To χρονικό μιας φωτογραφίας με γκι

Τα πάντα ξεκινάνε από κάπου… μία εικόνα, μία φωτογραφία, μία λέξη… κάτι που θα σε ταρακουνήσει ή απλά θα σου κάνει το “κλικ”! Έτσι συνέβη και σε μένα… όλα ξεκίνησαν από μία φωτογραφία. Ενώ γενικά δεν μπορώ να πω ότι είμαι το παιδί του pinterest… υπάρχουν ορισμένες φωτογραφίες που σου τσιμπάνε την καρδιά. Έτσι έπαθα κι εγώ όταν την είδα. Είπα αυτή είναι για μένα! Θέλω αυτή την φωτογραφία στο αρχείο μου τώρα! Θέλω αυτή την φωτογραφία με εμένα και τον Κώστα. 

Τώρα θα μου πείτε… που πας βρε κοπελιά με τα 65 σου κιλά και και με την κοιλουμπίτσα του Κώστα. Δηλαδή να έχουμε και λίγο το γνώθι σ’ αυτόν! Εντάξει, τα ξέρω όλα αυτά, αλλά εγώ είχα κολλήσει και μάλιστα με τη λογική ότι αυτά τα Χριστούγεννα θα πηγαίναμε στην Ελάτη που ΘΑ είχε χιόνι… είπα ότι είναι η κατάλληλη στιγμή!

Πράγματι, όταν φτάσαμε εκεί, μην σας πω ότι περίμενα πως και πως το χιόνι μόνο για να στηθώ και να βγάλω αυτή την φωτογραφία! Περίμενα, περίμενα, περίμενα… και όσο περίμενα χάρηκα και για κάτι ακόμα! Η Ελάτη ήταν γεμάτη από δέντρα γκι! Πόσο τα αγαπώ! Μέσα από τα αγκαθωτά τους φύλλα, ξεπροβάλλουν αυτοί οι κατακόκκινοι καρποί και το κάνουν μοναδικό! 

Ξέφυγα από το θέμα… επιστρέφω! Λοιπόν, Χιόνι-Κάλη, 1-0 (χιόνι ούτε για δείγμα) Γκί-Κάλη, 0-1… (γεμάτη η Ελάτη) ή έτσι νόμιζα; Όλα τα βρωμογκί ήταν μέσα σε αυλές… μα ούτε ένας θάμνος, ένα δεντράκι, κάτι βρε αδερφέ για να μπορέσουμε να κόψουμε ένα τόσο δα μικρό κλαδάκι! 

Όταν αποφάσισα ότι όταν κάνουμε όνειρα, δεν σημαίνει ότι θα πραγματοποιηθούν κιόλας, την είδα αλλιώς! Θα την κάνω την φωτογράφιση αλλά σε ανοιξιάτικο τοπίο! Ανεβήκαμε, λοιπόν, σε ένα λόφο στο χωριό που έχει και μια παιδική χαρά και αφού αφήσαμε τα παιδιά να λυσάξουν εμείς επιδοθήκαμε σε πόζες και κλικ-κλικ! Φωτογράφος η Εύη, η κουμπάρα μου, και εμείς αρχίσαμε να προσπαθούμε να ποζάρουμε!

Κι εκεί αρχίσανε τα δύσκολα! Μπορεί ο άντρας μου να είναι δυνατός αλλά όχι και τόσο που να μπορεί να με σηκώσει από το έδαφος και να μπορεί να με κρατήσει και να φιλιόμαστε και να βγάλουμε και φώτο! Αλλαγή σχεδίου, λοιπόν! Ανέβηκα σε ένα πεζούλι ώστε να είναι πιο εύκολο να με σηκώσει. Εντάξει, εκεί βολευτήκαμε! Μετά πώς να με κρατήσει για να μην φαίνεται ότι έχει ιδρωκοπήσει ο άνθρωπος! 

Και κάπου εκεί παρατηρήσαμε ότι στην αυθεντική φωτογραφία, το ζευγάρι δεν είναι και τόσο φυσιολογικό όσο φαίνεται αρχικά. Και επειδή το προσπάθησα δεν μπορείς να κρατάς ισορροπία χωρίς έστω με το ένα χέρι να κρατάς καλά τον ώμο του άντρα! Καταλήξαμε ότι μάλλον ψιλομούφα είναι η φωτογραφία. Κολάζ, σκοινί που την κρατάει, μια καρέκλα από κάτω που την εξαφάνισαν αργότερα… κάτι που εμείς οι κοινοί θνητοί σίγουρα δεν μπορούμε σε μια φωτογραφία να καταφέρουμε! Μετά, λοιπόν, από μερικές λήψεις πετύχαμε τελικά αυτήν εδώ την φωτογραφία!  

Πώς σας φαίνεται; Not Bad! Τουλάχιστον στα μάτια μου φαίνεται υπέροχη. Εντάξει, ίσως όχι υπέροχη μιας και με ενοχλεί αυτή η σκιά στο πρόσωπο του Κώστα και το μαλλί που πέφτει μέσα στα μάτια μου αλλά τουλάχιστον είναι μία φωτογραφία που θα θυμάμαι για πάντα λόγω του γέλιου που ρίξαμε όταν την βγάζαμε! Χαχα! Αν παρατηρήσετε, επίσης, θα δείτε ότι δεν υπάρχει γκι στη δική μας φωτογραφία!!! Γκρρρρρ!!!

Εδώ ομολογώ πως δεν θα τα είχα καταφέρει αν ο άντρας μου δεν έκανε ένα μικρό ατόπημα! Έκλεψε ένα μικρό κλαδάκι γκι από μια αυλίτσα! Τι ψυχή έχει ένα τόσο δα μικρό κλαδάκι! Εντάξει, αμαρτία ομολογουμένη, ουκ έστι αμαρτία, ε; Μην τα πολυλογώ όταν το πήρε, η φωτογραφία είχε ήδη βγει και έτσι δεν μπήκαμε στη διαδικασία να ξαναστηθούμε! Το πήραμε όμως μαζί μας… με την σκέψη να κάνω μια ανάρτηση αφιερωμένη σε αυτό το γκι!

Περισσότερες ιδέες για φωτογράφιση των παιδιών ή οικογενειακή θα βρείτε εδώ.

Οικογενειακή φωτογράφιση

Πάλι όμως με πρόλαβαν όμως! Θεέ μου, πόσο τσατίζομαι όταν θέλω να γράψω κάτι και με προλαβαίνει κάποιος άλλος! Και τι εκνευριστικό όταν αυτός ο άλλος είναι ένα άνθρωπος που αγαπώ! Ποιος άλλος από την Κατερίνα των ΚαΠα! Όταν είδα ότι έγραψε για το γκι (Το γκυ της αγάπης), μου ήρθε εγκεφαλικό! Χαχα!!! Ωστόσο, η ανάρτησή της είναι υπέροχη, όπως πάντα, και έτσι κάλμαρα και αποφάσισα ότι αφού με κάλυψε αυτή στα στοιχειώδη, να επιδοθώ σε μία ακόμη φωτογράφιση! Κάθε εμπόδιο σε καλό βλέπετε!

Αυτή τη φορά, η φωτογράφος ήταν η αδερφή μου στο σπίτι μας!! Κάνοντας μια βόλτα στο pinterest επιλέξαμε την φωτογραφία που μας άρεσε και έτσι αρχίσαμε να στηνόμαστε! Το κακό όμως με εμένα είναι ότι δεν έχω υπομονή για την τελειότητα! Και έτσι μην περιμένετε να δείτε φωτογράφιση a la pinterest αλλά σίγουρα μια φωτογραφία που για ακόμη μία φορά θα μείνει στην καρδιά μας!!! Αυτή τη φορά με την Μελιτούλα μας η οποία σε γενικές γραμμές ήταν συνεργάσιμη, βγάλαμε μια φωτογραφία με το γκι. Γιεεεεεε!! Για δείτε:

Η Μαμά με τον Μπαμπά

Ο Μπαμπάς με την Μελίτα

Η Μαμά με τη Μελίτα 

Η οποία με άρπαξε μόνη της μετά από τόσο φιλιά που είχε δει!

Όπως βλέπετε δεν έχουν καμία σχέση με αυτές τις φωτογραφίες που βλέπετε στο διαδίκτυο, ούτε σε στήσιμο ούτε σε επεξεργασία (άλλωστε δεν είμαι και πολύ καλή σε αυτό!). Είναι όμως δυο στιγμές όμορφες σε αυτές τις γιορτές, γλυκές που θα μου μείνουν στην μνήμη μου με αγάπη! Για αυτό μην κολλάτε με την τελειότητα. Δεν υπάρχουν ούτε τέλειες γιορτές, ούτε τέλειες φωτογραφίες! Υπάρχουν μόνο στιγμές, όμορφες, ζεστές και οικογενειακές! Και αυτό ήταν για μένα! Και μην ξεχνάτε ότι όλα αυτά ξεκίνησαν από μία και μόνο φωτογραφία!!!

Καλή Χρονιά αγαπημένα Ανθομελάκια!!!

Κάλη