Μια ιστορία αγάπης: πες το δυνατά πως μ’ αγαπάς

Πριν μερικές ημέρες ξεκίνησα να γράφω μια ανάρτηση σχετικά με τα δώρα για τον Άγιο Βαλεντίνο που μπορείτε να κάνετε στο ταίρι σας! Μου φαινόταν πολύ πεζό να σας προτείνω το δώρο που θα πάρετε στον άνθρωπο σας. Αυτά ούτως ή άλλως τα νιώθεις, δεν στα επιβάλλει κανείς. Για αυτό αποφάσισα να γράψω μια προσωπική ανάρτηση για τον Άγιο Βαλεντίνο και για τον δικό μου Βαλεντίνο, τον Κώστα μου, που ήρθε να μου αλλάξει τη ζωή. Αυτή η ανάρτηση αποτελεί ουσιαστικά το δικό μου δώρο σε αυτόν. Κάτι για να έχει να θυμάται αλλά και για να διαβάσει κι η κόρη μας μετά από χρόνια. Μια ιστορία που ξεκίνησε πριν από δέκα και κάτι χρόνια.

Δώρο για τον Άγιο Βαλεντίνο στον δικό μου Βαλεντίνο

Αργά ένα βράδυ στις αρχές Σεπτεμβρίου 2001 έλαβα ένα τηλεφώνημα από την κουμπάρα μου, η οποία μου ζητούσε να μιλήσω με μια φίλη της, της οποίας η αδερφή, τρέχα γύρευε δηλαδή, έψαχνε κάποια κοπέλα για να κάνει διερμηνεία στη Διεθνή Έκθεση. Δεν ξέρω πώς, αλλά παρόλο που με πιάνει φοβερό άγχος με τέτοιους είδους ευθύνες, αποφάσισα να πω το ναι. Πραγματικά την επόμενη μέρα βρέθηκα εκεί να κάνω διερμηνεία στο περίπτερο ενός Ινδού. Φοβερή εμπειρία! Εκείνη τη μια εβδομάδα, λοιπόν, άλλαξε η ζωή μου.

Συμπτωματικά ο άντρας μου είχε κι αυτός περίπτερο στην Έκθεση. Ένα πρωί, λοιπόν, τον βλέπω στο περίπτερό μας, όπου με μεγάλη χαρά και γέλιο τον υποδέχτηκα, όχι γιατί μου άρεσε, όπως μπορεί να υποθέτετε, αλλά επειδή είχα βαρεθεί να μιλάω αγγλικά και επιτέλους είχα την ευκαιρία να μιλήσω ελληνικά. Μιλήσαμε αρκετά, γέλασα και αμέσως δημιουργήθηκε μια ωραία ατμόσφαιρα. Τίποτε όμως το πονηρό εκ μέρους μου. Από τη μεριά του όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Όπως έμαθα αργότερα, με είχε δει νωρίτερα να περνάω μπροστά από το περίπτερό τους και είπε στην συνεργάτιδά του: “Τη βλέπεις αυτή την κοπέλα που περνάει; Εγώ θα την παντρευτώ!” Αυτό κι αν είναι κεραυνοβόλος έρωτας, ε;

Το πρώτο μας ραντεβού το κάναμε στις 11/11/2001, αρκετά σημαδιακή ημερομηνία για όλη την ανθρωπότητα αλλά για διαφορετικούς λόγους, και μάλιστα στο αεροδρόμιο. Ξέχασα να σας πω ότι ο Κώστας δεν ήταν από τη Θεσσαλονίκη αλλά από την Αθήνα. Στο δεύτερο ραντεβού ήμασταν με ένα τσούρμο φιλοξενούμενους από το εξωτερικό και δεν καταφέραμε να μείνουμε μόνοι μας. Στο τρίτο ραντεβού απλά μιλούσε ακατάπαυστα. Μα δεν θα σταματήσει έλεγα! Όπως καταλαβαίνετε, τα πρώτα μας ραντεβού δεν ήταν και τα πιο ρομαντικά. Ωστόσο, στην πορεία τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ καλύτερα.

Ο πρώτος χρόνος πέρασε κάπως έτσι. Τον καημένο τον έφαγαν τα δρομολόγια. Ευτυχώς ακόμα η τιμή της βενζίνης ήταν σε λογικά πλαίσια. Τον δεύτερο χρόνο, του πέταξα την πρώτη κοτρονιά! “Θα πάω στην Αγγλία για μεταπτυχιακό!”. Τι να κάνει ο άνθρωπος, να μην μου χαλάσει και το μέλλον. Σε εκείνη τη φάση έγινε κολλητός με την easy jet και εγώ έκανα το δρομολόγιο Portsmouth-London σχεδόν κάθε μήνα. Δεν παραπονιέμαι όμως γιατί πέρασα πολύ όμορφα!

Προς το τέλος της χρονιάς μου πέταξε εμένα την κοτρονιά! “Θα νοικιάσω σπίτι για να μείνουμε μαζί όταν επιστρέψεις!” Αχ, πώς το λες αυτό στη μαμά Μαρία, η οποία ετοιμάζει δωμάτιο να υποδεχτεί την κόρη της από τα ξένα με μια γραφειάρα ΝΑ, με το συμπάθιο. Κάνε υπομονή, του λέω, έναν ακόμα χρόνο, να γυρίσω σπίτι και βλέπουμε.

Ο Κώστας πάντως το σπίτι το νοίκιασε, το έφτιαξε και με περίμενε! Εκείνη την χρονιά δεν αφήσαμε μεταφορικό μέσο για μεταφορικό μέσο που δεν χρησιμοποιήσαμε! Κατέβαινα κυρίως εγώ αφού πλέον υπήρχε και σπίτι και έπαιρνα και τον πρωτευουσιάνικο αέρα μου. Δεν σας κρύβω ότι εκείνη ήταν και η χρονιά που με έπεισε. Μετά από δύο χρόνια θα μου πείτε; Ε, ναι τότε!

Η φίλη μου η Φ. ακόμα με κοροϊδεύει λέγοντάς μου ότι εγώ ερωτεύτηκα με χρονοκαθυστέρηση. Και όντως κάπως έτσι ήταν. Τον έζησα, τον γνώρισα καλύτερα και τελικά ο έρωτας φούντωσε. Το 2004 πήρα τις βαλιτσούλες μου και κατηφόρισα μόνιμα πλέον στην Αθήνα και μετά από δύο περίπου χρόνια και το 2006 αποφασίσαμε να χορέψουμε τον χορό του Ησαΐα. 

Τα χρόνια πέρασαν σαν νερό, ευτυχισμένα, δημιουργικά και με πολλά ταξίδια. Το 2011 κλείσαμε 10 χρόνια κοινής ζωής και μας ήρθε κι ένα υπέροχο δώρο. Μετά από συνεργασία Θεού και επιστήμης, λάβαμε ένα πακέτο που έγραφε με μεγάλα ροζ γράμματα, Μελίτα! Τι καλύτερο δώρο για τα δέκα χρόνια μας!

Αν είστε των δώρων, τότε φτιάξτε ένα photo album αγάπης για εσάς και τον/την αγαπημένο/η σας. Τι θα λέγατε να οργανώστε ένα ρομαντικό road trip;

Σήμερα, λοιπόν, που είναι του Αγίου Βαλεντίνου θέλω να του κάνω ένα δώρο. Να του εκφράσω δημόσια την αγάπη μου και να του πω ότι δεν μετάνιωσα ποτέ που τότε δέχτηκα να βγω μαζί του, δεν μετάνιωσα ποτέ που ήρθα στην Αθήνα και δεν μετάνιωσα ποτέ που τον παντρεύτηκα. Κώστα είσαι η καλύτερη επιλογή της ζωής μου!

Και επειδή ο Κώστας έχει την συνήθεια, που άλλες φορές με κολακεύει και άλλες φορές με εξοργίζει, να με ρωτάει κάθε πρωί και βράδυ πριν κοιμηθούμε αν τον αγαπάω, θέλω να του πω ότι ΝΑΙ, τον αγαπώ πολύ και ότι δεν θέλω να τον χάσω ποτέ. Αν βέβαια συνεχίσει να με ρωτάει, θα το σκεφτώ πολύ σοβαρά!

Εάν, λοιπόν, σήμερα που γιορτάζουμε τον Άγιο Βαλεντίνο, θέλετε να κάνετε ένα δώρο στον αγαπημένο σας, μην διστάσετε. Πείτε του ή γράψτε του πόσο τον αγαπάτε, ακόμα κι αν χρειαστεί να το φωνάξετε σε όλο τον κόσμο. Και μην φοβηθείτε να εκφραστείτε. Η έκφραση των συναισθημάτων δεν αποτελεί ένδειξη αδυναμίας, όπως λένε κάποιοι, αλλά ύπαρξη ψυχής και μεγαλείο καρδιάς. 

Πείτε το σ΄αγαπώ δυνατά και απολαύστε το!

Θέλετε κι άλλο Άγιο Βαλεντίνο; 

• Πες το δυνατά πως μ’ αγαπάς
• Άγιος Βαλεντίνος, περίεργα έθιμα και ιδέες για δώρα
• 20 χρόνια είναι αυτά!
• Δέκα χρόνια γάμου, δέκα λόγοι που σε αγαπώ (επετειακή φωτογράφιση)
• Τα καλύτερά μας χρόνια!
• Ανακοίνωση δώρου γενεθλίων… παίζοντας!
• Στο Βιζμπάντεν λίγο πριν τα Χριστούγενα
• Γιορτάστε τον Άγιο Βαλεντίνο μαζί με τα παιδιά
• Ιδέες για δώρα σε άντρες: Τι δώρο να πάρω σε εκείνον;
• Day Date: ρομαντικό ραντεβού με το φως της ημέρας για του Αγίου Βαλεντίνου

Callie