρχουν άπειροι συνδυασμοί αφού οι οικογένειες ποικίλουν σε αριθμό και φύλο παιδιών. Το αφήνω, λοιπόν, σε σας και θα χαρώ να μου γράψετε σε σχόλιο αν κάνετε κάτι αντίστοιχο κι εσείς.
Μπορείς κι εσύ!
Υπάρχουν τόσα πράγματα να κάνουμε παρέα με τα παιδιά μας! Άλλωστε έχουμε γράψει ακόμα και άρθρο με ιδέες για ποιοτικό χρόνο με τους εφήβους μας. Όσο όμως κι αν προσπαθούμε κάποιες φορές να καταφέρουμε να το πετύχουμε η ίδια εφηβεία μπορεί να σταθεί σαν τοίχος ανάμεσά μας. Αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να είμαστε χαλαροί, να μην πιέζουμε τους εαυτούς μας και να δώσουμε καθημερινό χρόνο στα παιδιά μας και σε εμάς. Μια προσπάθεια δεν αρκεί για να βρεθούμε κοντά τους. Χρειάζονται πολλές καθημερινές και μικρές προσπάθειες για να είμαστε κοντά τους και να χτιστεί μια γερή σχέση ανάμεσά μας ξεκινώντας από μικρή ηλικία. Και πιστέψτε με το χάσμα δεν μπορούμε να το διαγράψουμε, πάντα θα υπάρχει και θα μας χωρίζει, είναι αναπόφευχτο. Αλλά σίγουρα μπορεί να γεφυρωθεί ή να μικρύνει η απόσταση μεταξύ μας.
Αυτή η περίοδος της εφηβείας είναι δύσκολη και κάποια παιδιά περνάνε την εφηβεία πιο έντονα. Σίγουρα παίζει σημαντικό ρόλο και το οικογενειακό περιβάλλον. Θεωρώ όμως πως αν είμαστε κοντά τους και τα αγκαλιάζουμε και μπορούν να μας εμπιστεύονται αυτά τα χρόνια θα περάσουν πιο ομαλά.
Κι αν νιώθετε πως το παιχνίδι έχει χαθεί μην απογοητεύεστε. Συμβουλευτείτε κάποιον ειδικό ή συμμετέχετε σε μια ομάδα γονέων δεν είναι ντροπή να ζητήσετε βοήθεια!
Διαβάστε επίσης στο Ανθομέλι:
- Τα καλύτερα δώρα για κορίτσια στην εφηβεία
- Τι είναι το VSCO Girl;
- Musical.ly ή αλλιώς TiC Toc, η νέα τρέλα των εφήβων!
Προτάσεις βιβλίων με θέμα την εφηβεία
Σύντομα θα σας γράψω αναλυτικά για δύο βιβλία με πολύ ενδιαφέρον για την εφηβεία που διαβάζω αυτές τις μέρες. Για την ώρα πάρτε μία μικρή γεύση:
Εμπιστευτείτε του εφήβους, εμπειστευτείτε τη ζωή
Συγγραφέας: Αλεξάνδρα Καππάτου (ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος)
Εκδόσεις: Μίνωας
Το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 2007, το 2014 κυκλοφόρησε αναθεωρημένο και σήμερα επανακυκλοφορεί περιλαμβάνοντας τις τελευταίες επιστημονικές προσεγγίσεις γύρω από θέματα που αφορούν τα παιδιά από 10-21 ετών και προβληματίζουν και τους γονείς τους.
Το βιβλίο θα το βρείτε και εδώ
I Gen. Η γενιά του Internet
Συγγραφέας: Jea Twenge, PhD (καθηγήτρια ψυχολογίας)
Εκδόσεις: Κλειδάριθμος
Το βιβλίο της ψυχολόγου Jean Twenge “I Gen, η γενιά του ίντερνετ” μας περιγράφει τη γενιά του σήμερα. Τη γενιά στην οποία ανήκουν τα παιδιά μας. Μια γενιά με τα δικά της άγχη, τα δικά της προβλήματα, τη δική της ιστορία, τις δικές της απόψεις γύρω από θέματα θρησκείας, σεξουαλικότητας αλλά και πολιτικής. Μια γενιά που δυστυχώς ζει τη μοναξιά πολύ πιο έντονα απ’ όσο φανταζόμαστε και επιβάλλεται να την κατανοήσουμε ως γονείς ή ακόμα και ως εκπαιδευτικοί ή εργοδότες.
Ακολουθήστε το Ανθομέλι στο Facebook, στο Instagram και γίνετε μέλη της ταξιδιωτικής μας ομάδας Ταξίδια με το Ανθομέλι στο Facebook.
Κατερίνα μου συγκινήθηκα με το κείμενό σου. Δε μπορώ να συμφωνήσω περισσότερο σε αυτό που γράφεις, ότι είναι καλό να περνάει ένας γονιός χωριστά χρόνο με το κάθε παιδί, όσο αυτό είναι εφικτό. Δουλεύοντας με παιδιά βλέπω πόσο πολύτιμος τους είναι αυτός ο χρόνος με τους γονείς τους. Διαβάζοντας πως υπάρχουν τέτοιοι γονείς συγκινούμαι, ελπίζω, ονειρεύομαι ένα πιο φωτεινό μέλλον για πολλά παιδιά. Μπράβο , και μπράβο και στην Κάλη που το σκέφτηκε πολύ καλά. Να περνάτε όμορφα!