Άλλη μια ωραία μέρα έφτασε στο τέλος της!
Μια ημέρα γεμάτη αναμνήσεις, γεμάτη γέλια και όμορφα λόγια γεμάτα συγκίνηση.
Σήμερα είχα την χαρά να δεχτώ στο σπίτι μου μια πολύ καλή μου φίλη από το δημοτικό (!) που είχαμε να βρεθούμε από το γάμο μου (δηλαδή εδώ και πέντε χρόνια). Ε, λοιπόν είναι απίστευτο πώς με μερικούς ανθρώπους παρόλο που έχεις να βρεθείς χρόνια είναι σαν να ήσουν χθες μαζί τους. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Γελάσαμε με τα παιδικά μας κατορθώματα, συγκινηθήκαμε με τις στιγμές της ζωής που έχασε η μία της άλλης και κουτσομπολέψαμε παλιούς και πιο καινούργιους γνωστούς.
Το αστείο είναι ότι η κάθε μία μας είχε διαφορετικές αναμνήσεις από το παρελθόν. Η μία ξήλωνε και άλλη έραβε. Ο,τι είχε ξεχάσει η μία, το θυμόταν η άλλη. Συμμαθητές, δάσκαλοι, σχολείο…. τόσο όμορφα χρόνια, ανέμελα. Δεν θα ξεχάσω πόσο όμορφα περνούσαμε στο πάρκο κοντά στο σχολείο μας, με τα πατίνια που προσπαθούμε να μου μάθει (αν και η ίδια το είχε ξεχάσει) και εγώ έπεφτα συνέχεια, με τα ποτήρια νερό που πετούσαμε στους περαστικούς (τραγικό;) και με τη μαμά της που μας φώναζε επειδή είχαμε αργήσει να ξεκινήσουμε για το σχολείο.
 |
| Η φώτο άσχετη με το θέμα αλλά είναι τόσο γλυκιά όσο και οι αναμνήσεις που μου ξύπνησαν σήμερα! Οπως πάντα ευχαριστώ το φίλο μου τον Τάκη για τις ωραίες φώτο! |
Το ακόμα πιο περίεργο είναι ότι τελικά ανακάλυψα ότι ό,τι εγώ “ζήλευα” σε αυτήν, το ίδιο “ζήλευε” κι αυτή από μένα! Η μαμά σου σε είχε πολύ ελεύθερη, όχι, η δικιά σου σε άφηνε να φορέσεις ρουζ! Τα ρούχα σου ήταν πολύ μοντέρνα, όχι, εσύ είχες πιο πολλά ρούχα. Ησουν πιο καλή μαθήτρια από μένα, όχι, δεν ήμουν και τόσο καλή! Τίποτα απ’ όλα αυτά όμως δεν ήταν ικανά να μας κάνουν να μαλώσουμε γιατί ήταν τόσο αθώα και παιδικά που μόνο γέλιο μπορούν να προκαλέσουν.
Δεν ξέρω αν ήταν η αθωότητα της εποχής ή η αθωότητα της ψυχής μας που μας έκανε να περνάμε τόσο όμορφα. Το σίγουρο όμως είναι ότι είμαι ευγνώμων για αυτές τις στιγμές και τους χρωστάω πολλά για αυτό αυτό που είμαι σήμερα!
Η συμμαθήτριά μου, η διπλανή μου, η φίλη μου. Σ’ ευχαριστώ για τις αναμνήσεις!
Callie
Ακολουθήστε το Ανθομέλι στο Facebook, στο Instagram και γίνετε μέλη της ταξιδιωτικής μας ομάδας Ταξίδια με το Ανθομέλι στο Facebook.
Τι όμορφο post. Τόσο αγαπησιάρικο και νοσταλγικό…
Σαφώς και βλέπαμε με άλλη ματιά τότε, αλλά νομίζω πως φταίνε και οι καιροί που τώρα έχουν αλλάξει. Είναι πιο ρευστά όλα.
"Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια, μόνο τρόπο να κοιτάνε…" remember?
Πολύ όμορφα αδερφούλα! Χαίρομαι που περάσατε τόσο καλά! Όχι ότι δεν το περίμενα δηλαδή…..
Είναι τόσο όμορφο να βρίσκεσαι με ανθρώπους που περάσατε όμορφες στιγμές και να θυμάσαι γεγονότα και καταστάσεις..Πάντα τέτοιααα!!! 🙂
Ειδικά αναμνήσεις από τα παιδιά σου χρόνια. Αυτό που μου άρεσε είναι που θυμηθήκαμε στιγμές που είχα ξεχάσει και γέλασα τόσο μα τόσο πολύ!
Χαρηκα που περασατε ομορφα με την φιλη σου και θυμηθηκατε παλιες ωραιες παιδικες στιγμες.Ιδιαιτερεςκαι μοναδικες για την καθε μια σαςπου οταν κολλησουν φτιαχνουν το παζλτης ζωης σας. Μαρια Κ
Οτι και να πω είναι λίγο…πέρασα φανταστικά!!είναι πολύ όμορφο να βλέπεις οτι οι άνθρωποι με τους οποίους είχες δεθεί στο παρελθόν παραμένουν αναλλοίωτοι όσον αφορά στις αξίες,στα συναισθήματα ακόμη και στο χιούμορ!!και είναι πραγματικά μαγικό να ανακαλύπτεις οτι τις αληθινές σχέσεις δεν τις φθείρει ούτε ο χρόνος,ούτε η απόσταση…καλλίτσα μου εύχομαι η συνάντηση αυτή να επαναληφθεί σύντομα!!πολλά πολλά φιλάκια!