Επιχείρηση “Παλιά λάστιχα” – Πυραμίδα (μέρος β΄)

Φτιάχνουμε πυραμίδα για σκαρφάλωμα

Στο πρώτο μέρος της ανάρτησης επιχείρηση “Παλιά Λάστιχα” σας είχα δείξει με ποιον τρόπο φτιάξαμε ένα διακοσμητικό κροκόδειλο με παλιά λάστιχα που ταυτόχρονα όμως λειτουργεί και ως παιχνίδι αυλής για τα παιδιά.

Σήμερα θα σας δείξω πως φτιάξαμε μια πυραμίδα από λάστιχα για την αυλή του σχολείου για να παίζουν/σκαρφαλώνουν τα παιδιά.
Αυτό που σίγουρα θα χρειαστείτε είναι πολλά πολλά λάστιχα. Η δική μας πυραμίδα αποτελείται από περίπου 34 λάστιχα. Φυσικά όπως είπα και στην προηγούμενη ανάρτηση έπρεπε πρώτα να τα βάψουμε. Μετά επιλέξαμε τα μεγέθη/ύψη που ταιριάζουν ώστε να φτιάξουμε τα επίπεδα της πυραμίδας και σχηματίσουμε σκαλοπάτια για σκαρφάλωμα. Στο κέντρο του πρώτου κύκλου χρησιμοποιήσαμε άβαφα λάστιχα για την στήριξη της πυραμίδας εσωτερικά για να μην χαραμιστούν τα βαμμένα. Τα λάστιχα τρυπήθηκαν και καρφώθηκαν στο έδαφος με πασαλάκια.

Η κάτω σειρά γέμισε με χώμα. Μετά από αυτό τα λάστιχα δεν κουνιότανε με τίποτα!
Τα λάστιχα του κάθε επιπέδου βιδώνονταν με τα λάστιχα του αμέσως πιο κάτω επιπέδου.

Η αλήθεια είναι ότι θα προτιμούσα να βάζαμε σε όλα τα επίπεδα χώμα αλλά πρώτων χρειαζότανε πολύ χώμα που δεν είχαμε, δεύτερον δεν θα προλαβαίναμε να κάνουμε τίποτε άλλο, και τρίτον θεωρήθηκε από άλλους γονείς πως το να μην υπάρχει χώμα θα έκανε το σκαρφάλωμα ακόμη πιο ενδιαφέρον.

Πάντως ψέματα δεν θα σας πω. Παρά τις 3 μέρες στεγνώματος του χρώματος, την ημέρα που πήγαν τα παιδιά στο σχολείο παίζοντας με αυτά και κάποια χρώματα ξεφλούδισαν και κάποια ρουχαλάκια λερώθηκαν!! Θέλετε η ζέστη, θέλετε η επιλογή του τύπου χρώματος….Όταν έχεις διάθεση να κάνεις κάτι δεν σημαίνει ότι απαραίτητα θα πετύχει 100%.

Ποιος είδε τους γονείς και δεν τους φοβήθηκε! Ίσως κι εγώ να αντιδρούσα κάπως έτσι αν δεν ήξερα το παρασκήνιο της κατασκευής όλων αυτών που έγινε με πολύ χαρά, διάθεση και πολύ πολύ κούραση! Αλλά πραγματικά στεναχωρέθηκα γιατί όλη αυτή η συλλογική προσπάθεια που έγινε για το καλό των παιδιών μας και την ομορφιά του σχολείου μας, εντελώς εθελοντικά και χωρίς όλοι αυτοί οι γονείς να είμαστε στο σύλλογο, μου φάνηκε σαν να μηδενίστηκε…. Όταν δηλαδή για ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο 8-9 οικογένειες από ένα ολόκληρο σχολείο, (μάλιστα κάποιοι με παιδιά που πρόκειται να πάνε στο δημοτικό σχολείο του χρόνου και άρα να χαρούνε τα παιχνίδια αυτά μόνο για 3 εβδομάδες) έχουμε παρατήσει τα σπίτια μας, κι έχουμε πάει στο σχολείο γι αυτό το σκοπό, δεν μπορώ να ακούω την άλλη μέρα  μόνο παράπονα κι ούτε ένα μπράβο. Δεν ξεχνώ βέβαια ότι υπήρξαν γονείς που επιβράβευσαν το αποτέλεσμα!

Προσωπικά πάντως παρά την πικρία μου γι αυτή την αντιμετώπιση από κάποιους γονείς, νιώθω ότι αυτή όλη η διαδικασία γέμισε κι εμένα και τον άντρα μου αλλά και παιδιά μου! Κι όταν φύγαμε από το σχολείο, παρά την κούραση, ήμασταν γελαστοί και ικανοποιημένοι από το χαρούμενο αυτό αποτέλεσμα!

Έπεται και συνέχεια….

Kathy