Ξενάγηση στην Ακρόπολη και στο νέο Μουσείο Ακρόπολης

Στο δεύτερο μέρος του αφιερώματός μας στα αξιοθέατα της Αθήνας, θα περιηγηθούμε με τη μαμά Μαρία στην Ακρόπολη θαυμάζοντας τον Παρθενώνα και τις Καρυάτιδες, θα ξεναγηθούμε στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης και θα βολτάρουμε στα γραφικά Αναφιώτικα. Το κείμενο που ακολουθεί, όπως και όλα τα κείμενα των ταξιδιών στο Ανθομέλι, είναι πνευματική ιδιοκτησία της μαμάς Μαρίας και οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό φωτογραφικό αρχείο του μπαμπά Χρήστου. Τα δε ιστορικά στοιχεία που πλαισιώνουν το κείμενο δεν είναι αντιγραφές, είναι στοιχεία κατόπιν έρευνας και αποδίδονται με την προσωπική γραφή της μαμάς Μαρίας . Απαγορεύεται η αναδημοσίευση! 

Kathy & Callie

Η πρώτη μέρα της περιήγησής μας στην Αθήνα πέρασε γεμάτη με εικόνες, γνώσεις, εμπειρίες, ευχαρίστηση και με μια ικανοποίηση πως γνώρισα καλύτερα την Αθήνα. Μαζί μου περιηγηθήκατε και εσείς στους δρόμους της, στα σύγχρονα και αρχαία μνημεία της, που ήταν επάνω στην οδική διαδρομή, που πραγματοποιήσαμε με το λεωφορείο hop on-hop off. Η δεύτερη μέρα, όμως, ετοιμάζεται να μας δώσει δυνατότερες συγκινήσεις ακόμη, γιατί περιλαμβάνει την ξενάγησή μας στο σημαντικότερο μνημείο της ιστορίας μας, στην Ακρόπολη των Αθηνών, στο Μουσείο της Ακρόπολης και μια βόλτα στα όμορφα Αναφιώτικα στενά κάτω από τον Ιερό βράχο.

Περιήγηση στην Ακρόπολη των Αθηνών

Αυτή τη φορά αποφασίσαμε να κάνουμε τη βόλτα μας οικογενειακώς, και φυσικά σκεφθήκαμε πως ο πιο εύκολος, γρήγορος και καλύτερος τρόπος για να ξεκινήσουμε τον περίπατό μας στην Ακρόπολη, ήταν να πάρουμε το μετρό, ώστε να μην έχουμε στο μυαλό μας που θα παρκάρουμε το αυτοκίνητό μας.

Εξ άλλου θα είχαμε μαζί μας και το νέο μέλος της οικογένειάς μας, τη μικρή μας Μελίτα, και δεν θέλαμε να την ταλαιπωρήσουμε, αν και είναι μαθημένη από τις βόλτες που την πηγαίνουν οι γονείς της. Βέβαια, μιλάω για την μικρή μου εγγονή που πρώτη και καλύτερη ετοιμάστηκε και μας περίμενε στην πόρτα λέγοντάς μας “‘Άντε, επιτέλους ακόμη δεν ετοιμαστήκατε: Θα κλείσει η Ακρόπολη!” και μας υπενθύμιζε να μη ξεχάσουμε και τίποτε! Δεν ήξερε βέβαια τι θα δούμε, γιατί είναι μόνο 4 χρονών, αλλά σαν να διαισθανόταν πως εκεί που θα πάμε είναι κάτι το σημαντικό.

Το όνομα της στάσης του μετρό Ακρόπολη. Η αφίσα της Μελίνας Μερκούρη μας “καλωσόρισε με μια αγκαλιά λουλούδια”. Μας έκαναν, όμως, την τιμή και μας “καλωσόρισαν” και τα αγάλματα, που είναι αντίγραφα γλυπτών του Παρθενώνα και εκτίθενται στο χώρο αυτό, όπως επίσης και πολλά αντικείμενα και αρχαία ευρήματα, που βρέθηκαν κατά την κατασκευή του μετρό και που κάνουν το σταθμό να είναι πραγματικά, ένα μικρό αρχαιολογικό Μουσείο.

Κατευθυνθήκαμε προς την έξοδο και βγαίνοντας από το υπόγειο του σταθμού, ο λαμπερός ήλιος μας θάμπωσε τα μάτια. Ήταν αυτός ο ήλιος που σε κάνει να τα βλέπεις όλα όμορφα! Ο πεζόδρομος της οδού Μακρυγιάννη ήταν γεμάτος κόσμο. Άλλοι να περνούν βιαστικοί, άλλοι να βολτάρουν και άλλοι να απολαμβάνουν το καφεδάκι τους στα όμορφα καφέ της περιοχής. Ένας πολύχρωμος όμορφος κόσμος, χάρμα οφθαλμών!

Και αυτός ο καιρός, αυτή η θαυμάσια Κυριακή μας καλούσε να την χαρούμε.Από την αρχή της ημέρας, σφηνώθηκε στο μυαλό μου ένα τραγούδι της εποχής μου, που το τραγουδούσε ο Σταμάτης Κόκοτας και δε έλεγε να με αφήσει. Περπατούσα και το σιγοτραγουδούσα. “Ένα μεσημέρι στης Ακρόπολης τα μέρη, άπονοι ληστές κάναν τις πέτρες τις ζεστές λημέρι…” Έτσι λοιπόν, με ανεβασμένη διάθεση, παρέα με τους δικούς μου ανθρώπους και πάνω από όλα έχοντας συντροφιά την μικρή μου εγγονή, ξεκινήσαμε την περιήγησή μας, να ταξιδέψουμε ιστορικά πίσω στο χρόνο.

Σας περιμένουμε και στη σελίδα του Ανθομέλι στο facebook

Βόλτα στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου

Αμέσως, το μάτι μας έπεσε στον Ιερό βράχο της Ακρόπολης, που όπως ήταν καλυμμένος ακόμη ανάμεσα στα δένδρα, προσπαθούσαμε να τον φωτογραφίσουμε. Τόση ήταν η βιασύνη μας, θαρρείς και δεν θα τον βλέπαμε από κοντά.Φτάσαμε στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, αυτόν τον υπέροχο πεζόδρομο και ζηλέψαμε για μια στιγμή τους ανθρώπους που ανέβαιναν στα τρενάκια και στα τετραθέσια ποδήλατα για μια βολτούλα ήσυχη, ξεκούραστη και ωραία στους γύρω αρχαιολογικούς χώρους.

Όμως δεν παρασυρθήκαμε, παρ’ όλες τις παρακλήσεις της μικρής μας που σίγουρα θα της άρεζε η βολτούλα με το τρενάκι, γιατί για εμάς άλλος ήταν ο σκοπός μας.Ήταν το περπάτημα στα χνάρια των αρχαίων Ελλήνων, εκεί που περπάτησαν, που κάθισαν, που φιλοσόφησαν, που προσευχήθηκαν, που συναντήθηκαν οι φιλόσοφοι και οι απλοί άνθρωποι της αρχαίας Ελλάδας.

Για δεκαετίες οι αρχαιολόγοι και οι πολεοδόμοι ήθελαν να ενώσουν όλους τους αρχαιολογικούς χώρους του ιστορικού κέντρου, ώστε να γίνει ένα μεγάλο υπαίθριο μουσείο μια βόλτα στην ιστορία μας και στα μνημεία της. Η πεζοδρόμηση ήταν μια ιδέα στη δεκαετία του 1980, όταν υπουργός πολιτισμού ήταν η Μελίνα Μερκούρη και πραγματικότητα έγινε πολλά χρόνια μετά. Το έργο παραδόθηκε το 2003.

Στα δεξιά μας, ενώ περπατούσαμε στον πεζόδρομο, βλέπαμε την Ακρόπολη με τον Παρθενώνα να στέκεται ορθός πάνω στα επιβλητικά της τείχη, με την ιστορία έργων και μνημείων πριν 2500 ετών και στα αριστερά μας αντικρίζαμε μέγαρα και κτίρια του 19ου και του 20ου αιώνα.  

Τα κτίρια, το ένα δίπλα στο άλλο, με την ομορφότερη θέα της πόλης προς τον Παρθενώνα, συναγωνίζονται αρχιτεκτονικά, ποιο θα κρατήσει τα σκήπτρα της ομορφιάς και της τελειότητας. Λένε το κτίριο με τον αρ. 27 ή το 19. Δεν ξέρω, ίσως. Εγώ πάλι λέω όλα! Είναι κοσμήματα που μας λείπουν και μας γυρίζουν πίσω, αναπολώντας την ομορφιά μιας παλιάς εποχής.

Η περιοχή είναι μια από τις ακριβότερες του κόσμου! Γιατί; Μα γιατί η θέα στον Ιερό βράχο κοστίζει πολύ ακριβά. Πολλοί Έλληνες και ξένοι ονειρεύονται ένα τέτοιο σπίτι που να βλέπει στην Ακρόπολη, όμως λίγοι είναι αυτοί που το απολαμβάνουν.
Μα από πού πήρε το όνομά του αυτός ο υπέροχος και πανάκριβος πεζόδρομος; Ο πεζόδρομος ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του Διονυσίου Αρεοπαγίτη που ήταν επίσκοπος των Αθηνών.

Από ποιόν πήρε το όνομά του ο πεζόδρομος

Ο Διονύσιος Αρεοπαγίτης είναι ο πολιούχος ‘Άγιος των Αθηνών. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 9 μ.Χ. Ήταν από τους πρώτους που πίστεψαν στον Χριστό. Όταν ήταν νέος βρέθηκε στην Αίγυπτο και έζησε το σκοτάδι του ήλιου (ανεξήγητη έκλειψη ηλίου) την ώρα της σταύρωσης του Χριστού. Το γεγονός αυτό το επιβεβαίωσε και ο Απόστολος Παύλος, όταν μίλησε για τον “άγνωστο Θεό” στον Άρειο Πάγο στην Αθήνα. Βαπτίστηκε με την οικογένειά του το 52 μ. Χ. Διετέλεσε επίσκοπος της πόλης των Αθηνών, όπως και μέλος του Δικαστηρίου του Αρείου Πάγου, γιατί ήταν σπουδαγμένος και είχε αποκτήσει τη φήμη ενός σοφού ανθρώπου. Προς τιμή του ο πεζόδρομος γύρω από την ακρόπολη που περνάει από τον βράχο του Αρείου Πάγου πήρε το όνομά του.

Το αρχαίο Ηρώδειο

Όπως και να έχει όμως, εμείς απολαύσαμε την βόλτα μας στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου, βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και μετά στρίψαμε δεξιά για την Ακρόπολη. Ανεβήκαμε τα “σκαλάκια” του Ηρώδειου, έτοιμοι για τη μεγάλη μας ανάβαση προς την ιστορία μας και μπροστά μας εμφανίστηκε ένα από τα πιο όμορφα και επιβλητικά κτίρια της εποχής του.

Το Ωδείο Ηρώδη του Αττικού χτίστηκε το 160 μ. Χ. από τον πλούσιο Ηρώδη τον Αττικό στη μνήμη της γυναίκας του. Το Ηρώδειο, όπως αποκαλείται σήμερα, είχε χωρητικότητα 6000 θεατών και τότε, όπως και τώρα, διοργανώνονταν καλλιτεχνικές παραστάσεις. Ήταν στεγασμένο και η οροφή του ήταν από ξύλο κέδρου, ένα πολύ ακριβό υλικό για την εποχή του. Το δάπεδο και τα καθίσματα ήταν μαρμάρινα και η σκηνή του ήταν τριώροφη ύψους 28 μέτρων. Το Ωδείο ήταν από τα πιο όμορφα και επιβλητικά κτίρια της εποχής του.

Αμέσως πιάσαμε δουλειά ως φωτογράφοι! Πόσες φωτογραφίες; Να μη πω αριθμό και σας φανεί υπερβολικός. Μας διευκόλυνε βέβαια και ο ανοιχτός χώρος που υπάρχει και έτσι μπορέσαμε και αποτυπώσαμε τουλάχιστον τον εξωτερικό χώρο, γιατί το εσωτερικό το φωτογραφίσαμε ανάμεσα από τα κάγκελα που υπήρχαν στα ανοίγματα. Η Μελίτα μας, που όπως σας είπα μας ακολουθούσε κατά πόδας αδιαμαρτύρητα μέχρι τώρα, βρήκε την ευκαιρία να ξεδώσει, να τρέξει, ακόμα να κάνει και καμιά μπαλαρινίστικη φιγούρα. Δεν τη μαζεύαμε! Όλο καθίστε και καθίστε ήτανε μη τυχόν και φύγουμε. Και εμείς, με την ευκαιρία αυτή, πήραμε τις ανάσες μας κάτω από τη σκιά των ελαιόδενδρων που υπάρχουν τριγύρω.

Στην Ακρόπολη των Αθηνών

Και μετά ήρθε η ώρα των εισιτηρίων με την ατελείωτη ουρά. Με το εισιτήριό μας στο χέρι επιτέλους μετά από αρκετή ώρα αναμονής,περάσαμε από την πύλη και η ξενάγησή μας στην Ακρόπολη, ξεκίνησε.

Εισιτήρια για την Ακρόπολη μπορείτε να προμηθευτείτε αποκλειστικά από τα εκδοτήρια στην είσοδο της Ακρόπολης. Τιμή για ενήλικες 20 ευρώ. Τα παιδιά έως 18 ετών και πάνω από 65 ετών, έχουν ελεύθερη είσοδο. Όμως υπάρχει και το ενιαίο εισιτήριο διαρκείας 5 ημερών για όλους τους αρχαιολογικούς χώρους (τηλ. 210-3222816).

Ώρες Λειτουργίας: Καθημερινά 08.00-17.00 Τελευταία είσοδος: 16.30

Μάθετε εδώ ποιοι δικαιούνται δωρεάν ή μειωμένο εισιτήριο αλλά και για τις ημερές δωρεάν εισόδου σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους

Συνδυαστικό εισιτήριο skip the line για τον Παρθενώνα και το μουσείο της Ακρόπολης κλείστε από το link που σας προτείνουμε.

Το μνημείο του Αγρίππα

Ανεβαίνοντας τα σκαλιά προς τα Προπύλαια, είδαμε στα δεξιά να δεσπόζει ο ναός της Αθηνάς Νίκης ενώ στα αριστερά μας να υψώνεται ένα βάθρο φτιαγμένο από μάρμαρο. Αυτό είναι το μνημείο του Αγρίππα. Το μνημείο στήθηκε το 178 π.Χ. ως ανάμνηση για τη νίκη του βασιλιά της Περγάμου, Ευμένη Β’, στους Παναθηναϊκούς αγώνες. Το 27 π.Χ. ο Ρωμαίος Αγρίππας αντικατέστησε το τέθριππο του Ευμένη που ήταν στην κορυφή του μνημείου με ένα άλλο. Από τότε το μνημείο πήρε το όνομά του.

Κόσμος πολύς συνωστίζονταν σε αυτό το σημείο πριν ανεβεί στον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Προσπαθούσε ο καθένας τους να βγάλει φωτογραφία, όχι μόνο τα αρχαία, αλλά και την υπέροχη θέα της Αθήνας που ανοίγονταν μπροστά μας.

Τα Προπύλαια

Επιτέλους, αφού μπορέσαμε και ξαναενωθήκαμε ως οικογένεια, γιατί ο καθένας μας διάλεγε και την δική του γωνία για φωτογραφία, αρχίσαμε να ανεβαίνουμε τα σκαλιά με προσοχή, γιατί γλιστρούσαν. Τι να πουν και αυτά! Εδώ και χιλιάδες χρόνια δέχονται ανθρώπους και ανθρώπους. Μικρούς, μεγάλους, Έλληνες, ξένους, αρχαίους, νέους!

Τα Προπύλαια που αντικρίζαμε μπροστά μας ήταν και είναι η κεντρική είσοδος προς τον Παρθενώνα και νομίζω αντάξια για αυτό που θα εμφανισθεί μετά. Είναι σαν να μπαίναμε σε έναν ναό, με τους κίονες στην πρόσοψή του. Εκείνο που μας εντυπωσίασε είναι η μαρμάρινη οροφή του με τα περίτεχνα σχέδιά της.

Ο Ναός Αθηνάς Νίκης (Απτέρου Νίκης)

Ο Ναός της Αθηνάς Νίκης, λιτός, επιβλητικός, ένα μικρό κόσμημα, στέκεται πρώτος και καλωσορίζει τους επισκέπτες εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ο ναός χτίστηκε μεταξύ του 427 και 423 π. Χ. και ήταν αφιερωμένος στη θεότητα Αθηνά Νίκη.

Ονομαζόταν και Άπτερη Νίκη δηλ. χωρίς φτερά και πίστευαν πως δεν θα πετούσε ποτέ μακριά από τους Αθηναίους για να τους προστατεύει πάντα. Γι αυτό και ο ναός ονομάζεται και Ναός της Απτέρου Νίκης. Στο εσωτερικό του ναού υπήρχε μόνο το άγαλμα της θεάς, ενώ η λατρεία της γινόταν στο εξωτερικό του ναού. Ο ναός, όπως τον βλέπουμε σήμερα, έχει δεχθεί 3 αναστηλώσεις, με τελευταία αυτήν του 2001.

Ο Παρθενώνας

Το σημαντικότερο όμως κτίσμα της Ακρόπολης ήταν και είναι ο Παρθενώνας που στέκει ορθός πάνω στον ιερό βράχο εδώ και 2.500 χρόνια, αντέχοντας κλιματικές αλλαγές, πολέμους, εκρήξεις, κλοπές και αρπαγές. Η αρμονία, η κομψότητα και το μεγαλείο στο αποκορύφωμά τους!

Αντικρίζοντας τον Παρθενώνα εκείνο που μας κυρίευσε αμέσως ήταν η περηφάνια που είμαστε Έλληνες και κουβαλάμε αυτή την μακραίωνη ιστορία 2.500 ετών πολιτισμού των προγόνων μας, με τη δημιουργία αυτών των κτισμάτων. Βέβαια όλα έγιναν για τη δόξα και την υπεροχή της πόλης των Αθηνών και του ηγέτη της, του Περικλή. Αυτός ήταν ο εμπνευστής του μεγαλόπνοου σχεδίου και ο σκοπός του ήταν να αναδείξει την πολιτική υπεροχή της πόλης.

Χωρίς όμως την υποστήριξη της Αθηναϊκής κοινωνίας και των συμμάχων τους, ίσως να μη τα είχε καταφέρει. Γι αυτό η Ακρόπολη και όλα όσα έγιναν κατά τους χρόνους της ηγεσίας του, δεν απηχούσαν μόνο τα φιλόδοξα σχέδιά του, αλλά και το επίπεδο της κοινωνίας που εκτίμησε την αξία του προγράμματος του.

Ιστορικά στοιχεία για τον Παρθενώνα

Το λαμπρό αυτό οικοδόμημα ξεκίνησε να κτίζεται το 447 π.χ. και τελείωσε το 438 π.χ. στην εποχή του Περικλή. Είναι ναός Δωρικού ρυθμού με 8 κίονες στις δύο στενές πλευρές και 17 στις μακριές. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους ναούς της αρχαιότητας (εμβαδόν 2145 τ. μ.) και ο πρώτος που χτίστηκε από μάρμαρο. Σχεδιάστηκε από τον Ικτίνο με βοηθό τον Καλλικράτη. Την ευθύνη των γλυπτών την είχε ο διάσημος γλύπτης Φειδίας. Όμως και όλοι οι άσημοι εργάτες, τεχνίτες και κτίστες που εργάστηκαν για να δημιουργηθούν αυτά τα έργα, προϋπόθεταν υψηλό επίπεδο τεχνογνωσίας, καθώς και γνώσεις αρχιτεκτονικής και γλυπτικής.

Ο ναός ήταν αφιερωμένος στη θεά Αθηνά την προστάτιδα της πόλης και κράτησε τη μορφή του έως και τον 5 αι. μ.Χ. Στο εσωτερικό του δέσποζε το χρυσελεφάντινο άγαλμα της θεάς Αθηνάς, έργο και αυτό του Φειδία, ύψους 11 μέτρων που στο ένα της χέρι κρατούσε τη Νίκη που είχε το ύψος ενός ανθρώπου και στο άλλο την ασπίδα της. Το έργο αυτό δεν σώθηκε. Διάβασα και σας το παραθέτω πως ο χρυσός του αγάλματος ζύγιζε περίπου 1050 κιλά και ήταν όλος περιαιρετός δηλ. τα φύλλα του χρυσού μπορούσαν να αποσπαστούν και να χρησιμοποιηθούν αν η πόλη βρισκόταν σε οικονομική δυσχέρεια.

Κατά τη διάρκεια των χρόνων έγινε αρχικά ναός, ενώ στα χρόνια της Τουρκοκρατίας έγινε τζαμί. Το 1687, ο Παρθενώνας, που χρησίμευε ως πυριτιδαποθήκη των Οθωμανών, κατά την πολιορκία της Ακρόπολης από τον Μοροζίνη, ανατινάχθηκε από μια βόμβα των Βενετών και μεγάλο μέρος του κατέρρευσε. Στις αρχές του 19ου αι. λεηλατήθηκε από τον λόρδο Έλγιν με αποτέλεσμα να αρπάξει μεγάλο μέρος γλυπτών από τον διάκοσμό του.

Πώς να αποτυπώσουμε την ομορφιά και την κομψότητα του Παρθενώνα; Μα φυσικά βγάζοντας φωτογραφίες απ’ όλες του πλευρές του και κρατώντας τες ως ανεκτίμητα ενθύμια ζωής για να μας θυμίζουν πως κάποια στιγμή της ζωής μας βρεθήκαμε σε αυτό το παγκόσμιο μνημείο πολιτισμού του κόσμου.

Ο Παρθενώνας, βρήκε την θέση του στο παγκόσμιο πολιτιστικό στερέωμα από τις 11-9-1987 όταν αναγνωρίστηκε από την UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

Το Ερέχθειο

Το κεφάλι μας γυρίζει προς τα αριστερά του Παρθενώνα και μας μαγνητίζουν το βλέμμα, οι υπέροχες Καρυάτιδες και το Ερέχθειο.

Το Ερέχθειο, χτίστηκε το 421-406 π.χ. και ήταν ναός κατασκευασμένος από πεντελικό μάρμαρο. Χωρίζονταν σε δύο μέρη. Το ένα μέρος του ήταν αφιερωμένο στην Πολιάδα Αθηνά και το άλλο μέρος του ήταν αφιερωμένο στον Ποσειδώνα-Ερεχθέα. Στο εσωτερικό του υπήρχε άγαλμα της Αθηνάς φτιαγμένο από ξύλο ελιάς (ξόανο).

Χιλιάδες χρόνια πριν, σε αυτόν τον τόπο εδώ, μονομάχησαν η θεά Αθηνά με τον θεό Ποσειδώνα για το όνομα της πόλης τους, που ο καθένας την ήθελε δική του. Επί της βασιλείας του Κέκροπα έγινε και το περιστατικό της Αθηνάς και του Ποσειδώνα για την προστασία της πόλης. Νικητής θα ήταν αυτός που θα προσέφερε το καλύτερο δώρο στην Αθήνα. Ο Ποσειδώνας χτύπησε με τη τρίαινά του τον βράχο και πετάχτηκε αλμυρό νερό, σχηματίζοντας μια λίμνη, ενώ η Αθηνά φύτεψε μια ελιά στο βράχο. Η θεά Αθηνά με αυτό το δώρο κέρδισε την προστασία της πόλης και αυτό οι Αθηναίοι δεν το ξέχασαν ποτέ.

Οι Καρυάτιδες

Στο πίσω μέρος Ερεχθείου, υπήρχε ο τάφος του Βασιλιά των Αθηνών, Κέκροπα. Επάνω σε αυτόν τον τάφο, σε σχήμα Π, αντί για κίονες υπήρχαν 6 αγάλματα που στήριζαν με το κεφάλι τους την οροφή του τάφου. Αυτά τα έξι περίφημα αγάλματα, αυτές οι υπέροχες κόρες με τους αέρινους χιτώνες και τα όμορφα πρόσωπά, είναι οι ξακουστές Καρυάτιδες που… ξετρέλαναν και τον Έλγιν και έκλεψε μία από αυτές. Αυτές ξετρέλαναν και εμάς και περιμέναμε να πάμε στο Μουσείο της Ακρόπολης για να θαυμάσουμε από κοντά τα αυθεντικά αγάλματα, αφού στο Ερέχθειο είναι τα αντίγραφά τους.

Η Μελίτα μας, δεν ξέρω γιατί, ήταν ενθουσιασμένη. Μάλιστα μας προέτρεπε να βλέπουμε κάθε τόσο τον χάρτη και σαν μεγάλη μας έδειχνε τάχα τι είναι το ένα και τι το άλλο. Σαν να καταλάβαινε πως βρισκόμασταν σε ένα σημαντικό αρχαιολογικό, πολιτιστικό χώρο και παρ’ όλη την κούρασή της χοροπηδούσε από τη χαρά της.

Η Αθήνα από την Ακρόπολη έχει μαγευτική πανοραμική θέα και γι αυτό οι φωτογραφίες ήταν ατελείωτες από όλες τις πλευρές. Στο βάθος ο Λυκαβηττός, το Παναθηναϊκό στάδιο, οι Στήλες του Ολυμπίου Διός, το Θέατρο του Διονύσου, ο Ναός του Ηφαίστου, το Ηρώδειο και όλη η πόλη στα πόδια μας.

Εκείνο που είχαμε διακρίνει από τον βράχο επάνω, ήταν οι όμορφες γειτονιές με τα σπιτάκια της παλιάς εποχής τα κολλημένα στον βράχο της Ακρόπολης, ουσιαστικά στην καρδιά της Αθήνας και είπαμε να χαθούμε σεργιανίζοντας, προς το τέλος της ημέρας, στα στενά γραφικά δρομάκια τους, στα Αναφιώτικα.

Κατηφορίσαμε και φύγαμε από την Ακρόπολη. Μαγεμένοι και ικανοποιημένοι για την όμορφη αυτή βόλτα μας, λέγοντας με ένα στόμα μια φωνή όλοι μας:

“Ναι, πολύ καλά κάναμε επιτέλους και επισκεφθήκαμε την Ακρόπολη! Ναι, ήταν μια εμπειρία μοναδική! Ναι, όλοι μας πρέπει τουλάχιστον μια φορά να δούμε τον Παρθενώνα! Ναι, είναι ένας χώρος που ξεχωρίζει και είναι ισάξιος των χώρων της Ευρώπης. Ναι! Ναι! Ναι!”

Το Μουσείο της Ακρόπολης

Φτάσαμε στο Μουσείο και κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια, βρεθήκαμε στην είσοδο, έτοιμοι να ρουφήξουμε την ιστορία και να πάρουμε μια εικόνα της καθημερινής ζωής της αρχαιότητας. Ήδη περπατούσαμε στον εξωτερικό χώρο του Μουσείου, πάνω από μια αρχαία αθηναϊκή συνοικία, την οποία βλέπαμε κάτω από το γυάλινο δάπεδο. Υπάρχει μια συνοικία της πόλης της Αθήνας, πριν 3000 χρόνια με τους δρόμους της, τα σπίτια της, τις πλατείες της, τα πηγάδια της, τα αντικείμενά της. Είναι ένα υπέροχο θέαμα. Το Μουσείο αιωρείται πάνω από την αρχαία πόλη σε υποστυλώματα και εμείς περπατούσαμε πάνω από την ιστορία μας.

Τιμή εισιτηρίων για το Μουσείο της Ακρόπολης: Ενήλικες: 5 ευρώ, Παιδιά ως 18 ετών και ενήλικες άνω των 65 ετών: είσοδος ελεύθερη (με ένδειξη εγγράφου που πιστοποιεί την ηλικία).

Εάν δεν θέλετε να περιμένετε στα ταμεία είτε για έκδοση εισιτηρίου, είτε για να παραλάβετε το εισιτήριο που πληρώσατε online από το site του Μουσείου, σας προτείνουμε να κλείσετε το εισιτήριό σας, παρακάμπτοντας τις ουρές (skip the line), από την πλατφόρμα του Ανθομέλι σε συνεργασία με την Getyourguide. (Περιλαμβάνει και την αρχαία πόλη κάτω από το μουσείο).

Για ώρες λειτουργίας, αργίες και μηδενικά ή μειωμένο εισιτήρια δείτε εδώ.

Το Μουσείο της Ακρόπολης άνοιξε το 2009 και είναι αντάξιο της ιστορίας των μνημείων που στεγάζει. Το πρώτο Μουσείο, βρισκόταν στον βράχο της Ακρόπολης και είχε θεμελιωθεί το 1865. Είχαν γίνει πολλές διορθώσεις και επεκτάσεις. Παρόλα αυτά το κτίριο αδυνατούσε να συμπεριλάβει όλα τα ευρήματα που είχαν βρεθεί κατά καιρούς με τις ανασκαφές. Επίσης επειδή η Ελλάδα ζητούσε να τις επιστραφούν και τα μάρμαρα του Παρθενώνα που είχαν κλαπεί από τον Έλγιν, τα λεγόμενα Ελγίνεια μάρμαρα, που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο, κρίθηκε αναγκαίο να κτιστεί ένα νέο κτίριο, ως ισχυρό επιχείρημα.

Ένα αξιόλογο και με μεγάλη επισκεψιμότητα Μουσείο στη Μακεδονία είναι: Στο Μουσείο των Βασιλικών Τάφων της Βεργίνας

Το Μουσείο κτίστηκε με τις καλύτερες προδιαγραφές, ευρύχωρο, μεγαλειώδες. Όμως τα μάρμαρα δεν επεστράφησαν, διότι λένε ότι σκοπός του Βρετανικού Μουσείου είναι να εκθέτει όλους τους πολιτισμούς του κόσμου και ότι έχει μεγαλύτερη επισκεψιμότητα.Στην είσοδο, μας υποδέχτηκαν και μας καλωσόρισαν δύο μεγάλα αγάλματα γυναικών, οι φτερωτές Νίκες και μας καλούσαν να περιηγηθούμε και να ζήσουμε και για λίγο τη ζωή τους.

Οι δύο πήλινες νύμφες βρέθηκαν το 1955 μέσα σε πηγάδι, όταν γίνονταν εργασίες για την διάνοιξη της οδού Διονυσίου Αρεοπαγίτου.

Αριστερά και δεξιά μας βλέπαμε ευρήματα από τον οικισμό και τους ναούς. Πήλινα αγγεία και αντικείμενα της καθημερινότητας και μας έδιναν μια εικόνα της ζωής της αρχαιότητας.
Μπροστά μας ο δρόμος άρχισε να γίνεται ανηφορικός και νιώσαμε πως ανεβαίναμε στο βράχο της Ακρόπολης, όπως έγινε στην πραγματικότητα πριν μερικές ώρες.

Επισκεφθείτε τον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών και το Μουσείο του:

Δελφοί, το κέντρο του αρχαίου κόσμου

Το αρχαιολογικό Μουσείο των Δελφών και δραστηριότητες στην περιοχή

Μπήκαμε στον πρώτο όροφο και χαθήκαμε ανάμεσα στα πολλά αγάλματα που βρίσκονται στο χώρο και ήταν σαν βρισκόμασταν στο τότε αρχαίο κόσμο. Θαυμάσια αγάλματα με τέλειες αναλογίες, που τα κοιτούσαμε και αναρωτιόμασταν, πως πέτυχαν τέτοια τελειότητα ανθρώπινα χέρια! Ποια “θεϊκά” χέρια σκάλισαν αυτά τα κομμάτια μαρμάρων και τους έδωσαν ζωή! Και εμείς οι τυχεροί να είμαστε ανάμεσά τους! Μοναδική εμπειρία και ανεπανάληπτη!

Ξέρετε πως τα αρχαία ελληνικά και ρωμαϊκά αγάλματα ήταν χρωματισμένα;

Φοιτητές των ΗΠΑ έδειξαν πως όταν τα αγάλματα φωτίζονται με υπεριώδες φως, υπό συγκεκριμένη γωνία, διακρίνονται τα υπολείμματα βαφής, χρωμάτων και ίχνη από πινέλα. Τα αγάλματα ήταν χρωματιστά, αλλά το χρώμα τους χάθηκε με τον χρόνο. Στο Μουσείο της Κοπεγχάγης, έγινε έκθεση αγαλμάτων από λευκό μάρμαρο και δίπλα τους τοποθετήθηκαν πιστά αντίγραφα, αλλά χρωματισμένα. 

Τα βλέμματα όμως όλων, όπως και τα δικά μας, πήγαν αμέσως στις Καρυάτιδες, στις κόρες του Ερεχθείου. Στέκουν αγέρωχες επάνω σε έναν εξώστη και μας καλούν να τις θαυμάσουμε. Βρίσκονται σε σχήμα Π και βέβαια είναι πέντε, αντί έξι. Η έκτη, είναι αυτή που εκλάπη από τον λόρδο Έλγιν το 1801 και εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο. Τι χάρη, τι ομορφιά, τι καλαισθησία, τι αρμονία! Οι τρεις τους έχουν ένα λύγισμα του δεξιού τους ποδιού και οι άλλες δύο του αριστερού τους ποδιού, δίνοντάς μας την αίσθηση πως είναι έτοιμες να κινηθούν. Την αίσθηση αυτή μας την έδωσαν και οι πτυχώσεις των χιτώνων τους που κολλούσαν επάνω τους σαν να φύσαγε ένα αεράκι. Μα τόση τελειότητα!!

Στον μεσώροφο, με θέα τις Καρυάτιδες, μικροί και μεγάλοι μπορούν να διαβάσουν και να δουν φωτογραφίες για την Αθήνα και την Ακρόπολη από τα βιβλία της βιβλιοθήκης του Μουσείου. Η επίσκεψη στην βιβλιοθήκη γίνεται με το εισιτήριο εισόδου, αλλά και με το μηδενικό εισιτήριο για την είσοδο στο εστιατόριο του Μουσείου. 

Διασκεδάστε με τα παιδιά online πριν ή μετά την επίσκεψή σας ή ακόμα κι όταν διδαχθούν στο σχολείο για θέματα σχετικά με την Ακρόπολη, τον Παρθενώνα και τα εκθέματα στο μουσείο από το νέο site του μουσείου της Ακρόπολης αποκλειστικά για τα παιδιά! acropolismuseumkids.gr και η εξερεύνηση ξεκινά! Παιχνίδια, βίντεο, δημιουργίες κατασκευές, άρθρα, μια έκθεση από τα έργα των ίδιων των παιδιών (στείλε και το δικό σας έργο)

Ακόμα μια ανάρτηση στο Ανθομέλι για το μουσείο της Ακρόπολης: Ξεναγός των παιδιών μου στην Ακρόπολη και στο νέο μουσείο της Ακρόπολης

Στο τελευταίο επίπεδο του Μουσείου, στη λεγόμενη γυάλινη αίθουσα, ανεβήκαμε αμέσως μετά. Τι είδαν τα μάτια μας μπροστά μας! Κατασκευασμένο έναν ολόκληρο… Παρθενώνα! Μπορούσαμε να τον εξερευνήσουμε, να τον δούμε, να τον απολαύσουμε, όπως ήταν τότε! Βλέπαμε την αναπαράσταση του Παρθενώνα με τις διαστάσεις του πραγματικού ναού, πλαισιωμένο με όλα τα γλυπτά που σώζονται έως σήμερα. Τα αετώματα και η ζωφόρος με τις παραστάσεις όσων γλυπτών μας έχουν απομείνει και κενά σημεία των υπολοίπων τμημάτων. Αυτή η συνένωση των πρωτοτύπων γλυπτών με τα γύψινα αντίγραφα, οι πραγματικές του διαστάσεις και η άμεση επαφή που είχαμε μαζί του, μας έδωσε την δυνατότητα να κατανοήσουμε το μέγεθος του ναού.

Τα μάρμαρα μιλούν από μόνα τους και φωνάζουν πως θέλουν να επανενωθούν. Ποιος ξέρει ίσως κάποτε το πετύχουν! Μετά λύπης μας όμως βλέπαμε, πως πολύ λίγα είναι αυτά που έχουμε στην κατοχή μας και βρίσκονται στο Μουσείο της Ακρόπολης. Παρόλα αυτά όμως, όλο το μνημείο του Παρθενώνα, ήταν μπροστά μας και αυτό ήταν μαγικό.

Η ζωφόρος είχε παραστάσεις από την γιορτή των Παναθηναίων και είχε 115 μαρμάρινες πλάκες σε μήκος 160 μέτρων. Στο Μουσείο της Ακρόπολης εκτίθενται μόνο 50 μέτρα. 80 μέτρα έχει το Βρετανικό Μουσείο και άλλα τμήματα της ζωφόρου βρίσκονται σε διάφορα μουσεία της Ευρώπης!

Το σημαντικότερο όμως όλων είναι, πως το αυθεντικό μνημείο του Παρθενώνα στο Μουσείο, έχει οπτική σύνδεση με την Ακρόπολη μέσα από τη τζαμαρία. Αισθανθήκαμε σαν να γυρίζαμε τον χρόνο πίσω και να ζούσαμε και εμείς δίπλα στον Παρθενώνα των 2500 χρόνων. Το φως του απογεύματος είχε γεμίσει την αίθουσα και αυτό το πορτοκαλοκίτρινο φως που απλωνόταν παντού έκανε αυτή την αίσθηση μεγαλύτερη. Δεν ξέρω με ποιον μαγικό τρόπο, όμως, μας έκανε χαρούμενους και ευχαριστημένους για όσα είδαμε, για όσα ζήσαμε και για όσα μάθαμε.

Για ευκολότερη περιήγηση στο μουσείο μπορείτε να αγοράσετε κι έναν οδηγό ξενάγησης για τα εκθέματα του Μουσείου (και εδώ). Είμαι σίγουρη πως θα σας φανεί πολύ χρήσιμος! Για τα παιδιά έναν άλλο οδηγό, πιο ευκολονόητο, θα βρείτε εδώ. 

Μία άλλη πρόταση είναι να γευματίσετε στο εστιατόριο του Μουσείου. Λειτουργεί στον δεύτερο όροφο σε ένα εξώστη 700 τ.μ. με θέα την Ακρόπολη. Γευματίστε και ευχαριστηθείτε με ένα από τα πιάτα της ελληνικής παραδοσιακής κουζίνας. (απαιτείται έκδοση μηδενικού εισιτηρίου από τα εκδοτήρια του Μουσείου).

Πράγματι, ο κάθε Έλληνας και ξένος πρέπει να μπορεί να κλέβει λίγο χρόνο από το ταξίδι του, από τη ζωή του, για μια επίσκεψη στο Μουσείο της Ακρόπολης. Πραγματικά αξίζει!!!

Διαβάστε και πάρτε πληροφορίες για ένα σημαντικό Μουσείο των Αθηνών: Επίσκεψη στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών

Βόλτα στα Αναφιώτικα

Φύγαμε από το Μουσείο μαγεμένοι! Η Μελίτα ήταν κι αυτή μαγεμένη, γιατί κρατούσε σφιχτά στα χέρια της το καινούριο της βιβλίο με τίτλο “Η Αριάδνη στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης” που μιλούσε για ένα μοναχικό πήλινο αγαλματάκι. Πήραμε το στενό δρομάκι απέναντι από το Μουσείο και ξεκινήσαμε για τον περίπατό μας στα Αναφιώτικα.

Ήταν ένας περίπατος ξεγνοιασιάς και μαγείας. Ήταν σαν να περπατούσαμε σε σοκάκια κάποιου νησιού, γιατί όλα, αυτό μας θύμιζαν. Τα ασβεστωμένα μικρά σπιτάκια, τα μπλε παραθυρόφυλλα, οι ανθοστόλιστοι κήποι, οι μπουκαμβίλιες, οι γλάστρες στις αυλές, ο βασιλικός, το αγιόκλημα και τα γιασεμιά.

Μπορείτε αναλυτικά να διαβάσετε για τα Αναφιώτικα στην ανάρτηση: Αναφιώτικα, βόλτα στη γειτονιά της Πλάκας κάτω από την Ακρόπολη

Αποχαιρετίσαμε την περιοχή περνώντας από έναν πεζόδρομο της Πλάκας με τα αναμνηστικά να κρέμονται στις εισόδους των μαγαζιών.Βγάζοντας τις τελευταίες μας φωτογραφίες δώσαμε την υπόσχεση να περιηγηθούμε την επόμενη φορά στα όμορφα σοκάκια της Πλάκας και στα διατηρητέα κτίρια της, ώστε να μεταφερθούμε και να δούμε πώς ήταν η Αθήνα πριν 100 χρόνια.

Κάντε τα ψώνια σας online πατώντας εδώ.

Η μικρή μας Μελίτα ήδη είχε “παραδώσει όπλα” και ζητούσε επειγόντως μια αγκαλιά. Βρήκε καταφύγιο βέβαια στην γλυκιά αγκαλιά της μαμάς της  και γέρνοντας το κεφαλάκι της στον ώμο της την πήρε ο ύπνος. 

Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση και θα χαρώ να μάθω εάν πρόσθεσα έστω και ένα μικρό λιθαράκι στις γνώσεις σας. Πρέπει να μαθαίνουμε και να γνωρίζουμε, ώστε να μπορούμε κάποια στιγμή να εκτιμούμε αυτό που έχουμε.
Η περιήγηση στην Αθήνα είναι μια εμπειρία μοναδική. Πρέπει να τη ζήσει κάποιος για να μπορέσει να διακρίνει πόσο μεγάλο και εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει αυτή η πόλη.

Με αγάπη

μαμά Μαρία από το Ανθομέλι

Pin it for later