Γεια σας Ανθομελάκια! Όπως πολλές φορές ανέφερα τον τελευταίο καιρό (στο τέλος θα με πείτε και γραφική) το κορίτσι μου έγινε 4άρων χρονών!!! Αυτή η χοροπηδηχτούλα, τρελούλα, γλυκιά μου πριγκίπισσα έκλεισε 4 χρόνια υπέροχης ζωής. 4 χρόνια που γεμίζει την ζωή μας με χαμόγελα και αγκαλιές. 4 χρόνια φιλιά, γλυκά λογάκια και ένα σωρό νέες εμπειρίες! Κάθε χρόνο η συγκίνηση για τον χρόνο που ολοκληρώνεται γίνεται όλο και πιο μεγάλη αντί να μειώνεται! Μέρες πριν τα γενέθλιά της αρχίζω να αναλογίζομαι για όλα αυτά που περάσαμε παρέα και όλα αυτά που έχω κερδίσει ως άνθρωπος με τον ερχομό της στη ζωή μας! Κλαίω, γελάω, της μιλάω για όλα αυτά που συνέβησαν πριν έρθει, της λέω πώς γεννήθηκε και γελάει με την ιστορία του παππού που παράτησε τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ όταν άκουσε ότι έσπασαν τα νερά!
Γενικά, τα λέω όλα σαν ένα όμορφο παραμύθι… ακόμα και τα δύσκολα! Και πάντα διαλέγω το βράδυ… αυτή την όμορφη στιγμή που από τη μία είσαι έτοιμος να καταρρεύσεις από την κούραση από την άλλη όμως βιώνεις την στιγμή του ύπνου σαν κάτι που δεν θα ξαναζήσεις μέσα στα επόμενα χρόνια. Κι έτσι όταν μου ζητάει να την αποχαιρετήσω για καληνύχτα με μία “αληθινή” ιστορία, ποτέ δεν λέω όχι!
Γενικά όσοι με ξέρουν, ξέρουν ότι αγαπώ τα παραμύθια, αγαπώ τα “γλυκά” ψέματα που λέμε στα παιδιά για να τους κάνουμε την ζωή τους λίγο πιο νεραϊδένια! Έτσι, όλα αυτά τα χρόνια, δεν θα μπορούσα να μην γεμίσω την κόρη μου με εικόνες για νεράιδες, πριγκίπισσες αλλά και κακές μάγισσες. Για πρίγκιπες, κάστρα, δράκους, για ιστορίες μακρινές και ονειρεμένες! Για μάγια, φίλτρα και μαγικά ραβδιά. Για τους 12 Θεούς του Ολύμπου, που είναι η καινούργια μας τρέλα, για μακρινούς πλανήτες (άλλη αγάπη τώρα τελευταία!) αλλά και για γοργόνες που ρωτούν τα πλοία αν ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος.
Και κάθε φορά η μικρή μου να με ρωτάει με βλέμμα γεμάτο απορία και μάτια που γυαλίζουν από σπιρτάδα, “Αλήθεια Μαμά;” Αυτό το “Αλήθεια” πόσο με έχει προβληματίσει! Τι είναι αλήθεια και τι ψέμα σε αυτή την ζωή; Πώς να την κάνω να “ανδρωθεί” για να αντιμετωπίσει την ζωή αλλά και από την άλλη να μην φτάσει στο άλλο άκρο και να μην υπάρχει έστω και λίγη νεραϊδόσκονη στη ζωή της; “Αλήθεια;” με ρωτάει…κι εγώ της λέω… “Αλήθεια στη φαντασία μας μόνο”! Γιατί η φαντασία είναι αστείρευτη… και εκεί μπορείς να πλάσεις όσες αλήθειες και όσους κόσμους θες!
Και από την άλλη σκέφτομαι… πώς να προετοιμάσεις ένα παιδί για τον έξω κόσμο; Αυτόν τον αδυσώπητο κόσμο του σχολείου; Έκανα καλή δουλειά άραγε; Ναι, εντάξει της έμαθα να μοιράζεται, να μην χτυπάει, να σέβεται τον άλλο… κάναμε ταξίδια, της προσφέραμε πολλούς φίλους, εικόνες και χαρούμενες στιγμές… παίξαμε παιχνίδια, πήγαμε στην παιδική χαρά, φάγαμε παγωτά και πήγαμε στη θάλασσσα. Από την άλλη, όμως, την προστάτεψα και πολύ και από τις “κακές” εικόνες! Η Μελίτα δεν είναι καθόλου αυτό που λέμε “μικρομέγαλο”, δεν ασχολείται με συζητήσεις των μεγάλων, δεν θα σου πει πράγματα όπως το όνομα του πρωθυπουργού, δεν θέλει να βλέπει “κακές ταινίες” και γενικά έχει ένα σύστημα “προστασίας”, που το βοήθησα κι εγώ να αναπτυχθεί. Τι θα γίνει, λοιπόν, εάν εμφανιστεί ο “κακός ο λύκος”;
Πριν λίγες ημέρες μου είπε το εξής: “Μαμά, όταν θα έρθουν κλέφτες στο σπίτι μας, λέω να τους δώσουμε το σπίτι μας κι εμείς να πάμε να μείνουμε στη γιαγιά. Θα είναι φτωχοί και δεν θα έχουν που να μείνουν!”. Σοκ και δέος! Μωρέ μήπως την έκανα “λαπά;” Αφού φυσικά της εξήγησα πώς έχουν τα πράγματα, άρχισα να σκέφτομαι όλα αυτά που προβληματίζουν τις “καλές” μανούλες και τα ξέρετε καλά. Στο τέλος όμως πήρα ανάσα, κοίταξα το παιδί μου έπαιζε, διέλυσα τις αμφιβολίες και ένιωσα ξανά σίγουρη για τη δουλειά που είχα κάνει!
Αυτό το παιδί, το παιδί των παραμυθιών, δεν παραμυθιάζεται εύκολα! Είναι έξυπνο και θαρραλέο και είμαι σίγουρη (hopefully) ότι όταν βρεθεί ο λύκος μπροστά της θα του γυρίσει την πλάτη… ή απλά θα του πει, “την κοκκινοσκουφίτσα που ήξερες να την ξεχάσεις! Εγώ είμαι η Μελίτα και δεν φοβάμαι κανέναν! Hasta La Vista Baby!”
Κάλη
Περήφανη Μαμά Μελίτας
Υ.Γ. Σε λίγες ημέρες σας ετοιμάζω ανάρτηση με τις πρώτες ημέρες του σχολείου και φυσικά με την φωτογράφιση που κάναμε.
Ακολουθήστε το Ανθομέλι στο Facebook, στο Instagram και γίνετε μέλη της ταξιδιωτικής μας ομάδας Ταξίδια με το Ανθομέλι στο Facebook.
Κάλη μου έχω ακριβώς τους ίδιους προβληματισμούς για το δικό μου παιδί που είναι στην ίδια ηλικία με την κόρη σου ! Πιστεύω πολύ στην αγνότητα της παιδικής ηλικίας και την ανεμελιά που είναι πραγματικά πολύτιμη (την εκτίμησα όσο δεν πάει στην ενήλικη ζωή μου) και δεν θα ήθελα να της την χαλάσω με τίποτα. Δεν έχουμε μιλήσει ποτέ για κακούς και καλούς, μόνο ότι βλέπει στις παιδικές ταινίες…. Αλλά έχω δει ότι προστατεύει τον εαυτό της και αυτό τουλάχιστον με ανακουφίζει…Το μόνο που της έχω μάθει είναι τον κανόνα του εσωρούχου και αυτό λόγω των χαλεπών καιρών μας…. Αλλά ας πούμε δεν μιλάει σε ξένους από δική της άμυνα… Τί να πώ…. και εγώ προβληματίζομαι από ότι είδες…
Αχ πόσο με συγκινουν αυτές οι σκέψεις… Καλά έχεις κάνει, όταν έρθει η ώρα θα έχει χορτάσει τόση αγάπη κ παιδικότητα που ολα θα ερθουν φυσικά…
Καλημέρα Ανθομελάκι, χρόνια πολλά για το θησαυρό σου και..είμαι σίγουρη ότι με μια μαμά σαν κι εσένα θα γίνει μία σωστή κοπελίτσα και υπέροχος δημιουργικός άνθρωπος.
Όμορφη ανάρτηση
Φιλάκια …
Να την χαίρεσαι την μικρούλα σου!
Από τις πιο ωραίες αναρτήσεις σου ever Κάλη. Να την χαίρεστε!