1 σύντομο ταξίδι στη Θεσσαλονίκη και τα highlight του

Νομίζω ότι φέτος ήταν από τα πιο ήσυχα καλοκαίρια που έχω περάσει! Τίποτα συνταρακτικό, τίποτα που να μας ξεσηκώσει και από μπάνια, ελάχιστα! Είναι που και σχεδόν οι περισσότεροι φίλοι μας πήγαν διακοπές και έτσι εμείς μείναμε πίσω… μιας και η μετακόμιση μας άφησε ταπί και ψύχραιμους! Δεν λέτε, βέβαια, πάλι καλά που είχαμε και το καινούργιο μας σπίτι; Κάθε φορά που άνοιγα το παντζούρι της κρεβατοκάμαρας το πρωί και άκουγα τα τζιτζίκια του κήπου ένιωθα σαν να ήμουν σε ενοικιαζόμενο δωμάτιο, χεχε! Ε, που λέτε, λίγο η γιόγκα (ωμμμμμ), λίγο ότι το είχα πάρει απόφαση, λίγο οι όμορφες οικογενειακές στιγμές που πάντα εκτιμώ, λίγο οι λιγοστοί φίλοι που μας έκαναν παρέα, λίγο η καινούργια μας πυλωτή που σχεδόν κάθε απόγευμα ήταν σαν παιδότοπος από τα παιδιά… πάει πέρασε κι αυτό το καλοκαίρι! Αλλά δεν θα μπορούσα να το αποχαιρετήσω (μιας και τη Δευτέρα επιστρέφω στη δουλειά) χωρίς να σας δείξω μερικά από τα highlight του.

Εντάξει, να μην είμαι και παραπονιάρα… κάτι κάναμε και φέτος! Με αφορμή μια υπέροχη βάπτιση στην Ξάνθη της μικρής Σ.  (την κόρη της γνωστής πια Νονάς Φλώρας) βρήκαμε χρόνο να πάμε και για 4 ημέρες στη Θεσσαλονίκη και να δούμε την αδερφή μου και την οικογένειά της και φυσικά και τους κουμπάρους μας και τον βαφτισιμιό μας! Ξεκούραση δεν το είπες… αλλά αλλαγή σκηνικού και μια ανάσα πατρίδας νομίζω ότι του άξιζε να το πεις!

 

Από τις λίγες αυτές ημέρες ξεχώρισα λοιπόν δυο-τρία πράγματα (εκτός της Ξάνθης που της αξίζει ξεχωριστή ανάρτηση) που με χαρά θα σας τα δείξω. Πάμε, λοιπόν!

Ξεχώρισα….

Την υπέροχη φιλοξενία των κουμπάρων μας στο υπέροχο σπίτι τους…. με φαγητό, παιχνίδι για τα παιδιά, κουβεντούλα και καλή διάθεση! Η Λιερόπη μου έχει πάντα ένα σπίτι ανοιχτό για όλους και πόσο μάλλον για εμάς που μας τιμάει κάθε φορά που πηγαίνουμε! Τα παιδιά λατρεύουν να παίζουν στο κήπο και εμείς να γευόμαστε τα μεζεδάκια της που είναι θεϊκά!!!!

Την πισίνα δυστυχώς δεν την απόλαυσαν τα παιδιά γιατί φτάσαμε αργά, αλλά την παιδική χαρά και την αυλή την όργωσαν!

Κι εμείς βέβαια δεν πήγαμε πίσω στην τρέλα! Σας δείξαμε τις τρελές φώτο μας κι εδώ! Το μενού είχε ψάρια και ψαρομεζέδες…κόλαση η μαγειρική της κουμπάρας μου σας λέω!!!! Όσο για τη θέα και το κιόσκι, όλα τα λεφτά!
Ξεχώρισα….

Την μοναδική ημέρα που πήγαμε στη θάλασσα στο περίφημο Sahara Resort (αν έχετε πάει θα καταλάβετε ότι γελάω για το “Resort!”) στη Νέα Ηράκλεια (τέτοια τεράστια παραλία δεν έχω ξαναδεί) και απολαύσαμε ξάπλωμα στην ξαπλώστρα μιας και τα παιδιά έπαιζαν παρέα και εμείς είχαμε έστω και για λίγο το δικό μας προσωπικό χρόνο!

Φυσικά, μοναδική στιγμή όταν οι μικρές φόρεσαν τις γοργονοουρίτσες τους (από το γοργονοπάρτυ της Μελίτας) και έπαιζαν στην παραλία έχοντας φυσικά όλο τον κόσμο να τις κοιτάει! Ο Θάνος, ως άλλος Ποσειδώνας, τις κυνηγούσε και αυτές τρέχανε μέσα στην χαρά… αρκεί να τρέχανε με κόντρα στον άνεμο γιατί ήθελαν, λέει, να ανεμίζουν οι ουρές τους προς τα πίσω! Μα πόσο γλυκές μπορεί να είναι!!!!

 

Ξεχώρισα….

Την υπέροχη βόλτα που κάναμε στη Νέα Παραλία της Θεσσαλονίκης που με ξετρέλανε καθώς είχα να κατέβω χρόνια και πραγματικά ευχαριστήθηκα! Και όχι δεν θα μείνω στις παιδικές χαρές (που ομολογώ ότι βρήκα πολύ λάθος, με αρκετά επικίνδυνα και κακοφτιαγμένα παιχνίδια (οι τσουλήθρες ούτε που γλιστρούσαν!) αλλά στον κόσμο που ευχαριστιόταν τη βολτα του,στα δρώμενα σε όλη την έκτασή της παραλίας, στον ποδηλατόδρομο και σε όλα αυτά που έκαναν την παραλία να μοιάζει Ζωντανή!!

Και κάπου εκεί με τα τρία τους πιασμένα χέρι χέρι, 

 

 

να κάνουν την ευχή τους όταν ο ήλιος έδυε, 

 

ένα ζευγάρι άθελά tου ομόρφυνε κι άλλο την φωτογραφία αυτή! 

 

Το πιο υπέροχο όμως είναι ότι στο τέλος της βόλτας ο Θάνος όλο χαρά είπε…  

 

“Κάλη, βγήκε η ευχή που έκανα στο ηλιοβασίλεμα!”  

 

“Αλήθεια Θάνο; Τι είχες ευχηθεί;”

 

“Να περάσουμε υπέροχα”

 

Και όντως ήταν η καλύτερη νύχτα! Τι άλλο να ζητήσει κανείς;

Ξεχώρισα….

Την βόλτα που κάναμε με τα ομαδικά ποδήλατα στην παραλία… μας βγήκε η γλώσσα αλλά φτάσαμε μέχρι τον Λευκό Πύργο και πραγματικά αποζημιωθήκαμε. Τα παιδιά τρελάθηκαν γιατί το είχαμε ξανακάνει στην Αθήνα και έτσι όλοι ευχαριστημένοι! Τα δύο μικρά κάθισαν στο ειδικό καλάθι του ποδηλάτου μπροστά. Κι όλο αγκαλιάζονταν!

 

Νοικιάστε τα από το Bike it στο ύψος του Μακεδονία Παλάς

 

Ομπρέλες, σύμβολο της Θεσσαλονίκης

 

Οι ομπρέλες, αγαπημένο έργο της αδερφής μου, του γλύπτη Γιώργου Ζογγολόπουλου, ονειρεμένο και φυσικά αναγκαστική στάση για πολλά κλικ κλικ! 

 

Αν πάτε Θεσσαλονίκη μην παραλείψετε βόλτα ή με ποδήλατο (είναι πολύ οικονομική), ή με την άμαξα ή ακόμα και με το τροχήλατο μπαράκι!!! Πρέπει να κάνεις πεντάλ για να κερδίσεις το ποτό σου!!! Χεχε!

Ξεχώρισα….

 

Τις στιγμές που η αδερφή μου ήθελε να χαρίσει στη Μελίτα μου, όπως να κόψει μόνη της τα ντοματάκια από το μπαξεδάκι της, να κοιμηθεί μαζί με τα ξαδέρφια της και να της κάνει τα αγαπημένα της φαγητά! Η Μελίτα αλλά και τα παιδιά νομίζω (είμαι σίγουρη δηλαδή) πέρασαν υπέροχα και φυσικά στο τέλος δεν μπορούσαμε (ειδικά στη Μαρία) να συγκρατήσουμε τα κλάματά τους! Όσο μεγαλώνουν νιώθουν την απώλεια και τον αποχωρισμό, βλέπετε, και έτσι δεν τα αδικώ καθόλου! 

Ξέρω ότι μπροστά στις διακοπές σας ή σε όλα αυτά που βλεπατε στο ίντερνετ (κι εγώ δηλαδή), με τρελές παραλίες, ξενύχτια, ωραία ρούχα, μαγικές νύχτες σε νησιά.. ίσως να σας απογοήτευσα! Έχω μάθει όμως να ρουφάω αυτές τις μικρές στιγμές της ζωής και έστω κι αν καμιά φορά παραπονιέμαι… να είμαι ευγνώμων!

Κι αν εσείς είστε από αυτούς που δεν βλέπετε με γυμνό μάτι το πόσο μαγική από μόνη της είναι η ζωή.. σας έχω μία συμβουλή:

 

Προσθέστε λίγη χρυσόσκονη, μια ομπρέλα and a spoon full of sugar!!!

 

Δηλαδή, έμπνευση, δημιουργικότητα και χαμόγελο!

 

Α, κι αν σας λείπει το χαμόγελο πείτε… σούπερκάλιφράτζιλιστικέξπιαλιντόσιους όσο πιο γρήγορα μπορείτε και μεταδώστε την χαρά σας σε όποιον κι αν σας ακούει!

 
Καλό φθινόπωρο και επίσημα!