Τι ρούχα θα φορέσω σήμερα μαμά;

Ο μεγαλύτερος χαμός γινόταν όμως όταν άλλαζε ο καιρός και από άνοιξη ερχόταν το καλοκαίρι! Η μαμά μου δεν δεχόταν ότι εγώ έσκαγα και ότι όλα τα παιδάκια φορούσαν ήδη καλοκαιρινά και επέμενε να με ντύνει πιο χοντρά. Ώσπου σκέφτηκα το εξής: έμπαινα λίγο πριν φύγω για το σχολείο στην τουαλέτα και έβαζα από κάτω μία κοντομάνικη μπλούζα… όχι απλό φανελάκι, ξέρετε αυτές με τα σχέδια και τα χρώματα! Οπότε την έκανα την μαμουνιά μου! Φυσικά μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και τον επιάσανε! Μια μέρα είχα την φαεινή ιδέα να φορέσω κάτω από την χειμωνιάτικη φούστα, μία καλοκαιρινή!!! Και φυσικά όταν επέστρεψα η φούστα φάνηκε από κάτω! Την συνέχεια δεν την θυμάμαι, ούτε αν φώναξε, ούτε αν γέλασε… θυμάμαι μόνο την σκηνή που εμφανίστηκε η φούστα μου… μετά το κενό!!! Και όπως συμβαίνει και στις “επικίνδυνες αποστολές…”αυτό το μήνυμα θα αυτοκαταστραφεί”, χεχε!

Καλέ κουκλάκι ζωγραφιστό ήμουν!!!

Παρόμοια περιστατικά καυγάδων για τα ρούχα, είχαμε καθ’ όλη την διάρκεια των σχολικών χρόνων! Εντάξει, βέβαια ομολογώ ότι είχα και την άνεση καθώς από ρούχα άλλο τίποτα! Είχα την τύχη οι γονείς μου να βρίσκονται στον χώρο των ρούχων και έτσι μπορούσα να αλλάζω τα ρούχα.. σαν τα πουκάμισα, χε χε! Θα ξεχάσω εγώ που στην ημερήσια εκδρομή στην δευτέρα γυμνασίου παραλίγο να μην πάω γιατί εγώ ήθελα να φορέσω τζιν και ένα άσπρο φανελάκι (τι χαζή μόδα κι αυτή τότε!!!) και η μαμά μου με πίεσε να φορέσω ένα κολάν και μία μπλούζα (σετ δεν μπορώ να πω) που όμως καμία σχέση με το στυλ των υπόλοιπων συμμαθητριών μου. Ή όταν με έβαλε να πάω στην σχολική γιορτή με μοντγκόμερι (το οποίο τώρα θα παρακαλούσα να έχω) ενώ όλοι οι άλλοι ήταν με φλάι και λύκους (οι της ηλικίας μου θα το θυμάστε!). Και άλλα πολλά, όπως όταν μεγαλύτερη ούσα, καυγαδίσαμε γιατί ήθελα να φορέσω ένα κοντομάνικο σε ένα πάρτυ… ενώ ήταν χειμώνας!!! Αδιανόητο για την μαμά μου! Τελικά από την σύγχυση φόρεσα την πιο χοντρή μπλούζα που είχα (πάλι δεν έμεινε ικανοποιημένη γιατί η μπλούζα ήταν για σκι και όχι για πάρτυ αλλά το έκανα από αντίδραση) και πέρασα και χάλια στο πάρτυ… με την μαλλινούγκα έσκασα!!!

Αλλά το έχω πει και θα το ξαναπώ, ο τροχός γυρίζει φίλοι μου και έρχεται η μέρα που θα λουστείς αυτό που τόσα χρόνια λουζόταν κάποιος άλλος!!! Γιατί πλέον η μαμά είμαι εγώ και μπορεί η κόρη μου να είναι πολύ μικρότερη από εμένα όταν έκανα όλα αυτά, αλλά το κόλλημα με τα ρούχα το έχει! Και όχι μην φανταστείτε ότι είναι από τα παιδιά που δεν τους αρέσει το ένα και το άλλο…όοοοοχι… είναι από τα παιδιά που τους αρέσουν όλα και αν μπορούσε να αλλάζει ρούχα δέκα φορές την ημέρα και να εμφανίζεται με διαφορετικό κάθε φορά θα το έκανε!!!

Στην αρχή ήταν χαριτωμένο, γελούσαμε και την κάναμε χάζι… στην πορεία όμως το θέμα άρχισε να ξεφεύγει από τον έλεγχο γιατί άρχισε να βγάζει τα ρούχα από τα  ντουλάπια και την ντουλάπα της ενώ είχε και τις φίλες της στο σπίτι.
Στην αρχή, ψύχραιμη μαμά, της ζητούσα κάθε φορά πριν έρθουν οι φίλες της να μην ανοίξουν τα συρτάρια. Ούτως ή άλλως της επιτρέπω να ντύνεται με στολές από το βεστιάριό της και έτσι προσπαθούσα να την πείσω ότι ήταν και περιττό να βγάζει και τα δικά της ρούχα. 

Ουσιαστικά το πρόβλημά μου δεν ήταν τα δυο-τρία ρούχα που φορούσε κάθε φορά αλλά τα υπόλοιπα δέκα που είχε ρίξει στο πάτωμα για να πάρει αυτό που ήθελε! Ένα πάτωμα γεμάτο παιχνίδια και πλέον ρούχα! Ήταν μαρτύριο κάθε φορά να έπρεπε να τα ξαναδιπλώνω και να τα βάζω πάλι στην θέση τους! Η πεθερούλα μου πρότεινε να κλείσω την ντουλάπα με ένα μάνταλο (ξέρετε αυτά της ασφαλείας) αλλά εγώ ήμουν κάθετη. Καλά, αυτό δεν το έκανα όταν ήταν μικρή τώρα θα το κάνω; Οχι, έπρεπε να μάθει πως αυτό ήταν λάθος!

Όμως, να σας πω την αλήθεια… μωρέ μου αρέσει που η μικρή μου είναι κοριτσάκι και όχι αγοροκόριτσο (βέβαια θα την αγαπούσα όπως και να ήτανε!!!). Μου αρέσει που αλλάζει τα ρούχα της και έρχεται να με ρωτήσει αν είναι ωραία και που προσπαθεί να συνδυάσει χρώματα και μοτίβα. Μου αρέσει που θέλει να είναι καθαρή και περιποιημένη. Που κάθε πρωί τρέχει πρώτη στο συρτάρι της φωνάζοντας, “Θα διαλέκτω εγώ λούχα!” Που έχει άποψη για το τι θα φορέσει και που διεκδικεί αυτό που θέλει (εντάξει αυτό κάποιες φορές μου την δίνει στα νεύρα!!!). Νομίζω ότι είναι ένα κοριτσάκι της ηλικίας της… που άλλοτε θέλει να ντυθεί σαν λατέρνα… με ένα σωρό κοκαλάκια και κολιέ και άλλες φορές δεν θέλει να τα δει μπροστά της. Που δοκιμάζει παπούτσια και έρχεται κοντά μου λέγοντας: “Τέλεια είναι!” και που.. δεν κρυώνει ποτέ (όσο κι αν εμείς θέλουμε να της βάλουμε ζακέτα!!!) λέγοντας και χτυπώντας και καμιά φορά και το πόδι στο πάτωμα… “δεν κυ-ώ-νω”! Η εκδίκηση της κόρης!!!

Σε όλες τις φωτογραφίες (εκτός από την δικιά μου) το μοντέλο μας φοράει φόρεμα και αξεσουάρ “Craftaholic“. Η Αθηνά, αν με ρωτάτε, αποτελεί μία ιδιαίτερα ταλαντούχα newcomer στον χώρο του χειροποίητου ρούχου και αξεσουάρ. Γιατί δεν είναι μόνο το ταλέντο αλλά και η αγάπη και η προσοχή που δείχνει σε αυτά που φτιάχνει! Ακόμα και η πεθερά μου εντυπωσιάστηκε από την ακρίβεια και την λεπτομέρεια στο ράψιμο του φουστανιού της Μελίτας! Και το λέω γιατί ως μεγαλύτερη έχουν δει πολλά τα μάτια της! Με διπλό ύφασμα και τέλειες ραφές!

Σας εύχομαι να έχετε μία υπέροχη μέρα!
Κάλη