To Φωτεινό Ξωτικό του Άγιου Βασίλη (και ένα καθυστερημένο γράμμα!)

Άλλες φορές νιώθω ότι κάνω τα πάντα για να έχει η κόρη μου τη νεραϊδένια και ονειρεμένη ζωή που χρειάζεται και άλλες φορές νιώθω ότι τρέχω και δεν φτάνω και ότι είμαι ανεπαρκής. Η αλήθεια είναι ότι αυτό μου συμβαίνει κυρίως όταν μου έρχονται έκτακτες δουλειές μεταφράσεων που για να τα προλάβω όλα ξενυχτάω επί πολλές μέρες στην σειρά, το πρωί είμαι ένα laptop, μετά bloggarisma και μετά μαθήματα και το βράδυ πάλι αφού καθίσω 1-1,2 ώρες με Μελίτα και με Κώστας ξεκινάω πάλι το ίδιο. Α, για να μην ξεχάσω και το σπίτι και το μαγείρεμα μέσα στην μέση. Μια καθημερινότητα δηλαδή που σε εξαντλεί αλλά επειδή είσαι και αισιόδοξος και χαρούμενος άνθρωπος προσπαθείς να γκρινιάζεις “λιγάκι” μόνο σε φίλους και συγγενείς αλλά στο παιδί σου να επιθυμείς να δίνεις ό,τι καλύτερο μπορείς. Μια τέτοια εβδομάδα ήταν η προηγούμενη. Πόσο όμως απόθεμα να έχω η μάνα! Ακόμα και το ημερολόγιο αντίστροφης μέτρησης δεν το είχα συμπληρώσει για όλες τις ημέρες γιατί ήξερα ότι ό,τι και να έγραφα δεν θα μπορούσα να το τηρήσω. Και κάθε μέρα ξυπνούσα και έσπαγα το κεφάλι μου για το τι θα σκαρφιστώ. Και κάπως έτσι αποφάσισα να επιστρατεύσω τα μεγάλα μέσα. Την Φωτεινή, το Ξωτικό μας, από τα Παιδικά Γλέντια. 

Το σκηνικό μας είχε το εξής θέμα

Η Φωτεινούλα Ξωτικούλα θα ερχόταν στο σπίτι μας να παραλάβει το γράμμα προς τον Άγιο Βασίλη, που όντως δεν είχαμε προλάβει να στείλουμε, (άλλη μία δραστηριότητα του ημερολογίου που δεν είχα προλάβει να εκπληρώσω!) ώστε να προλάβει να φτάσει στο εργαστήρι του εγκαίρως. Η Μελίτα φυσικά δεν ήξερε τίποτα. Της είχα πει ότι αν δεν προλάβουμε να το στείλουμε θα το πάρει η κυρία Ξωτικούλα ένα βράδυ και θα το πάει η ίδια μαγικά στον Άγιο Βασίλη. Αλλά ξέρετε πως είναι αυτά, ψέμα στο ψέμα, τελικά η Μαμά παραλίγο να τα κάνει μαντάρα πάνω στην τρέλα της. Γιατί είπαμε ότι το παιδί ζει το παραμύθι του αλλά δεν είναι και χαζό, χεχε! Και έτσι λίγο πριν τινάξω το όνειρο του Άγιου Βασίλη στον αέρα… η Φωτεινή έσωσε την κατάσταση. 

Διαβάστε επίσης:

• Πώς να φτιάξετε το δικό σας diy χριστουγεννιάτικο ημερολόγιο αντίστροφης μέτρησης
• Μια είσοδος ταχυδρομείο
• Η επίσκεψη του κ. Ξωτικούλη
• Ιδέες για χριστουγεννιάτικες στέκες

Δείτε επίσης:

• Η αλήθεια για τον Άγιο Βασίλη με ένα γράμμα
• Οικογενειακές παραδόσεις για μαγικά Χριστούγεννα
• Κάρτες δραστηριοτήτων για το advent calendar
• Τι πνεύμα του χιονιού ένα παραμύθι από τη Νορβηγία, ένα advent calendar

Το φωτεινό Ξωτικό μας ήρθε πλήρως προετοιμασμένο, με φοβερό μονόλογο, υπέροχη αμφίεση και φυσικά μαζί με τα δωράκια της… ζωγραφιές, μολυβάκια, σοκολατούλες, αυτοκόλλητα! Η Μελίτα, όμως όπως κάθε φορά που νιώθει να βγαίνει από τη λεγόμενη comfort zone της, δεν ήταν και πολύ ομιλητική αλλά μάλλον λίγο αποσβολωμένη και σε μια προσπάθεια να χωνέψει αν αυτό όλο είναι όνειρο ή αλήθεια. Βέβαια παρόλο που θυμόταν και ότι και πέρσι μας είχε επισκεφτεί το Ξωτικό, φέτος αυτό το τετ-α-τετ της φάνηκε λίγο παράξενο και πρέπει να σας ομολογήσω ότι για πολύ ώρα δεν μου έλεγε αν τελικά της άρεσε ή όχι. Το μόνο που μου είπε όταν έφυγε το Ξωτικό ήταν το εξής: “Μαμά, αυτή η μέρα ήταν μαγική!” Και εκεί που λέω ότι δεν μπορεί, κάτι δεν πάει καλά… το ίδιο βράδυ η καημένη αρρωσταίνει με γαστρεντερίτιδα και πυρετό. Και όταν μάλιστα προσπάθησα να ανασκαλέψω τα συναισθήματά της για αυτή την συνάντηση, μου εκμυστηρεύτηκε ότι ντρεπόταν πολύ (τελικά μήπως δεν έκανα καλά που είπα στην Φωτεινή να πει ότι ήρθε για το ξεχασμένο της γράμμα; Μήπως ένιωσε ότι είχε κάνει κάτι λάθος; Ποτέ δεν θα μάθω!) και ότι καθ’ όλη τη διάρκεια ένιωθε αρρωστούλα. 

Ωστόσο, παρόλο που δεν ένιωθε καλά, σε όλες τις φωτογραφίες είναι γλυκούλα και χαμογελαστή και φυσικά δεν παραλείψαμε να βγάλουμε και φωτογραφίες με το φανταστικό photo booth από τα Παιδικά Γλέντια. Και φυσικά κι εγώ πρώτη μούρη… μην χάσω! Άλλωστε νομίζω ότι και εγώ το διασκέδασα πάρα πολύ… σαν μικρό παιδί! Σας το είπα ότι ψοφάω για τέτοια, ε; 

Και φυσικά η καλύτερη φωτογραφία της ημέρας δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από την παραπάνω! Την αγαπώ αυτή τη φώτο! Βγάζει νομίζω αυτό που είναι πραγματικά η κόρη μου, ένα χαμογελαστό, ταπεινό, γλυκό και λίγο παραμυθένιο νεραϊδάκι!!! Ευχαριστούμε πολύ Φωτεινή μας που έγινες το Ξωτικό μας και μας μετέφερες μαγικά στα μέρη των ονείρων μας! 

Κάλη