Ταξίδι στη Βάλια Κάλντα στο Μέτσοβο και τα Μετέωρα

Τις πιο όμορφες γιορτές του χρόνου, τα Χριστούγεννα, όλοι μας, μικροί μεγάλοι, τις περιμένουμε με μεγάλη ανυπομονησία και χαρά. Συναντάμε συγγενείς, φίλους, γνωστούς και περνάμε ξέγνοιαστες μέρες οικογενειακά στο σπίτι ή σε κάποιο ταξιδάκι. Ο προγραμματισμός των εορτών, όπως για τους περισσότερους, έτσι και για εμάς, άρχισε από τις προηγούμενες μέρες. Η πρόταση που μας έκανε ένα φιλικό ζευγάρι να περάσουμε μαζί τα Χριστούγεννα στην περιοχή της Βάλια Κάλντα, στο Εθνικό Πάρκο της Πίνδου, πολύ κοντά στα Γρεβενά, ήταν η ωραιότερη πρόταση και την αποδεχτήκαμε αμέσως. 

Η εκδρομή κλείστηκε από τους φίλους μας και εμείς μάθαμε πως θα περνούσαμε όλοι μαζί ένα 4ήμερο σε ένα υπέροχο ξενοδοχείο κοντά στο χωριό Κρανέα. Με ορμητήριο το ξενοδοχείο, θα είχαμε την ευχέρεια να περιηγηθούμε και στην γύρω περιοχή. Ξεκινήσαμε προπαραμονή Χριστουγέννων και με σύμμαχο τον πολύ καλό καιρό, για μέρες Δεκέμβρη, φθάσαμε απογευματάκι στον τόπο διαμονής μας.

Χιλιομετρική απόσταση της Βάλια Κάλντα από τη Θεσσαλονίκη 185 χλμ. και από την Αθήνα 375 χλμ.

Χάρτης

https://www.google.com/maps/d/u/0/edit?mid=1hkOjxdM5gpvgDcQVmYCorBSTh3Q&usp=sharing

Μέσα στο βουνό σε απόσταση 28 χλμ. από τα Γρεβενά και δίπλα στο χωριό Κρανέα, σε υψόμετρο 1.170 μ., σε μια κατάφυτη τοποθεσία από μαύρη πεύκη, βρίσκονταν το ξενοδοχείο μας που θα περνούσαμε αυτές τις μέρες. Ήταν έξι πανέμορφες πετρόχτιστες  βίλες που από την πρώτη ματιά εξωτερικά και εσωτερικά μας ενθουσίασαν.

Υπήρχε κι ένας ξεχωριστός μεγάλος χώρος εστιατορίου, πολύ όμορφα διακοσμημένος με έπιπλα αντίκες και όμορφα μικροαντικείμενα. Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν για μας μέρες ξεκούρασης, ανάπαυσης δίπλα στο τζάκι, καλού φαγητού από τα χέρια της ιδιοκτήτριας και εκδρομών στη γύρω περιοχή.

Γρεβενά

Η πρώτη απόδρασή μας ήταν στα Γρεβενά. Θέλαμε να γευτούμε τα μανιτάρια της περιοχής, γιατί όπως ξέρετε τα Γρεβενά είναι η πόλη των μανιταριών.

Επιλέξαμε την καλύτερη ταβέρνα της πόλης με ειδικότητα στα μανιτάρια, σύμφωνα με υπόδειξη του γαμπρού μου που γνωρίζει, και πραγματικά η φήμη, έγινε απόδειξη. Τα μανιτάρια ήταν νοστιμότατα σε όλες τις παραλλαγές τους, όπως και ό,τι άλλο δοκιμάσαμε!

Βάλια Κάλντα

Η ομορφότερη όμως εκδρομή-διαδρομή  ήταν στην περιοχή της Βάλια Κάλντα. Ο εθνικός δρυμός της Βάλια Κάλντα, που σημαίνει ζεστή κοιλάδα στα βλάχικα, είναι ένας από τους σημαντικότερους δρυμούς στην χώρα μας. Δημιουργήθηκε το 1966 για να προστατέψει τις αρκούδες, τους λύκους, τα αγριόγιδα και τα αιωνόβια μαυρόπευκα και ρόμπολα που πολλά ξεπερνούν  σε ηλικία τα 700 χρόνια! Μέσα στον δρυμό έχουν τις πηγές τους 3 μικρά ποταμάκια, η Βάλια Κάλντα, η Φλέγκα και το Αρκουδόρεμα που ενώνονται και σχηματίζουν τον Αώο ποταμό. 

Εμείς κάναμε τον γύρο της τεχνητής λίμνης του Αώου ποταμού, περνώντας άλλοτε μέσα από το πευκόδασος και άλλοτε διασχίζοντας ένα γυμνό αλπικό τοπίο φτάνοντας έως και το φράγμα του ποταμού. Στα νερά της λίμνης, καθρεφτίζονταν το γύρω τοπίο και τα μάτια μας δεν χόρταιναν να αντικρίζουν την ομορφιά του.

Η τεχνητή λίμνη του Αώου ποταμού βρίσκεται στη ζώνη των αλπικών βοσκοτόπων, μια μεγάλη περιοχή δίχως δέντρα και γι αυτό βλέπαμε μαντριά για ζώα, που ήταν όμως άδεια λόγω του ότι βρισκόμαστε στον χειμώνα. Εδώ την άνοιξη έως και το φθινόπωρο καταφθάνουν οι βοσκοί με τα ζώα τους για ελεύθερη βοσκή, μέχρι που να έρθει πάλι ο χειμώνας και να κατέβουν χαμηλότερα. Στην κοιλάδα αυτή αισθάνθηκα σαν να βρισκόμουν κοντά στον Θεό και εάν είχε χιόνι και ήταν κάτασπρα όλα, θα ήταν σαν να πετούσα στα σύννεφα.

Μετά την ομορφιά της λίμνης και του αλπικού τοπίου, ενώ βρισκόμασταν ακόμη σε μεγάλο υψόμετρο των 1.600 μ.περάσαμε από ένα υπέροχο χωριό με απίστευτη θέα στην Κοιλάδα, το χωριό Χρυσοβίτσα. Με τη στάση που κάναμε στο χωριό αναπνεύσαμε όσο οξυγόνο μπορούσαμε, αλλά είχε ένα τσουχτερό κρύο, παρ’ όλο τον ήλιο της ημέρας, λόγω υψόμετρου και έτσι κατηφορίσαμε γρήγορα προς το Μέτσοβο.

Μέτσοβο

Μια πόλη της Ηπείρου, που κρατάει πολλά χρόνια τα σκήπτρα της παράδοσης και είναι πάντα ένας από τους καλύτερους τουριστικούς προορισμούς της ηπειρωτικής Ελλάδας.

Ήταν μια όμορφη χειμωνιάτικη μέρα, με έναν λαμπρό ήλιο να σε ζεσταίνει και καθόλου κρύο. Μια ηλικιωμένη Μετσοβίτισσα  που συναντήσαμε στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, μας είπε, πως το χιόνι θα έρθει αργότερα τους επόμενους μήνες, όπως εδώ και λίγα χρόνια που όλα άλλαξαν, άλλαξε και ο καιρός!

Στην πλατεία, ντόπιοι και επισκέπτες πηγαινοέρχονταν, μπαινοβγαίνοντας στα μικρά μαγαζιά που πωλούσαν χειροποίητα υφαντά, ξυλόγλυπτα σουβενίρ, ντόπια τυριά και ποτά. Άλλοι ξεκουράζονταν καθισμένοι νωχελικά στις καρέκλες των καφέ και άλλοι απολάμβαναν ένα λουκούλλειο γεύμα με κοκορέτσια και κοντοσούβλια, γιατί ως γνωστό στο Μέτσοβο αυτά βρίσκονται “εν αφθονία”. Εμείς αποφασίσαμε να κάνουμε αρχικά έναν περίπατο στο κέντρο της πόλης και αφού επισκεφτήκαμε την εκκλησία τους, αργότερα απολαύσαμε ένα τσιπουράκι με τα απαραίτητα μεζεδάκια τους,  στην πλατεία.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που επισκεφθήκαμε το Μέτσοβο, αλλά και αυτή τη φορά μας εντυπωσίασε με τα χρώματά του, τη ζωντάνια, την παράδοση, τη φύση και τη μοναδική ομορφιά του. Είναι μια πόλη της Ελλάδας παραδοσιακή, ξεχωριστή, ιδιαίτερη.

Απογευματάκι πλέον, αφήσαμε το Μέτσοβο τυλιγμένο στην ομορφιά του δειλινού και μετά από διαδρομή 25 χλμ. φτάσαμε στον τόπο διαμονής μας.

Ήταν παραμονή Χριστουγέννων και οι ιδιοκτήτες, είχαν ετοιμάσει ένα υπέροχο περιβάλλον με φαγητό και μουσική για όλους τους φιλοξενούμενούς τους. Μας έκαναν να νοιώσουμε ευχάριστα και οικεία, δίπλα στην ζεστασιά του τζακιού και απολαύσαμε το νοστιμότατο γκουρμέ φαγητό τους. Γίναμε όλοι μια μεγάλη παρέα, ακούσαμε και τραγουδήσαμε χριστουγεννιάτικες μελωδίες, και όχι μόνο, ακολουθώντας την υπέροχη φωνή της Αλεξάνδρας,που την συνόδευαν ένας καταπληκτικός πιανίστας και μια δεξιοτέχνης στο ακορντεόν.

Περάσαμε όμορφα και αξέχαστα. Και όλα αυτά χάριν της υπέροχης φιλοξενίας αυτών των καταπληκτικών ανθρώπων, που ξέρουν να σε κερδίζουν με την ευγένειά τους, το γελαστό τους πρόσωπο και την επιθυμία τους να σε ευχαριστήσουν. Το βράδυ η πανσέληνος ξεπρόβαλε στον σκοτεινό αλλά καθαρό ουρανό και μας συντρόφευσε στο καθαρά εορταστικό βράδυ.

Ανήμερα τα Χριστούγεννα ο καιρός ήταν και πάλι πολύ καλός για μέρες του Δεκέμβρη και είπαμε να ξεκουραστούμε και να απολαύσουμε διαδρομές περιπάτου στο δάσος, με την ψιλόλιγνη πεύκη να μας συντροφεύει και η φύση να μας χαρίζει απλόχερα το οξυγόνο της.

Ο περίπατος βέβαια έγινε αφού προηγουμένως γευτήκαμε  το υπέροχο πρωινό από τα χεράκια της ιδιοκτήτριας, κυριολεκτικά από τα χεράκια της, γιατί όλα ήταν χειροποίητα! Χορτόπιτες, τυρόπιτες, αυγόφετες, κρέπες, λουκουμάδες, χωριάτικα τηγανιτά και βραστά αυγά, μαρμελάδες, χυμούς, μελομακάρονα, κουραμπιέδες… Τι να πρωτοδεί κανείς και τι να πρωτοφάει!

Μετέωρα-Καλαμπάκα

Την επόμενη ημέρα το πρόγραμμα άλλαξε. Ενώ ήταν να πάμε στο χιονοδρομικό κέντρο της Βασιλίτσας, λόγω έλλειψης χιονιού, αποφασίσαμε να επισκεφθούμε τα Μετέωρα. Πολύ κοντά από την διαμονή μας γύρω στα 50 χλμ. η Καλαμπάκα και μετά το Καστράκι το μικρό χωριό που σχεδόν ενώθηκε μαζί της.  Από πάνω τους στέκονται ακοίμητοι φρουροί οι βράχοι των Μετεώρων. Η άγρια ομορφιά τους μας συνεπήρε, όπως συνεπαίρνει και κάθε ταξιδιώτη.

Η περιοχή έχει χαρακτηριστεί ως Διατηρητέο μνημείο της ανθρωπότητας και είναι ένα αρμονικό συνταίριασμα βυζαντινής αρχιτεκτονικής και φυσικής ομορφιάς.

Ανηφορίσαμε για να επισκεφθούμε την μονή Βαρλαάμ. Ήταν όμως τόσος ο κόσμος και τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, που στάθηκε αδύνατο να βρούμε μια θέση παρκαρίσματος και έτσι και πάλι κατηφορίσαμε και απλώς απολαύσαμε ένα καφεδάκι στην πλατεία της Καλαμπάκας.

Τα Μετέωρα είναι ένα μοναδικό σε ομορφιά γεωλογικό φαινόμενο και έχει χαρακτηριστεί ως το δεύτερο Άγιο Όρος και συνεχίζουν τη μοναστική παράδοση για πάνω από 6 αιώνες, αφού τα πρώτα μοναστήρια χτίστηκαν τον 14 αι. Από τα 24 μοναστήρια, σήμερα λειτουργούν τα 6 και είναι όλα σχεδόν προσβάσιμα ως την είσοδό τους με το αυτοκίνητο. Πολλά χρόνια πριν η ανάβαση των μοναχών στα μοναστήρια γινόταν με το λεγόμενο βριζόνι, το κλασικό δίχτυ που τραβούσαν οι μοναχοί, τυλίγοντάς το σε μια ξύλινη ανέμη. Μετά δημιουργήθηκαν σκάλες, γέφυρες και ηλεκτρικοί ανελκυστήρες.

Σίγουρα όλοι όσοι επισκεφθήκαμε τα Μετέωρα, διερωτηθήκατε πώς έγιναν αυτοί οι βράχοι!

Η επιστημονική άποψη, συνοπτικά λέει, ότι οι μονόλιθοι που βλέπουμε από μακριά είναι στην πραγματικότητα μικρά και μεγάλα χαλίκια (κροκαλοπαγή και ψαμμίτες ) πακτωμένα σε μια ομοιόμορφη μάζα, τα οποία συγκρότησαν αυτά τα σχήματα. Γύρω τους το πιο ευάλωτο έδαφος εξαφανίστηκε (έπεσε) με το πέρασμα των χρόνων αφήνοντας πίσω αυτούς τους εντυπωσιακούς βράχους.

Φύγαμε με ανεκτίμητο φωτογραφικό υλικό και με ανεξίτηλες εικόνες θαυμασμού στο μυαλό μας. Στην επιστροφή μας η ζεστασιά του τζακιού στο ξενοδοχείο, η όμορφη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα με τα φωτάκια να αναβοσβήνουν στο δέντρο, η απαλή μουσική να ηχεί στα αυτιά μας και το ποτάκι στο χέρι, ήταν η χαλάρωση όλων των ημερών και η απόλαυση της τελευταίας μας βραδιάς.

Όμως, όπως όλα τα όμορφα ταξίδια, έτσι και αυτό τελείωσε και χάραξε στην μνήμη μας μοναδικές  εικόνες της ελληνικής φύσης και φυσικά αύξησε τις ταξιδιωτικές μας εμπειρίες. Ελπίζω οι φωτογραφίες και τα γραφόμενά μου, να γίνουν πρόκληση και για ένα δικό σας ταξιδάκι στην όμορφη περιοχή της Βάλια Κάλντα και όποια εποχή και αν το κάνετε, να είστε σίγουροι πως θα γυρίσετε ανανεωμένοι.

Μαμά Μαρία