Time for school. Η αρχή της σχολικής ζωής στα προνήπια!

Αυτή είναι η αρχή της σχολικής ζωής της Μελίτας. Κόρη και μαμά, μαμά και κόρη κάναμε μια νέα αρχή με τις καλύτερες προοπτικές. Εκείνη γνώρισε τους νέους της φίλους στα προνήπια κι εγώ έκανα τις συστάσεις με τις νέες-μαμάδες φίλες μου με έναν ξεχωριστό τρόπο. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Πηγαίνεις σχολείο; 

Τι τάξη πας; 

Πηγαίνεις στον παιδικό σταθμό; 

Πόσο χρονών είσαι; 

…τέτοιες αλλά και παρόμοιες ερωτήσεις ακούγαμε εδώ και 2 χρόνια όταν γνωστοί και άγνωστοι προσπαθούσαν – καλοπροαίρετα πάντα – να πιάσουν φιλίες με τη Μελίτα, η οποία αφού βαρέθηκε να λέει “όχι”, μετά έπιασε το τροπάριο του μπαλέτου! “Πηγαίνω στο μπαλέτο”, τους έλεγε και κάπου εκεί άρχιζαν οι ερωτήσεις σε εμένα. 

Δεν θα την πας στο σχολείο;

“Όχι ακόμα” έλεγα και έπρεπε να αναλύω όλη τη λογική μου… ότι δηλαδή αφού δουλεύω απογεύματα (και άρα δεν τη βλέπω για αρκετές ώρες) δεν υπάρχει λόγος να μην τη βλέπω και το πρωί. Έχουμε μπροστά μας πολλά χρόνια για να πάει στο σχολείο! Δεκατέσσερα (14!) συγκεκριμένα!

Ναι, όμως στο σχολείο θα γνωρίσει παιδιά!

Θα κοινωνικοποιηθεί!

Θα μάθει πράγματα!

Ναι, συμφωνώ σε όλα και δίκαιο έχετε αλλά, χωρίς να έχω ίχνος ειρωνείας, είμαι σίγουρη ότι ακόμα κι αν την πήγαινα σχολείο θα άκουγα ακριβώς τα ίδια… ή μάλλον τα αντίθετα!

Μα, είναι μικρή ακόμα. 

Αφού δεν δουλεύεις το πρωί γιατί να την πας.

Τις ιώσεις που τις πας; 

Ήρθε η ώρα για σχολείο-Προνήπια

Και μετά από όλο αυτό το παραλήρημα, την σχεδόν “ενοχική” εξομολόγησή μου για το γεγονός ότι δεν είχα στείλει το παιδί μου στο σχολείο (τι τραγικό να θέλει μια μαμά να έχει το παιδί της μαζί ως τα 4 – μια και το πήραν και τα χρόνια), πρέπει να σας πω ότι επιτέλους ήρθε η ώρα να πάει σχολείο και η Μελίτα!!! Γιεεεεεεε!!!! 

Και είναι έτοιμη… πλήρως έτοιμη! Αλλά κυρίως είμαι έτοιμη εγώ! Το παιδί μου φεύγει από το σπίτι χωρίς να έχω τύψεις, χωρίς να νιώθω ότι θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι διαφορετικά! Όχι, είναι η κατάλληλη στιγμή που ξέρω ότι της έδωσα ό,τι έπρεπε και ήθελα να της δώσω και αυτή με χόρτασε (όσο μπορεί ένα παιδί να χορτάσει τη μαμά του) και ήρθε η ώρα να ανοίξει τα φτερά της!

Και τα άνοιξε και γύρισε την πλάτη, μπήκε στην τάξη χωρίς να γυρίσει καν να με κοιτάξει και χωρίς να μου ζητήσει φιλί ή αγκαλιά! Και όχι δεν έκλαψα, ούτε καν βούρκωσα… βγήκα από την τάξη και ήμουν χαρούμενη που το παιδί μου ήταν έτοιμο για όλο αυτό, που ήταν χορτασμένο από μένα, που δεν γαντζώθηκε πάνω μου, που δεν έκλαψε, που ήταν ώριμο να με αποχαιρετήσει και να μπει στην καινούργια του οικογένεια!

Οι επόμενες μέρες

Τι κι αν την επόμενη μέρα μου ζήτησε να μην πάει σχολείο και να δει παιδικά! Μια μικρή συζήτηση ήταν αρκετή να την πείσει και να πάμε στο σχολείο με χαμόγελο και όρεξη! Άλλωστε η προσαρμογή ήταν αργή (σαν χελώνα)! Σαράντα λεπτά την πρώτη μέρα, μία ώρα την επόμενη, μιάμιση την παραεπόμενη. Και μόλις πριν δύο μέρες ξεκινήσαμε το πρωινό ξύπνημα… ζόρικο for both of us… αλλά ακόμα δεν κάθεται πλήρες ωράριο. Πρωινό στον παιδικό αλλά όχι ακόμα μεσημεριανό. Όπως καταλαβαίνετε πιο αργά… πεθαίνεις από την βαρεμάρα, χαχα! 

Βέβαια δεν έχω παράπονο… η πρώτη εβδομάδα ήταν  εβδομάδα κοινωνικών σχέσεων και για τη μαμά! Η ώρα που περιμέναμε όλες τα παιδιά μας ήταν άκρως εποικοδομητική… για κους κους και φυσικά για να πούμε για τα κατορθώματα των παιδιών μας (συζητήσεις άκρως απαγορευτικές για άτομα χωρίς παιδιά, χεχε!) Και εννοείται ότι πήγα προετοιμασμένη!! Κάλη και χωρίς οργάνωση… δεν ταιριάζει!

Mommy calling cards

Λίγες ημέρες πριν ξεκινήσουν τα σχολεία προμηθεύτηκα κάτι που θα σας ενθουσιάσει ελπίζω όσο ενθουσίασε κι εμένα. Ξέρετε τις mommy calling cards; Και για όσους δεν τα πάτε καλά με τα Αγγλικά θα τις μετέφραζα ως “Οι Κάρτες της Μαμάς”… γιατί και οι μαμάδες έχουν ψυχή! Βρε παιδί μου δεν σας έχει τύχει να αποθηκεύσετε ένα τηλέφωνο μιας μαμάς που γνωρίσατε στο σχολείο ή στην παιδική χαρά και μετά να μην θυμάστε ποια είναι; Ε, με τις κάρτες του lifestoryprints δεν πρόκειται ποτέ να την ξεχάσετε!  

Η Ειρήνη, η Μαμά-Γραφίστρια που κρύβεται πίσω από το lifestoryprints (www.lifestoryprints.gr), με έκανε και εμένα… αξέχαστη δημιουργώντας μία κάρτα ακριβώς στα μέτρα μου! Απλά της είπα ότι έχω ένα παιδί που αγαπάει τα παραμύθια, τις νεράιδες και τις πριγκίπισσες και αυτή έφτιαξε μια κάρτα που αν και δεν μοίρασα και σε όλο τον παιδικό σταθμό (ικανή ήμουν) σίγουρα εκεί που τις έδωσα με θυμούνται ακόμα! Και φυσικά έχουμε όλη τη χρονιά μπροστά μας. Άσε που η συγκεκριμένη κάρτα μπορεί να μοιραστεί και άνετα και ως προσωπική κάρτα (εντάξει, όχι ως επαγγελματική) αλλά εγώ ως lifestyle blogger τη δίνω άνετα. Tρελή blogger δεν είμαι; Ό,τι θέλω κάνω!

Καινούρια ζωή για μαμά και κόρη

Κάπως έτσι “ξεκινήσαμε” την καινούργια σχολική χρονιά με το Μελιτάκι μου! Κόρη και Μαμά, Μαμά και Κόρη ξεκίνησαν μια καινούργια ζωή! Ναι, γιατί και για μένα είναι μια καινούργια ζωή… πρωινό ξύπνημα και ελεύθερο πρωινό (απίστευτο;). Αααα, και επειδή η Μελίτα θα τρώει στον παιδικό δεν έχω και το άγχος του καθημερινού φαγητού. Εντάξει, δεν θα μας αφήνω και νυστικούς αλλά οι μαμάδες με καταλαβαίνετε νομίζω!!

Ξεκινήσαμε πάλι και το μπαλέτο! Ξαναβρέθηκε με τις φίλες της (που ούτως ή άλλως έβλεπε και μέσα στο καλοκαίρι σε διάφορες στιγμές), αγοράσαμε και το καινούργιο μας κορμάκι, συν παπουτσάκια μιας το πόδι μας μεγάλωσε και μπήκαμε πια για τα καλά στο πρόγραμμα. Αααα, άρχισε να κοιμάται και νωρίτερα μιας και το χασμουρητό όλη την ημέρα πάει κι έρχεται. Διπλό γκολ για τη μαμά… ελεύθερο πρωινό και νωρίς ύπνος!!! Ουάου… έτσι ζουν οι μαμάδες που τα παιδιά τους πηγαίνουν στο σχολείο; 

Δείτε στο Ανθομέλι κι άλλα άρθρα μας σχετικά με το σχολείο

Αυτά από εμένα και τη μαθητριούλα μου! Απανταχού Μαμάδες που τα Παιδιά σας Πηγαίνουν στο Σχολείο… η Κάλη, Περήφανη Μαμά Μαθήτριας Μελίτας … σας χαιρετά! 

Συναδελφικούς Χαιρετισμούς

Κάλη