Μια δύσκολη μέρα στο… δρόμο

Τη Δευτέρα το πρωί κι ενώ έχει βροχή και τρομερό αέρα, ταξιδεύαμε με τον άντρα μου στην Εγνατία οδό από Αλεξανδρούπολη προς Ξάνθη. Είχαμε πάει για δουλειές και επιστρέφαμε. Λίγο μετά την Κομοτηνή ο αέρας παρέσυρε το τρέιλερ που σέρναμε και μας έριξε πάνω στα κιγκλιδώματα στα δεξιά μας. Η σύγκρουση ήταν μετωπική… το τρέιλερ απασφάλισε, εμείς μετά το χτύπημα κάναμε ένα τετακέ και σταματήσαμε κοιτώντας προς την αρχική μας κατεύθυνση στα δεξιά του δρόμου. Ακριβώς μπροστά μας ήταν και το τρέιλερ… Λίγο μετά πέρασαν δύο νταλίκες με μεγάλη ταχύτητα! Ήμασταν τόσο τυχεροί!!! Ο Θεός μας έσωσε! Δεν έχουμε πάθει ούτε μία γρατζουνιά! 
Αν και κουρασμένη, ταλαιπωρημένη και παρόλ όλες τις οικονομικές δυσκολίες που μπορεί να συνεπάγονται με το ατύχημα νιώθω πολύ ευτυχισμένη που είμαστε ζωντανοί και είμαστε πλέον σπίτι μας μαζί μας τα παιδιά μας. Όλα τα άλλα γίνονται…

Και για να επανέλθω στις φώτο…
Την πρώτη φωτογραφία την τράβηξα από το παράθυρό μου λίγο πριν το ατύχημα. Συμπτωματικά ήταν περίπου η εικόνα που έβλεπα από το παράθυρό μου την ώρα της σύγκρουσης! Flash back δεν πρόλαβα να κάνω σ’ εκείνα τα λίγα δευτερόλεπτα. Το μόνο που προσπαθούσα να δω ήταν τι υπάρχει πίσω από τις προστατευτικές μπάρες. Υπάρχει χωράφι ή είναι γκρεμός; Κι επειδή μάλλον για γκρεμός μου έμοιαζε (ήμασταν πάνω σε γέφυρα και αρκετά χαμηλά υπήρχε παράδρομος) παρακαλούσα τον Θεό να μην ανοίξουν οι μπάρες και φύγουμε. Ίσως, σκεφτόμουν τότε, θα έχουμε ελπίδα να σωθούμε. Κι οι προσευχές μου εισακούστηκαν κι αυτή τη στιγμή είμαστε κι οι δύο μαζί με τους δικούς μου ανθρώπους, σώοι και αβλαβείς και ευχαριστώ τόσο πολύ τον Θεό γι αυτό! 
 
Καλέσαμε φυσικά αμέσως την ασφαλιστική για να στείλουν κάποιον να πάρει το αυτοκίνητο και πήραμε και το 100 να καλέσουν συνεργείο να μαζέψουν τα θραύσματα από το δρόμο για να αποφύγουμε και νέο ατύχημα, να μας φέρουν και κώνους μη τυχόν πέσει κάποιος επάνω μας. Η βροχή και ο τρελός αέρας ήταν απερίγραπτοι για ώρες μετά. Ταλαιπωρηθήκαμε, κρυώσαμε αλλά είμαστε καλά! Εκτός των άλλων ήμασταν τυχεροί και για ένα ακόμα λόγο. Γιατί βρισκόμασταν κοντά στην Ξάνθη και ήρθαν συγγενείς μας και μας βοήθησαν να πάρουμε το τρέιλερ και τα είδη που είχαμε μέσα. 

Όσο για την δεύτερη φωτογραφία… Την έβγαλα λίγες ώρες αργότερα όντας σχετικά ήρεμη είδα αυτή την ομορφιά και μαγνητίστηκα! Ήταν η δική μου Άνοιξη αυτή η εικόνα! Ξέρετε τι μου είπε ο ξάδερφός του άντρα μου; Όταν ανθίσουν οι αμυγδαλιές μετά ακολουθεί πάντα ένα μεγάλο κρύο. Το ζήσαμε στο πετσί μας προχθές! Τέλος καλό όλα καλά όμως!

Προσοχή στον δρόμο, λοιπόν!

Φοράτε πάντα ζώνες! Ειδικά στα παιδιά, ακόμη και αν πρόκειται για κοντινές αποστάσεις!  

Έχετε πάντα φορτισμένα τα κινητά σας (συνήθως το ξεχνάω γι αυτό σας το λέω αυτό)!

Τσεκάρετε για πυροσβεστήρες, φαρμακείο και όλα τα σχετικά στο αυτοκίνητο. Εμάς δεν μας χρειάστηκαν και αχρείαστα να είναι στο μέλλον, αλλά συνήθως τα παραμελούμε όλα αυτά.

Αυτά τα νέα από μένα δυσάρεστα και ευχάριστα συνάμα!

Επανέρχομαι σύντομα με πιο ευχάριστα θέματα!

Kathy

ΥΓ. Η τροχαία όπως και το συνεργείο της Εγνατίας Οδού ήρθαν σχετικά γρήγορα. Όμως είναι απαράδεκτο που σ’ εκείνο το σημείο, ενώ όλοι το ήξεραν απ’ όσο μάθαμε μετά, παρόλ όλους τους αέρηδες που πιάνει (που έχει ντελαπάει νταλίκες και λεωφορεία παλιότερα) δεν υπάρχουν προστατευτικά για τον αέρα! Δηλαδή εμείς τα διόδια γιατί τα πληρώνουμε;